mikes
26/12/2009, 09:16
1ος Φοράς πουκάμισο κ όχι ότι θες, ότι είναι της μόδας. Φαντάζομαι δεν θες να μοιάζεις με σερβιτόρο. Οι γυναίκες υποχρεωτικά φόρεμα, κάτι σαν τι Ηρώδειο ένα πράγμα.
2ος Όταν φτάσεις είσαι υποχρεωμένος (από τις συνθήκες) να δώσεις το αμάξι στον παρκαδόρο, που οδηγάει χειρότερα από παππού με Parkinson! Δεν το πέταγες καλύτερα στην θάλασσα.
3ος Η είσοδος στο μαγαζί είναι κόλαση. Σερβιτόροι, υπεύθυνοι τρέχουνε πάνω κάτω παραλαμβάνοντας τον κόσμο (ή το εμπόρευμα). Φτάνεις επιτέλους μπροστά στην ιερά εξέταση.
4ος Φωνάζεις δυνατά και καθαρά το άνομα σου στην ξανθιά με το καμένο μαλλί. Φωνάζεις και ξαναφωνάζεις για να σε ακούσει , γιατί α) έχει βγει στην πιστά το πρώτο σκυλί που κάνει σαν κομπρεσέρ ,β) έχουν καεί εγκέφαλος και αυτιά από το ξενύχτι που κάνει κάθε βράδυ.
5ος Η ξανθιά φωνάζει : "Θανάση στο 215 τα παιδία", εσύ λες "ξενοδοχείο είναι;", πας πίσω από τον Θανάση χωρίς να ξέρεις και λες "215 πόσο πίσω είναι;"
6ος Ο κύριος που σε πάει (ο Θανάσης) έχει κάνει την διαδρομή χιλιάδες φορές. Εσύ τον κυνηγάς από πίσω χαμένος στα σκοτάδια. Την ώρα που αποφεύγεις σχεδόν ξυστά τύπους που πάνε για κατούρημα. Αυτοί είναι μόνοι τους από της 10 και μόλις έρθει ο άλλος σηκώνονται και πάνε. (δεν το συνιστώ να είσαι ο πρώτος)
7ος Αφού έχεις αποφύγει απελπισμένους ιδρωμένους σερβιτόρους με δίσκους ψηλά που δεν βλέπουνε που πάνε (τι να κάνουν και αυτοί ) γωνίες από τα τραπέζια και σκοτεινά σημεία, φτάνεις επιτέλους στο τραπέζι.
8ος Ο σερβιτόρος απλά σου λέει ότι το τραπέζι είναι για 8 άτομα. Αναρωτιέσαι πως θα κάτσουμε εδώ 10 άτομα; Για νάνους μας πέρασε;
9ος Κάθεσαι και προσπαθείς να βολευτείς πρόσεχε μην είσαι εσύ αυτός που πρέπει να συνεννοηθείς με τους υπόλοιπους της παρέας, που είναι ακόμα έξω και έχουν χάσει τον δρόμο τους. Καταλαβαίνεις ότι όλα τα προηγούμενα σταδία θα τα κανείς πάλι από την αρχή (εκτός από 1ο κ 2ο ).
10ος Όλοι μαζεμένοι και το πρώτο μπουκάλι έρχεται μετά από 10 ώρες. Ο σερβιτόρος θέλει να βάλει προσωπικά τα πρώτα ποτά. Ρε μεγάλε, ξέρουμε γιατί!!
11ος Το τραπέζι σου βλέπει πιστά καρφί μπροστά σου, όχι γιατί είσαι πρώτο τραπέζι πιστά, αλλά γιατί είσαι πολύ ψηλά από εκεί.
12os Αφού έχεις πιει 2 μπόμπες (συγγνώμη ποτά) και νομίζεις ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί τα φώτα σβήνουν.
13ος Η μουσική αρχίζει να παίζει έντονα. Διαβολεμένα λέιζερ σε τυφλώνουν, ο αγκώνας του πίσω σε ακουμπάει στην πλάτη. Τι κάνει ο χαμένος, ακόμα δεν βγήκε ο καλλιτέχνης και βγάζει φωτογραφίες;
14ος Μετά από 4 λεπτά κοπάνιμα της ορχήστρας ακούς μια φωνή να τραγουδά. Λες "όχι ρε έχασα την είσοδο" κοιτάς και δεν βλέπεις τίποτα.Ρε που είναι τι, τι πλήρωσα να δω;
15ος Ο μέγα τροβαδούρος σκάει στην μύτη από εκεί που δεν το περιμένεις (όχι κάτω από το τραπέζι σου , από την πλαϊνή είσοδο) χειροκροτήματα, σφυρίγματα γήπεδο φάση.
16ος Χιλιάδες φλας και φώτα πέφτουν πάνω στην πίστα κρεμασμένοι σαν τα τσαμπιά οι fans του τροβαδούρου όρθιοι με το χέρι ψηλά κοπανιούνται, "σιγά παιδιά και εγώ το ξέρω το τραγούδι αλλά δεν κάνω έτσι"
17ος Το κέφι έχει ανάψει. Ενώ η κύρια με την φωτογραφική μηχανή σου ζητάει να πάρεις πόζες που ούτε στον καθρέφτη σου δεν κανείς. Στο τραπέζι διάφορα κοριτσάκια έχουν ανέβει με ξέμπαρκα τυπάκια που είναι έξω καρδιά, (αγάμητους τους λέγαμε στο σχολείο).
18ος Η πιστά είναι έτοιμη προς λεηλασία. Σε πατάνε και σε σπρώχνουν λες και άνοιξαν τα zara για εκπτώσεις.
19ος Μαζί με αυτούς που θέλουν να πάνε στην πιστά πρέπει να σηκωθείς και εσύ. Από πού θα περάσουν ρε; Από πάνω σου.
20ος Αποφασίζεις να ανέβεις και εσύ στην πιστά. Λες "αφού ήρθα που ήρθα", ξεκινάς τον Γολγοθά. Μέσα από τραπέζια, καρέκλες, λιωμένα λουλούδια στο πάτωμα, που γλιστράνε, φτάνεις στα πρώτα τραπέζια και τι βλέπεις: ουρά..
21ος Για να ανέβεις πάνω περνάς από μια σκαλίτσα, πολύ μικρή αν έχει, αλλιώς σκαρφαλώνεις. Πρέπει να έχεις κάνει ένα φεγγάρι στο τηλεπαιχνίδι του Φερεντίνου.
22ος Επιτέλους πίστα λες!! Προσπαθείς να μην πέσεις από τον χαμό που γίνετε. Ούτε πάνω στην ορχήστρα, αλλά ούτε στα τραπέζια. Ψάχνεις χώρο να χορέψεις, ποδοπατάς κόσμο. Βλέπεις παρέες που κάνουν τα δικά τους, γέρους που έχουν καταλάβει την σκηνή. "Κυρα μου πήγαινε πιο πέρα, εγώ που θα χορέψω;"
23ος Αφού χόρεψες, έφαγες αγκωνιές και λουλούδια στο κεφάλι λες να βγάλεις μια φωτογραφία με τον τροβαδούρο. Αλλά τι συναντάς: δυο τύπους μα τα χέρια ανοιχτά (και όλα τα φτάνω.. άσχετο) δεν γελάνε, δεν χορεύουν, προσπαθείς να βγάλεις μια ριμάδα και σου λένε "όχι τώρα" και "πότε ρε μεγάλε; Στα μουσικά βραβεία;".
24ος Αφού απέτυχες σε όλα, απογοητευμένος και ιδρωμένος κατεβαίνεις μα γίνεται χαμός καθώς σε σπρώχνουν, το "αηδόνι" αποχωρεί και παίρνουν την θέση του σερβιτόροι που σκουπίζουν την πιστά.
25ος Όρθιος και ιδρωμένος πας τουαλέτα στον διάδρομο χτυπάς ξεβράκωτες λουλουδόυδες που τρέχουν για refill. Φτάνεις σε μια ουρά που δεν έχει τελειωμό.
26ος Φτάνεις επιτέλους στο κατώφλι, οι καμπινές 8 στον αριθμό ο κόσμος 208. Αγανακτείς, νομίζεις θα σου φύγουν, ενώ ακούς διάφορους ήχους.
27ος Μπαίνεις μέσα σε μια λίμνη, τα παπούτσια κολυμπάνε, κατουράς και ανοίγεις την πόρτα με όσο το δυνατόν λιγότερα δάχτυλα. Για καζανάκι ούτε λόγος.
28ος Η κύρια στο τραπεζάκι, μάτια μισόκλειστα και το κεφάλι ακουμπισμένο στον τοίχο. Την κοιτάς, σε κοιτάει. Με το βλέμμα σου λες "δεν σου αφήνω τίποτα, ούτε χαρτί δεν έχει" με το βλέμμα της λέει "μαλακα".
29ος Γυρνάς στο τραπέζι και το μαγαζί φλέγεται, αφού λείπεις 1 ώρα.
30ος Η ώρα 5 ζητάς λογαριασμό τον βλέπεις. Λες "μάλλον είναι του καραφλού μπροστά που πέταξε 500 πανέρια" το καταπίνεις, πληρώνεις και φεύγεις.
31ος Ζητάς το αυτοκίνητο και έρχεται μετά από 20λεπτα. Ο παρκαδόρος σου δίνει τα κλειδιά σου λέει "καλό βράδυ", λες "επίσης". Με το βλέμμα σου λες "σιγά μην σου δώσω λεφτά να δω πρώτα το αμάξι" με το βλέμμα του λέει "μαλακα".
32ος Σπίτι, βγάζεις ρούχα και λουλούδια από το κεφάλι. Κοιμάσαι.
33ος Ξυπνάς με ένα κεφάλι καζάνι.
Συμπέρασμα: ξόδεψες πολλά παραπάνω από ότι πήρες, διαλύθηκες ολοσχερώς, στραβοκοιμηθηκες και το κέρασμα ένας υπέροχος πονοκέφαλος..
2ος Όταν φτάσεις είσαι υποχρεωμένος (από τις συνθήκες) να δώσεις το αμάξι στον παρκαδόρο, που οδηγάει χειρότερα από παππού με Parkinson! Δεν το πέταγες καλύτερα στην θάλασσα.
3ος Η είσοδος στο μαγαζί είναι κόλαση. Σερβιτόροι, υπεύθυνοι τρέχουνε πάνω κάτω παραλαμβάνοντας τον κόσμο (ή το εμπόρευμα). Φτάνεις επιτέλους μπροστά στην ιερά εξέταση.
4ος Φωνάζεις δυνατά και καθαρά το άνομα σου στην ξανθιά με το καμένο μαλλί. Φωνάζεις και ξαναφωνάζεις για να σε ακούσει , γιατί α) έχει βγει στην πιστά το πρώτο σκυλί που κάνει σαν κομπρεσέρ ,β) έχουν καεί εγκέφαλος και αυτιά από το ξενύχτι που κάνει κάθε βράδυ.
5ος Η ξανθιά φωνάζει : "Θανάση στο 215 τα παιδία", εσύ λες "ξενοδοχείο είναι;", πας πίσω από τον Θανάση χωρίς να ξέρεις και λες "215 πόσο πίσω είναι;"
6ος Ο κύριος που σε πάει (ο Θανάσης) έχει κάνει την διαδρομή χιλιάδες φορές. Εσύ τον κυνηγάς από πίσω χαμένος στα σκοτάδια. Την ώρα που αποφεύγεις σχεδόν ξυστά τύπους που πάνε για κατούρημα. Αυτοί είναι μόνοι τους από της 10 και μόλις έρθει ο άλλος σηκώνονται και πάνε. (δεν το συνιστώ να είσαι ο πρώτος)
7ος Αφού έχεις αποφύγει απελπισμένους ιδρωμένους σερβιτόρους με δίσκους ψηλά που δεν βλέπουνε που πάνε (τι να κάνουν και αυτοί ) γωνίες από τα τραπέζια και σκοτεινά σημεία, φτάνεις επιτέλους στο τραπέζι.
8ος Ο σερβιτόρος απλά σου λέει ότι το τραπέζι είναι για 8 άτομα. Αναρωτιέσαι πως θα κάτσουμε εδώ 10 άτομα; Για νάνους μας πέρασε;
9ος Κάθεσαι και προσπαθείς να βολευτείς πρόσεχε μην είσαι εσύ αυτός που πρέπει να συνεννοηθείς με τους υπόλοιπους της παρέας, που είναι ακόμα έξω και έχουν χάσει τον δρόμο τους. Καταλαβαίνεις ότι όλα τα προηγούμενα σταδία θα τα κανείς πάλι από την αρχή (εκτός από 1ο κ 2ο ).
10ος Όλοι μαζεμένοι και το πρώτο μπουκάλι έρχεται μετά από 10 ώρες. Ο σερβιτόρος θέλει να βάλει προσωπικά τα πρώτα ποτά. Ρε μεγάλε, ξέρουμε γιατί!!
11ος Το τραπέζι σου βλέπει πιστά καρφί μπροστά σου, όχι γιατί είσαι πρώτο τραπέζι πιστά, αλλά γιατί είσαι πολύ ψηλά από εκεί.
12os Αφού έχεις πιει 2 μπόμπες (συγγνώμη ποτά) και νομίζεις ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί τα φώτα σβήνουν.
13ος Η μουσική αρχίζει να παίζει έντονα. Διαβολεμένα λέιζερ σε τυφλώνουν, ο αγκώνας του πίσω σε ακουμπάει στην πλάτη. Τι κάνει ο χαμένος, ακόμα δεν βγήκε ο καλλιτέχνης και βγάζει φωτογραφίες;
14ος Μετά από 4 λεπτά κοπάνιμα της ορχήστρας ακούς μια φωνή να τραγουδά. Λες "όχι ρε έχασα την είσοδο" κοιτάς και δεν βλέπεις τίποτα.Ρε που είναι τι, τι πλήρωσα να δω;
15ος Ο μέγα τροβαδούρος σκάει στην μύτη από εκεί που δεν το περιμένεις (όχι κάτω από το τραπέζι σου , από την πλαϊνή είσοδο) χειροκροτήματα, σφυρίγματα γήπεδο φάση.
16ος Χιλιάδες φλας και φώτα πέφτουν πάνω στην πίστα κρεμασμένοι σαν τα τσαμπιά οι fans του τροβαδούρου όρθιοι με το χέρι ψηλά κοπανιούνται, "σιγά παιδιά και εγώ το ξέρω το τραγούδι αλλά δεν κάνω έτσι"
17ος Το κέφι έχει ανάψει. Ενώ η κύρια με την φωτογραφική μηχανή σου ζητάει να πάρεις πόζες που ούτε στον καθρέφτη σου δεν κανείς. Στο τραπέζι διάφορα κοριτσάκια έχουν ανέβει με ξέμπαρκα τυπάκια που είναι έξω καρδιά, (αγάμητους τους λέγαμε στο σχολείο).
18ος Η πιστά είναι έτοιμη προς λεηλασία. Σε πατάνε και σε σπρώχνουν λες και άνοιξαν τα zara για εκπτώσεις.
19ος Μαζί με αυτούς που θέλουν να πάνε στην πιστά πρέπει να σηκωθείς και εσύ. Από πού θα περάσουν ρε; Από πάνω σου.
20ος Αποφασίζεις να ανέβεις και εσύ στην πιστά. Λες "αφού ήρθα που ήρθα", ξεκινάς τον Γολγοθά. Μέσα από τραπέζια, καρέκλες, λιωμένα λουλούδια στο πάτωμα, που γλιστράνε, φτάνεις στα πρώτα τραπέζια και τι βλέπεις: ουρά..
21ος Για να ανέβεις πάνω περνάς από μια σκαλίτσα, πολύ μικρή αν έχει, αλλιώς σκαρφαλώνεις. Πρέπει να έχεις κάνει ένα φεγγάρι στο τηλεπαιχνίδι του Φερεντίνου.
22ος Επιτέλους πίστα λες!! Προσπαθείς να μην πέσεις από τον χαμό που γίνετε. Ούτε πάνω στην ορχήστρα, αλλά ούτε στα τραπέζια. Ψάχνεις χώρο να χορέψεις, ποδοπατάς κόσμο. Βλέπεις παρέες που κάνουν τα δικά τους, γέρους που έχουν καταλάβει την σκηνή. "Κυρα μου πήγαινε πιο πέρα, εγώ που θα χορέψω;"
23ος Αφού χόρεψες, έφαγες αγκωνιές και λουλούδια στο κεφάλι λες να βγάλεις μια φωτογραφία με τον τροβαδούρο. Αλλά τι συναντάς: δυο τύπους μα τα χέρια ανοιχτά (και όλα τα φτάνω.. άσχετο) δεν γελάνε, δεν χορεύουν, προσπαθείς να βγάλεις μια ριμάδα και σου λένε "όχι τώρα" και "πότε ρε μεγάλε; Στα μουσικά βραβεία;".
24ος Αφού απέτυχες σε όλα, απογοητευμένος και ιδρωμένος κατεβαίνεις μα γίνεται χαμός καθώς σε σπρώχνουν, το "αηδόνι" αποχωρεί και παίρνουν την θέση του σερβιτόροι που σκουπίζουν την πιστά.
25ος Όρθιος και ιδρωμένος πας τουαλέτα στον διάδρομο χτυπάς ξεβράκωτες λουλουδόυδες που τρέχουν για refill. Φτάνεις σε μια ουρά που δεν έχει τελειωμό.
26ος Φτάνεις επιτέλους στο κατώφλι, οι καμπινές 8 στον αριθμό ο κόσμος 208. Αγανακτείς, νομίζεις θα σου φύγουν, ενώ ακούς διάφορους ήχους.
27ος Μπαίνεις μέσα σε μια λίμνη, τα παπούτσια κολυμπάνε, κατουράς και ανοίγεις την πόρτα με όσο το δυνατόν λιγότερα δάχτυλα. Για καζανάκι ούτε λόγος.
28ος Η κύρια στο τραπεζάκι, μάτια μισόκλειστα και το κεφάλι ακουμπισμένο στον τοίχο. Την κοιτάς, σε κοιτάει. Με το βλέμμα σου λες "δεν σου αφήνω τίποτα, ούτε χαρτί δεν έχει" με το βλέμμα της λέει "μαλακα".
29ος Γυρνάς στο τραπέζι και το μαγαζί φλέγεται, αφού λείπεις 1 ώρα.
30ος Η ώρα 5 ζητάς λογαριασμό τον βλέπεις. Λες "μάλλον είναι του καραφλού μπροστά που πέταξε 500 πανέρια" το καταπίνεις, πληρώνεις και φεύγεις.
31ος Ζητάς το αυτοκίνητο και έρχεται μετά από 20λεπτα. Ο παρκαδόρος σου δίνει τα κλειδιά σου λέει "καλό βράδυ", λες "επίσης". Με το βλέμμα σου λες "σιγά μην σου δώσω λεφτά να δω πρώτα το αμάξι" με το βλέμμα του λέει "μαλακα".
32ος Σπίτι, βγάζεις ρούχα και λουλούδια από το κεφάλι. Κοιμάσαι.
33ος Ξυπνάς με ένα κεφάλι καζάνι.
Συμπέρασμα: ξόδεψες πολλά παραπάνω από ότι πήρες, διαλύθηκες ολοσχερώς, στραβοκοιμηθηκες και το κέρασμα ένας υπέροχος πονοκέφαλος..