Ήταν καλοκαίρι του '11 και έχω αποφασίσει να πάω μια βόλτα στην Πελοπόννησο (κακή απόφαση!).
Μπαίνω στο ίντερνετ και ψάχνω για προορισμό της επικείμενης βόλτας μου. Κάπου διαβάζω για το δάσος της Φολόης και μου άρεσε σαν ιδέα. Ε, να μη το συνδυάσω και με κάτι άλλο; Με την παραλία της Κουρούτας ας πούμε (βλακεία μη πάτε!)
Ξυπνάω το πρωί στο ωραίο μου κρεβάτι, τρώω πρωινό στο Λεβίδι, μετά από λίγο περνάω από τη Λάμπεια και φτάνω στο δάσος!
Η συνέχεια περιελάμβανε επίσκεψη σε Πύργο, Κουρούτα, στο φράγμα και στην Αμαλιάδα. Σε αυτό το σημείο να ανοίξω μια παρένθεση, να κάπως έτσι ( και να πω ότι γενικά ο προσανατολισμός μου λειτουργεί καλά. Όχι όμως στην Αμαλιάδα. Χάθηκα εκεί μέσα χωρίς λόγο και αιτία! Αν δεν με βοηθούσαν δύο άνθρωποι, πιθανότατα να ήμουν ακόμα εκεί! Κλείνω την παρένθεση. )
Απίθανες εικόνες, υπέροχοι άνθρωποι, προσκλήσεις από το πουθενά, προκλήσεις από το τίποτα, συζητήσεις με άλλους μοτόβιους etc etc! Εμπειρία, όχι αστεία!
Η επιστροφή έγινε μέσω Πατρών και όλα πήγαιναν καλά!
Φυσικά κατάλαβα ότι αυτή η βόλτα ήταν κακή ιδέα όταν ξάπλωσα εκείνο το βράδυ για να κοιμηθώ. Αν και Αύγουστος μήνας, ήμουν σίγουρη ότι άκουγα τα κουδουνάκια από το έλκηθρο του Αϊ Βασίλη!