Cpt. Haddock
29/01/2010, 14:38
Πέθανε ο Τζ. Ντ. Σαλινγκερ, ο συγγραφέας του "Φυλακα στη Σίκαλη"
infos:
Το ευαγγέλιο των επαναστατημένων εφήβων
250.000 αντίτυπα πουλάει τον χρόνο ο «Φύλακας στη σίκαλη»
Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη την Πρωτοχρονιά του 1919, από πατέρα Πολωνοεβραίο έμπορο και από μητέρα μισή Σκοτσέζα και μισή Ιρλανδή.
Το βιβλίο, που εκτίναξε τη φήμη του εντός της Αμερικής και τον έκανε γνωστό παγκοσμίως, ήταν το μυθιστόρημα «Ο φύλακας στη σίκαλη» (1951). Μεταφράστηκε στα ελληνικά από την ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη («Επίκουρος», 1978). Ο κεντρικός ήρωάς του, ο έφηβος Χόλντεν Κόλφιλντ, συνόψιζε τη βίαια έκφραση της γενιάς του '50 και έγινε το «ευαγγέλιο» της αμφισβητησιακής γενιάς των μπίτνικ.
Από την πρώτη ημέρα της έκδοσής του, ο «Φύλακας στη σίκαλη» έγινε το απόλυτο και διαχρονικό αμερικανικό μπεστ σέλερ -έκτοτε πουλάει ετησίως 250.000 αντίτυπα- ενώ ο Χόλντεν Κόλφιλντ χαρακτηρίστηκε ο νέος Χοκ Φιν. Ο συγγραφέας του, όμως, από την πρώτη κιόλας στιγμή έδειξε την αποστροφή του στην αναπάντεχη επιτυχία: «Μου 'ρχεται να κάνω εμετό, δεν μπορώ να βλέπω τη φωτογραφία μου στο εξώφυλλο του βιβλίου!», είχε δηλώσει.
Η υψηλή δημοσιότητά του αντί να τον ιντριγκάρει, τον καταρράκωσε ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να αναζητήσει την άμυνά του. Το 1953, σε ηλικία μόλις 34 ετών, εγκατέλειψε το Μανχάταν και αποσύρθηκε σ' ένα κτήμα 90 εκταρίων στους λόφους του Κόρνις του Νιου Χαμσάιρ.
Η τελευταία του εκδοτική εμφάνιση έγινε στο περιοδικό «The New Yorker» με την επιστολική νουβέλα «Hapworth 16, 1924» (19 Ιουνίου 1965). Την τελευταία του συνέντευξη την έδωσε το 1980 στην εφημερίδα «Boston Sunday Globe». Είχε δηλώσει ανάμεσα σε άλλα: «Σας διαβεβαιώνω ότι αγαπώ το γράψιμο και συνεχίζω να γράφω τακτικά. Αλλά για μένα και θέλω να με αφήσουν ήσυχο».
Οι πρώτες συγγραφικές του ανησυχίες, που βρήκαν την έκφρασή τους σε μικρές ιστορίες, έχουν την αφετηρία τους την εποχή που ήταν ακόμη γυμνασιόπαις, στο Μανχάταν, αρχές της δεκαετίας του '40. Την πρώτη εμφάνισή του την έκανε στο περιοδικό «The New Yorker», το 1948, με την ιστορία «Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα» (εκδόσεις Γράμματα). Εκτοτε, το εν λόγω περιοδικό θα αποτελέσει τη μόνιμη συγγραφική του στέγη.
Τον ήρωα της «Ιδανικής μέρας» Σέιμουρ Γκλας θα τον ξαναβρούμε στα άλλα δύο μυθιστορήματα που εξέδωσε: «Φράνι και Ζούι» του 1961 (μτφρ. Κώστας Αλάτσης, «Επίκουρος») και «Ψηλά σηκώστε τη σκεπή - Σέιμουρ» (εκδόσεις Γράμματα) του 1963.
Οταν τον Ιούλιο του 1951 είχε ερωτηθεί από τον εκδότη του «New Yorker» και φίλο του Γουίλιαμ Μάξγουελ, ποιοι συγγραφείς τον επηρέασαν, είχε δώσει μία όχι ευκατοφρόνητη λίστα: Κάφκα, Φλομπέρ, Τολστόι, Τσέχοφ, Ντοστογιέφκσι, Προυστ, Ο' Κέιζι, Ρίλκε, Λόρκα, Κιτς, Ρεμπό, Μπερνς, Μπροντέ, Οστεν, Χένρι Τζέιμς, Μπλέικ, Κόλεριτζ. Από τους ζώντες δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για τον Σέργουντ Αντερσον, ενώ προσπαθούσε να αποσιωπήσει ότι για ένα διάστημα αισθανόταν -σύμφωνα με τον βιογράφο του Ιαν Χάμιλτον- διάδοχος του Σκοτ Φιτζέραλντ (1896 - 1940).
Ο κατάλογος αυτών που επηρέασε δεν έχει τέλος: Σίλβια Πλαθ, Τζον Απντάικ, Φίλιπ Ροθ, Χαρούκι Μουρακάμι, Τομ Ρόμπινς.
Είχε έντονο το θρησκευτικό στοιχείο από τα νεανικά του χρόνια, ώσπου στα 1952 στράφηκε στο βουδιστικό ζεν. Συνδέθηκε με τον Σρι Ραμακρίσναμ μέσω του οποίου ασπάστηκε τον αντβάιντα βεντάντα βουδισμό. Εξακολούθησε να ζει υπό τη σκέπη του μυστικισμού, ακόμη κι όταν εγκατέλειψε τις ιερές γραφές των Ινδών. Εφθασε μάλιστα να ασχοληθεί και με την «Dianetics», πρόδρομο της σαϊεντολογίας.
* Είπε όχι σε Καζάν, Στίβεν Σπίλμπεργκ και Τέρενς Μάλικ που ζητούσαν να κάνουν τον «Φύλακα στη σίκαλη» παράσταση ο πρώτος, ταινίες οι άλλοι.
* «Οπλισε» το χέρι του Μαρκ Τσάπμαν, δολοφόνου του Τζον Λένον. Οταν τον ρώτησαν γιατί, είπε: «Η απάντηση βρίσκεται στις σελίδες του "Φύλακα στη σίκαλη"».
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=126385
και
Ηταν σ' αυτόν τον κόσμο, δεν ήταν αυτού του κόσμου
Των Β. ΚΑΛΑΜΑΡΑ, Β. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ερημίτης του Νιου Χαμσάιρ, ο συγγραφέας του «Φύλακα στη σίκαλη» Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, δεν θα ξαναδεχτεί πια στη γειτονιά του πονηρούς ρεπόρτερ, που προσπαθούν να σπάσουν το επί δεκαετίες άβατό του.
Πέθανε την Τετάρτη, στα 91 του χρόνια, από φυσικά αίτια στο απομονωμένο σπίτι του στο Κόρνις, όπως ανακοίνωσε χθες ο λογοτεχνικός του εκπρόσωπος. Ζήτησε εκ μέρους της οικογένειάς του να «σεβαστούν την ασυμβίβαστη επιθυμία του για προστασία και υπεράσπιση της ιδιωτικής του ζωής» και δήλωσε ότι δεν θα υπάρξει νεκρώσιμη ακολουθία.
«Ο Σάλιντζερ είχε επισημάνει ότι ήταν σ' αυτόν τον κόσμο αλλά όχι αυτού του κόσμου. Το σώμα του έφυγε, αλλά η οικογένειά του ελπίζει ότι είναι ακόμα με αυτούς που αγαπά, θρησκευτικές ή ιστορικές προσωπικότητες, προσωπικούς φίλους ή μυθιστορηματικούς ήρωες», κατέληγε η οικογενειακή ανακοίνωση. Αφησε πίσω του την τρίτη συζυγό του Κόλιν Ο' Νιλ, το γιο του Μάθιου και την κόρη του Μάργκαρετ (Πέγκι) από τη δεύτερη σύζυγό του, καθώς και τρία εγγόνια.
Ο Σάλιντζερ τα κατάφερε να μείνει στην αιωνιότητα, ο τυχερός, ως ένας συμπαθής 32χρονος μελαχρινός. Η μοναδική του φωτογραφία, που αναπαράγεται αναγκαστικά από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ανήκει στο 1951. Η τελευταία του εικόνα παραδόθηκε, όμως, τον Απρίλιο του 2009 από τον Τομ Λέοναρντ του «Spectator», που του χτύπησε το κουδούνι και πρόλαβε να διακρίνει «έναν ψηλό, αλλά σκυμμένο γέρο», που έτρεχε να εξαφανιστεί φωνάζοντας «Ο, όχι». Και η τελευταία δημόσια πράξη του ήταν η μήνυση που κατέθεσε πέρυσι τον Ιούνιο εναντίον του Σουηδού Φρέντρικ Κόλντινγκ, συγγραφέα του «60 χρόνια μετά: βγαίνοντας από τη σίκαλη». Κι αν κέρδισε, έστω προσωρινά και μόνο στις ΗΠΑ, την απαγόρευση του σίκουελ, όπως το θεωρούσε, του περίφημου βιβλίου του, συσπείρωσε εναντίον του τούς υπερασπιστές της ελευθερίας της έκφρασης. *
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=126384
:wave2:
infos:
Το ευαγγέλιο των επαναστατημένων εφήβων
250.000 αντίτυπα πουλάει τον χρόνο ο «Φύλακας στη σίκαλη»
Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη την Πρωτοχρονιά του 1919, από πατέρα Πολωνοεβραίο έμπορο και από μητέρα μισή Σκοτσέζα και μισή Ιρλανδή.
Το βιβλίο, που εκτίναξε τη φήμη του εντός της Αμερικής και τον έκανε γνωστό παγκοσμίως, ήταν το μυθιστόρημα «Ο φύλακας στη σίκαλη» (1951). Μεταφράστηκε στα ελληνικά από την ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη («Επίκουρος», 1978). Ο κεντρικός ήρωάς του, ο έφηβος Χόλντεν Κόλφιλντ, συνόψιζε τη βίαια έκφραση της γενιάς του '50 και έγινε το «ευαγγέλιο» της αμφισβητησιακής γενιάς των μπίτνικ.
Από την πρώτη ημέρα της έκδοσής του, ο «Φύλακας στη σίκαλη» έγινε το απόλυτο και διαχρονικό αμερικανικό μπεστ σέλερ -έκτοτε πουλάει ετησίως 250.000 αντίτυπα- ενώ ο Χόλντεν Κόλφιλντ χαρακτηρίστηκε ο νέος Χοκ Φιν. Ο συγγραφέας του, όμως, από την πρώτη κιόλας στιγμή έδειξε την αποστροφή του στην αναπάντεχη επιτυχία: «Μου 'ρχεται να κάνω εμετό, δεν μπορώ να βλέπω τη φωτογραφία μου στο εξώφυλλο του βιβλίου!», είχε δηλώσει.
Η υψηλή δημοσιότητά του αντί να τον ιντριγκάρει, τον καταρράκωσε ψυχολογικά, με αποτέλεσμα να αναζητήσει την άμυνά του. Το 1953, σε ηλικία μόλις 34 ετών, εγκατέλειψε το Μανχάταν και αποσύρθηκε σ' ένα κτήμα 90 εκταρίων στους λόφους του Κόρνις του Νιου Χαμσάιρ.
Η τελευταία του εκδοτική εμφάνιση έγινε στο περιοδικό «The New Yorker» με την επιστολική νουβέλα «Hapworth 16, 1924» (19 Ιουνίου 1965). Την τελευταία του συνέντευξη την έδωσε το 1980 στην εφημερίδα «Boston Sunday Globe». Είχε δηλώσει ανάμεσα σε άλλα: «Σας διαβεβαιώνω ότι αγαπώ το γράψιμο και συνεχίζω να γράφω τακτικά. Αλλά για μένα και θέλω να με αφήσουν ήσυχο».
Οι πρώτες συγγραφικές του ανησυχίες, που βρήκαν την έκφρασή τους σε μικρές ιστορίες, έχουν την αφετηρία τους την εποχή που ήταν ακόμη γυμνασιόπαις, στο Μανχάταν, αρχές της δεκαετίας του '40. Την πρώτη εμφάνισή του την έκανε στο περιοδικό «The New Yorker», το 1948, με την ιστορία «Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα» (εκδόσεις Γράμματα). Εκτοτε, το εν λόγω περιοδικό θα αποτελέσει τη μόνιμη συγγραφική του στέγη.
Τον ήρωα της «Ιδανικής μέρας» Σέιμουρ Γκλας θα τον ξαναβρούμε στα άλλα δύο μυθιστορήματα που εξέδωσε: «Φράνι και Ζούι» του 1961 (μτφρ. Κώστας Αλάτσης, «Επίκουρος») και «Ψηλά σηκώστε τη σκεπή - Σέιμουρ» (εκδόσεις Γράμματα) του 1963.
Οταν τον Ιούλιο του 1951 είχε ερωτηθεί από τον εκδότη του «New Yorker» και φίλο του Γουίλιαμ Μάξγουελ, ποιοι συγγραφείς τον επηρέασαν, είχε δώσει μία όχι ευκατοφρόνητη λίστα: Κάφκα, Φλομπέρ, Τολστόι, Τσέχοφ, Ντοστογιέφκσι, Προυστ, Ο' Κέιζι, Ρίλκε, Λόρκα, Κιτς, Ρεμπό, Μπερνς, Μπροντέ, Οστεν, Χένρι Τζέιμς, Μπλέικ, Κόλεριτζ. Από τους ζώντες δεν έκρυβε τον θαυμασμό του για τον Σέργουντ Αντερσον, ενώ προσπαθούσε να αποσιωπήσει ότι για ένα διάστημα αισθανόταν -σύμφωνα με τον βιογράφο του Ιαν Χάμιλτον- διάδοχος του Σκοτ Φιτζέραλντ (1896 - 1940).
Ο κατάλογος αυτών που επηρέασε δεν έχει τέλος: Σίλβια Πλαθ, Τζον Απντάικ, Φίλιπ Ροθ, Χαρούκι Μουρακάμι, Τομ Ρόμπινς.
Είχε έντονο το θρησκευτικό στοιχείο από τα νεανικά του χρόνια, ώσπου στα 1952 στράφηκε στο βουδιστικό ζεν. Συνδέθηκε με τον Σρι Ραμακρίσναμ μέσω του οποίου ασπάστηκε τον αντβάιντα βεντάντα βουδισμό. Εξακολούθησε να ζει υπό τη σκέπη του μυστικισμού, ακόμη κι όταν εγκατέλειψε τις ιερές γραφές των Ινδών. Εφθασε μάλιστα να ασχοληθεί και με την «Dianetics», πρόδρομο της σαϊεντολογίας.
* Είπε όχι σε Καζάν, Στίβεν Σπίλμπεργκ και Τέρενς Μάλικ που ζητούσαν να κάνουν τον «Φύλακα στη σίκαλη» παράσταση ο πρώτος, ταινίες οι άλλοι.
* «Οπλισε» το χέρι του Μαρκ Τσάπμαν, δολοφόνου του Τζον Λένον. Οταν τον ρώτησαν γιατί, είπε: «Η απάντηση βρίσκεται στις σελίδες του "Φύλακα στη σίκαλη"».
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=126385
και
Ηταν σ' αυτόν τον κόσμο, δεν ήταν αυτού του κόσμου
Των Β. ΚΑΛΑΜΑΡΑ, Β. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ερημίτης του Νιου Χαμσάιρ, ο συγγραφέας του «Φύλακα στη σίκαλη» Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, δεν θα ξαναδεχτεί πια στη γειτονιά του πονηρούς ρεπόρτερ, που προσπαθούν να σπάσουν το επί δεκαετίες άβατό του.
Πέθανε την Τετάρτη, στα 91 του χρόνια, από φυσικά αίτια στο απομονωμένο σπίτι του στο Κόρνις, όπως ανακοίνωσε χθες ο λογοτεχνικός του εκπρόσωπος. Ζήτησε εκ μέρους της οικογένειάς του να «σεβαστούν την ασυμβίβαστη επιθυμία του για προστασία και υπεράσπιση της ιδιωτικής του ζωής» και δήλωσε ότι δεν θα υπάρξει νεκρώσιμη ακολουθία.
«Ο Σάλιντζερ είχε επισημάνει ότι ήταν σ' αυτόν τον κόσμο αλλά όχι αυτού του κόσμου. Το σώμα του έφυγε, αλλά η οικογένειά του ελπίζει ότι είναι ακόμα με αυτούς που αγαπά, θρησκευτικές ή ιστορικές προσωπικότητες, προσωπικούς φίλους ή μυθιστορηματικούς ήρωες», κατέληγε η οικογενειακή ανακοίνωση. Αφησε πίσω του την τρίτη συζυγό του Κόλιν Ο' Νιλ, το γιο του Μάθιου και την κόρη του Μάργκαρετ (Πέγκι) από τη δεύτερη σύζυγό του, καθώς και τρία εγγόνια.
Ο Σάλιντζερ τα κατάφερε να μείνει στην αιωνιότητα, ο τυχερός, ως ένας συμπαθής 32χρονος μελαχρινός. Η μοναδική του φωτογραφία, που αναπαράγεται αναγκαστικά από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ανήκει στο 1951. Η τελευταία του εικόνα παραδόθηκε, όμως, τον Απρίλιο του 2009 από τον Τομ Λέοναρντ του «Spectator», που του χτύπησε το κουδούνι και πρόλαβε να διακρίνει «έναν ψηλό, αλλά σκυμμένο γέρο», που έτρεχε να εξαφανιστεί φωνάζοντας «Ο, όχι». Και η τελευταία δημόσια πράξη του ήταν η μήνυση που κατέθεσε πέρυσι τον Ιούνιο εναντίον του Σουηδού Φρέντρικ Κόλντινγκ, συγγραφέα του «60 χρόνια μετά: βγαίνοντας από τη σίκαλη». Κι αν κέρδισε, έστω προσωρινά και μόνο στις ΗΠΑ, την απαγόρευση του σίκουελ, όπως το θεωρούσε, του περίφημου βιβλίου του, συσπείρωσε εναντίον του τούς υπερασπιστές της ελευθερίας της έκφρασης. *
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=126384
:wave2: