View Full Version : Από Τζιά στην Τοσκάνη
Από Τζιά στην Τοσκάνη σε παγκόσμια πρεμιέρα στο moto.gr
[απλά και διότι μόλις τώρα το "μητρικό" μου σάϊτ έκλεισε για μερικές ώρες για αναβάθμιση, θα ανεβεί μετά και εκεί]
ένα μινιταξιδιωτικό, χωρίς πολλά πολλά, γνωστός ο προορισμός, τις καλύτερες φωτό τύπου cart postal θα τις βρείτε παντού στο ιντερνετ, δεν πρόκειται ούτε για καλό φωτογράφο [εμένα και τους υπόλοιπους] ούτε για καλή μηχανή.
Τοσκάνη όπως την είδα εγώ...
Ο αρχικώς σκοπός ήταν να μυήσω έναν φίλο και συμπαίκτη στο τένις [αλλά αρχάριο στο χώρο μοτοσικλέτας] και να τον τραβήξω. Η αρχή έγινε όταν [μόνος του] μου είπε, ότι θέλει να αλλάξει το παπάκι του [καθαρά για λόγους εξυπρέτησης το είχε, σπίτι-δουλειά] και να πάρει κάτι μεγαλύτερο. Το διαθέσιμο ποσόν περιορισμένο, δεν ήθελε εξάλλου να επενδύει πολλά σε μία μηχανή αμφιβόλου εκμετάλλευσης, περίπου 3.000 ίσως και κάτι παραπάνω. Τότε [πέρυσι] συμβουλεύτηκα τον Νίκο [Nippon Maru - bavarian] και ο Νίκος είχε κατά νου μερικές προτάσεις, μάλιστα μία ελαφρώς μεταχείρο Transalp ήταν προς πώληση σε ένα κατάστημα. Αποδεδειγμένα από καλά χέρια [ιατρού βλέπεις, χιχιχ] με 25.000 γνήσια χιλιόμετρα. Συναντήθηκε λοιπόν ο Νίκος με τον φίλο μου, ήπιανε καφέ και τον πήγε στο γνωστό του μαγαζί [ευχαριστώ Νίκο!]. Η μηχανή του άρεσε, την πήρε. Ο φίλος μου έκανε στο επόμενο χρόνο 25.000χλμ. Εξοικειώθηκε με νέα μηχανή.
Πάμε μία Τζιά?, μου είπε την άνοιξη...
Και βέβαια του απαντώ. Και έτσι πάμε με τις γυναίκες μας να κάνουμε μία μονοήμερη στο κοντινό νησί.
Παρά το, ότι είχε συνεπιβάτη και στο επαρχιακό δίκτυο με στροφές, διαπίστωσα με χαρά, ότι ο Γεώργιος «το είχε». Δεν υστερούσε πραγματικά πουθενά.
Και μας έρεσε. Δεν κάνουμε κάτι μεγαλύτερο? Ρώτησε εκεί και με έβαλε σε σκέψεις....
Και που να πάμε? Άσ’το σε μένα του λέω για να έχω χρόνο να σκεφτώ. Ο Μάκης κυρίως αλλά και τα άλλα παιδιά με τα οποία δέσαμε στο Μαρόκο είναι οι έμπειροι μου σύντροφοι πλέον για τα μεγάλα ταξίδια. Δοκιμασμένοι και ανθεκτικοί. Και καλή παρέα. Ο Γεώργος από την άλλη έγινε και κουμπάρος, είναι χρυσό παιδί, αθληταράς, αλλά υποψιαζόμουνα ένα «λουλού» πράγμα επάνω στην μηχανή και τις κακουχίες της. Εκτός από τον αθλητισμό, ο Γιώργος είναι πάντα περιποιημένος, φροντίζει να παίρνει στην θάλασσα ΚΑΙ σαγιονάρες με τις οποίες πάει μέχρι το νερό, είναι λίγο σιχασιάρης. Άλλο η ηλιόλουστη μέρα με μπάνιο στην Τζιά και άλλο μερικές μέρες ταξίδι, ίσως υπό βροχή, πολλά χιλιόμετρα και αγκαρία.
Σκέφτηκα διάφορα μέρη, όλα κατάλληλα για περίπου πενθήμερη εκδρομή. Απαραίτητα στο εξωτερικό για ψυχολογικούς λόγους. Όχι ότι δεν έχει η Ελλάδα πανέμορφα μέρη για πέντε ημέρες. Ο λόγος ήταν [τώρα που έχει όρεξη, δεν ξέρεις τι θα πεί του χρόνου] να πάμε πιο μακριά, να αποβάλει όποιο τυχόν δέος με το «με μηχανή στο εξωτερικό». Ο Γιώργος είναι κατά τα άλλα πιο ταξιδεμένος από εμένα, αλλά ..... αεροπλάνα και ξενοδοχεία....
Υπήρξε και μία συζήτηση με τον Αντώνη PiskoGS, σίγουρα την θυμάται όταν του είπα έλα, αλλά μάλλον δεν είναι για σένα, είσαι τέταρτοετής και αυτά εδώ τα παιδιά θα κάνουνε μόλις προπέδια, θα βαριέσαι. Σκέφτηκα λοιπόν να πάμε κάπου, όπου είναι σίγουρο, ότι θα του αρέσει. Εγώ θα πήγαινα Βουλγαρία, την αγαπώ και θα ήθελα να πάω, αλλά πρόσφατα ήμουν στο Μπάνσκο για σκι και η χώρα [εκτός των τουριστικών περιοχών] είναι σε πολλή υποδεέστερη οικονομική κατάσταση σε σχέση με άλλους προορισμούς και μουντή ατμόσφαιρα και χαλασμένα κτίτια ήταν το τελευταίο που ήθελα να δείξω στον Γιώργο. Κάτι πιο καλό πρέπει να σκαρφιστώ? Αφού όταν πάς να ξεπαρθενιάσεις κάποια, δεν την τραβάς στο ποτάμι, κάτω από την γέφυρα και σε βρώμικα μέρη γενικά. Την πάς κάπου για καλό φαγητό, μετά ποτό, μετά σε καλό μέρος και σιγά σιγά αρχίζεις το δούλεμα...... συγνώμη ξεχάστηκα. Λοιπόν, ήθελα να τον....καλοπιάσω...ας το πούμε έτσι, είναι πιο ορθό. Να του αρέσει στα σίγουρα η πρώτη εκδρομή εκτός συνόρων. Μόλις την άνοιξη ξεκίνησε η Αιγαίου γραμή για Βαρκελώνη, μία αγαπημένη μου πόλη και χάϊδευα το μυαλό μου με το να πετάξουμε εκεί, να νοικιάσουμε μία μεγάλη και μία μικρή GS και να κάνουμε Andorra – Perpignan, το έκανα προ ετών με το αμάξι και είναι φανταστικοί δρόμοι όπως και τοπία. Λίγο το συνολικό το κόστος, λίγο που ήθελα να πάει με την δική του Transalp, να την φορτώνει, να την προετοιμάσει ο ίδιος για το ταξίδι, λίγο που εγώ ήθελα να επιβιβαστώ στη γραμμή Πάτρα – Αγκώνα, που πάντα από εκεί είχα τις καλύτερες εκδρομές.... την αφήσαμε την Βαρκελώνη. Η Σαρδηνία δεν έβγαινε λόγω πτήσεων καλά και σκληροτράχηλη έρημος του Μαρόκο απερίφτη λόγω χρόνου [αν και γινότανε με δύο ημέρες παραπάνω και κόστος περίπου το ίδιο..., Αθήνα – Παρίσι με Easy-Jet, Παρίσι – Μαρακές με Ryanair και 500 Ευρώ για νοίκιο μίας 500-600 κυβικών μηχανή για μία εβδομάδα]. Αλλά όπως είπα, δεν πάς την γκόμενα την πρώτη φορά στην έρημο, την πάς σε μεταξωτά!!! Οπότε, όχι Μαρόκο. Έπαιξε προς στιγμή και η Σικελία, αλλά την ξέρει ο Γιώργος καλά και εγώ την αφήνω για αργότερα [για να την συνδυάσω με μελλοντική Τυνησία βλέπεις...]
Οπότε σαν λογικός προορισμός επικράτησε η Τοσκάνη.
Είναι γρήγορα προσπελάσιμη, δεν πάς στα παραθαλάσσια [έχουμε εδώ] και μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Έχει χωριά και πόλεις, καλούς δρόμους και ωραία φύση, περιποιημένα μεταξωτά...αχ ξεχάστηκα και πάλι, συγνώμη...τεσπα τα έχει όλα και συμφέρει.
Επιπλέον εκείνη την περίοδο υπήρχε μία πολύ καλή προσφορά με την SuperFast και έτσι αποφασίστηκε. Πάμε Τοσκάνη.
Προστέθηκε ακόμα ο μπατζακάκης μου, ο Τάσος με VStrom 650, πήγαμε μαζί στον Κοσμά πριν μερικούς μήνες και τα πήγε και αυτός πολύ καλά.
Τέλος, σαν guest star προστέθηκε ο γιός μου. Πώς? Χμ, θέλει εξήγηση η ιστορία...Ξέρει καλό ποδήλατο [mountain] και άρχισε να λιμπίζεται μηχανή. Έχει δίπλωμα για αμάξι, αλλά όχι και για μηχανή. Και τώρα στις παρέες του συζητάνε για μηχανές. Επειδή όμως πολύ καλά θυμάμαι τι μυαλά κουβαλούσα στα 21 μου, θα έλεγα ότι είναι νωρίς, τουλάχιστον για τους πιο πολλούς αναβάτες. Εξάλλου, αλλιώς τα βλέπεις όλα από την καρέκλα της καφετέριας έχοντας κρύο freddo μπροστά σου και «γουστάρεις» μηχανή, άλλο είναι όμως και να βρέχεσαι, να σε πονάει ο κ@@λος, να είσαι κουρασμένος, να κρυόνεις. Οπότε, καλό είναι [πριν προβείς σε λάθος κίνηση, σε αγορά μηχανής] να πάς πρώτα να το δείς από κοντά, πώς είναι άραγε? Και εάν είναι μετά να μπεις στο χώρο, να μπεις σωστά. Σωστά? Ναι! Με εξοπλισμό, με κράνος, με ρούχα, νε σωστή νοοοτροπία. Χωρίς καγκουριές, να μπαίνεις σιγά σιγά στην νότα του ταξιδευτή, αυτό ήθελα.
Έλα Νίκο μαζί μου ως συνεπιβάτης και θα κάνουμε μία εκδρομή με τον Γιώργο και τον Τάσο. Δεν ήθελε καθόλου πίεση, δήλωσε συμμετοχή και πριν προλάβω καν να του πώ λεπτομέριες του σχέδιου. Επιπλέον ήταν και μία ευκαιρία [και για τους δυο μας] να περάσουμε μερικές μέρες μαζί, γιατί μεγαλώνει στην άλλη άκρη της Αθήνας....
Τελικά το ρόστερ έγινε αρχάριο – εκπαιδευτικο – συγγενο – κουμπαρο – οικογενειακο – παρέα.
Ο ρόλος του αρχιοργανωτή ήταν δικός μου, αλλά ο Γιώργος ανέλαβε να προετοιμάσει τις διαδρομές, τα μέρη που θέλαμε να δούμε και να τα μοιράσει σε ισόποσες δόσεις για τέσσερεις ημέρες. Με την βοήθεια του MapPoint ήταν εύκολο και έγιναν και μερικές διορθώσεις στις διαδρομές και προστέθηκε στην πρώτη ημέρα και ένα πάσο, Passo del Muraglione http://www.panoramio.com/photo/2024474
Ο Τάσος είναι αρχιμηχανικός και ο Νίκος θα μας διασκεδάσει με την αργό νεολαίας, μία και όλοι οι υπόλοιποι ξεπεράσαμε πια τα σαράντα, μερικοί πιο πρόσφατα, μερικοί.....εδώ και κάποιο καιρό.
Πέρασα τις διαδρομές στο GPS και αναμέναμε την αναχώρηση της Παρασκευής 18/9. Τέλος Σεπτέμβρη περιμένουμε καλό καιρό με λογικές και ευχάριστες θερμοκρασίες. Ταίριαξε και έκανα και το σέρβις των 70.000 [για δύο χρονών μηχανή ...είμαι περήφανος!], άλλαξα λάστιχα. Το τελευταίο σετάκι Pirelli Scorpion Trail αποδείχτηκε πολύ καλό αλλά όσο νά’ναι, μετά από 23.000 παρέδωσε το πνεύμα και ξεκίνησα με καινούργια, προς αλλαγή Tourance EXP [θα έλεγα σήμερα, ότι μου ταιριάζουν ακόμα ένα μικρό κλικ παραπάνω από τα Πιρελι].
Οι μέρες βγαίνουν εύκολα και ο προγραμματισμός για όποιον ενδιαφέρεται εύκολος:
Παρασκευή μεσημέρι Πάτρα, φτάνεις πρωί Αγκώνα
Καθαρά οδηγικές ημέρες τέσσερεις, δηλαδή Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη και τελευταία ημέρα, Τρίτη το βράδυ επιβιβάζεσαι και πάλι στο καράβι. Τετάρτη μεσημέρι Πάτρα, απόγευμα έφτασες Αθήνα. Τρεις εργάσιμες και μία μικρή σκαστή μισή ημέρα «από σημαία» της Παρασκευής.
Αφού τα προγραμματίσαμε όλα τόσο καλά, δεν γινόταν, δεν μπορεί, κάτι θα πρέπει πάντα να στραβώσει!!!
Έφτασε ο Νίκος Πέπμτη βράδυ στο απογευματινό γραφείο μου, θα κοιμηθεί σε μένα και αύριο ξεκινάμε παρέα για λίγο πρωινό γραφείο και βούρ κατά τις δέκα για Πάτρα, να προλάβουμε. Ο Τάσος και ο Γιώργος έχουνε ρεπό, θα πάει με το πάσο του ο Γιώργος μέχρι Πάτρα,, ο Τάσος στις 11.00 στον Γρηγόρη επί της Αττικής. Με το που έφτασε στο γραφείο ο Νίκος, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς στην Αθήνα. Κράνος δεύτερο για αυτόν προέβλεψα, αλλά δεύτερο αδιάβροχο.....δεν έχω, το φρόντισα και το είχα έτοιμο στην Σαρωνίδα για την αυριανή μας αναχώρηση. Αναγκαστικά περιμένουμε στο γραφείο για να κοπάσει έστω λίγο η μπόρα για να πάμε στο σπίτι στην Σαρωνίδα. Τελικά μετά από μισή ώρα έπαψε να βρέχει και φύγαμε. Μέχρι εδώ όλα καλά, αλλά είχαμε ακόμα να μαζέψουμε αποσκευές, δεν πρόλαβα να ετοιμάσω τίποτα. Ήξερα, ότι θέλω καμιά ώρα, είμαστε δύο και θέλει λίγη οργάνωση. Αυτή η καταρραμένη ώρα έγινε τετράωρο, γιατί έψαχνα παντού το: τσανάκι με την διεθνή άδεια της μηχανής καθώς και το δίπλωμα οδήγησης. Μα προχθές στον Βαγιανέλη το είχα το τσαντάκι, όταν έκανα το σέρβις να μου το καταγράψουν στο βιλιαράκι της μηχανής!! Που το έβαλα? Έψαχνα πραγματικά παντού, δεν το βρίσκω. Τώρα? Πώς πάμε στο εξωτερικό χωρίς χαρτιά? Ασφάλεια είχα, αλλά δίπλωμα οδηγού και η άδεια της μηχανής – εξαφανίστηκαν. Δεν πειράζει έλεγα, θα πάω χωρίς αυτά. Εισιτήρια είχαμε, ασφάλεια είχαμε, στο ενδεχόμενο έλεγχο? Το πολύ πολύ θα λέμε, ότι μόλις τώρα τα έχασα....τι να κάνω? Αλλά να πω ότι κοιμήθηκα ήρεμα, θα έλεγα ψέματα. Ξεκινάμε με τον Νίκο το πρωί για το ΙΚΑ Καλλιθέας, να δουλέψω 7.30-10.30. Περνάμε καλού κακού ξανά από γραφείο μήπως είναι εκεί, αλλά ...τζίφος. Δεν πειράζει, λέω πάμε και βλέπουμε. Και όπως πίνω καφέ πριν ξεκινήσω τον πρώτο άρρωστο, τσούφ ένας «παρατρεχάμενος» στο ΙΚΑ, από αυτούς τους «διεκπεραιωτές» παντός καιρού. Του λέω το πρόβλημά μου και ευτυχώς μου χρώσταγε μία χάρη και λέει να πάει να βγάλει άλλη! Καλό μου ακούγεται, αλλά πώς να γίνει? Αυτό θέλει μερικές ημέρες. Του γράφω λοιπόν μία χειρόγραφη επιστολή με παράκληση να την πάει με ταξί στο μηχανολογικό στο Μπραχάμι, του δίνω μαζί και τα εισιτήρια για πλοίο, για τα πεισθούν οι υπάλληλοι εκεί, ότι όντως πρέπει σήμερα να ταξιδέψω, ότι είναι μεγάλη ανάγκη.... και είδωμεν. Επιστρέφει σε μισή ώρα με γνήσια χαρτιά από εκεί, πρέπει να τα συμπληρώσω λέει, αλλιώς δεν γίνεται. Και να του τα ξαναδώσω να τα πάει πίσω, αλλά με γνήσιο υπογραφής από το ΚΕΠ. ΚΕΠ τώρα?, Πνίγομαι, δουλεύω, πώς να πάω τώρα στο ΚΕΠ? Ευτυχώς μία υπάλληλος στο ΙΚΑ σκέφτηκε να θεωρήσει το γνήσιο της υπογραφής μου με υπηρεσιακή «στρογγυλή» που έχει και τρέχει ο κύριος πάλι πίσω στο Μπραχάμι. Με παίρνει τηλέφωνο η υπάλληλος από εκεί, να βεβαιωθεί, να διευκρινίσει κάποια δυσανάγνωστα στην αίτησή μου, της λέω πνίγομαι καλή μου, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πάω προσωπικώς ούτε μέχρι το ΚΕΠ! Τελικά την πείθω, έχει και αυτή άνδρα ιατρό και ξέρει τα άγχη μας... την εκδίδει! Να είναι καλά το κορίτσι.
Ο παρατρεχάμενος επιστρέφει στις 10.29, όταν εξετάζω τον τελευταίο ασθενή, παραδείδει την νέα άδεια διεθνούς τύπου και είμαστε ΟΚ. Το δίπλωμα οδήγησης? Είμαι τυχερός, γιατί πέρυσι έβγαλα λόγω του Ιράν από την ΕΛΠΑ τριετές διεθνές δίπλωμα, οπότε είμαι ...απόλυτα νόμιμος, νομιμότατος θα έλεγα αισθάνθηκα. Πάμε γρήγορα στην Αττική, φτάνουμε στον Γρηγόρη την ώρα που ο Τάσος είναι στην ουρά για καφέ. Του λέμε και την δική μας παραγγελία και σε δέκα λεπτά καπνίζουμε και ηρεμούμε. Τι ήταν τούτο? Τέτοιο άγχος!
Βέβαια ο Μάκης, ο Θανάσης και ο Νίκος από το Μαρόκο...δεν εκπλήσσονται καθόλου, με είχαν ζήσει. Το ίδιο τσαντάκι μου έπεσε μεσάνυχτα στην προβλήτα στην Civitavecchia όταν πήγαμε από το check in στο βαπόρι για Βαρκελώνη και εάν δεν το είδε κατά τύχη ο Νίκος πώς πέφτει, ακόμα εκεί θα ήμουν.... για πορτοφόλια και κλειδιά και φωτογαφική δεν μιλάω καν, λεπτομέριες....
Γρήγορα στην Πάτρα, μερικές φορές μας γλίτωσαν οι απέναντι με τα σινιάλα τους και δεν πληρώσαμε πρόστιμο, πάντως φτάσαμε καλά, μπήκαμε καράβι.
Το μετά είναι μία γλυκιά μελωδία, όταν δένεις την μηχανή σου, παίρνεις τα πράγματά σου επάνω και χαζεύεις το λιμάνι από το κατάστρωμα. Πήραμε τετράκλινη καμπίνα, εσωτερική. Σιγά τα λάχανα, ένας ύπνος είναι. Το πλοίο άδειο, το wifi σε καλύτερη απόδοση σε σχέση με την άνοιξη. Ο Νίκος μου παρέλαβε ερχόμενος χθες το νέο iPhone και βαλθήκαμε να του γεμίσουμε την μνήμη με τα τραγούδια μου. Όπως πάντα, πήρα μαζί μου το αχώριστο πια στα ταξίδια μου το DELL ATG, περάσαμε τα iTunes και όλη την δισκοθήκη μέσα στην 32GB μνήμη του iPhone. Δεν ξέρετε, ότι σε κάθε ταξίδι βρίσκω την ευκαιρία [τάχαμ’] και παίρνω και κάτι, κανά γκατζετάκι, κανά εξοπλισμό? Ε, πήρα λοιπόν το τηλέφωνο και το νέο κράνος, το system 6.
Ατμόσφαιρα στην παρέα καλή, κάνουμε το πρώτο [από πολλά!!!!] μάθημα, που παραδείνει ο Δάσκαλος, ο Γιώργος. Lonely Planet και οδηγός για επαγγελματίες τουριστικούς πράκτορες [γυναίκα του] μας έκαναν τις πόλεις και τα ονομάτά τους πιο οικεία.
Καιρός για ύπνο, αύριο γεμάτη πρώτη ημέρα.
177596
Πρώτη ημέρα
Ο σκοπός είναι να πάμε μέχρι την Φλωρεντία, κάπου εκεί, ίσως και εκτός πόλης να βρούμε κατάλυμμα και να την εξερευνήσουμε το απόγευμα, το βράδυ. Ο σύντομος δρόμος πάει από την εθνική μέσο Μπολόνιας. Εμείς όμως δεν θέλουμε εθνική καθόλου και έτσι επιλέγουμε εναλλακτική διαδρομή από το δρόμο SS67, το πάσο που προανέφερα. Ενώνει το Φορλί με την Φλωρεντία, αλλά περνά από τα βουνά. Από την Αγκώνα λοιπόν με εθνική οδό μέχρι το Ρίμινι και Φορλί και από εκεί ξεκινάμε. Δεν είχαμε προγραμματίσει παραπάνω χιλιόμετρα, γιατί από το καράβι αποβιβάζεσαι περίπου 10.00 και μέχρι να βγεις από την πόλη και να πιάσεις εθνική, θα πάει 10.30 και θέλουμε και να φτάσουμε έγκαιρα στην Φλωρεντία να έχουμε πεσσότερο χρόνο. Όχι ότι μία ημέρα φτάνει για τέτοια πόλη, αλλά ο σκοπός του ταξιδιού δεν ήταν τα μουσεία και τα αξιοθέατα των πόλεων. Τότε θα έπαιρνα αεροπλάνο και θα καθόμουνα μόνο εκεί να τα δώ με άνεση.
177597
Ο σκοπός είναι να περιπλανηθούμε κυρίως στην ύπαιθρο, να γυρίσουμε χωριά, να πάρουμε μυρωδιά από την περιοχή και να κάνουμε μία γνωριμία με τις θαυμάσιες πόλης της Τοσκάνης. Ότι προλάβουμε στο τετραήμερο. Φεύγοντας λοιπόν από το Φορλί, ο καιρός είναι σχετικά καλός, ιδανικός για μηχανή. Χωρίς αέρα, περίπου στα 22 Κελσίου. Ανεβαίνοντας σιγά σιγά το πάσο, συναντάμε τους κλασικούς Ιταλούς που Σάββατο πάνε να τρέχουν στα στροφιλίκια. Οι SS μηχανές τους, καθώς και ολόσωμες δερμάτινες στολές τους μετατρέπουν το πάσο σε μία πίστα, μας προσπερνάνε εκατό καλοί οδηγοί, εκατό Rossi. Η μοτοσικλετιστική κουλτούρα στην Ιταλία είναι ξεχωριστή, μου αρέσει το σκεπτικό τους. Μπορεί μεν να παραβιάζουν τον κώδικα όσον αφορά στην ταχύτητα, αλλά δεν κάνουν καγκουριές. Δεν είδα ούτε έναν να βγαίνει σε αντίθετο ρεύμα, όταν ήταν να μας στρίμωχναν στην προσπέραση ή έστω να μας ξάφνιαζαν, προτίμησαν πάντα να περιμένουν λίγο. Να τους αντιληφτούμε, να κάνουμε λίγο στην άκρη [ότι τους είδαμε πίσω μας] και μετά σφαιράτα προσπέραση και πλάγιασμα μηχανής στην επόμενη στροφή με άψογο στιλ. Όλοι! Και φυσικά, απαραίτητος φιλικός χαιρετισμός. Σε μερικά χιλιόμετρα άρχισαν μερικοί, ερχόμενοι από επάνω από το βουνό να μας χαιρετούν αλλά και να δείχνουν προς τα επάνω. Είμαι χαζός, δεν το κατάλαβα το δάκτυλο επάνω [δείκτης] προς τον ουρανό. Νόμιζα, ότι κάτι τρέχει με το επάνω, ότι ίσως «οι αρχές» - δηλαδή τροχαία, έψαχνα διάφορες ερμηνίες, τίποτε το σαφές. Σε δέκα χιλιόμετρα κατάλαβα...Το πάσο είναι στενό και δεν βλέπεις μεγάλο κομμάτι ουρανού, οπότε δεν βλέπεις καιρό για πιο μακριά. Εκεί που περνάγαμε, μία χαρά ήταν. Μέσα σε μερικές εκατοντάδες μέτρων όμως άλλαξε και από ηλιόλουστη ημέρα άρχισε να ρίχνει...πολυθρώνες. Σταματάμε και βάζουμε τα αδιάβροχα, αλλά μέχρι να το καταφέρουμε να βρούμε κατάλληλο μέρος να σταματήσουμε και να τα βάλουμε, είμαστε βρεγμένοι. Αυτό λοιπόν το σινιάλο, λέω, ο δείκτης προς τον ουρανό σε προειδοποιεί για βροχή. Καλώς, θα το θυμόμαστε τώρα. Το πάσο το έβλεπα στο youtube, GE και σκέφτηκα, ότι καλό θα ήταν κάπου επάνω να σταματήσουμε για μεσημεριανό. Μερικές φωτογραφίες δείχνουν ένα κλασικό μοτοσικλετιστικό στέκι, όπως συνηθίζεται στα αλπικά πάσα. Εκεί ήθελα να σταματήσουμε, να δείξω στους συνταξιδιώτες μου τις πολλές σταματημένες μηχανές, την ατμόσφαιρα εκεί, τις πλάκες και πειράγματα, την μοτοσικλετιστική συντροφιά. Αλλά δεν ήμουν σίγουρος, που είναι. Όταν φτάσαμε επάνω, ο καιρός ήδη και πάλι άνοιξε και βρίσκουμε μία καλή ταβέρνα. Λίγος κόσμος μέσα, κανένας έξω. Λογικό, λέω, με τέτοια βροχή όλοι προχώρησαν στα σπίτια. Δεν πειράζει, καθόμαστε. Χτυπάμε την πρώτη από πολλές al arabiatta και απολαμβάνουμε τον ήλιο. Τα αδιάβροχα μας στέγνωναν απλωμένα στις μηχανές, τα γάντια επάνω στους κυλίνδρους. Τελειώνουμε, πληρώνουμε και ξεκινάμε. Στρίβοντας την ακριβώς επόμενη στροφή, ακόμα δευτέρα είχαμε είναι μπροστά μας το σωστό σημείο του πάσου. Με τις μηχανές, την ταβέρνα και τον χίλιο κόσμο. Και εμείς λαλάκες κάτσαμε 200 μέτρα πιο νωρίς σε άδειο μαγαζί, στερηθήκαμε την απόλαυση του φαγητού μέσα στην ατμόσφαιρα την τέλεια. Τι να κάνουμε, δεν ξέραμε τον δρόμο, νομίζαμε ότι εάν δεν θα σταματήσουμε τώρα, ίσως επόμενο φαγητό θα ήταν μετά από δέκα χιλιόμετρα, κατεβαίνοντας και χωρίς καθόλου πια χρώμα του πάσου. Σταματήσαμε λοιπόν πιο νωρίς, πάθαμε λοιπόν μιά πρόωρη.....εκσπερμ...τεσπα. Next time! Το πάσο κάθε αυτό, Passo del Muraglione ή αλλιώς και via romana δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα αντίστοιχα αλπικά, απλά δεν έχει από επάνω την ίδια εντυπωσιακή θέα.
177598
Κατεβαίνουμε κάτω, στην πεδιάδα της Φλωρεντίας, όπου ψάχνοντας για μικρό ξενώνα-ξενοδοχείο τελικά φτάνουμε μέχρι τα προάστια και μέχρι την πόλη. Βρίσκουμε ένα όχι και πολύ καθαρό, αλλά ανεκτό κατάλυμμα και μπαίνουμε. Τιμή λογική για το είδος, νομίζω 50 το δίκλινο. Δεν μας πειράζει τίποτε, μπαίνουμε στο δούς και πριν τις επτά, ακόμα ημέρα, είμαστε επάνω στις μηχανές και πάμε στο κέντρο. Κλασική περιπλάνηση στην πόλη, ο Γιώργος παραμάσχαλα τον ταξιδιωτικό οδηγό και παρέδιδε υπαίθρια μαθήματα.
177599
Μέσα σε δύομισή ώρες και αρκετό περπάτημα και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το μέγεθος της πόλης, τα κύρια αξιοθέατα τα είδαμε. Όχι, δεν μπαίναμε μέσα, δεν ανεβήκαμε στο Καμπαναριό, δεν είχαμε τόσο χρόνο. Την ατμόσφαιρα όμως από τη πόλη σαφώς την έχουμε καταλάβει. Ακολούθησε φυσικά μία al arabiatta και ξανά περίπατο για τα υπόλοιπα που δεν είδαμε. Με τέτοιο περπάτημα στα στενάκια αλλά και σε κύριους δρόμους αισθάνομαι σήμερα προσανατολισμένος, αν και μερικές φορές εκεί χάσαμε το βοράς-νότος, κάτι που δεν μου σημβαίνει συχνά. Πάμε ξενοδοχείο και για ύπνο. Αύριο η ετάπ έχει πολλά με τέλος στην Σιένα.
177600
Τάσος, Γιώργος, Κώστας
177602
δεν ανεβήκαμε Καμπαναριό, είχε και νύχτα...
177603
Δεύτερη ημέρα
Το πρωί έχει αρκετό κρύο, το υποτιμήσαμε, μέχρι την πρώτη πόλη είναι 60χλμ γρήγορου δρόμου. Μία κλασική ημέρα μοτοσυκλετιστή, που λόγω ταχήτητας στο παρκάρισμα [όχι στο Ρ1 πάρκιν, πήγαινε Γιάννη στο Ρ2, αχ γεμάτο και αυτό, δοκίμασε στο Ρ4 που ήταν πριν από το κέντρο – όχι εμείς δεν έχουμε τέτοια προβλήματα!!!] καταφέραμε τα γυρίσουμε πολλά. Πάντα σχεδόν στο ιστορικό κέντρο, μερικές φορές παραβιάζαμε τα απαγορευτικά και μπαίναμε στο κέντρο, ταπεινά μετά όμως βάζοντας τις μηχανές σε κάποιο στενάκι, να μην εμποδίζουν. Ξεκινήσαμε με Lucca, περιστοιχημένη με υψηλούς τοίχους και διατηρώντας μέσα τον μεσαιωνικό χαρακτήρα.
177604
Μετά στρίβουμε προς νότο και παίρνοντας από επαρχιακό δρόμο μέσο San Giuliano Terme φτάνουμε στην Pisa, εδώ και δέκα χιλιόμετρα υπό βροχή. Παρκάρουμε ακριβώς μπροστά στην πύλη, έχει εκεί ένα μικρό νοσοκομείο, ακριβώς μπροστά του μερικές θέσεις για ιατρούς, άδειες. Δεν δικαιούμαστε? Και βέβαια, λόγω της ΕΕ έχω άδεια άσκησης επαγγέλματος πια παντού, οπότε....
177606
κάπως δεν μου παίρνει τις φωτό εδώ, ξανά Lucca
177607
Lucca
χμ, και μόνο ένα μήνυμα ανά 30''? Γιατί?
177608
Ο Τάσος λόγω βροχής δεν βγάζει καν το κράνος, ομπρέλες δεν έχουμε, αδιάβροχα δεν βγάζουμε. Περπατάμε λοιπόν γύρο από τον πύργο σαν κοσμοναύτες, αλλά ο κόσμος δεν νοιάζεται.
177609
Η μονοκόματη μου αδιάβροχη στολή αδοδεικνύεται καλή, αλλά δύσχρηστη όπως διαπιστώνω στην δημόσια τουαλέτα....
177610
Όπως λέει και ο Manu Chao – Proxima Stacion Esperanza, για εμάς ο επόμενος σταθμός είναι η Volterra. Φεύγοντας από την Pisa ο καιρός ανοίγει και κλείνει και ξανανοίγει, ανεβαίνουμε ψηλά στην Volterra. Άλλος κόσμος εντελώς. Ψηλά, ερχοντικά, πάνω από την ομίχλη κάτω που σκεπάζει τους πρόποδες, λούζεται στο φθηνοπορινό ήλιο. Ηρεμία, χαμηλόφωνες ξεναγήσεις. Όλα τα κτήρια πέτρινα, πανέμορφη εκκλησία. Περηφάνεια απόκοσμη. Σαν από άλλο κράτος. Διάλεξη μετά cappuccino στην πλατεία.
177611
Από εκεί για San Gimignano, Από μακριά εντυπωσιακό, μέσα το ίδιο, αλλά μας χάλάει κάπως ο πολλύς ο τουρισμός. Δεν καθόμαστε πολύ.
177612
Έχουμε μπροστά μας τον επαρχιακό γύρο στην κρασοπεριοχή Chianti, μέσο του Poggibonsi και Castellina in Chianti για να καταλήξουμε στην Σιένα. Ο γύρος της περιοχής Chianti τελικά περικότεται κατά τριάντα χιλιόμετρα, γιατί βρέχει και πάμε αργά και δεν κερδίζουμε και πολλά σε έναν δρόμο με στροφές και βροχή. Φτάνει, είμαστε και λίγο κουρασμένοι και θέλουμε να προλάβουμε να δούμε καλύτερα την Σιένα. Φτάνοντας Σιένα βρίσκουμε ξενοδοχείο σε λίγα λεπτά, ευτυχώς το έχουμε κλείσει χθες από ιντερνετ και αυτό αποδεικνύεται σωτήριο. Είναι λίγο έξω από το κέντρο, αλλά το βρίσκουμε, στην τιμή των 65Ευρώ για δίκλινο είναι άριστο. Δους, αλλαγή ρούχων και ξεκινάμε για το κέντρο. Μας άρεσε πάρα πολύ, βραδινός περίπατος μας βοηθά, έχουμε κέφια. Πίτσες και σπαγέτι στο επικλινές έδαφος της γνωστής πλατείας. Πολύ καλά. Παγωτό στο περίπατο μετά το φαγητό, αχ κάτι παγωτά που φτιάχνουν οι Ιταλοί. Χώρια που μας παραγέμισε τα χωνάκια η Ελληνο-Ιταλίδα φοιτήτρια που εργαζόταν στο παγωτατζίδικο. Μετά τις 11 καταλήγουμε στο κρεβάτι, η ημέρα ήταν πραγματικά γεμάτη και όμορφη.
177616
σήμερα θα πάμε νότο και επιστροφή
177617
Τρίτη ημέρα
Σήμερα θα πάμε μέχρι τα πολύ νότια, στα όρια της Τοσκάνης με την περιοχή Λάτσιο. Σπάνια πάνε τουρίστες των τριήμερων εκδρομών Τοσκάνης μέχρι εκεί. Πρώτος σταθμός, διάσημη με το κρασί της κωμόπολη Moltancino. Σταματάμε κλασικά εντός ιστορικού κέντρου, αυτήν την φορά σε πάρκιν για μηχανές, περιπλανιόμαστε λίγο στα σοκάκια και δοκιμάζουμε, εάν εκτός από το κρασί κάνουν και καλό καπούτσίνο. Και ναι, πρέπει να σας συστήσω το παραδωσιακό, εκατό ετών κεντρικό κατάστημα στην κεντρική πλατεία, έχει καλό καπουτσίνο. Από εκεί για πολύ νότια, δύο κοντινά μέρη η Sovana και το Pitigliano. Ο δρόμος όμως προς τα εκεί ορεινός, μέσα από το Santa Fiore, πολύ όμορφο χωριό.
Santa Fiore
177618
Η Sovana, ενώ είναι ένα πολύ μικρό χωρίο μου άφησε την καλλίτερη εντύπωση, ίσως και από όλο το ταξίδι.
177619
Δύο παλαιές εκκλησίες και όλο και όλο δύο παράλληλοι δρόμοι- στενάκια. Αλλά τόσο ωραία κτήρια, πέτρινα, περιποιημένα, καθαρά, Η πέτρα αυτή, μικροί λίθοι μου έφεραν στο μυαλό τον Κούνδουρο στην Τζιά. Πέτρες μικρότερες από ένα τούβλο, μαζί με τις ξύλινες υπόλοιπες κατασκευές μοιάζουν ελαφρώς φθαρμένα και όμως πολυτελείας. Με άλλα λόγια πανέμορφο χωριό, ιδιαίτερο.
177620
ένα καλό ξενοδοχείο αγροτουρισμού πρέπει να έχει και σωστά περιποιημένο κήπο...
177624
Μετά στο χωριό Pitiglianο, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά. Αυτό θα σας θυμίσει τον Don Corleone, την Σικελία.
177625
Ψηλά επάνω σε βράχο, από μακριά επιβλητικό και αρχοντικό, ίσως πιο πολύ και από το San Gimignano. Μέσα κάπως απογοητευτικό, γιατί μαραζωμένο και απεριποίητο. Παρόλα αυτά, είναι μεσημέρι και πεινάμε, τρώμε σε μία trattoria – τι άλλο, ζυμαρικά.
177626
Με αυτά τελειώνουμε εδώ κάτω στον νότο και σιγά σιγά επιστρέφουμε προς το Arezzo, τον σημερινό μας προορισμό. Δεν πάμε άμεσα, στο δρόμο έχουμε να δούμε ακόμα πολλά. Το San Quirico δεν μας έκανε κανένα κλικ, περάσαμε δύο φορές επάνω και κάτω και προχωρήσαμε. Τα μεσαιωνικά λουτρά Bagno Vignoni όμως άξιζαν. Είναι ένα μικρό μικρό μέρος, χαριτωμένο, μία όαση για ένα καπουτσίνο με τιραμίσου είναι ότι πρέπει. Εκεί κοντά, στην ύπαιθρο όλες οι διαδρομές είναι πανέμορφες, ο καιρός μας κάνει την χάρη.
177627
Καλός δρόμος, ποικιλία στην διαδρομή, περιποιημένα χωράφια και πάντα, μα πάντα ένα ξεχωριστό κτήριο του αγροκτήμωνα στην κορυφή κάποιου λοφίσκου, για να επιβλέπει τους αμπελώνες του από ψηλά.
177628
Ακολουθούν ακόμα San Quirico d’Orcia, Pienza
177629
Μετά Montepulciano, Cortona εκεί ψηλά με ανηφόρα μου σου παίρνει την ανάσα. Εκεί φτάσαμε πια κατά τις οκτώ το απόγευμα, αλλά δεν πείραξε καθόλου, ήταν έτσι ακόμα πιο μυστηριώδες το κάστρο.
177631
Με την Cortona τελειώσαμε, αποφασίσαμε να πάμε ακόμα στο Arezzo, αλλά μάλλον δεν θα προλάβουμε να το δούμε τώρα το βράδυ Θα το αφήσουμε για το πρωί. Έτσι και έγινε. Φτάνουμε κατά τις εννέα στο Arezzo και μας παίρνει πάνω από μισή ώρα μέχρι να βρούμε ξενοδοχείο. Τιμή των 100 Ευρώ ήταν και η πιο ακριβή όλης της εκδρομής. Τουλάχιστον κάναμε βόλτα ψάχνοντας και ήδη προσανατολιστήκαμε στην πόλη. Τελικά επιλέγουμε εκείνο στην κεντρική πλατεία, για να το έχουμε κοντά με τα πόδια για αυριανή βόλτα στο ιστορικό κέντρο. Εκείνη την ημέρα, το τελευταίο βράδυ μας στην Ιταλία φάγαμε και καλύτερα. Που? Όχι εκεί που μας σύστησαν στο ξενοδοχείο, αυτό ήταν κλειστό το μαγαζί αλλά σε ένα άλλο, γεμάτο ντόπιους. Μεσά σε μία στοά, έξω στο πεζοδρόμιο [να καπνίσουμε ελεύθερα, καταλαβαίνετε...] φάγαμε την καλλίτερη αραμπιάτα, την καλλίτερη πίτσα, μετά και κρέπες, μπίρες. Όλα απίστευτα νόστιμα. Όλη η ημέρα πολύ κουραστική, αλλά και το βράδυ καταπληκτικό. Η εκδρομή πλησιάζει στο τέλος της, έπεσαν πολλά καλαμπούρια. Ο στόχος κυρίως ο Γιώργος, γιατί έχει καραπροετοιμαστεί για την εκδρομή και μέσα στην μπαγαζιέρα είχε πραγματικά όλα για όλες τις πιθανές ανάγκες. Ένα από όλα θα σας πω μόνο, είχε και wettex. Γιατί? Μα, για να σκουπίσει την βρεγμένη σέλα όταν χρειαστεί. Κ@λόχαρτο έχεις? Έχω! Χμ,....κάλυμμα για μηχανή έχεις? Έχω! Δεύτερο πορτοφόλι έχεις, ένα για σένα και ένα για το κοινό ταμείο? Έχω τρία, ένα εφεδρικό κιόλας! ΓΜΤ, όλα τα είχε μαζί, πώς τα κάφερε δεν το καταλαβαίνω. Το highlight θα σας το πω στο τέλος, όμως.
Τέταρτη ημέρα
Ξεκινάμε με περίπατο στο ιστορικό κέντρο του Arezzo, τελειώνουμε με ένα must καπουτσίνο δίπλα στο σπίτι του Petrarca [Πετράρχης]. Είναι μία ιδιαίτερη αίσθηση, να περπατάς στην Τοσκάνη στα ίδια πλακόστρωτα με τον Petrarca, Dante Alighieri και άλλους ... φίλους από το σχολείο....
177633
θα "υποστούμε" το τελευταίο μάθημα στο Arezzo,
έτσι μας είχε ο Δάσκαλος ο Γιώργος, σαν τα παιδιά στην τάξη
το διακρίνετε το βιβλίο, έτσι?
177635
O Δάσκαλος παραδίδει
177643
και κλείνει το βιβλίο του
177644
μαζεύει από το Arezzo
177645
πουθενά στο γκαράζ, σε κύριους δρόμους, ποτέ κανένα πρόβλημα [ή είμαστε τυχεροί...]
177647
Κατηφορίζουμε πια στην Αγκώνα. Φτάσαμε στο λιμάνι με άνεση χρόνου, ενώ είχαμε και σήμερα πραγματικά γεμάτη την ημέρα. Αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινήσαμε την ανάβαση στο βουνό κοντά στο Sansepolcro και ήταν περίπου ένδεκα το πρωί, κάπου φοβήθηκα, μήπως πήραμε μεγάλη δαγκωνιά για τελευταία ημέρα, ότι δεν θα προλάβουμε το Σαν Μαρίνο ή το πλοίο, ότι δεν έχουμε τα απαραίτητα περιθώρια. Αλλά όλα πήγαν κατ’ευχήν και με σβέλτο ρυθμό κάναμε και πρωινό Arezzo και στροφιλίκη στα βουνά και Σαν Μαρίνο και άνετα μέχρι την Αγκώνα. Μάλιστα είχαμε και αρκετό χρόνο για το απαραίτητο εσπρέσο στην εθνική, τόσο καλό με ένα τσιγάρο έξω, ενώ ακόμα έχεις μερικά χιλιόμετρα να ταξιδεύεις. Κάτι σαν κύκνειο άσμα, κάτι σαν την καθηστερημένη εκσμερ.... άχ, πάλι ξεχάστηκα, συγνώμη για τις παρομοιώσεις...
Στο πλοίο ήμασταν κάπως φευγάτοι, γεμάτοι τόσες εικόνες, τόσες εναλλαγές τοπίων, χωριών, γεύσεων, μυρωδιών και εντυπώσεων. Ένα μικρό κονφούζιο στο μυαλό. Σαν αχταρμάς ένα πράγμα, κάτι που με τις ημέρες μετά θα αρχίζει να ξεκαθαρίζει. Αποκρυστάλλωση σιγά σιγά, μία ενιαία ανάμνηση, ένα παζλ έτοιμο πια, συναρμολογημένο.
Το επόμενο πρωί, ακόμα στο καράβι είχα σβήσει και ένα κεράκι από πρόχειρη τούρτα/πάστες που μου επεφύλλαξαν οι συνταξιδιώτες μου με την ευκαιρία των γενεθλιών μου. Είχαμε και μία ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον γιο μου.
[βασικά είναι όλοι γαϊδούρια, κάλλιστα μπορούσαν να.....μην το θυμίζουν!!]
177654
Θα έλεγα, ότι η εκδρομή εκπλήρωσε στο ακέραιο την αποστολή της. Η επίθεση στις τρατορίες στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Διαλέξεις ακούστηκαν. Ο Νίκος βράχηκε πολλάκις, καλά να πάθει, αλλά του άρεσε. Ο Τάσος με τον Γιώργο είναι ικανοί ταξιδιώτες, απέβαλαν όποιους ενδοιασμούς για εξωτερικό. Βλάβες δεν είχαμε, πρόγραμμα βγήκε, ήταν γεμάτο, αλλά πάντα είχαμε χρόνο και για τις πλάκες μας. Δεν θα άλλαζα σήμερα τίποτε απολύτως, ίσως το σταμάτημα – κοροϊδία εκεί στο πάσω, διακόσια μέτρα πριν την γιορτή, τίποτε άλλο.
177655
Ευχαριστώ στους συντρόφους μου για ένα απλό, αλλά αξέχαστο πενθήμερο στην Τοσκάνη
Υ.Γ. – το highlight του Γιώργου:
Είχε μαζί ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΑΝΤΑΛΑΚΙ!!! Γιατί? Δεν θα το βρείτε ποτέ! Μα, όταν θα έβαζε το κάλυμμα να σκεπάσει την μηχανή [που δεν έκανε τελικά ποτέ, ευτυχώς!] να μπορούσε με ένα μανταλάκι να το στερεώσει στην μηχανή, να μην το πάρει ο αέρας!!!!!!!!
Γιατί δεν το σκεφτήκατε και εσείς, πώς σας ξεφεύγουν τα αυτονόητα?
Να είσαι καλά Γιώργο, θα ξαναπάμε!!
η τετραήμερη διαδρομή όπως έγινε τελικά
177656
filipp0s
18/10/2009, 20:08
:beer: :beer: :beer: :beer:
Όμορφα!
:beer: :beer: :beer: :beer:
:beer: :beer: :beer: :beer:
BRAVO !!!
Ωραία πράγματα :a18:
:beer: :beer: :beer:
ωραιοι ! ! !
:beer: :beer: :beer:
George_M.
19/10/2009, 06:08
μπραβο!!παντα τετοια κ μακρυτερα....:beer:
Μπράβο πολύ ωραίο ταξίδι, πάντα τέτοια.:beer:
GiannisX
19/10/2009, 22:20
Μπράβο παιδιά !!! Πάντα να γράφετε τέτοια απολαυστικά χιλιόμετρα !!!!:beer:
pepes1gr
20/10/2009, 09:47
Μπράβο σας πολύ καλή εκδρομή.Δεν μας δίνετε και κανένα στοιχείο για ξενοδοχεία ή κόστος εκδρομής.
guzzistas
20/10/2009, 10:00
BRAVISSIMO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
τέλεια!!!!
Νάστε καλά!!!!
:beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από pepes1gr
Μπράβο σας πολύ καλή εκδρομή.Δεν μας δίνετε και κανένα στοιχείο για ξενοδοχεία ή κόστος εκδρομής.
To kostos leptomeros den to xero, thymamai karavi ena atomo allez-retour 180E, treis nychtes hotels cca 200E, 1500km benzin, kana diakosari to atomo ta fagita?
Μπράβο ρε ελικοφόρε Γιατρέ...
Το καλύτερο μέχρι στιγμής ταξιδιωτικό σου κατ' εμέ.
Και από τα βάθη της ανατολής, και από τις ερήμους και την Σαχάρα.
Δεν ξέρω πως το ένιωσες εσύ, αλλά εγώ από αυτά που διάβασα αυτό κατάλαβα.
Και ας ήταν κοντινός σχετικά προορισμός.
Ίσως η παρέα, ίσως ο υιός και το οικογενειακό περιβάλλον. Ίσως υπήρχε μεγαλύτερη άνεση και καλύτερος δίαυλος επικοινωνίας. Δεν ξέρω.
Ίσως γιατί έχω κάνει το ίδιο ρουτ και γω το 2005 με αυτοκίνητο και καλή παρέα.
Επίσης μου αρέσει πολύ να διαβάζω τα πριν ή και τα μετά του ταξιδιού.
Πως προέκυψε η ιδέα, ποιος είναι ποιος, τα τυχόν ψώνια και αγορές πριν το ταξίδι... Πολύ σημαντικό και μεγάλο μέρος του ταξιδιού.
Να τα εκατοστήσεις, να ξαναπάς πολλά ταξίδια με τον υιό σου και δώσε στο παιδί ένα μηχανάκι να καβαλάει... Έχει αργήσει πολύ. :p
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
makis206
20/10/2009, 14:30
Και στα επόμενα με το καλό κύριοι, πολύ όμορφα!
:beer: :beer: :beer: :beer:
Red Rider
20/10/2009, 15:02
Oντως πολυ ωραιο ταξιδι και εφικτο για εναν αμυητο.
Ποτε ειπα οτι παιρνω αδεια?:wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Μπράβο ρε ελικοφόρε Γιατρέ...
Το καλύτερο μέχρι στιγμής ταξιδιωτικό σου κατ' εμέ.
Και από τα βάθη της ανατολής, και από τις ερήμους και την Σαχάρα.
Δεν ξέρω πως το ένιωσες εσύ, αλλά εγώ από αυτά που διάβασα αυτό κατάλαβα.
Και ας ήταν κοντινός σχετικά προορισμός.
Ίσως η παρέα, ίσως ο υιός και το οικογενειακό περιβάλλον. Ίσως υπήρχε μεγαλύτερη άνεση και καλύτερος δίαυλος επικοινωνίας. Δεν ξέρω.
Ίσως γιατί έχω κάνει το ίδιο ρουτ και γω το 2005 με αυτοκίνητο και καλή παρέα.
Επίσης μου αρέσει πολύ να διαβάζω τα πριν ή και τα μετά του ταξιδιού.
Πως προέκυψε η ιδέα, ποιος είναι ποιος, τα τυχόν ψώνια και αγορές πριν το ταξίδι... Πολύ σημαντικό και μεγάλο μέρος του ταξιδιού.
Να τα εκατοστήσεις, να ξαναπάς πολλά ταξίδια με τον υιό σου και δώσε στο παιδί ένα μηχανάκι να καβαλάει... Έχει αργήσει πολύ. :p
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Katarchin se eycharisto poly gia tin polystili apantisi sou (sevomai ton kopo sou).
Kata devtero, to taxidiotiko GR2IR mou aresei pio poly, isos epeidi to taxidi itan poly pio megalo. Alla kai ayto edo eiche omos to symvolismo tou....
Nai kai ego sta taxidiotika roufao ta prin kai ta meta, einai kai ayta poly endiaferonta.
O mikros (eytychos den mpainei edo, chichi) akoma prepei na tryftei. Stin zoi ennoo. Na vgalei kanena fragko monos tou, den vlaptei afto.... Ego otan spoudasa eicha kai synergeio katharismou kai ochi mono den to kryvo, eimai kai perifanos Gia ayto. Ayta tou leipoun akoma. Den einai orimos. Me daneika pote to taxidi den einai to idio opos otan tha vgaleis merika evro, tha pareis tin proti sou metacheiro michani kai pas mechri to .... Sounio. Katalavaineis...
Pantos eycharisto kai na eisai kala kai esy.
Kala chiliometra se olous mas!
ωραιοι :beer: :beer: :beer:
Αυτές είναι αποδράσεις!!
:beer: :beer:
alexxxcbr
23/07/2010, 10:26
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
μία και ανασύρθηκε το ταξιδιωτικό....... ο "μικρός" απέκτησε πριν τρεις εβδομάδες τελικά μία 1100 του '98
καλά ταξίδια να έχει
204565
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.