Nature
23/08/2009, 23:03
Μέρα 1η. (Πειραιάς-Καρπενήσι-Βίνιανη-Κρέντη-Αγραφα 365χλμ) Ανεβαίνοντας τον Αγραφιώτη μετά από 4 ώρες ταξίδι δεν είναι εύκολο, αλλά η στενή χωμάτινη των 20 χλμ μέσα στο φαράγγι δίπλα στο ποτάμι απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Κοιτάς πότε το ποτάμι και πότε το δρόμο. Ολα άγρια αλλά συνάμα όμορφα. Φτάνοντας στα Αγραφα συναντάς τη γαλήνη και τα βουνά που έχουν αγκαλιάσει το χωριό. Κοιμήθηκα στο εκκλησάκι της Παναγιάς, που είναι πάνω στο βράχο και δεσπόζει ψηλά πάνω από το χωριό. Ατέλειωτες εικόνες και καταπληκτική ξάστερη βραδυά. Ολα επιβραβεύονται φυσικά με σουβλάκια, μπύρες και καφέ στη πλατεία. (Σήμερα πέθανε ο μέντορας μου στην ορειβασία!!)
Μέρα 2η. (Αγραφα-Βραγγιανά-Λ. Πλαστήρα-Μουζάκι-Περτούλι 100χλμ) Τα 30 χλμ χωμάτινη άξιζαν το κόπο. Ολες οι κορφές ήταν εδώ, Λιάκουρα, Μπορλέρο, Φτέρη. Ακόμη και η πλαγιά της "Κοιμισμένης γυναίκας". Πολλές στροφές, πέρασμα από το διάσελο του Αγ. Νικολάλου στα 1500μ, άγριοι δρόμοι, απότομες χούνες που ρέματα έπεφταν στον Αγραφιώτη, όλα εξαιρετικά. Στη γιορτή της Αγ. Παρασκευής στα Βραγγιανά συναντήσαμε και κάποιες εσώψυχες σκέψεις από την κατάνυξη κάτω από τις τεράστιες βελανιδιές. Αργά το μεσημέρι έφτασα στα Περτουλιώτικα λιβάδια όπου έκανα ελεύθερη κατασκήνωση στο δάσος. Ευτυχώς οι αγελάδες τόσο στην επιστροφή τους στο μαντρί όσο και στη πρωινή παρέλαση τους δεν πάτησαν τη σκηνή μου αλλά απέδωσαν τις τιμές στην μηχανή μου.
Μέρα 3η. (Περτούλι-Χαλίκι-Μέτσοβο-Λ. Αώου-Βωβούσα 140χλμ) Τι να πεις για τον Αχελώο? Τη λάμψη του, τη δύναμή του, το πράσινο που τον συντροφεύει, όλα μαγικά. Μετά το Χαλίκι, στο διάβα για το Μέτσοβο τρομάζεις. Πρώτα αγριάδα, και μετά το διάσελο στα 1600μ, ένα δάσος από οξυές. Μέτσοβο, η παράνοια του ορεινού τουρισμού. Η τεχητή λίμνη του Αώου με το αλπικό της πεδίο εντυπωσιάζει, και αμέσως μετά προς το Φλαμπουράρι και τη Βωβούσα, μέσα στο απόλυτο πράσινο, τη λίμνη με τα νούφαρα, το ειδιλιακό τοπίο, όλα σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Το απόγευμα στο καταφύγιο της Βωβουσας, έστησα τη σκηνή δίπλα στον Αώο. Ολα μαγευτικά σ' αυτό το τόπο. Ειδικά η ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων. Το απογευμα έκανα μπάνιο στο "λάκο του παπά". Το βράδυ ακούς μόνο το ποτάμι και τις αρκούδες που έχουν βγεί για βόλτα.
Μέρα 4η. Η ημέρα αφιερώθηκε στο Αρκουδόρεμα. Ξεκίνησα τη πορεία (με τα πόδια καθότι και ορειβάτης) από το "σμίξιμο" με τον Αώο, και μετά από 3 ώρες έφτασα στο πυρήνα της Βάλια Κάλντα. Οντως η κοιλάδα είναι ζεστή! Το μονοπάτι καλοχαραγμένο, δίπλα στο ποτάμι, το διασχίζεις 6 φορές. Μέσα από πεύκα, έλατα και οξιές, ανεβαίνοντας αντίθετα με τη ροή του ποταμού, νοιώθεις τη μαγεία της φύσης. Εκανα ένα μπάνιο στους "καταράκτες" και επέστρεψα στη βάση μετά από 3ώρες. Το λουκούλειο γεύμα στο καταφύγιο, η παρέα με τους εθελοντές δασοπαρατηρητές της WWF και η κιθάρα έφτιαξαν μία καταπληκτική βραδυά.
Μέρα 5η. (Βωβούσα-Περιβόλι-Φιλιππαίοι-Σαμαρίνα-Φούρκα-Επταχώρι-Νεστόριο 150χλμ) Μάλλον δεν ξέρουμε τη φύση μας. Μόνο άμα διαβείς εκεί πάνω καταλαβαίνεις ποιός είσαι. Απίθανες πλαγιές, δρόμοι να πλανώνται σε αλπικό πεδίο, εκκλησιές στο πουθενά μέσα σε ξέφωτα ελάτου, η Σαμαρίνα στα 1450μ υψόμετρο, το διάσελο της ιστορικής μάχης στα 1650μ, όλα μοιάζουν να κείνται σε ένα άλλο κόσμο, πέρα από κάθε φαντασία. Κι όμως στο Νεστόριο το βράδυ στο river party, είδα πολλά ανήλικα παιδιά να μεθούν, να καπνίζουν, να κοιτούν συνέχεια το κινητό τους και να ακουν ένα ανελέητο μονόηχο μπουμ-μπουμ σε φοβερή ένταση. Τόση αηδία δεν είχα ξανανοιώσει.
Μέρα 6η. (Νεστόριο-Καστοριά-Εγνατία οδός-εθν οδός-Πειραιάς 640χλμ) Σαν καλός ορειβάτης ξύπνησα στις 3.30πμ και πήρα το δρόμο του γυρισμού στις 4πμ. Απόλαυση η πρωινή σκοτεινή διαδρομή. Μόνος μέσα τη νύχτα σε ένα ατέλειωτο δρόμο, με όλα τα γκάζια δικά μου. Στο ξημέρωμα πριν την Κατερίνη είδα τον ήλιο να ανατέλλει μέσα στο Αιγαίο. Απίστευτα χρώματα. Με καναδυό καφέδες για να κρατηθώ ξύπνιος, αφού είχα κοιμηθεί μόνο 2 ώρες, έφτασα σπίτι στις 10.30πμ
Η καλοπέραση έχει το αντίτιμό της, ενώ η ενεργητική παρουσία στη φύση δεν απαιτεί τίποτα παραπάνω από ένα σεβασμό. Ευχαριστώ τη moto μου.
Μέρα 2η. (Αγραφα-Βραγγιανά-Λ. Πλαστήρα-Μουζάκι-Περτούλι 100χλμ) Τα 30 χλμ χωμάτινη άξιζαν το κόπο. Ολες οι κορφές ήταν εδώ, Λιάκουρα, Μπορλέρο, Φτέρη. Ακόμη και η πλαγιά της "Κοιμισμένης γυναίκας". Πολλές στροφές, πέρασμα από το διάσελο του Αγ. Νικολάλου στα 1500μ, άγριοι δρόμοι, απότομες χούνες που ρέματα έπεφταν στον Αγραφιώτη, όλα εξαιρετικά. Στη γιορτή της Αγ. Παρασκευής στα Βραγγιανά συναντήσαμε και κάποιες εσώψυχες σκέψεις από την κατάνυξη κάτω από τις τεράστιες βελανιδιές. Αργά το μεσημέρι έφτασα στα Περτουλιώτικα λιβάδια όπου έκανα ελεύθερη κατασκήνωση στο δάσος. Ευτυχώς οι αγελάδες τόσο στην επιστροφή τους στο μαντρί όσο και στη πρωινή παρέλαση τους δεν πάτησαν τη σκηνή μου αλλά απέδωσαν τις τιμές στην μηχανή μου.
Μέρα 3η. (Περτούλι-Χαλίκι-Μέτσοβο-Λ. Αώου-Βωβούσα 140χλμ) Τι να πεις για τον Αχελώο? Τη λάμψη του, τη δύναμή του, το πράσινο που τον συντροφεύει, όλα μαγικά. Μετά το Χαλίκι, στο διάβα για το Μέτσοβο τρομάζεις. Πρώτα αγριάδα, και μετά το διάσελο στα 1600μ, ένα δάσος από οξυές. Μέτσοβο, η παράνοια του ορεινού τουρισμού. Η τεχητή λίμνη του Αώου με το αλπικό της πεδίο εντυπωσιάζει, και αμέσως μετά προς το Φλαμπουράρι και τη Βωβούσα, μέσα στο απόλυτο πράσινο, τη λίμνη με τα νούφαρα, το ειδιλιακό τοπίο, όλα σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό. Το απόγευμα στο καταφύγιο της Βωβουσας, έστησα τη σκηνή δίπλα στον Αώο. Ολα μαγευτικά σ' αυτό το τόπο. Ειδικά η ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων. Το απογευμα έκανα μπάνιο στο "λάκο του παπά". Το βράδυ ακούς μόνο το ποτάμι και τις αρκούδες που έχουν βγεί για βόλτα.
Μέρα 4η. Η ημέρα αφιερώθηκε στο Αρκουδόρεμα. Ξεκίνησα τη πορεία (με τα πόδια καθότι και ορειβάτης) από το "σμίξιμο" με τον Αώο, και μετά από 3 ώρες έφτασα στο πυρήνα της Βάλια Κάλντα. Οντως η κοιλάδα είναι ζεστή! Το μονοπάτι καλοχαραγμένο, δίπλα στο ποτάμι, το διασχίζεις 6 φορές. Μέσα από πεύκα, έλατα και οξιές, ανεβαίνοντας αντίθετα με τη ροή του ποταμού, νοιώθεις τη μαγεία της φύσης. Εκανα ένα μπάνιο στους "καταράκτες" και επέστρεψα στη βάση μετά από 3ώρες. Το λουκούλειο γεύμα στο καταφύγιο, η παρέα με τους εθελοντές δασοπαρατηρητές της WWF και η κιθάρα έφτιαξαν μία καταπληκτική βραδυά.
Μέρα 5η. (Βωβούσα-Περιβόλι-Φιλιππαίοι-Σαμαρίνα-Φούρκα-Επταχώρι-Νεστόριο 150χλμ) Μάλλον δεν ξέρουμε τη φύση μας. Μόνο άμα διαβείς εκεί πάνω καταλαβαίνεις ποιός είσαι. Απίθανες πλαγιές, δρόμοι να πλανώνται σε αλπικό πεδίο, εκκλησιές στο πουθενά μέσα σε ξέφωτα ελάτου, η Σαμαρίνα στα 1450μ υψόμετρο, το διάσελο της ιστορικής μάχης στα 1650μ, όλα μοιάζουν να κείνται σε ένα άλλο κόσμο, πέρα από κάθε φαντασία. Κι όμως στο Νεστόριο το βράδυ στο river party, είδα πολλά ανήλικα παιδιά να μεθούν, να καπνίζουν, να κοιτούν συνέχεια το κινητό τους και να ακουν ένα ανελέητο μονόηχο μπουμ-μπουμ σε φοβερή ένταση. Τόση αηδία δεν είχα ξανανοιώσει.
Μέρα 6η. (Νεστόριο-Καστοριά-Εγνατία οδός-εθν οδός-Πειραιάς 640χλμ) Σαν καλός ορειβάτης ξύπνησα στις 3.30πμ και πήρα το δρόμο του γυρισμού στις 4πμ. Απόλαυση η πρωινή σκοτεινή διαδρομή. Μόνος μέσα τη νύχτα σε ένα ατέλειωτο δρόμο, με όλα τα γκάζια δικά μου. Στο ξημέρωμα πριν την Κατερίνη είδα τον ήλιο να ανατέλλει μέσα στο Αιγαίο. Απίστευτα χρώματα. Με καναδυό καφέδες για να κρατηθώ ξύπνιος, αφού είχα κοιμηθεί μόνο 2 ώρες, έφτασα σπίτι στις 10.30πμ
Η καλοπέραση έχει το αντίτιμό της, ενώ η ενεργητική παρουσία στη φύση δεν απαιτεί τίποτα παραπάνω από ένα σεβασμό. Ευχαριστώ τη moto μου.