KAS77
19/01/2004, 07:17
Η Γκόλφω η καπετάνισσα μαζί με τη Μαγδάλω
στη βρύση κουβεντιάζανε για τό 'να και για τ'άλλο
ώσπου η Μαγδάλω ρώτησε "πώς πας από κρεβάτι;"
κι αναριγήσαν τα βουνά κι έσπασε το κανάτι
- Εδώ ο κόσμος καίγεται κι υπάρχει λειψανδρία
πού 'ναι τα χρόνια τα παλιά, πού' ναι τα μεγαλεία;
στον κάθε άντρα αντιστοιχούν γυναίκες μια ντουζίνα
κι ώσπου να πάρουμε σειρά τον φάγαμε το μήνα!
Πάει ο καιρός που φύλαγαν οι άντρες καραούλι
για νά 'χουν συναπάντημα μαζί μας στο ραχούλι
θυμάμαι με τη στάμνα μου που πήγαινα στη βρύση
και πάντα κάποιον έβρισκα για να μου τη γεμίσει
- Κι εγώ βρε καπετάνισσα, παράπονο που τό'χω
μα όμως δεν τ' ομολογώ για να μη δίνω στόχο
άντρας κανείς δε με κοιτά, φιλί να μου γυρέψει
κι απ' τον καημό μου δεν πεινώ γι' αυτό και έχω ρέψει
- Αντρας κανείς δεν κυνηγά σήμερα τα κορίτσια
και τώρα πια τα θηλυκά την πέφτουνε στα ίσα
όπου θα βρουν παλικαρά αμέσως του ορμάνε
κι από τα προκαταρκτικά στα γρήγορα περνάνε
Κι άντρες τώρα αλλάξανε και δεν τραβάνε ζόρι
μες τα πολλά τα θηλυκά παίρνουν και καν' αγόρι
κι όποιος κουνάει την αχλαδιά του γίνεται κουσούρι
και οι γυναίκες μένουμε στο τέλος με τ' αγγούρι
- Για πες μου καπετάνισσα στο Λιάκο που μ'αρέσει
τί να του φτιάξω κάμωμα να'ρθει να μου την πέσει;
Μήπως να ρίξω μια ματιά όταν βρεθεί μπροστά μου
που να μιλά με νόημα γι'αυτόν τον έρωτά μου
- Ρίχ'τη Μαγδάλω τη ματιά να'ναι φωτιά και λαύρα
και παίχτον επιδέξια στα μάτια σου τα μαύρα
κι άμα δεν πάρει μυρωδιά ρίχ'του και μια σφαλιάρα
να πιάσει την κατάσταση και τη νοηματάρα
Δεν κυνηγάνε τ'άδολα κι είν'αποβλακωμένα
τα παλικάρια τώρα πια, για ρώτα με κι εμένα
που έπαθα την πλάκα μου το Θύμιο όταν είδα
σαν έφερε στον τράγο μου κάποια δικιά του γίδα!
"Σας έφερα τη γίδα μου μαζί σας να μαντρίσει
μού'παν πως τράγο έχετε για να τη μαρκαλίσει"
Εγώ τον καλωσόρισα και έβρισκα προφάσεις
να πάρει το μαρκάλισμα πιο άγριες διαστάσεις
Προσφέρθηκα τον τράγο μου συχνά να τόνε δένω
και στο δικό του το μαντρί επίσης να πηγαίνω
κι όταν όλες το τραγί τις γίδες είχε πάρει
ο Θύμιος κοντοστέκονταν - δεν έπαιρνε χαμπάρι!
Το φέρνω μια το φέρνω δυο κι απόφαση το παίρνω
ξαπλώνω πάνω στ'άχυρα κι εκεί βαριανασαίνω
ο Θύμιος πέφτει πάνω μου "Τι τρέχει συμπεθέρα;"
σβήνω, του λέω, Θύμιο μου και κάνε μου αέρα
Δεν έχει ερκοντίσιον εδώ στον αχυρώνα
τη φουστανέλα ανέμισε να πάρω οξυγόνα
κι απ'το πολύ ανέμισμα στενάξαν τα λαγκάδια
και κόψανε τον άλυσο οι γίδες στα κοπάδια
Αυτά συμβήκαν, τι τα θες, πάνε και τόσοι μήνες
και με πονούν οι θύμησες και παίρνω ασπιρίνες
τώρα πού Θύμιος, πού χαρά, πού τράγος και πού στάνη
κι άντε να δούμε ξαστεριά πότε θα ξανακάνει
Το Θύμιο τον ξεπέταξα εγώ μες τις ραχούλες
μετά όμως τα έφτιαξε και μ' άλλες βλαχοπούλες
κάθε βδομάδα κι άλλη μια μού 'παν πως τις αλλάζει
και για τη μονιμότητα καμία τους δε νοιάζει
Δεν είν' απλή κατάσταση μα σκέτη απελπισία
το να σβαρνιέσαι τακτικά προδίδει απληστία
"άσε κυρά μου το παιδί, θα το κατσιάσεις, φτάνει!
τον περιμένουνε κι αλλού κι έχει δουλειές να κάνει!
Δεν είναι και για χόρταση - άντε του χρόνου πάλι"
μικρά τα περιθώρια, μεγάλο είναι το χάλι
και θα 'ρθουν κι οι τουρίστριες τους θερινούς τους μήνες
απ' τον τσολιά μερίδιο να πάρουνε κι εκείνες
- Βάστα με γιατί θόλωσα και θα 'χουμε μπελάδες
γουστάρω αυτόν το μοναχό απ' τους παπαροκάδες
γουστάρω τον Ακάκιο, γουστάρω τον Πανούση
γουστάρω τον περιπτερά πού 'ναι χοντρός με μούσι
Βάλε με σ' έναν πλάτανο, βάλε με σ' έναν ίσκιο
μήπως αρχίσω ξαφνικά τα λογικά να βρίσκω
ρίξε μου και μια πετριά με μια γερή κοτρώνα
και φώναξε και τον τσολιά που πίνει μόνο Μπόρνα
στη βρύση κουβεντιάζανε για τό 'να και για τ'άλλο
ώσπου η Μαγδάλω ρώτησε "πώς πας από κρεβάτι;"
κι αναριγήσαν τα βουνά κι έσπασε το κανάτι
- Εδώ ο κόσμος καίγεται κι υπάρχει λειψανδρία
πού 'ναι τα χρόνια τα παλιά, πού' ναι τα μεγαλεία;
στον κάθε άντρα αντιστοιχούν γυναίκες μια ντουζίνα
κι ώσπου να πάρουμε σειρά τον φάγαμε το μήνα!
Πάει ο καιρός που φύλαγαν οι άντρες καραούλι
για νά 'χουν συναπάντημα μαζί μας στο ραχούλι
θυμάμαι με τη στάμνα μου που πήγαινα στη βρύση
και πάντα κάποιον έβρισκα για να μου τη γεμίσει
- Κι εγώ βρε καπετάνισσα, παράπονο που τό'χω
μα όμως δεν τ' ομολογώ για να μη δίνω στόχο
άντρας κανείς δε με κοιτά, φιλί να μου γυρέψει
κι απ' τον καημό μου δεν πεινώ γι' αυτό και έχω ρέψει
- Αντρας κανείς δεν κυνηγά σήμερα τα κορίτσια
και τώρα πια τα θηλυκά την πέφτουνε στα ίσα
όπου θα βρουν παλικαρά αμέσως του ορμάνε
κι από τα προκαταρκτικά στα γρήγορα περνάνε
Κι άντρες τώρα αλλάξανε και δεν τραβάνε ζόρι
μες τα πολλά τα θηλυκά παίρνουν και καν' αγόρι
κι όποιος κουνάει την αχλαδιά του γίνεται κουσούρι
και οι γυναίκες μένουμε στο τέλος με τ' αγγούρι
- Για πες μου καπετάνισσα στο Λιάκο που μ'αρέσει
τί να του φτιάξω κάμωμα να'ρθει να μου την πέσει;
Μήπως να ρίξω μια ματιά όταν βρεθεί μπροστά μου
που να μιλά με νόημα γι'αυτόν τον έρωτά μου
- Ρίχ'τη Μαγδάλω τη ματιά να'ναι φωτιά και λαύρα
και παίχτον επιδέξια στα μάτια σου τα μαύρα
κι άμα δεν πάρει μυρωδιά ρίχ'του και μια σφαλιάρα
να πιάσει την κατάσταση και τη νοηματάρα
Δεν κυνηγάνε τ'άδολα κι είν'αποβλακωμένα
τα παλικάρια τώρα πια, για ρώτα με κι εμένα
που έπαθα την πλάκα μου το Θύμιο όταν είδα
σαν έφερε στον τράγο μου κάποια δικιά του γίδα!
"Σας έφερα τη γίδα μου μαζί σας να μαντρίσει
μού'παν πως τράγο έχετε για να τη μαρκαλίσει"
Εγώ τον καλωσόρισα και έβρισκα προφάσεις
να πάρει το μαρκάλισμα πιο άγριες διαστάσεις
Προσφέρθηκα τον τράγο μου συχνά να τόνε δένω
και στο δικό του το μαντρί επίσης να πηγαίνω
κι όταν όλες το τραγί τις γίδες είχε πάρει
ο Θύμιος κοντοστέκονταν - δεν έπαιρνε χαμπάρι!
Το φέρνω μια το φέρνω δυο κι απόφαση το παίρνω
ξαπλώνω πάνω στ'άχυρα κι εκεί βαριανασαίνω
ο Θύμιος πέφτει πάνω μου "Τι τρέχει συμπεθέρα;"
σβήνω, του λέω, Θύμιο μου και κάνε μου αέρα
Δεν έχει ερκοντίσιον εδώ στον αχυρώνα
τη φουστανέλα ανέμισε να πάρω οξυγόνα
κι απ'το πολύ ανέμισμα στενάξαν τα λαγκάδια
και κόψανε τον άλυσο οι γίδες στα κοπάδια
Αυτά συμβήκαν, τι τα θες, πάνε και τόσοι μήνες
και με πονούν οι θύμησες και παίρνω ασπιρίνες
τώρα πού Θύμιος, πού χαρά, πού τράγος και πού στάνη
κι άντε να δούμε ξαστεριά πότε θα ξανακάνει
Το Θύμιο τον ξεπέταξα εγώ μες τις ραχούλες
μετά όμως τα έφτιαξε και μ' άλλες βλαχοπούλες
κάθε βδομάδα κι άλλη μια μού 'παν πως τις αλλάζει
και για τη μονιμότητα καμία τους δε νοιάζει
Δεν είν' απλή κατάσταση μα σκέτη απελπισία
το να σβαρνιέσαι τακτικά προδίδει απληστία
"άσε κυρά μου το παιδί, θα το κατσιάσεις, φτάνει!
τον περιμένουνε κι αλλού κι έχει δουλειές να κάνει!
Δεν είναι και για χόρταση - άντε του χρόνου πάλι"
μικρά τα περιθώρια, μεγάλο είναι το χάλι
και θα 'ρθουν κι οι τουρίστριες τους θερινούς τους μήνες
απ' τον τσολιά μερίδιο να πάρουνε κι εκείνες
- Βάστα με γιατί θόλωσα και θα 'χουμε μπελάδες
γουστάρω αυτόν το μοναχό απ' τους παπαροκάδες
γουστάρω τον Ακάκιο, γουστάρω τον Πανούση
γουστάρω τον περιπτερά πού 'ναι χοντρός με μούσι
Βάλε με σ' έναν πλάτανο, βάλε με σ' έναν ίσκιο
μήπως αρχίσω ξαφνικά τα λογικά να βρίσκω
ρίξε μου και μια πετριά με μια γερή κοτρώνα
και φώναξε και τον τσολιά που πίνει μόνο Μπόρνα