View Full Version : Μαμά; Η Οδησσός είναι Βαλκάνια;
Δύσκολο να γράφεις. Τα έχουμε πει. Συμπαθάτε με αδέρφια.
Ένα ακόμα ταξιδιωτικό.
Τιμή μας που μας φιλοξενείτε!
Βαλκάνια και πάλι.
Κυρίως. Με τάσεις επεκτατισμού.
Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, ??Υπερδνειστερία??, Ουκρανία και πίσω στην καθημερινότητα.
Σπαμάρετε Ελεύθερα! Δεν παρεξηγούμε...
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
168054
Ένα όβερβιου για να καταλαβαινόμαστε καλύτερα.
Όποιος θέλει υπάρχει το τρακ του τζιπιές και μπορώ να το στείλω με μέιλ για περισσότερες πληροφορίες ή σε περίπτωση που θέλει να περάσει από τα ίδια μέρη.
Επίσης υπάρχουν και σημαδεμένα ρουτς, μετά από πολύ μελέτη στο ίντερνετ και τουριστικούς οδηγούς, κάποια από τα οποία τα ακολουθήσαμε και κάποια άλλα, που απλά θα μας περιμένουν εκεί υπομονετικά, μέχρι να βρούμε χρόνο να τα επισκεφτούμε.
168055
Κάπου στις δυόμιση χιλιάδες φωτογραφίες…
Έχουν περιοριστεί στις 300.
Ποια να πετάξεις και ποια να αφήσεις..;
Όλες έχουν κάτι να πουν και κάτι να δηλώσουν…
168056
Να τα πάρουμε όμως με την σειρά.
Το ταξίδι έχει ξεκινήσει από τα τέλη Οκτωβρίου, όπου και επιστρέφοντας με τον Βασίλη από το ταξίδι μας στα Βαλκάνια (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?s=&threadid=79236), κουβεντιάζαμε για τον επόμενο προορισμό.
Διάβασμα. Πολύ διάβασμα…
Συλλογή στοιχείων και πληροφοριών από βιβλία, ξένα φόρουμς, φίλους και γνωστούς.
Δεν ήταν συνηθισμένος προορισμός. Δεν ήταν πετάγομαι μέχρι την Σερβία. Ήθελε την μελέτη του. Και όσο ψάχνεις, τόσο πιο πολύ χάνεσαι. Και όσο πιο πολύ χάνεσαι τόσο πιο πολύ ψάχνεις. Και κάπου εκεί είναι η μαγεία του ταξιδιού. Νομίζω. Γιατί οι 11 μέρες δεν προλαβαίνουν να σου προσφέρουν πολλά.
Η προσμονή που σε κρατάει ζωντανό μέχρι την αρχή του ταξιδιού είναι και αυτό πολύ σημαντικό κομμάτι του ταξιδιού…
Οδηγώντας σε βαρετές ευθείες όπως αυτή της φωτό, τέτοιες ώρες, σε βοηθάει να σκεφτείς τον επόμενο προορισμό. Ήδη πριν περάσουμε τα σύνορα της Βουλγαρίας προς Ρουμανία, το μυαλό μας έφευγε προς άλλες Ηπείρους και πιο μακρινούς προορισμούς…
168063
Η παρέα θα αποτελείτο από 5 μηχανές και 5 καβαλάρηδες.
Παλικάρια μας όλοι. :lol: Με ταξιδιωτικές ανησυχίες. :p
Μπάμπης, BMW GS 1200 κόκκινο.
168087
Γιώργος. Vstrom 650, μπλε.
168088
Παναγιώτης. BMW GS 1200, μπλε
168089
Βασίλης, άκα και Vasilis_Strom, BMW GS 1200 adv
168090
Παναγιώτης. Εγώ. Vstrom 650, μαύρο
168091
Τρίτη πρωί 2/6 και το βεστρομ είναι για σέρβις σε Βουλγάρικο “εξουσιοδοτημένο” συνεργείο. Τετάρτη 11.30 έχω φύγει για το χωριό Κούλατα, όπου και τα σύνορα Βουλγαρίας – Ελλάδας.
Από τις 6.00 το πρωί έχουν, υποτίθεται, ξεκινήσει οι υπόλοιποι από Πάτρα.
Έφυγα από το γραφείο έχοντας τακτοποιήσει κάθε πιθανή εκκρεμότητα.
Παραξενεύτηκα που για τα επόμενα κμ δεν χτύπησε το τηλέφωνό.
Μάλλον το έπιασαν το μήνυμα.
Έφτασα στην ώρα μου αλλά δεν είχα νεότερα από τα παιδιά.
Πήρα την λεμονάδα μου χαζεύοντας τοπικούς νταβατζήδες, παράνομους ταξιτζήδες, διεφθαρμένους μπάτσους… Λατρεύω τη ζωή κοντά στα σύνορα.
Τα παιδιά ήρθαν. Καμιά ώρα αργότερα από ότι πιστεύαμε. Ο καιρός δεν ήταν ιδανικός για τούρινγκ. Αναγκάστηκαν να κάνουν αρκετά χιλιόμετρα με βροχή, ενώ στον δρόμο μου προς τα σύνορα ψιχάλιζε. Το πρόγραμμα που είχα στο μυαλό μου δεν έβγαινε.
Θα έπρεπε να κάνω εκπτώσεις στο ρουτ που είχα σκεφτεί.
Έκοψα το Μέλνικ, που θεωρείται γραφικότατο χωριό, είναι κοντά στον οδικό άξονα Σύνορα-Σόφια και μπορεί να το επισκεφτεί κανείς σε άλλο του ταξίδι. Όποιος κινηθεί προς την περιοχή έχει πολλά εναλλακτικά δρομολόγια με πανέμορφα τοπία και διαδρομές.
Κινηθήκαμε ανατολικά μέσα από χωριά και πάντα επαρχιακό δίκτυο. Τα παιδιά σοκαρίστηκαν λίγο από την φτώχεια και το πάγωμα του χρόνου. Πλέον δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Έχω αλλάξει παραμέτρους στα αισθητήριά μου. Αλλάζει ο άνθρωπος.
Περάσαμε από το γραφικότατο χωριό Πίριν που βρίσκεται στον δρόμο που ενώνει το Γκόλτσε Ντέλτσεφ με τα Κούλατα. Είναι ένα μουσουλμανικό χωριό (κυρίως Πομάκοι) όπου ζει από τις καπνοκαλλιέργειες και τα χασίσια… Οκ. Το δεύτερο οφ δε ρέκορντ.
Άποψη του Πίριν, κλεμμένη από το νετ μιας και ακόμα δεν είχαμε οργανωθεί ποιος θα έχει τις φωτογραφικές υποχρεώσεις…
168093
Φτάσαμε στο Γκότσε Ντέλτσεφ, ένα αδιάφορο χωριό θα έλεγα αλλά με μεγάλη ιστορία. Ο μίστερ Ντέλτσεφ ήταν από τους πρωτεργάτες του μεγάλου ονείρου μιας ενωμένης ελεύθερης Μακεδονίας (κάποιοι γείτονες το πιστεύουν αυτό ακόμα, κάτι για 2013 ετοιμάζουν) και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το μεγαλύτερο σε μέγεθος άγαλμά του βρίσκεται στο κέντρο των Σκοπίων..
Κάποιος ρέμπελος σαν τον Ντέλτσεφ, χαζεύει τους περαστικούς και επιβλέπει την κίνηση.
Επαναστάτης και αυτός όπως και εμείς άλλωστε…
168095
Η ώρα πέρναγε απελπιστικά γρήγορα, τα παιδιά είχαν διανύσει ήδη 700+ κμ οπότε όλα τα σχέδια για γραφικούς χωματόδρομους κτλ τα βάλαμε στην άκρη.
Κατευθυνθήκαμε προς το τουριστικό θέρετρο Μπάνσκο, όχι από την σύνηθες πλευρά, αλλά από την ανατολική. Εκτός εποχής και χωρίς χιόνια ήλπιζα ότι θα μπορεί να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες του.
Δυστυχώς το αγαπημένο μου ξενοδοχείο αλλά και το αγαπημένο μου εστιατόριο από την χειμερινή περίοδο δεν λειτουργούσε.
Δειπνήσαμε σε άλλο παραδοσιακό μεχανά όπως τα αποκαλούν, με ιδιαίτερα τσουχτερές τιμές για τα τοπικά δεδομένα και εκτός εποχής (25% κάτω από Ελλάδα) και πίεσα να προχωρήσουμε προς Βέλινγκραντ.
Η στάση ανεφοδιασμού ανέβασε την ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι εκτός του Βασίλη, τα υπόλοιπα παιδιά τα γνώριζα κάτι περισσότερο από 5 ώρες, σε δύο συναντήσεις που είχαμε κάνει στην Πάτρα. Το δέσιμο της ομάδας ήταν απαραίτητο και το φαγοπότι ως γνωστόν βοηθάει τέτοιες καταστάσεις.
168097
Μετά το φαγοπότι, έρχεται και η νύστα, αλλά με μπίζνες κάρντ σαν και αυτή, έδωσα κίνητρο στην ομάδα να αντέξει άλλα 75κμ μέχρι το Βέλινγκραντ. :lol: :rotflmao:
168098
Η αλήθεια είναι ότι η κάρτα παραπλανεί.
Το Βέλινγκραντ θεωρείται από τους κατοίκους της πρωτεύουσας Σόφιας εξωτικός προορισμός, με πολυτελέστατα ξενοδοχεία και λουτρά με ιαματικά νερά κτλ…
Εμείς πάλι, κινούμασταν λόου μπάτζετ, υποτίθεται και δεν είχαμε ιδιαίτερη θέληση για κόστη χωρίς ουσιαστικό νόημα.
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, ονόματι Μαρκίτα (http://hotelmarkita.net/ ), με δύο εξωτερικές θερμαινόμενες πισίνες, σε ένα κτίσμα από την νεότερη εποχή του Κουμουνισμού, δεν μας στοίχισε περισσότερο από 20 ευρώ την βραδιά στον καθένα με το πρωινό, φύλαξη των μηχανών στην εσωτερική αυλή του ξενοδοχείου και κάτω από συστοιχία καμερών κλειστού συστήματος ασφαλείας.
Η μέρα έκλεισε με 384κμ για μένα που κατέβηκα από την Σόφια, ενώ τα παιδιά που είχαν τα χιλιόμετρα από Πάτρα ξεπέρασαν τα 800κμ.
Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Η αλήθεια είναι ότι η κάρτα παραπλανεί.
.....
Ρε άσε τα "παραπλανεί" και 'μολόγα τα ΟΛΑ !!!:lol: :lol: :lol:
Αρχικά δημιουργήθηκε από arxaios
Ρε άσε τα "παραπλανεί" και 'μολόγα τα ΟΛΑ !!!:lol: :lol: :lol:
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Ρε αλήθεια λέω...
:lol: :lol: :bigcry: :bigcry: :bigcry: :lol: :lol:
Το πρωινό μας βρήκε υπερβολικά χαλαρούς.
Πρωινό και άντε να πάμε προς το βουνό.
Απίθανη διαδρομή προς την τεχνητή λίμνη Μπέλμεκεν στα 2000 κάτι μέτρα μας περίμενε.
Στο τρίστρατο του επαρχιακού δικτύου Βέλινγκραντ-Ραζλόκ-Μπέλοβο, υπάρχουν υπαίθριοι πάγκοι με κάθε λογής καλούδια.
168111
Μέλια, Τυρί Αγελάδας και όχι μόνο.
168112
Εκεί δίπλα υπάρχει και βενζινάδικο όπου είχαμε τον πρώτο μας ανεφοδιασμό. Μην σας ξεγελά η εξωτερική εμφάνιση. Περίεργο πως, η συγκεκριμένη βενζίνα βγήκε πάρα πολύ καλή επιλογή.
168113
Από κει ουσιαστικά άρχιζε το ταξίδι.
Το πραγματικό!
168114
Η διαδρομή πανέμορφη, ο δρόμος χάλια.
Η άμμος με τα χημικά, τα γκρέιντερ και όλα τα μηχανήματα που περνούν όλο τον χειμώνα από τον δρόμο για να τον κρατήσουν ανοιχτό, σε συνδυασμό με την μηδενική συντήρηση, προσφέρουν σε όλη την Βουλγαρία από τα χειρότερα οδικά δίκτυα που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ευρώπη. Αυτά τα λες μέχρι να πας Ρουμανία. Μετά απλά δεν ξαναμιλάς για δρόμους και ποιότητες και άλλα τέτοια δευτερεύον πράγματα…
Όσο ανεβαίναμε έπεφτε και η θερμοκρασία.
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο φράγμα που βρίσκεται στα 2100μ.
168115
Μετά τις άπειρες φωτογραφίες, θα προχωρούσαμε προς βορρά με στόχο να πιάσουμε λίγο εθνική και να καταλήξουμε για διανυκτέρευση στα παράλια, Μαύρη θάλασσα και την γνωστή Βάρνα. Ενδιάμεσα θα μπορούσαμε να παίξουμε και σε κάποια πάσα, ανάλογα με τα κέφια, την διάθεση και τον χρόνο.
168116
Τον Φεβρουάριο αντίστοιχα βλέπεις αυτό!
168117
Εργασίες στην αντίπερα όχθη της λίμνης δεν μας άφησαν να συνεχίσουμε την πορεία μας από άσφαλτο. Αναγκαστικά έπρεπε να επιλέξουμε ένα όφροαντ κομμάτι, ουσιαστικά όλη την ανατολική ακτή της λίμνης.
Τι πιο όμορφο για το ξεκίνημα του ταξιδιού σου εικόνες σαν και αυτή.
168118
Τι καλά που είναι να είσαι λίγο ανοιχτόμυαλος. Να βάζεις τους εγωισμούς στην άκρη. Να μην σε νοιάζει αν πέσεις. Αν λερωθείς, αν σπάσεις και τίποτα από την μηχανή σου. Και ας είναι ακριβή. Να ανοίγεις το γκάζι χωρίς να το φοβάσαι.
168119
Τι και αν είσαι 2 μέτρα μαλάκας.
Να μην φοβηθείς αν οι άλλοι θα σε πουν κουλάτζα.
Πραγματικά το χάρηκα.
Αν και Πατρινοί τα παιδιά ήταν υπέροχοι και δεν δίστασαν πουθενά. :lol: :lol: :lol: :lol:
168120
Όσο πέρναγαν οι ώρες δενόμασταν και περισσότερο. Δεν υπήρχε θέμα εντυπωσιασμού.
Απόδειξης ποιος είναι ποιος και τι.
168121
Ακολουθώντας το ένστικτο. Και το τζπιες σαν πυξίδα ε….
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Οφ δε παθ…
168123
:sun: :sun: :sun: :sun: :sun:
168124
Ίσως η πιο όμορφη μέρα του ταξιδιού από οδηγική άποψη.
168125
Φτάνοντας στον πολιτισμό.
168126
Τουλάχιστον όπως ορίζεται ο πολιτισμός από τους ντόπιους.
168128
Ξεκινήσαμε την κατάβαση προς το χωρίο Μπέλοβο, όπου και κάπου εκεί κάναμε στάση για ανεφοδιασμό των κορμιών μας. Πολύ ιδρώτας, άπειρη εξάντληση.
Άξια ζηλεύω και καμαρώνω τους εντουράδες…
Το δάσος συνέχισε να μας δροσίζει αν και οι θερμοκρασίες ανέβαιναν επικίνδυνα.
168132
Στην Βουλγαρία τα τεχνητά φράγματα είναι υπερβολικά σύνηθες φαινόμενο. Όλα κατασκευασμένα κατά την περίοδο του κουμμουνισμού και όχι μόνο, χωρίς πολλά περιθώρια για διαμαρτυρίες και αντιρρήσεις με δικαιολογία την καταστροφή του φυσικού πλούτου, υπάρχει απόλυτη διαχείριση των υδάτινων πόρων της χώρας.
Τελικά μήπως δεν είναι και τόοοσο κακό για το περιβάλλον αυτά τα τεχνητά φράγματα;
168133
Κατεβαίνοντας από το βουνό, η θερμοκρασία ανέβηκε. Με δεδομένο τον προορισμό μας επιλέξαμε το πάσο Σίπκα, με στόχο να δώσουμε λίγο ενδιαφέρον στην διαδρομή, να πέσουν οι θερμοκρασίες και να αποκτήσει ενδιαφέρον η οδήγηση.
Το κομμάτι της Εθνικής οδού δεν έλεγε να τελειώσει και ας ήταν λιγότερο από 80 χιλιόμετρα… Ήταν ίσως και το μοναδικό κομμάτι εθνικής οδού για όλο το ταξίδι εκτός από αυτό της Ελλάδας για τα παιδιά, τουλάχιστον έτσι όπως το ορίζουμε εμείς, με πράσινες πινακίδες.
Η νέα χάραξη του ταξιδιού έλεγε επόμενος προορισμός Βέλικο Τάρνοβο, μέσω Στάρα Ζαγόρα, Κάζανλακ, Πάσο Σίπκα, Γκάμπροβο.
168137
Κάποιος αλήτης της εποχής σε κουμουνιστικό αρτ ντεκο….
168138
Μηχανόβιος και αυτός σαν και μας.….
168139
Στάση για άφεση αμαρτιών στην εκκλησία στον δρόμο μας για την Σίπκα. Το μοναστήρι της Σίπκας καθώς και η εκκλησία χτίστηκε εις μνήμην του ηρωισμού των μαχητών του πολέμου.
168140
Αν πάτε ποτέ, θαυμάστε τα χρυσάφια, την Ρώσική αρχιτεκτονική του 17ου αιώνα, αλλά ψάξτε και για την σκάλα που οδηγεί στην κρύπτη.
168141
Μπορεί για κάποιους η κρύπτη να λέει πολλά. Στους περισσότερους απολύτως τίποτα.
Ένα πράγμα σας προτείνω. Ζεστές μέρες σαν και αυτές, απλά πηγαίνετε για να ξαπλώσετε στο πάτωμα. Το απόλυτο υπόγειο για να ρίξεις έναν μεσημεριανό υπνάκο.
:lol: :lol: :lol: :lol:
168142
Αρκετά με τις καφρίλες. Προχωρήσαμε.
Ανεβήκαμε στην κορυφή του πάσου.
168143
Το μνημείο χτισμένο στα 1200 μέτρα στην μνήμη της νίκης των Ρώσων ενάντια στους Τούρκους το 1877 κτλ κτλ…. Για να ανέβεις στον λόφο, υπάρχουν 894 σκαλοπάτια, ή περιφερειακός δρόμος για κάφρους σαν και μας όπου σε βγάζει μπροστά από το μνημείο.
168144
Βασικά το 90% των μνημείων στην Βουλγαρία, έχουν σχέση με την Ρωσία…
Τι να το κάνεις. Ο καθένας με την ιστορία του. Φιλοξενούμενος είμαι. Δεν με παίρνει και πολύ.
168145
Αφού τα έχουμε στρίψει όλα σ’ αυτή την ζωή, :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :rotflmao: :rotflmao: είπαμε να το στρίψουμε και αυτό…
168146
Ήταν μόλις η δεύτερη μέρα.
Είχαμε μπροστά μας τόσα και τόσα χιλιόμετρα.
Τόσα και τόσα περάσματα συνόρων. Μέσα μου υπήρχε ένα άγχος. Όσο ήμουν Βουλγαρία δεν με απασχολούσε τίποτα. Με προσωπικό και συνεργεία απλωμένα από δω και από κει ανά την χώρα, με μια μικρή γνώση της γλώσσας, με τοπικό συνάλλαγμα στην τσέπη, με Βουλγάρικο νούμερο στο κινητό, με γνωστούς έτοιμοι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, με μέρη λίγο πολύ γνωστά και ταξιδεμένα… Κανένα πρόβλημα. Μετά;
Εντάξει η Ρουμανία. Έχω ξαναπάει τρεις τέσσερις φορές. Έχουμε και κανά δυο γνωστούς εκεί. Είναι και δίπλα βρε αδερφέ.
Μολδαβία; Ουκρανία; Τι παίζει στην Ουκρανία; Εκεί έχουν άλλη κουλτούρα… Ο κουμμουνισμός ζει και βασιλεύει.
Και το άλλο; Αυτή η διαολεμένη Υπερδνειστερία; Τι σκατά θα μας προκύψει σε αυτό το κωλοκρατίδιο;
Και εμείς παίζαμε σήμερα το πρωί με τις λάσπες. Φορτωμένοι σαν γαϊδούρια με τις άχαρες και κακόβολες μηχανές μας για λασπόδρομους και χωματόδρομους. Γιατί οι άλλοι δεν ανησυχούσαν και χασκογελούσαν; Ρε μήπως δεν έχουν ιδέα που πάνε; Μήπως ο Βασίλης δεν τους εξήγησε ποτέ τι πάμε να κάνουμε;
Τέτοιες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου καθώς άκουγα την απόλυτη ησυχία.
Ε και τις καφρίλες των συνταξιδευτών...
168147
Το Βέλικο Τάρνοβο το αγαπήσαμε όλοι.
Η παλιά πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, μία πανέμορφη πόλη χτισμένη ανάμεσα και πάνω σε τρεις λόφους. Αν πάτε μην χάσετε το κάστρο, την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου της Θεσσαλονίκης όπως αποκαλείται, και βέβαια μία βόλτα στο κέντρο.
Εγώ το Βέλικο το αγαπούσα από πριν.
Τα πανέμορφα κορίτσια του Βέλικο έδωσαν κίνητρο να το αγαπήσουν και τα παιδιά.
Κάπου εκεί βγάλαμε και την τελευταία μας σταγόνα καφρίλας που μπορεί να κουβαλάει ένας Έλληνας στο εξωτερικό. Ξερογκαζιές, μπερνάουτ και άλλες τέτοιες καγκουριές, άρεσαν ιδιαίτερα στους ντόπιους και βέβαια και στις ντόπιες αιθέριες υπάρξεις. Πραγματικά κάποιες από τις ντόπιες καυτές ματιές τους μας συντρόφευαν σε όλο μας το ταξίδι.
168240
Η ώρα ήταν ήδη 19.30 και εμείς είχαμε 220κμ για Βάρνα.
Δύσκολα θα έβγαιναν. Πήρα τηλέφωνο τον Καλογιάν όπου δούλευε Βάρνα εκείνη την μέρα.
Άρχισε να μου λέει για την δουλειά. Τι έχει κάνει, πότε θα τελειώσει, τι προβλήματα αντιμετωπίζει… Πλήρη αναφορά. Μαλάκα. I m on holidays, remember? Ντα ρε Ντα… σόρι.
Here is raining…
Α… Καλά…
Παιδιά. Άκυρη η Βάρνα.
Πάμε Ρούσε.
Είναι καμιά ώρα από δω.
Αύριο μπαίνουμε Ρουμανία με το καλημέρα, από την μοναδική γέφυρα που ενώνει την Ρουμανία με την Βουλγαρία και απλά χάνουμε όλο το παραθαλάσσιο Βουλγάρικο κομμάτι.
Να έρθετε το καλοκαίρι να πάμε για μπάνιο και να δείτε και την Βάρνα.
Και τι είναι αυτό το Ρούσε;
Μια μαλακία είναι. Κέντρο διακίνησης. Τα πάντα όλα. Ζώνη ελευθέρου εμπορίου. Ζώνη λευκής σαρκός.
Τα μόνα καλά είναι ότι είναι καμιά ωρίτσα από δω και ότι έχει παλιά Ρώσικη (http://en.wikipedia.org/wiki/File: Dohodno_Zdanie_Nedko_Night.jpg) αρχιτεκτονική στο κέντρο. Έχει και ακριβά ξενοδοχεία…
Άποψη του Ρούσε την νύχτα από το ξενοδοχείο μας.
168241
Φτάσαμε κατά τις 21.30 έχοντας διανύσει 505κμ εκείνη την ημέρα.
Εγκατασταθήκαμε σε ένα τεράστιο μονομπλόκ ξενοδοχείο από την εποχή του κουμμουνισμού ονόματι Ρήγα Χοτέλ (http://www.hotel-riga.com/html_source/engindex.htm ).
Ψιλοαπαράδεκτα τα δωμάτια, αλλά με δικό τους μπάνιο. Το μπούκινγκ.κομ το έχει με ρέιτ 4…
Τέλεια τιμή (20 Euros το άτομο) και βέβαια τέλεια θέα. Οι υπνόσακοι δούλεψαν υπερωρίες σ’ αυτό το ταξίδι. Των παιδιών. Ο δικός μου δεν χρειάστηκε. Έχω συνηθίσει πλέον. Την μοναδική φορά που τον χρειάστηκα στο ταξίδι, δεν θυμάμαι ποιος και πως πήγα στο κρεβάτι μου… Αλλά αυτά θα τα πούμε αργότερα.
Μέχρι να φτάσουμε, να βρούμε ξενοδοχείο και να τακτοποιηθούμε η ώρα πέρασε. Σε χώρες σαν την Βουλγαρία και άλλες του πρώην Κουμουνιστικού μπλοκ, κινδυνεύεις να μείνεις νηστικός το βράδυ σε επαρχιακές πόλεις σαν το Ρούσσε. Αν και λιμάνι, αν και η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας, τα μαγαζιά κλείνουν σχετικά νωρίς και στις 22.30 δεν βρίσκεις τίποτα ανοιχτό!
Μετά από πολύ περπάτημα και περιήγηση στο κέντρο, καταφύγαμε στην γνωστή λύση του ταξιτζή, ο οποίος ξέρει που θα βρεις τα πάντα ανά πάσα στιγμή και στην καλύτερη τιμή.
Ο Δούναβης μπάι νάιτ.
168243
Την επόμενη μέρα, ακολουθώντας το χαλαρό ρυθμό του ταξιδιού, πήραμε πρωινό και φύγαμε από το ξενοδοχείο κατά τις 10.30.
Χωρίς να έχουμε αποφασίσει τι θα κάνουμε και πως θα κινηθούμε, το μόνο που ξέραμε ήταν ότι έπρεπε να αναπληρώσουμε κάποια χιλιόμετρα που δεν βγήκαν την προηγούμενη μέρα.
Στον πρώτο ανεφοδιασμό για βενζίνα και έξτρα καφεδάκια, βγήκαν έξω χάρτες, τζιπιες και άρχισε η οργάνωση. Τα πιθανά σενάρια 3.
-Πέρασμα στην Ρουμανία από την γέφυρα και συνέχιση παράλληλα με τον Δούναβη προς μαύρη θάλασσα από την Ρουμάνικη πλευρά.
-Οδήγηση ως την μαύρη θάλασσα παράλληλα με τοιν Δούναβη, από την Βουλγάρικη πλευρά και μετά στροφή προς Βορρά και τέλος,
-Το δρομολόγιο που τελικά διαλέξαμε, οδήγηση μέχρι ένα σημείο από την Βουλγάρικη πλευρά και πέρασμα των συνόρων από την Σίλιστρα. Το τρίτο σενάριο επικράτησε μιας και θα κάναμε λιγότερα χιλιόμετρα για να φτάσουμε θάλασσα αλλά και θα οδηγούσαμε περισσότερα χιλιόμετρα στην Βουλγαρία, που τουλάχιστον το επαρχιακό της δίκτυο έχει καλύτερη ποιότητα από αυτό της Ρουμανίας.
Φωτιά στο “αρχηγείο”
168249
Περάσαμε τα σύνορα κατά τις 13.00.
Η φωτογραφία είναι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, αλλά το στίκερ μοτο.γρ ήταν εκεί άλλη μια φορά…(κάτω από το 3 ντε)
168250
Η υποδοχή της Ρουμανίας ήταν όπως την φανταζόμουν και όπως την ήξερα μέχρι τώρα…
Άθλιοι δρόμοι, κάρα, τσιγγάνοι και φτώχια και ταλαιπώρια δεξιά και αριστερά.
Εμείς πάλι θα κρατήσουμε τέτοιες εικόνες.
168251
Συνεχίσαμε σε ένα τρισάθλιο δρόμο, λιθοστρωμένο ίσως από την Ρωμαϊκή εποχή.
Και όχι τυχαία Ρωμαϊκή εποχή.
Στον δρόμο για την παραλία, αξίζει κανείς να κάνει μία στάση στο Τροπάεουμ Τραιάνι (http://en.wikipedia.org/wiki/Tropaeum_Traiani ), όπου στις μέρες μας είναι πιο γνωστό σαν Ανταμκλίσι από την Τούρκικη ονομασία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι οι Τούρκοι που ήρθαν στην περιοχή το θεώρησαν εκκλησία, εξού και η ονομασία Adamclisi->Adam Kilisse->the church of man.
Μιλάμε για ένα μνημείο από την Ρωμαϊκή εποχή, χτισμένο περί το 100πΧ.!
168252
Εκεί πετύχαμε μία σχολική εκδρομή και ο δάσκαλος των παιδιών μας πέρασε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο σαν μαθητές του. Η φύλακας του χώρου, ούτε αγγλικά μίλαγε βεβαίως, αλλά ούτε Ευρώ δεχόταν.
Κανονικά σχολική φωτογραφία... :lol: :rotflmao:
168253
Πραγματικά επιβλητικό το μνημείο.
168254
Κινηθήκαμε ανατολικά, διασχίζοντας όλα τα παραδουνάβια ποταμάκια.
168256
Μέχρι που επιτέλους κατά της 16.30 φτάσαμε στην παραθαλάσσια και άκρως τουριστική Κονστάντα.
Μετά από μία σύντομη στάση για συνάλλαγμα, (Η ανάληψη μετρητών μέσω πιστωτικής από αναγνωρισμένη τράπεζα είναι πάντα η καλύτερη και οικονομικότερη λύση. Στην Κονστάντα πετύχαμε τράπεζα ανοιχτή οπότε και κάναμε συνάλλαγμα χωρίς καμία προμήθεια.) προχωρήσαμε προς την θάλασσα, ακολουθώντας την τοπική καφρίλα και οδηγώντας όπως όλοι ντόπιοι μέσα από την παραλία.
Η παρακάτω φωτογραφία, τιτλοφορείται “Black Sea – White Asses”
168258
Αφού παίξαμε όσο μπορούσαμε σαν παιδιά και μεις, θυμηθήκαμε τα οφ ροντ μονοπάτια των προηγούμενων ημερών, πήραμε μια ιδέα πως θα είναι η οδήγηση στην Σαχάρα, :lol: :bawl: :lol: :rotflmao: και προχωρήσαμε προς βορρά.
Κομμάτια σαν και αυτό κάνουν την διαδρομή μοναδική.
168260
Προχωρώντας προς την ενδοχώρα, το τοπίο γινόταν μονότονο και επικίνδυνα βαρετό. Επιλέξαμε πιο επαρχιακά κομμάτια, πιστεύοντας ότι θα αποκτήσει ενδιαφέρον η βαρετή από ευθείες διαδρομή. Δεν λέω όμορφα τοπία, μέσα από απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αλλά αυτές οι απόλυτα επίπεδες επιφάνειες είναι απίστευτα βαρετές.
Η Ρουμανία έχει από τις πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές της Ευρώπης, αλλά και από τις πιο βαρετές!
Επίπεδες εκτάσεις μέχρι το χάσιμο του ορίζοντα.
168261
Κάπου εκεί και μετά από κακό υπολογισμό των δυνάμεών μας, αποφασίσαμε να κάνουμε μία στάση στην μέση του πουθενά, όπου και βρήκαμε ένα εκκλησάκι. Μπάρες δημητριακών, νερά, ξηροί καρποί θα μας έδιναν την απαραίτητη ενέργεια μέχρι τον προορισμό μας. Το σχέδιο έλεγε διανυκτέρευση στην Τουλσέα.
Εκεί τυχαία συναντήσαμε τον Δήμαρχο της περιοχής, με τον ανιψιό του που δούλευε για 10 χρόνια στην Αθήνα. Πιάσαμε την κουβέντα, ενημερωθήκαμε ότι το εκκλησάκι είναι δωρεά από τον Δήμαρχο ο οποίος τυχαίνει να είναι μεγαλογαιοκτήμονας και άλλα πολλά.
Επίσης ενημερωθήκαμε ότι ίσως να μην καταφέρουμε να περάσουμε τα σύνορα με την Μολδαβία μέσω Τουλσέας, ενώ κανένας από τους οδηγούς που είχα διαβάσει, δεν είχε ξεκαθαρίσει αν περνάει φέρυ απέναντι.
Δεν δυσκολευτήκαμε να πάρουμε την απόφαση και να κινηθούμε λίγο προς Βορειοδυτικά, ελπίζοντας για διανυκτέρευση στο Γκαλάτι.
168263
Δυστυχώς θα χάναμε το Δέλτα του Δούναβη και όλη αυτή την πλούσια ομορφιά που θα μας πρόσφερε. Ακόμη και βαρκάδες είχαμε ονειρευτεί, αλλά τα χιλιόμετρα δεν έβγαιναν τόσο εύκολα.
168265
Κάναμε μία δίωρη στάση κατά τις 18.30 για φαγητό σε ταβέρνα πάνω στον δρόμο με παρκαρισμένα φορτηγά απ’ έξω. Υποτίθεται ότι αυτό δηλώνει εγγυημένη ποιότητα και συνήθως δεν πέφτεις έξω. Συνεχίσαμε, μας έπιασε το σκοτάδι και πήραμε το καραβάκι για να περάσουμε απέναντι στην Μπραΐλα.
Τα κουνούπια εκεί έχουν μορφή ελικοπτέρου και κάθε δυνατό μέσο αποφυγής και απώθησής τους είναι επιθυμητό.
168266
Μετά από στάση και ανεφοδιασμό στην παναγιά μου βόηθα Μπραΐλα (πολύ χωριό με άθλιους χωματόδρομους- τουλάχιστον όσο είδαμε), φτάσαμε κατά τις 12.00 το βράδυ στο Γκαλάτι, πολύ κουρασμένοι, έχοντας διανύσει 480κμ.
Μετά από ένα γρήγορο σχετικά ψάξιμο, πάντα με την βοήθεια του τζιπιες και μιας τοπικής τσατσάς που μίλαγε Ελληνικά και είχε και γαμπρό στην Πάτρα :lol: :lol: :rotflmao: , καταλύσαμε στο ξενοδοχείο Αλεξ (http://www.travelro.ro/hotel-alex_galati.html ), με κάτι λιγότερο από 100 Ευρώ όλοι μας με πρωινό και εσωτερικό πάρκινγκ.
168268
Όμορφο ξύπνημα, πρωινό και η Οδησσός μας περίμενε! Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε… Το ξενοδοχείο πολύ καλό και μεις πολύ τυχεροί που το βρήκαμε. Τα κορίτσια της ρεσεψιόν γλυκύτατα και ορεξάτα! Μας ζήτησαν και να φωτογραφηθούμε μαζί τους. Κάναμε την αγγαρεία...
168270
Συνεχίσαμε χωρίς πολλές καθυστερήσεις. Σήμερα έπρεπε αν φτάσουμε Οδησσό.
Ο δρόμος προς τα σύνορα.
168271
Δίωρη καθυστέρηση στα σύνορα άνευ λόγου και αιτίας. Από την πλευρά της Μολδαβίας αυτά..
Οι Ρουμάνοι ούτε που ασχολήθηκαν μαζί μας.
Όλοι οι ντόπιοι έδιναν και το λαδωματάκι τους για να περάσουν τα σύνορα χωρίς προβλήματα. Εμείς πάλι δεν ξέραμε αν θα έπρεπε να κάνουμε τέτοιες ΒΡΩΜΙΚΕΣ κινήσεις… :lol: :rotflmao:
168272
Με τα πολλά καταφέραμε να περάσουμε. Ουσιαστικά περνάς στην Νότια Μολδαβία και στην ημιαυτόνομη περιοχή Γκαγκαουζία.
Οι Γκαγκαούζοι ή Γκαγκαβούζηδες θεωρούνται [απο Τούρκους ιστορικούς] ως τουρκικό φύλο, το οποίο έχει εκχριστιανιστεί. Έλληνες ιστορικοί τους χαρακτηρίζουν ως μικρασιάτες τουρκόφωνους και τους εντάσσουν στους Καραμανλήδες(Τουρκόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί) της Μικράς Ασίας. Οι τουρκόφωνοι γκαγκαούζoι θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των Ρωμαίων (Βυζαντινών Ελλήνων) της βυζαντινής επαρχίας της Θράκης. ένας πανικός με λίγα λόγια. Ο καθένας από το πρίσμα που το βλέπει. Εκτός από την συγκεκριμένη περιοχή, τους βρίσκεις στην Ελλάδα, στην Βουλγαρία και στην Ουκρανία. Ουσιαστικά μιλάμε για τους Πομάκους.
Να μην τα πολυλογούμε, αναγκαστικά πρέπει να περάσεις για περίπου 2.5 κμ από Μολδαβία αν θες να κινηθείς προς Ουκρανία.
Το πέρασμα στην Ουκρανία μας δυσκόλεψε περισσότερο απ’ όλα μέχρι εκείνη την στιγμή. Συγκεκριμένα για την μοτοσικλέτα μου, με δεδομένο ότι δεν είναι καταχωρημένη στο όνομά μου έπρεπε να έχω μαζί μου, μεταφρασμένη τουλάχιστον στα Αγγλικά, γραπτή άδεια εξόδου από την χώρα καταχώρησης (Ελλάδα) από τον νόμιμο ιδιοκτήτη. Μου ζήτησαν να πάω πίσω στο Γκαλάτι, να παραλάβω με ΦΑΞ χαρτί με άδεια εξόδου και να επιστρέψω. Μα καλέ μου, βρε χρυσέ μου. Σάββατο μεσημέρι, είναι σε κάτι βαφτίσια στο Λαγονήσι οι άνθρωποι… Που να στέλνουν ΦΑΞ; Μετά από χίλια παρακάλια, πολλές υποσχέσεις για παραλαβή μέσω ΦΑΞ του μαμημένου χαρτιού στην Οδησσό, τελικά καταφέραμε να συνεχίσουμε όλοι μαζί σαν παρέα. Πολύ χάλια συναίσθημα να ακούς γκόου μπακ…
Ερασιτέχνης και γω, νόμιζα ότι δεν θα το χρειαζόμουν το κωλόχαρτο. :lol: :lol: :rotflmao:
168273
Μόλις έχουμε περάσει σε Ουκρανικό έδαφος!
Η ομάδα πετάει!
168274
Εκεί υπάρχει ένα ακόμα ένα σημείο που πρέπει ο ταξιδιώτης να έχει κατά νου. Ο κεντρικός οδικώς άξονας που συνδέει την Ευρώπη με την Οδησσό από τον νότο και μέσω της Μαύρης θάλασσας, είναι ο Ε87, Μ-15. Για να φτάσεις σ’ αυτόν τον δρόμο αφού έχεις μπει στο Ουκρανικό έδαφος όπως μπήκαμε εμείς, πρέπει να συνεχίσεις ανατολικά, να περάσεις πάλι σε έδαφος Μολδαβικό, να ακολουθήσεις τον Μ3 και μετά να περάσεις στην Ουκρανία από όπου και ξεκινά ο Ε87.
Για την αποφυγή όλων αυτών των συνοριακών διαβάσεων και της ταλαιπωρίας, προτιμήσαμε να κινηθούμε νότια προς την επαρχιακή πόλη Ισμαήλ, από όπου και θα συνεχίζαμε παράλληλα με την ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας χωρίς να χρειαστεί να βγούμε από την Ουκρανία καθόλου μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας που ήταν η Οδησσός.
:hypnotize :hypnotize :hypnotize
Με ροζουλί η σύνηθες διαδρομή (Μ3+Ε87) και με κίτρινο, το τρακ από το τζιπιες και η διαδρομή που επιλέξαμε εμείς. Ο χάρτης της Ουκρανίας δυστυχώς την θάλασσα την εμφανίζει μετά το ζουμ στα 15κμ. Οπότε νοτιοανατολικά φανταστείτε την Μαύρη θάλασσα.
168275
Ο δρόμος ήταν απαράδεκτος, αλλά δεν είχαμε και πολλές επιλογές.
Κάπου εκεί πετύχαμε τον άμοιρο τον πιτσιρικά με την μάνα του όπου και είχαν ξεμείνει από βενζίνα.
Και πατάκι λοιπόν στην Ουκρανία!!!
Σπασίμπα σπασίμπα!
Спасибо cпасибо!
Спасибо cпасибо!
Спасибо cпасибо!
Спасибо cпасибо!!!!!!!
:lol: :lol: :lol: :rotflmao:
168278
Φτάσαμε στο Ισμαήλ, όπου και σταματήσαμε σε μία τράπεζα για συνάλλαγμα. Έλα όμως που κανείς μας δεν ήξερε την ισοτιμία. Πας στο ΑΤΜ και τι πατάς; Πόσα είναι τα 100.000 Γρίβνα; Είναι 100 Ευρώ, ή μήπως 1 ας πούμε;
Έλα η ομάδα!
168279
Ψάχνοντας και ρωτώντας τους ντόπιους μιας και βαρεθήκαμε να ανοίξουμε το λόνλι πλάνετ, κάναμε γνωριμία με δύο κοπελιές που οδηγούσαν ένα σκουτεράκι. Ήπιαμε και ένα καφέ μαζί μιας και έπρεπε να ξεκουραστούμε. Ήταν 15.00 η ώρα και τα χιλιόμετρα μέχρι την Οδησσό δεν ήταν παραπάνω από 300. Έτσι κι αλλιώς, νύχτα θα φτάναμε. :lol:
Πολύ γέλιο με τα κορίτσια και οι δυο τους υπάλληλοι στο τελωνείο.
Φωτογραφίες δεν ανεβάζουμε, τι περιμένετε από δύο Ουκρανές κορασίδες;
Χάλια ήταν. :lol: :lol: :lol: :lol: :rotflmao:
Το πουλάκι ρε! Που κοιτάτε;
168280
Φύγαμε μετά από κανά δίωρο φορτωμένοι με σουβενίρς και ευχές από τα κορίτσια, ελαφρωμένοι κατά κάτι κέρματα Ευρώ μιας και το θεώρησαν πολύ όμορφο σουβενίρ από την πλευρά μας. Μετά το αυτοκόλλητο του μοτο.γρ φυσικά…
Συνεχίζοντας τον δρόμο μας και έχοντας ισχυρή την πεποίθηση ότι εκείνο το βράδυ θα κοιμόμασταν στην κοσμοπολίτικη και αριστοκρατική Οδησσό, η διαδρομή γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον αφενός γιατί ήμασταν στα παραδουνάβια ακόμα κομμάτια αλλά και επειδή τα πάντα γύρω μας αποκτούσαν χρώμα και άρωμα από Σοβιετική Ένωση.
168281
Η παρέα είχε πλέον δέσει για τα καλά. Τα χιλιόμετρα μπορεί να μην έβγαιναν εύκολα λόγο του άθλιου οδικού δικτύου αλλά το ηθικό ήταν ακμαιότατο και τα χιλιόμετρα αρκετά ευχάριστα!
168284
Και εδώ ο Λένιν… Σαν τον Ατατούρκ στην Τουρκία ένα πράγμα.
:D
168286
Στάση για ξεκούραση από τις βαρετές ευθείες και τον δυνατό αέρα.
168288
Πάλι στάση μιας και η ζελατίνα του βεστρομ παρέδωσε πνεύμα. Από τα πολλά ντάπα ντούπα και την κακή επιλογή τοποθέτησης από την πλευρά μου λόγο βάσης τζιπιες, έσπασε η πλαστική βάση και παραλίγο να έχουμε μετωπική με το κράνος…3-4 Τάι απ και συνεχίσαμε χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός της πεσμένης μου ψυχολογίας…
168290
Ανεφοδιαστήκαμε στο συγκεκριμένο εξωτικό βενζινάδικο. Μισή τιμή η βενζίνα στην Ουκρανία!, τι και αν μπορεί να μην βρεις αμόλυβδη…
Το σύστημα, όπως και στις περισσότερες χώρες της ανατολής, ελέγχεται από διακόπτες από έναν υπάλληλο - χειριστή κλειδαμπαρωμένο μέσα στο οίκημα. Αυτόματο στοπ στην αντλία δεν υπάρχει. Φωνάζεις απλά στοπ και το σταματάει. Αν μείνει σταματημένο για περισσότερο από κάποια δευτερόλεπτα, κλειδώνει το σύστημα και απλά ο τύπος σε αρχίζει στα καντήλια. NEXT! Φώναζε από μέσα. Πιτ στοπ γίναμε… Και άντε να γεμίσεις το καταραμένο το αντβέντσουρ που το στόμιο του ντεπόζιτου είναι ουσιαστικά μια πλαστική σωλήνα χωρίς περιθώρια να δεις την στάθμη…
Αντίστοιχο βενζινάδικο είχαν και στους δρόμους της ελιάς.
168292
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο Μπιλχοροντ Ντνιστρόβσκι (http://en.wikipedia.org/wiki/Bilhorod-Dnistrovskyi). Ο δρόμος μας δεν πέρναγε από μέσα, αλλά κάποια δύναμη μας τράβηξε προς τα κει.
Διασχίσαμε το πολυσύχναστο κέντρο και κατευθυνθήκαμε προς την Θάλασσα.
Εκεί βρήκαμε και το κάστρο.
168293
Χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα που βρισκόμαστε και πως τον λένε τούτο τον τόπο, νιώσαμε ότι θέλουμε θάλασσα, να ξεκουραστούμε λίγο, να ξεκουραστεί λίγο και το μάτι από την εξαντλητική και γεμάτη εμπόδια οδήγηση.
168294
Συνεχίσαμε μετά από λίγο, ενώ η εμμονή μου να βρεθούμε δίπλα από το νερό και να οδηγήσουμε πάνω στην παραλία, μας έβγαλε σε αδιέξοδο.
Μέχρι να γυρίσουμε όλοι τις μηχανές και να ανασυγκροτηθούμε σε γκρουπ, πετυχαίνουμε την παρακάτω φάτσα.
Στρογγυλό κεφάλι, μόνιμο χαμόγελο, τεράστια κοιλιά.
Σαγιονάρα διχαλωτή, έξω κοιλιά…
Πρόμπλεμ; Πρόμπλεμ;
Νο νο…
Ακόμα κοίταζα στο τζιπιες πως σκατά θα βγω παραλία…
Πρόμπλεμ; Μάπα τζιπιες μου λέει…
Νο! Νόου πρόμπλεμ….
Έρχονται και τα παιδιά, βασικά ο Βασίλης που έκανε την σκούπα σε όλο το ταξίδι.
Νο πρόμπλεμ; Άιντε! Βότκα…
Ντα ντα Βότκα! Μας λέει.
Κοιταζόμαστε με το χαζό χαμόγελο μέσα από τα φουλάρια μας και τα κράνη…
Τι λέει αυτός ρε..;
Δεν βαριέσαι. Πάμε!
Στα τριακόσια μέτρα είμαστε μπροστά από το σπίτι του αδερφού Ουκρανού.
168298
Μπαίνει μέσα, βάζει τις φωνές. Ένας ξυπόλυτος πιτσιρικάς όχι περισσότερο από 12 χρονών, με ένα φανελάκι και το σλιπάκι του πετάγεται από την πόρτα του σπιτιού. Από πίσω και η μαμά του σπιτιού.
Πετσέτες για τον καθένα μας αν θέλουμε να πάμε τουαλέτα.
Μας έβαλε τις φωνές όταν πήγαμε να πάρουμε τα κράνη και τα τανκ μπαγκς από τις μηχανές.
Νόου πρόμπλεμ μας φώναζε χτυπώντας το στήθος του και δείχνοντας τον εαυτό του.
Σεργκέι γκαράντσια!
Ο Σεργκέι μας δείχνει τον Ελληνικό αμφορέα που διακοσμεί τον κήπο του.
168299
Μέσα σε 5 λεπτά είχε στηθεί το τραπέζι στην αυλή τους!
Αγγουροτομάτα από τον κήπο τους, χοιρινό από το μεσημέρι, κάτι κολοκυθάκια, κάτι μπουρεκάκια με τυρί και άνηθο, με σπανάκι, με κιμά, με λουκάνικο…
Το τσιμπούσι μόλις ξεκινούσε.
Και τι να πεις; Όχι; Αφού πεινάς.
Και αφού το χαίρονται και αυτοί. Άνθρωποι έξω καρδιά.
168300
Ήρθε και η βότκα. Το πρώτο λίτρο από την κατάψυξη.
Θα κοιμηθείτε εδώ σήμερα λέει.
Μα του λέμε… Δεν έχει μα!
Πιείτε ρε!, λέω στα παιδιά, μόνο καλό θα μας κάνει. Που να ‘ξερα…
Και το δεύτερο λίτρο από την κατάψυξη ήρθε.
Στο τρίτο λίτρο ήμασταν σε τέτοια κατάσταση που δεν μας ενοχλούσε καθόλου και που ήταν ζεστή.
Και δώσε τα σφηνάκια και νταβάι και ναζντράβε!
Και άντε γειά μας!
Και να έρχονται και άλλα φαγητά. Και η κουβέντα να ανάβει!
Τι και αν δεν ήξεραν καθόλου Αγγλικά.
Τα λιγοστά Βουλγάρικα μου έκαναν την δουλειά τους. Ποια δουλειά που το αλκοόλ μας είχε κάνει όλους να μιλάμε τα Ρώσικα σαν να ‘ταν η μητρική μας γλώσσα.
Εταιρεία με 70 φορτηγά που ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη ο Σεργκέι. Δύο γιους.
Και να βάλουμε χέρι γιατί πρέπει. Έλα όμως που έχασε. Μπροστά στα δυο του τα παιδιά και την γυναίκα από πίσω!
Πάμε πάλι. Το δώσαμε και αυτό και το επόμενο βέβαια. Δεν μας έπαιρνε. Έπρεπε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του ο άνθρωπος.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω την στιγμή που φωνάζαμε όλοι, Χάσε Μπάμπη, Χάσε μπας και γυρίσουμε αρτιμελείς πίσω στην πατρίδα. Απίστευτες στιγμές.
Και δώσε κι άλλη βότκα.
Ανοίξαμε και ένα δίλιτρο. Συλλεκτικό.
Μετά δεν θυμάμαι και πολλά. Απλά έβγαζα φωτογραφίες και γελούσα. Ήρθε και ένα πέμπτο μπουκάλι. Άγνωστης προελεύσεως και περιεχομένου.
Είχε πάει 23.00 και μεις ακόμα πίναμε. Πήγαμε στο ξενοδοχείο όπως, όπως.
Ο Σεργκέι έβγαλε ένα μάτσο χαρτονομίσματα και δεν δέχθηκε ούτε κουβέντα για να πληρώσουμε. Όταν η ρεσεψιονιστ ζήτησε για διαβατήρια, ο Σεργκέι απλά την αγριοκοίταξε…
Τις μηχανές τις κλειδώσαμε στο πάρκινγκ του Σεργκέι.
Το πρωί 10.30 είχαμε ραντεβού μαζί του! Θα μας περίμενε είπε να συνεχίσουμε…
Εκεί είναι που λες ώχ Θεέ μου…
275κμ εκείνη την ημέρα και το βστρομ συνέχιζε να έχει την μεγαλύτερη κατανάλωση από τις 5 μηχανές της παρέας :rotflmao:
Αρχή ακόμα, στο δεύτερο μπουκάλι υπήρχαν δυσκολίες στην επικοινωνία.
168301
Ο μικρός πρέπει την Δευτέρα να πήγε στο σχολείο 30 πόντους ψηλότερος από την περηφάνια.
168303
Μην ξεχνιέστε. Ο καθένας λέει τα δικά του.
168304
Πάει και η δίλιτρη Βότκα (http://www.kyivpost.com/guide/general/23634 ) που την φύλαγε στο σκρίνιο σαν τα καλά ουίσκι που φυλάει η μάνα μου περιμένοντας να τα ανοίξει όταν θα παντρευτώ…
168305
Παραλίγο να έχουμε φονικό!
168306
Κανένας δεν κατάλαβε τι είδος αλκοόλ ήταν το πέμπτο μπουκάλι που ήρθε στο τραπέζι. Κάτι μάλλον από μνημόσυνο που θα είχε ξεμείνει…
168307
Για πάμε μία όλη μαζί για την αναγνώριση στο τμήμα…
168309
Κανονίζοντας πως θα πάμε στο ξενοδοχείο και που θα αφήσουμε τις μηχανές.
168310
Ο πιτσιρικάς χάζευε όλο το απόγευμα τις μηχανές που ήταν παρκαρισμένες έξω από το σπίτι του Σεργκέι. Είπαμε να τον αξιοποιήσουμε και αυτόν.
168311
Μπλάιντ τσίκεν. Δοκιμασμένη συνταγή για τέτοιες καταστάσεις που όλα γυρνάνε γύρω σου. Να είχα και τον υπνόσακό μου… Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια… :rotflmao:
168313
shokobill
12/07/2009, 09:14
:a23: :a23: :a23: :a23:
Καλημέρα...
Προφανώς το πρωινό του ξενοδοχείου το χάσαμε...
168537
Άποψη από τα εξωτικά δωμάτια που κοιμηθήκαμε.
168538
Powered by vBulletin® Copyright © 2024 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.