...όπως το να ξεκινήσετε Σάββατο πρωί ενώ χαλάει ο κόσμος για να πάτε στο Μπράλο :wacko:
Η προϊστορία
Πλησιάζει το σαββατοκύριακο και έρχεται το μόνιμο άγχος: Που θα γράψουμε τα απαραίτητα 500 χλμ ωστε να ξαναπάμε πιο σύντομα για σερβις
Μας έχουν καλέσει να μας φιλοξενήσουν στην Πάτρα. Οπότε η αρχική σκέψη ειναι η ορεινή διαδρομή απο Τρίκαλα Κορινθίας, Καλάβρυτα, Πάτρα (από "πίσω"). Ο καιρός δε δείχνει ευχάριστος συν το οτι την Κυριακή το πρωί θέλω να είμαι στο Μ.Πεύκο για πρόβα
(τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα )
Πέμπτη βράδυ. Επιβεβαιώνεται οτι η γνωστή παρέα θα είναι ξανά στον Σταθμό του Μπράλου το ΣΚ. Χμμμ.....
Παρασκευή. Τηλέφωνο με τον Νίκο (busy rider). Τον πετυχαίνω σε μπαρ με γκόμενες αγκαλιά κλπ κλπ (αλλα τι να σας λέω τώρα)
"Πάμε Μπράλο το Σάββατο;"
"Μέσα! Φυγαμε!"
Εν αρχή...
Δίνουμε ραντεβού για Σάββατο πρωί 10:30 στα Μακντοναλτς του Καπανδριτίου. Ξυπνάω το Σάββατο νωρίς, γαλάζιος ο ουρανός. Άψογα. Καφές, βγάλσιμο μπαγκαζιέρας, τακτοποιώ τσάντα πλάτης με φαρμακεία, κιτ, επένδυση και χειμερινά γάντια, ψιλά για διόδια, τσιλιμπουρδισμα να περάσει η ώρα, ντύσιμο χειμερινό προβλεπόμενο, το Arai βγαίνει απο την κουκούλα που περνάει τις καθημερινές, έτοιμο.
Ξεκινάω...
Αρκετή ψύχρα και μια απειλητική συννεφιά έχει μαζευτεί. Πότε κιόλας; Φτάνω στα Μακ, ο Νίκος έχει ειδοποιήσει οτι θα αργήσει λίγο. Αράζω. Βόρεια προς ΜΑΛΑΚΑΣα το απόλυτο μαύρο , περιπολικά της τροχαίας φεύγουν βόρεια με σειρήνες αναμένες.
Αρχίζει και φυσάει του σκοτωμου. Η αισιοδοξία πάντα σύμμαχος: "Μπουρίνι ειναι, σε 30' θα βγει ήλιος"
Έρχεται ο Νίκος. Κοιτάει μία εμένα, μία τον ουρανό "που πάμε ρε μλκ;"
Καθόμαστε για ένα καφέ και παιρνω τηλέφωνα τους άλλους που θα ανεβαίναν με αυτοκίνητα να δω τι γινεται πάνω. Τζίφος όλοι είναι ακόμα στην Αθήνα.
Είμαστε και οι δύο καλά εξοπλισμένοι, μπαγκαζιέρες εκτός, κορντούρες κλπ.
Κοιταζόμαστε
"Δε γ@μιέται, φύγαμε, δε μασάμε"