View Full Version : παροιμιώδεις εκφράσεις
ΑΥΓΑ ΣΟΥ ΚΑΘΑΡΙΖΟΥΝΕ ;
Κάθε 15 Μαϊου έβγαινε ο λαός της Ρώμης στις πλατείες και άρχιζε τον αυγοπόλεμο με αυγά....μελάτα. Ο αυγοπόλεμος ήταν η αδυναμία του Νέρωνα, και κανονικά γίνονταν προς τιμήν στον Διόνυσο και στην Αφροδίτη. Από τα γέλια που γίνονταν, επικράτησε και αργότερα αυτή η φράση....
ΑΪΝΤΕ ΝΑ ΚΟΥΡΕΥΕΣΑΙ
Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν συνηθισμένο το θέαμα της διαπόμπευσης. Η πρώτη δουλειά ήταν να κουρεύουν τον καταδικασμένο στην πομπή. Η φράση υποδειλώνει τον σκάρτο, τον κλέφτη, τον μέθυσο....
(σα να λέμε νόμος 4000)
ΆΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ
Η φράση αυτή πρωτοακούστηκε σε μια συζήτηση μεταξύ του Στρατηγού Μακρυγιάννη, του Συνταγματάρχη Καλλέργη και του Κώστα Αντύπα. Το θέμα ήταν για το Σύνταγμα που θα παραχωρούσε ο Όθωνας. Ο Αντύπας δεν συμφώνησε, και ο Μακρυγιάννης είπε : "Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". Δηλαδή, άλλες κουβέντες για να μην τσακωθούμε....
ΑΝΩ ΠΟΤΑΜΩΝ
Κανονικά είναι : "Άνω ποταμών χωρούσι πηγαί". Δηλαδή, η πηγή είναι παραπάνω από το ποτάμι. Με άλλα λόγια, εάν ένας ψεύτης έλεγε κάποιον άλλον ψεύτη, δικαιούτανε ο δεύτερος να του πει : "άνω ποταμόν χωρούσι πηγαί". Δηλαδή εγώ είμαι το ποτάμι, αλλά εσύ είσαι η πηγή της ψευτιάς....
ΕΙΝΑΙ (ΕΓΙΝΕ) ΣΚΝΙΠΑ ΣΤΟ ΜΕΘΥΣΙ
Αυτό το λέμε όταν ένας άνθρωπος είναι πολύ μεθυσμένος και αυτό γιατί οι σκνίπες όταν είναι πάνω από το ξεσκέπαστο κρασί, ζαλίζονται και πέφτουν μεσα.....
ΕΦΑΓΕ ΧΥΛΟΠΙΤΤΑ
Στα παλιά τα χρόνια τα γιατροσόφια έδιναν και έπερναν. Μια συνταγή λοιπόν τότε, ήταν ένας χυλός από σιτάρι ψημένος στον φούρνο με μπαχαρικά. Η συνταγή αυτή αφορούσε τους βαριά ερωτευμένους, αυτούς που αγαπούσαν χωρίς να αγαπιούνται. Αυτοί έπρεπε να φάνε από την πίτα αυτή επί τρία συνεχόμενα πρωινά, τελείως νηστικοί... Έτσι έμεινε η φράση....
ΕΧΑΣΕ ΤΑ ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑΘΙΑ
Για κάποιον που τρομάζει ή που σαστίζει εύκολα, λέμε συνήθως ότι , "έχασε τα αυγά και τα καλάθια". Η φράση αυτή έμεινε από το 1688, όταν την Αθήνα την είχε αναλάβει ο Μοροζίνης με τα στρατεύματά του. Την εποχή εκείνη είχε πέσει πανώλη και τα κρούσματα ήταν χιλιάδες. Οι στρατιώτες του Μοροζίνη άρχισαν να αποδεκατίζονται στην κυριολεξία. όλα τα χωράφια, είχαν γίνει νεκροταφεία. Πολλοί, λοιπόν, Αθηναίοι για να σωθούν, πήραν τις οικογένειές τους και τράβηξαν σε διάφορα νησιά. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Ιωάννης Ντερζίνης ή Ντερτσίνης -όπως αναφέρει ο ιστορικός Αθανάσιος Υψηλάντης- που έκανε εμπόριο αυγών. Για να μην αφήσει όμως το εμπόρευμά του να χαλάσει, αποφάσισε να το πάρει μαζί του, με την ελπίδα να το πουλήσει στα νησιά. Αλλά στον δρόμο τους επιτέθηκαν Αλγερινοί κουρσάροι και τους έπιασαν. Όσοι από τους ταξιδιώτες ήταν νέοι και γέροι, κρατήθηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στο Αλγέρι. Τον Ντερτσίνη, που ήταν γέρος και άρρωστος, τον άφησαν ελεύθερο. Έτσι αναγκάστηκε να γυρίσει ξανά στην Αθήνα. Φυσικά, πολλοί ενδιαφέρθηκαν τότε να μάθουν για την τύχη των συγγενών τους και τον επισκέπτονταν σπίτι του, για να τους πει τα καθέκαστα. Σε μια Αθηναία, λοιπόν, που είχε χάσει τον άντρα της και έκλεγε σπαρακτικά, ο Ντερτσίνης της είπε :
- Η αφεντιά σου, κλαις για τον άντρα σου. Αμ, τι να πω εγώ ο κακομοίρης, πού' χασα τα αυγά και τα καλάθια ;
Έτσι η φράση του αγαθού αυτού αυγουλά, έμεινε μέχρι τα χρόνια μας, με διαφορετική όμως σημασία.....
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ ΚΑΝΕΛΑ
Ο Γιάννης Βλαχογιάννης (Άπαντα τομος 3) γράφει τα εξής : "Ίσαμε το σωτήριο έτος 1486 (που άνοιξε ο δρόμος της Καλής Ελπίδας) τα μυρωδικά των Ινδιών, πιπέρια, γαρούφαλα, κανέλες και η άλλη συντροφιά τους η μπαχαρική, είχε ένα μοναχό λιμάνι στην Μεσόγειο, και αυτό ήταν η Αλεξάντρεια και σ' αυτό πληρώναν το κουμέρκι τους. Εδώ ίσα-ίσα αρχίζει ο μύθος, που επιμύθιο θα έχει την παροιμία της Πόλης και της κανέλας της. Ένας κάποιος έμπορος ή εφοπλιστής-συχνά οι δύο κάνουν ένα πρόσωπο, και ο Χιώτης αυτός θα ήταν, αφού η μαρτυρία θέλει την παροιμία Χιώτικη και οι Χιώτες είναι πονηροι μα και τρελλοί, ποιος λίγο, ποιος πολύ, μπορεί όμως να ήτανε και Γενοβέζος, ή ότι άλλο θέλετε, πάντα όμως ναυτικός που πρώτη φορά έκανε το εμπόριο των μπαχαρικών και πρώτη φορά έπιανε στο λιμάνι της Αλεξάντρειας,-με το καράβι του φορτωμένο την Ινδιάνικη πραμάτεια του, φουντάρησε στην Χίο : με το αρίβο του, ο κουμερκιάρης του νησιού (τελώνης) άνοιξε το αμπάρι, εξέτασε το φορτίο, είδε πάνω-πάνω την κανέλα και κατάλαβε. Ρώτησε αθώα τον καπετάνιο..."Από που έρχεσαι; Από την Πόλη;". Ο Κουμερκιάρης γέλασε, γύρισε στους άλλους γύρω και είπε, σαν να τά' λεγε στον εαυτό του :"Ορίστε, από την Πόλιν έρχομαι και στην Κορφή κανέλα". Ο καπετάνιος, δηλαδή, για να γλυτώσει το τελωνείο της εισαγωγής από το εξωτερικό, τέλεια άπειρος του Μεσογειακού εμπορίου, νιόβγαλτος θαλασσοπόρος, άπραγος πραματευτής, καπετάνιος του γλυκού νερού, την έπαθε Χιώτικη. Μπορεί να ήτανε και Χιώτης, καθώς είπα, που πρώτη φορά καταπιανόταν με το εμπόριο των μπαχαρικών. Οι Χιώτες οι τετραπέρατοι σε αυτές τις δουλειές, θα γελάσανε με την καρδιά τους για το πάθημα του ανόητου πατριώτη τους, κατάσχεση φορτίου και του καραβιού, ακόμη και φυλάκιση".
"Ο Ι.Βαλαβάνης προσπάθησε να εξηγήσει την φράση αυτήν πλάθωντας ολάκερο μύθο, πως τάχα ένα παλικάρι, γυρίζοντας από τα ξένα, έγραψε στην αγαπημένη του τα λόγια αυτά: "Από την Πόλιν έρχομαι και στην κορφή καν' έλα".
Αυτή η ανοησία η καλαμπουρική, θυμίζει την άλλη, που άλλος λογιότατος θέλοντας να εξηγήσει την φράση "και πράσινα άλογα", έπεσε και αυτός στον λάκο του καλαμπουριού, εξηγόντας "πρασιν άλογον".
Έτσι, ο Βλαχογιάννης παραδέχεται, λοιπόν, πως η φράση είναι Χιώτικη και δεν παραδέχεται την εξήγηση του Ιωακείμ Βαλαβάνη ("καν έλα"). Βγήκε λέει, από ιστορικό περιστατικό που λησμονήθηκε".......
ΚΑΤΑ ΦΩΝΗ ΚΑΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ
Ένα από τα πιο συμπαθητικά τετράποδα είναι και ο γάϊδαρος.Από αρχαότατα χρόνια, οι άνθρωποι τον αγαπούσαν, όχι μόνο για την υπομονή, που δείχνει στις πιο βαριές δολειές, αλλά και για την αντοχή του. Οι Φαραώ του 40ού αιώνα είχαν γαϊδάρους εξημερωμένους, που τους χρησιμοποιούσαν με τον ίδιο τρόπο, που τους χρησιμοποιούμε και εμείς σήμερα. Οι αρχαίοι τους θεωρούσαν σαν σύμβολο πολλών αρετών και σαν ιερά ζώα. όταν ένας γάιδαρος φώναζε, προτού αρχίσει μία μάχη, νόμιζαν ότι οι θεοί τους προϋδοποιούσαν για τη νίκη. Κάποτε ο Φωκίωνας ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδώνες του Φιλίππου, αλλά δεν ήταν και τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, επειδή οι στρατιώτες του ήταν λίγοι. Τότε αποφάσισε να αναβάλει για μερικές μέρες την επίθεση, ώσπου να του στείλουν τις επικουρίες, που του είχαν υποσχεθεί οι Αθηναίοι. Πάνω, όμως, που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση, άκουσε ξαφνικά τη φωνή ενός γαϊδάρου από το στρατόπεδό του.
-Κατά φωνή κι ο γάιδαρος !! έκανε ενθουσιασμένος ο Φωκίωνας.
Και διέταξε να αρχίσει η επίθεση, με την οποία νίκησε τους Μακεδόνες. Από τότε ο λόγος έμεινε, και τον λέμε συχνά, όταν βλέπουμε ξαφνικά κάποιον φίλο μας, που δεν τον περιμέναμε......
adam_tsouk
19/04/2005, 22:41
πσσσσσσσσ.......
γνώσεις ο άνθρωπας........
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
periklisk
19/04/2005, 23:57
εγκυκλοπαίδεια ο Μανώλο!
ΑΧΑΧΑΧΑα
πσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ ποιος είσαι ωρέ σύντεκνε...............ο υδρείας!!!!!
:lol: :rotflmao: :lol: :rotflmao: :lol:
Αρχικά δημιουργήθηκε από DoctorS
πσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ ποιος είσαι ωρέ σύντεκνε...............ο υδρείας!!!!!
:lol: :rotflmao: :lol: :rotflmao: :lol:
σε παρακαλώ
πάπυρος
λαρούς
μπριτάνικα
και ήλιος (μια γαμάτη αλλά ολίγον παλιά)
.
.
.
.
.
.
.
βρίσκουμε και μερικά καλά να κάνουμε τους έξυπνους
χι χι
Powered by vBulletin® Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.