Gandalf dr685sm
16/09/2009, 08:22
http://bloggingvsmanipulation.files.wordpress.com/2009/08/kammena32.jpg
Περπατώντας ανάμεσα σε γκρίζες ξερακιανές σκιές που δείχνουν να τεντώνουν τα ροζιασμένα τους δάχτυλα που καπνίζουν , λες και ήταν η τελευταία κίνηση να πιαστούν απο κάπου για να ξεφύγουν απο τον φλογερό κόκκινο δαίμονα. Εκεί που άκουγες το θρόισμα των φύλων και κελάηδημα πουλιών ίσως και την κραυγή μιας αλεπούς που προστάτευε τα μικρά της , το μόνο που ακούς είναι ενα τσιριχτό σφύριγμα ανέμου που σε ανατριχιάζει και το κρώξιμο μερικών κορακιών απο πάνω.
Ώς εκεί που φτάνει το μάτι , το χρώμα είναι σκούρο καφέ και μαύρο. Η μυρωδιά είναι σαν να έχει ανοιχτεί ενα κλειστό τασάκι μετά απο πολύ καιρό, με πολλά αποτσίγαρα και στάχτες. Ο ουρανός ειναι θολός με χρώμα κοκκινοκαφέ και ο ήλιος φαίνεται σαν μια λυχνία με αδύνατο φώς απο πάνω.
Το έδαφος καπνιζει λες και είσαι στους πρόποδες ηφαιστείου και το χώμα έχει γίνει σκληρός πηλός απο κάτω απο την σόλα σου απο την θερμοκρασία της φλόγας. Ενα απέραντο τοπίο απο απολιθώματα καμένου δάσους σε μαύρο γκρί χρώμα με καρβουνιασμένες πέτρες απο κάτω σε χρώμα καφέ κόκκινο. Πιο πέρα μια χελώνα καμμένη που ούτε το καβούκι της δεν στάθηκε ικανό την προστατεύσει.
Σε ενα απέραντο καμμένο τοπίο μιας ολοκληρωτικής καταστροφής το μόνο έμβιο όν με χρώμα στο δέρμα του είσαι μόνο εσύ. Περπατάς μέσα σε μια επίγεια κόλαση εικόνας, μυρωδιάς και αίσθησης. Άραγε αυτό να είναι και στο τέλος της ζωής μας; Μια ανυπόφορη δυσωδία, μια τεράστια μοναξιά και μια βασανιστική μελαγχολία;
Ζώντας σε ενα δάσος πριν , όπου τα δέντρα πραγματικα σου μιλάγανε. Γεράκια πετάγανε πάνω απο το κεφάλι σου στις κορυφές τους , που μετά απο 100-200 χρόνια ζωής είχαν πάει πια στα 20-30 μέτρα!! Χελώνες παραδίπλα, το βράδυ κανάς ασβός... με ποδήλατο να κατεβαίνεις δρομάκι δασικό και να βλέπεις αλεπούδες να τρέχουν..τσαλαπετεινούς και αρκετά άλλα ζώα που κατατρεγμένα απο την φωτιά της Πάρνηθας είχαν έρθει στο τελευταίο καταφύγιο της Αττικής και ζούσαν.
Αηδόνια πάνω απο τα κεφάλια να κελαηδούν και η μυρωδιά του φρέσκου χόρτου και του δέντρου να ανακατεύεται την Άνοιξη.. Εικόνες παρελθόντος τώρα.
Σήμερα έβρεξε.. κατέβαζε κουφάρια κορμών απο δέντρα, λάσπη , στάχτη, κάρβουνο. Η μυρωδιά ανεμειγμένη με την υγρασία στην ατμόσφαιρα αποπνιχτική. Η αποφορά ενός πτώματος που καίει τα ρουθούνια.
Σήμερα μετά απο περίπου 20 μέρες απο τις πυρκαγιές στην Β.Α. Αττική , κανείς δεν ασχολείται πλέον. Μόνο με τις καρέκλες των εκλεγομένων. Λες και δεν τους αφορά. Ή έτσι νομίζουν όλοι.
Θυμηθείτε το αυτό. Το επόμενο καλοκαίρι που η θερμοκρασία στην τσιμεντούπολη θα είναι 45-47° απόντος του φυσικού κλιματιστικού στο λεκκανοπέδιο που δρόσιζε τα βορεινά ρεύματα της ατμόσφαιρας.
Απόντος του φυσικού υδάτινου φράγματος που κράταγε την βροχή και αύξανε τους υδάτινους ορίζοντες. Απόντος του φίλτρου αέρα που καθάριζε την βρώμα που σαν άνθρωποι με τα μηχανήματα μας εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα.
Σήμερα οι υλοτόμοι τελείωσαν με τα φράγματα στην περιοχή της Σταμάτας και της Ροδόπολης. Κάτι είναι και αυτό! Αν αφήσουμε την περιοχή ήσυχη , σε 10-20 χρόνια θα έχουμε πάλι την αρχή ενός δάσους. Μπορεί εμείς να μην την προλάβουμε να την χαρούμε αλλά σίγουρα θα αφήσουμε κάτι στα δύσμοιρα τα παιδιά μας. Κάπου να πηγαίνουν να παίρνουν μια ανάσα στην Φύση που μας γέννησε.
Πρέπει να προστατεύσουμε το δάσος. Πρέπει κάτι να κάνουμε για αυτό... Σε εσένα το λέω που με διαβάζεις ή βλέπεις τις φωτιές απο το γυαλί της τηλεόρασης και την άνεση του καναπέ σου. Με τις κατάρες και τις γκρίνιες εκ του ασφαλούς κανείς δεν κατάφερε τίποτα. Σήκωσε τον πισινό σου απο το μαξιλάρι και έλα στην επόμενη αναδάσωση. Στήριξε ενα εθελοντικό σύλλογο με την συμμετοχή σου. Ή έστω.... όταν θα δείς την επόμενη πυρκαγιά και την μάχη που θα δίνουν άλλοι και για σένα.. πήγαινε ενα μπουκαλάκι νερό σε αυτούς με ενα χτύπημα στην πλάτη και δώσε τους θάρρος με την παρουσία σου.
Κάνε το... γιατί σε λίγο θα δείς ακόμα και τις γλάστρες σου να καίγονται γιατί είναι πράσινες και ενοχλούν τον γείτονα που θα θέλει πιο μεγάλο μπαλκόνι.
Gandalf
Περπατώντας ανάμεσα σε γκρίζες ξερακιανές σκιές που δείχνουν να τεντώνουν τα ροζιασμένα τους δάχτυλα που καπνίζουν , λες και ήταν η τελευταία κίνηση να πιαστούν απο κάπου για να ξεφύγουν απο τον φλογερό κόκκινο δαίμονα. Εκεί που άκουγες το θρόισμα των φύλων και κελάηδημα πουλιών ίσως και την κραυγή μιας αλεπούς που προστάτευε τα μικρά της , το μόνο που ακούς είναι ενα τσιριχτό σφύριγμα ανέμου που σε ανατριχιάζει και το κρώξιμο μερικών κορακιών απο πάνω.
Ώς εκεί που φτάνει το μάτι , το χρώμα είναι σκούρο καφέ και μαύρο. Η μυρωδιά είναι σαν να έχει ανοιχτεί ενα κλειστό τασάκι μετά απο πολύ καιρό, με πολλά αποτσίγαρα και στάχτες. Ο ουρανός ειναι θολός με χρώμα κοκκινοκαφέ και ο ήλιος φαίνεται σαν μια λυχνία με αδύνατο φώς απο πάνω.
Το έδαφος καπνιζει λες και είσαι στους πρόποδες ηφαιστείου και το χώμα έχει γίνει σκληρός πηλός απο κάτω απο την σόλα σου απο την θερμοκρασία της φλόγας. Ενα απέραντο τοπίο απο απολιθώματα καμένου δάσους σε μαύρο γκρί χρώμα με καρβουνιασμένες πέτρες απο κάτω σε χρώμα καφέ κόκκινο. Πιο πέρα μια χελώνα καμμένη που ούτε το καβούκι της δεν στάθηκε ικανό την προστατεύσει.
Σε ενα απέραντο καμμένο τοπίο μιας ολοκληρωτικής καταστροφής το μόνο έμβιο όν με χρώμα στο δέρμα του είσαι μόνο εσύ. Περπατάς μέσα σε μια επίγεια κόλαση εικόνας, μυρωδιάς και αίσθησης. Άραγε αυτό να είναι και στο τέλος της ζωής μας; Μια ανυπόφορη δυσωδία, μια τεράστια μοναξιά και μια βασανιστική μελαγχολία;
Ζώντας σε ενα δάσος πριν , όπου τα δέντρα πραγματικα σου μιλάγανε. Γεράκια πετάγανε πάνω απο το κεφάλι σου στις κορυφές τους , που μετά απο 100-200 χρόνια ζωής είχαν πάει πια στα 20-30 μέτρα!! Χελώνες παραδίπλα, το βράδυ κανάς ασβός... με ποδήλατο να κατεβαίνεις δρομάκι δασικό και να βλέπεις αλεπούδες να τρέχουν..τσαλαπετεινούς και αρκετά άλλα ζώα που κατατρεγμένα απο την φωτιά της Πάρνηθας είχαν έρθει στο τελευταίο καταφύγιο της Αττικής και ζούσαν.
Αηδόνια πάνω απο τα κεφάλια να κελαηδούν και η μυρωδιά του φρέσκου χόρτου και του δέντρου να ανακατεύεται την Άνοιξη.. Εικόνες παρελθόντος τώρα.
Σήμερα έβρεξε.. κατέβαζε κουφάρια κορμών απο δέντρα, λάσπη , στάχτη, κάρβουνο. Η μυρωδιά ανεμειγμένη με την υγρασία στην ατμόσφαιρα αποπνιχτική. Η αποφορά ενός πτώματος που καίει τα ρουθούνια.
Σήμερα μετά απο περίπου 20 μέρες απο τις πυρκαγιές στην Β.Α. Αττική , κανείς δεν ασχολείται πλέον. Μόνο με τις καρέκλες των εκλεγομένων. Λες και δεν τους αφορά. Ή έτσι νομίζουν όλοι.
Θυμηθείτε το αυτό. Το επόμενο καλοκαίρι που η θερμοκρασία στην τσιμεντούπολη θα είναι 45-47° απόντος του φυσικού κλιματιστικού στο λεκκανοπέδιο που δρόσιζε τα βορεινά ρεύματα της ατμόσφαιρας.
Απόντος του φυσικού υδάτινου φράγματος που κράταγε την βροχή και αύξανε τους υδάτινους ορίζοντες. Απόντος του φίλτρου αέρα που καθάριζε την βρώμα που σαν άνθρωποι με τα μηχανήματα μας εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα.
Σήμερα οι υλοτόμοι τελείωσαν με τα φράγματα στην περιοχή της Σταμάτας και της Ροδόπολης. Κάτι είναι και αυτό! Αν αφήσουμε την περιοχή ήσυχη , σε 10-20 χρόνια θα έχουμε πάλι την αρχή ενός δάσους. Μπορεί εμείς να μην την προλάβουμε να την χαρούμε αλλά σίγουρα θα αφήσουμε κάτι στα δύσμοιρα τα παιδιά μας. Κάπου να πηγαίνουν να παίρνουν μια ανάσα στην Φύση που μας γέννησε.
Πρέπει να προστατεύσουμε το δάσος. Πρέπει κάτι να κάνουμε για αυτό... Σε εσένα το λέω που με διαβάζεις ή βλέπεις τις φωτιές απο το γυαλί της τηλεόρασης και την άνεση του καναπέ σου. Με τις κατάρες και τις γκρίνιες εκ του ασφαλούς κανείς δεν κατάφερε τίποτα. Σήκωσε τον πισινό σου απο το μαξιλάρι και έλα στην επόμενη αναδάσωση. Στήριξε ενα εθελοντικό σύλλογο με την συμμετοχή σου. Ή έστω.... όταν θα δείς την επόμενη πυρκαγιά και την μάχη που θα δίνουν άλλοι και για σένα.. πήγαινε ενα μπουκαλάκι νερό σε αυτούς με ενα χτύπημα στην πλάτη και δώσε τους θάρρος με την παρουσία σου.
Κάνε το... γιατί σε λίγο θα δείς ακόμα και τις γλάστρες σου να καίγονται γιατί είναι πράσινες και ενοχλούν τον γείτονα που θα θέλει πιο μεγάλο μπαλκόνι.
Gandalf