PDA

View Full Version : Πόσο πολύ μπορείς να δεθείς...



project.breeze
11/08/2009, 17:52
...με ένα ζωάκι.Σήμερα το πρωί έφυγε από την ζωή ο σιαμαίος γατούλης μου με το όνομα Ρόκυ.Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει.16 χρόνια ήταν η παρεούλα μου,καταλάβαινε τα πάντα σαν άνθρωπος.Όταν ήμουν άρρωστος καθόταν σε μία γωνία και με κοιτούσε,όταν ήμουν χαρούμενος ερχόταν δίπλα μου λες και ήθελε να μοιραστεί την χαρά.Σας γράφω αυτά τα λόγια και είμαι βουρκωμένος.Αφού οι άντρες δεν κλαίνε ρε γαμώτο,τί συμβαίνει;
Γειά σου Ρόκυ φατσούλά μου,δεν θα σε ξεχάσω ποτέ,μακάρι να είχα λίγο χρόνο ακόμα μαζί σου,ήδη μου λείπεις...:sad:


170914

Zid
11/08/2009, 18:06
Αρχικά δημιουργήθηκε από project.breeze
...με ένα ζωάκι.Σήμερα το πρωί έφυγε από την ζωή ο σιαμαίος γατούλης μου με το όνομα Ρόκυ.Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει.16 χρόνια ήταν η παρεούλα μου,καταλάβαινε τα πάντα σαν άνθρωπος.Όταν ήμουν άρρωστος καθόταν σε μία γωνία και με κοιτούσε,όταν ήμουν χαρούμενος ερχόταν δίπλα μου λες και ήθελε να μοιραστεί την χαρά.Σας γράφω αυτά τα λόγια και είμαι βουρκωμένος.Αφού οι άντρες δεν κλαίνε ρε γαμώτο,τί συμβαίνει;
Γειά σου Ρόκυ φατσούλά μου,δεν θα σε ξεχάσω ποτέ,μακάρι να είχα λίγο χρόνο ακόμα μαζί σου,ήδη μου λείπεις...:sad:

Και εγώ... εχασα τη γάτα μου φέτος , μετά απο 17 χρόνια συμβίωσης... 3 μετακομίσεις και 1 αλλαγή πόλης...

Σε νιώθω !!!:sad:

blueangel
11/08/2009, 18:07
Αχχχχχ τι να πείς ρε γαμώτο:( Εχεις απόλυτο δίκιο!!!Οταν έρχεται αυτή η στιγμή τα λόγια είναι περιττά...Και το γαμώτο είναι οτι δενόμαστε πάντα με κάθε λογής κατοικίδιο έχουμε σπίτι μας και ΔΥΣΤΥΧΩΣ έχουν όλα ημερομηνία λήξεως...:sick: Δεν θέλει κανένας μας να σκεφθεί αυτήν την ημέρα αλλά...ολα έχουν ένα τελος δυστυχώς:bigcry: Να μην στεναχωριέσαι γιατί ο Ρόκυ έζησε σαν βασιλιάς σε σχέση με την ζωή που κάνουν τα άλλα "αδελφάκια" του των πόλεων και των κεραμιδιών:winka: :wave2: :beer: :beer:

XJR_Billy
11/08/2009, 18:15
Αρχικά δημιουργήθηκε από project.breeze
...με ένα ζωάκι.Σήμερα το πρωί έφυγε από την ζωή ο σιαμαίος γατούλης μου με το όνομα Ρόκυ.Ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει.16 χρόνια ήταν η παρεούλα μου,καταλάβαινε τα πάντα σαν άνθρωπος.Όταν ήμουν άρρωστος καθόταν σε μία γωνία και με κοιτούσε,όταν ήμουν χαρούμενος ερχόταν δίπλα μου λες και ήθελε να μοιραστεί την χαρά.Σας γράφω αυτά τα λόγια και είμαι βουρκωμένος.Αφού οι άντρες δεν κλαίνε ρε γαμώτο,τί συμβαίνει;
Γειά σου Ρόκυ φατσούλά μου,δεν θα σε ξεχάσω ποτέ,μακάρι να είχα λίγο χρόνο ακόμα μαζί σου,ήδη μου λείπεις...:sad:

Σε νοιώθω απόλυτα φιλαράκι.
Τουλάχιστον ένοιωσε την αγάπη σου...

Πίκρα μεγάλη λέμε...:sad:

makis206
11/08/2009, 20:27
Nα είσαι χαρούμενος όπως ήταν κι αυτός που είχε τη 16χρονη φροντίδα σου Ηρακλή, έχω φίλους με μπόλικα γατάκια έξω απ'το σπίτι τους και σε κάθε γέννα μένει ένα, βία δύο απ'τα 5-6 που έρχονται στη ζωή.. άλλα τυφλώνονται, άλλα αρρωσταίνουν και πεθαίνουν από κάποια ασθένεια πριν καν δουν τον κόσμο και κάποια άλλα τα φέρνει η μοίρα κάτω από τις ρόδες των αυτοκινήτων..στην αρχή μάλιστα της εξερεύνησης του κόσμου τους..

Τυχερός ήταν ο Ρόκυ όπως κι εσύ που τον είχες κοντά σου τόσα χρόνια, χαμογέλα του εκεί ψηλά όταν τον φέρνεις στο μυαλό και κοίτα τον να σου κάνει το ίδιο..

Είχα κι εγώ μια σκυλίτσα κάποτε που έφυγε από γηρατειά, 16 ολόκληρα χρόνια και καταλαβαίνω απόλυτα την απουσία. Τα τελευταία 6 χρόνια αναπλήρωσε το κενό μια άλλη σκυλίτσα ενώ η προηγούμενη δεν έπαψε να υπάρχει στο μυαλό μου.. από εκεί που μας βλέπει όμως χαίρεται όταν με βλέπει χαρούμενο, κάν'το κι εσύ για τον γάταρό σου :)

SVX
11/08/2009, 21:03
εχω χασει κι εγω εναν Siam τον MAx ....και ηταν απο δηλητηριαση ...


τωρα που εχω τον Sylvester ( κοπρουλης) σκεφτομαι πως θα την παλεψω οταν ερθει αυτη η στιγμη....


σε νιωθω... ολα τα θετικα που σου δινει ενα κατοικιδιο κοβονται αποτομα και το κενο ειναι αισθητο...

filipp0s
13/08/2009, 17:23
κι εγω σε νιωθω... 15 χρόνια είμασταν μαζί, την έχασα πριν 1,5 μήνα τη σιαμούλα μου...

george88
14/08/2009, 09:10
Αντίο Ρόκυ θα σ'αγαπάμε για πάντα και θα φροντίζουμε την αδερφούλα σου την Τίνα :(

Εχετλαίος
14/08/2009, 11:11
Αυτά καθώς λαλούσανε κι ανάμεσό τους λέγαν, σκυλί που κοίτουνταν, τ' αυτιά και το κεφάλι ορθώνει, ο Άργος, που ο αντρόψυχος Δυσσέας τον είχε θρέψει, όμως δεν τόνε χάρηκε, γιατ' είχε φύγει εκείνος στη Τροία τότες την ιερή• σ' άλλους καιρούς οι νέοι τον παίρνανε, να κυνηγούν λαγούς, ζαρκάδια, γίδια. Τώρα, π' ο αφέντης έλειπε, τον άφηναν πεσμένο στην σωριασμένη την κοπριά βοδιών και μουλαριώνε, που ομπρός στη θύρα απλώνονταν, κι οι παραγιοί αποκείθε την σήκωναν και κόπριζαν τους κήπους του Οδυσσέα.

Απάνω αυτού κοιτότανε τσιμπουριασμένος ο Άργος. Και τώρα, άμα μυρίστηκε σιμά τον Οδυσσέα, γοργοσαλεύει την ουρά, τ' αυτιά του κατεβάζει, μα πιο κοντά του αφέντη του δεν μπόρειε να ζυγώση. Γύρισ' αυτός την όψη του και σφούγγισ' ένα δάκρυο κρυφό με τρόπο, κι ύστερα τον πιστικό ρωτούσε•

«Μεγάλο θάμα, στην κοπριά να μνήσκη τέτοιος σκύλος• όμορφος σκύλος, μα άραγες νά 'ναι και γοργοπόδης κοντά στην τόση του ομορφιά, για νά 'ναι δα από κείνους που στα τραπέζια στολισμό τους έχουν οι αφεντάδες;» Κι εσύ, Εύμαιε χοιροβοσκέ, του απολογήθης κι είπες• «Είν' εκεινού που απέθανε στα ξένα αυτός ο σκύλος. Αν ήταν έτσι στο κορμί, και στα έργα του σαν τότες που ο Οδυσσέας τον άφησε κινώντας για την Τροία, τότες θα κοίτας δύναμη και γληγοράδα, αλήθεια. Αγρίμι δεν του ξέφευγε μες στα βαθιά του λόγγου, κάθε κυνήγι, που έβγαζε στ' αχνάρια μαθημένος. Μα παθιασμένος τώρ' αυτός, ο αφέντης του στα ξένα χαμένος, και δε νοιάζονται γι' αυτόν εδώ οι γυναίκες. Κι οι δούλοι, σα δε βρίσκεται ποπάνω τους αφέντης, δουλειά να κάμουνε σωστή δε θέλουνε πια τότες• τι παίρνει τη μισή αρετή του ανθρώπου ο βροντορίχτης ο Δίας, άμα της σκλαβιάς η μαύρη τού 'ρθη μέρα.»

Αυτά σαν είπε, στα λαμπρά παλάτια μέσα μπήκε, και πήγε τους καμαρωτούς μνηστήρες ν' ανταμώση. Όμως τον Άργο θάνατος μαύρος κι αχνός τον πήρε,
σαν είδε τον αφέντη του, στα είκοσι χρόνια απάνω…

Πόνεσα πολύ όταν έχασα το σκύλο που μεγαλώσαμε μαζί...

EVI
14/08/2009, 11:26
:(

dimdil
14/08/2009, 13:25
μη ντρεπεσαι που πονας φιλε:sad:
δυο φορες το ζησα στη ζωη μου με γατα και σκυλο:sad:
τοσο πολυ πονεσα που μετα δεν ηθελα να παρω πια κατοικιδιο ζωο κοντα μου για να μην ξαναζησω παλι τα ιδια:nono:
ενα μονο θα σου πω και το πιστευω βαθια--αυτα τα συναισθηματα που νοιωθεις και τα μοιραζεσαι, δειχνουν πως καποιοι απο μας παραμενουν ακομα.....ανθρωποι
:beer:

Elle
22/08/2009, 10:52
Βρε Ηρακλή, πότε πέθανε ο γάτος; Εκείνος στον Αγίοκαμπο ήταν άλλος; :confused:

the who
22/08/2009, 11:56
Υιοθετησε ενα αλλο ζωακι και να το αγαπας περισσοτερο απο το προηγουμενο.:winka:
Οι σιαμεζες ειναι αποδεδειγμενα οι καλυτερες κι εξυπνοτερες γατες του κοσμου.Οι Θιβετιανοι τις λατρευουν ακομα κι αυτο μονο τυχαιο δεν ειναι.

project.breeze
23/08/2009, 14:31
Αρχικά δημιουργήθηκε από Elle
Βρε Ηρακλή, πότε πέθανε ο γάτος; Εκείνος στον Αγίοκαμπο ήταν άλλος; :confused:


Εκείνη ήταν η αδερφούλα του.Ο γάτος πέθανε την επομένη που γυρίσαμε από Πάργα

project.breeze
23/08/2009, 14:32
Αρχικά δημιουργήθηκε από the who
Υιοθετησε ενα αλλο ζωακι και να το αγαπας περισσοτερο απο το προηγουμενο.:winka:
Οι σιαμεζες ειναι αποδεδειγμενα οι καλυτερες κι εξυπνοτερες γατες του κοσμου.Οι Θιβετιανοι τις λατρευουν ακομα κι αυτο μονο τυχαιο δεν ειναι.



Μου έχει μείνει μια σιαμέζα τώρα και υιοθέτησα και 2 κεραμιδογατάκια νεογέννητα που κάποιος ηλίθιος παράτησε σε ένα οικόπεδο:wave2:

Oldtimer
23/08/2009, 14:47
σκεψου μονο οτι εζησε μια φουλ ζωή, πιθανότατα πολύ καλη και απλά το ζωντανό έκανε τον κύκλο του....