Road67
25/02/2010, 20:04
Σκεφτόμουν....
Πόσοι έχετε δει την ελληνική κωμωδία str8 story; Το βασικό story αφορά ένα διαφορετικό κόσμο που διαδραματίζεται σ' ένα όνειρο όπου οι str8 αυτού του κόσμου είναι οι gay και οι str8 αυτό που θα λέγαμε χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν ''ανώμαλοι''. Και τελικά ό,τι έχουν τραβήξει ως τώρα οι ομοφυλόφιλοι τραβάγανε οι ετεροφυλόφιλοι ως η άλλη, η ''λάθος'' πλευρά.
Σκεφτόμουν λοιπόν πως υπάρχουν τόσες μα τόσες πολλές περιπτώσεις που ο κόσμος δε θα ήταν απαραίτητα διαφορετικός αν κυβερνούσαν οι μειονότητες. Θέλω να πω θα έγερνε αλλού η πλάστιγγα αλλά τελικά οι ίδιες αδικίες και τα ίδια κακώς κείμενα θα υπήρχαν.
Ένας νέος κόσμος που όμως θα έμοιαζε απόλυτα με τον παλιό γιατί απλά μας αρέσει να παραπονούμαστε, να νιώθουμε αδικημένοι. Και πιστεύω πως οι μειονότητες που φαίνεται τώρα να έχουν κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους όταν βρίσκονται στην αντιπέρα όχθη και αποτελούν τους ''πολλούς'' τελικά μοιράζονται πολύ λιγότερα απ' όσο πιστεύουν κι έχουν συνηθίσει την υπεροχή και την υπερισχύ τους.
Πως ξεκίνησε αυτή η σκέψη...
Σήμερα εξαναγκάστηκα να μετακινηθώ με το αυτοκίνητο. Γυρνώντας σπίτι το βράδυ δίπλα από 'μενα βρισκόταν άλλο κουτί που σταμάτησε ένα τρίτο κουτί ακριβώς μπροστά του εμποδίζοντας τη διέλευση του. Εγώ ήμουνα σε σημείο που δεν μπορούσα να τον αφήσω να περάσει γιατί ήταν το μισό αυτοκίνητο του στα ίσα μ' εμένα κι εγώ ήμουν λίγο πιο μπροστά. Παρατήρησα όμως πως κανένας δεν τον άφησε να περάσει για τουλάχιστον δέκα αυτοκίνητα και η κίνηση δεν ήταν και τόσο σφιχτή.
Ξέρω πως πολλοί μοτοσυκλετιστές παραπονούνται πως άλλοι μοτοσυκλετιστές δεν τους λογαριάζουν στο δρόμο ώστε να κάνουν λίγο χώρο για να περάσουν κι αυτοί ταυτόχρονα. Εγώ λίγες φορές το έχω συναντήσει. Όταν θέλω ν' αλλάξω λωρίδα ή να περάσω μπροστά στο φανάρι οι άλλες μηχανές συνήθως με σιγοντάρουν όπως κι εγώ κάνω το ίδιο για άλλους. Υπάρχει μια αλληλεγγύη αν με πιάνετε....
Κι αναρωτιόμουν καθώς ήρθε κι αυτή η ταινία στο μυαλό μου αν ο κόσμος ήταν ανάποδα και δεν ήμασταν η μειοψηφία, αλλά οι ''πολλοί'' και οι ''λίγοι'', οι ''αληταράδες'', οι ''έξαλλοι'', οι ''μηχανάκηδες'' στην τελική οι κουτάκηδες, θα υπήρχε αυτή η αλληλεγγύη μεταξύ μας, ή θα ήμασταν τόσοι πολλοί που θ' αποτελούσαμε κατεστημένο και τελικά θα βλέπαμε - ονειρευόμαστε την αλληλεγγύη και την ομαδοποίηση της αντιπέρα όχθης;
Μοιραζόμαστε κάτι πολύ σημαντικό, μια συγκίνηση, ένα τρόπο ζωής με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχει το να καβαλάς μηχανή. Είναι πολύ σημαντικό και τελικά καθόλου υπερεκτιμημένο που ένιωσα την ανάγκη να το υπενθυμίσω.
Καλούς δρόμους!
Πόσοι έχετε δει την ελληνική κωμωδία str8 story; Το βασικό story αφορά ένα διαφορετικό κόσμο που διαδραματίζεται σ' ένα όνειρο όπου οι str8 αυτού του κόσμου είναι οι gay και οι str8 αυτό που θα λέγαμε χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν ''ανώμαλοι''. Και τελικά ό,τι έχουν τραβήξει ως τώρα οι ομοφυλόφιλοι τραβάγανε οι ετεροφυλόφιλοι ως η άλλη, η ''λάθος'' πλευρά.
Σκεφτόμουν λοιπόν πως υπάρχουν τόσες μα τόσες πολλές περιπτώσεις που ο κόσμος δε θα ήταν απαραίτητα διαφορετικός αν κυβερνούσαν οι μειονότητες. Θέλω να πω θα έγερνε αλλού η πλάστιγγα αλλά τελικά οι ίδιες αδικίες και τα ίδια κακώς κείμενα θα υπήρχαν.
Ένας νέος κόσμος που όμως θα έμοιαζε απόλυτα με τον παλιό γιατί απλά μας αρέσει να παραπονούμαστε, να νιώθουμε αδικημένοι. Και πιστεύω πως οι μειονότητες που φαίνεται τώρα να έχουν κάποια αλληλεγγύη μεταξύ τους όταν βρίσκονται στην αντιπέρα όχθη και αποτελούν τους ''πολλούς'' τελικά μοιράζονται πολύ λιγότερα απ' όσο πιστεύουν κι έχουν συνηθίσει την υπεροχή και την υπερισχύ τους.
Πως ξεκίνησε αυτή η σκέψη...
Σήμερα εξαναγκάστηκα να μετακινηθώ με το αυτοκίνητο. Γυρνώντας σπίτι το βράδυ δίπλα από 'μενα βρισκόταν άλλο κουτί που σταμάτησε ένα τρίτο κουτί ακριβώς μπροστά του εμποδίζοντας τη διέλευση του. Εγώ ήμουνα σε σημείο που δεν μπορούσα να τον αφήσω να περάσει γιατί ήταν το μισό αυτοκίνητο του στα ίσα μ' εμένα κι εγώ ήμουν λίγο πιο μπροστά. Παρατήρησα όμως πως κανένας δεν τον άφησε να περάσει για τουλάχιστον δέκα αυτοκίνητα και η κίνηση δεν ήταν και τόσο σφιχτή.
Ξέρω πως πολλοί μοτοσυκλετιστές παραπονούνται πως άλλοι μοτοσυκλετιστές δεν τους λογαριάζουν στο δρόμο ώστε να κάνουν λίγο χώρο για να περάσουν κι αυτοί ταυτόχρονα. Εγώ λίγες φορές το έχω συναντήσει. Όταν θέλω ν' αλλάξω λωρίδα ή να περάσω μπροστά στο φανάρι οι άλλες μηχανές συνήθως με σιγοντάρουν όπως κι εγώ κάνω το ίδιο για άλλους. Υπάρχει μια αλληλεγγύη αν με πιάνετε....
Κι αναρωτιόμουν καθώς ήρθε κι αυτή η ταινία στο μυαλό μου αν ο κόσμος ήταν ανάποδα και δεν ήμασταν η μειοψηφία, αλλά οι ''πολλοί'' και οι ''λίγοι'', οι ''αληταράδες'', οι ''έξαλλοι'', οι ''μηχανάκηδες'' στην τελική οι κουτάκηδες, θα υπήρχε αυτή η αλληλεγγύη μεταξύ μας, ή θα ήμασταν τόσοι πολλοί που θ' αποτελούσαμε κατεστημένο και τελικά θα βλέπαμε - ονειρευόμαστε την αλληλεγγύη και την ομαδοποίηση της αντιπέρα όχθης;
Μοιραζόμαστε κάτι πολύ σημαντικό, μια συγκίνηση, ένα τρόπο ζωής με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχει το να καβαλάς μηχανή. Είναι πολύ σημαντικό και τελικά καθόλου υπερεκτιμημένο που ένιωσα την ανάγκη να το υπενθυμίσω.
Καλούς δρόμους!