ή Η αποτυχια του forecasts.gr
Οπως ειχα αναφερει στα "καλημερτζουδικα" απο την Πεμπτη ειχα επιλεξει σαν στοχο για το Σ/Κ μια αναβαση στον Κόζιακα. Μεχρι και την Παρασκευη το βραδυ λοιπον επαιρνα προβλεψεις απο το forecasts.gr για την περιοχη Περτουλιού - Ελάτης. Οι προβλεψεις μιλαγανε για βαρια συνεφια και βροχη τις βραδυνες ωρες. Αυτο μεχρι και καλο ακουγεται για "ορειβατικη" διαδρομη.
Ξεκιναω λοιπον το Σαββατο κατα τις 8:00, με την Αφρικα πληρως φορτωμενη (πλαϊνες μπαγκαζιερες και σκηνη, μπατόνς δεμενα πανω απο την πισω) και δικαβαλος με την μεγαλη μου κορη. Πρωτη σταση στην Υλικη, καφες, κρουασαν και ενα τσιγαρο και φευγουμε για Καμμενα Βουρλα. Λουκουμαδες διπλα στη θαλασσα και συνεχιζουμε για Λαμια. Λιγο πριν φτασουμε μου "ζηταει" ρεζερβα. Γυριζω σε ρεζερβα και συνεχιζω μεχρι την εισοδο της Λαμιας, εχοντας μια μικρη υποψια οτι δεν "γεμιζει" καλα η μηχανη. Φουλαρω στην Λαμια και προχωραω για Μπράλλο. Παρατηρω οτι δεν "γεμιζει" οταν κανω αλλαγες κατω απο τις 7.000 στροφες η δε 5η φτανει μεχρι τις 6.200. Σταματαμε στο Δομοκό, ξερετε στα Πλατανια, στο "Ματι". Πνιγω τον πονο μου σε δυο τσιπουρα (καλα καφε ειπιε η κορη μου, το ηπια εγω το δικο της) και ζηταω και τα φωτα του Βρωμιαρη. Και των δυο μας η αποψη ειναι οτι μαλλον ειναι σκουπιδι στο καρμπυρατερ, αλλα ο Θανασης επεμενε οτι θα επρεπε να ειχα και προβληματα και σε χαμηλοτερες στροφες (που δεν ειχα μεχρι τοτε). Αποφασιζουμε να μη αφησουμε να μας χαλασει τη βολτα το γεγονος και να προχωρησουμε μπροστα (και οχι πισω για Λαμια), για να βρουμε συνεργειο ή στην Καρδίτσα ή στα Τρίκαλα (καλυτερα, καθ' υποδειξη του Θαναση). Με το που ξανα καβαλαμε αρχιζει το μαρτυριο! Σιγουρευομαι πια οτι ειναι σκουπιδι μιας και "μπερδευει" πια σε ΟΛΟ το φασμα των στροφων. Οι στροφες του Δομοκού ειναι μαρτυριο, παλευοντας με το γκαζι, τον συμπλεκτη και το κιβωτιο, με σκασηματα σε καθε ανοιγμα του γκαζιου και κινδυνο να σβησει ανα πασα στιγμη. Η Καρδίτσα απεχει 37 χλμ απο τον Δομοκό και βλεποντας την κατασταση να χειροτερευει αποφασιζω οτι θα σταματησουμε εκει μιας και δεν εβλεπα να φτανουμε Τρίκαλα. Στις στενες ευθειες του καμπου ταξιδευουμε με εναλλαγες απο 3η σε 4η και τ΄αναπαλλιν με σκοπο να βρισκει λιγη δυναμη η μηχανη. Ταξιδευω στα 90-120, αλλα δεν εχω δυναμει να προσπερασω και ανεβαζω και πολυ δυσκολα. Το χειροτερο ειναι οι επιθεσεις που δεχομαι απο διαφορα κομπλεξικα "κουτια", που μολις τα περναω τρελλαινονται και αρχιζουν την "αντεπιθεση" σε μια "αρρωστη" (αυτοι δεν το ξερουν) μηχανη, πολλες φορες μαλιστα στριμοχνοντας με εντελως στην ακρη του δρομου μιας και ερχονται αυτοκινητα απο απεναντι. Σιγουρα νιωθαν πολυ "μεγαλοι" αφου περνουσαν μια "ταξιδιαρικη" μηχανη. Τα χιλιομετρα περνανε βασανιστηκα οταν τα μετρας ενα - ενα και με ταχυτητες μικρες (σχετικα). Σκεφτομουνα την φασαρια (λυσιμο τεποζιτου, καθαρισμα καρμπυρατερ) και μελαγχολω. 3-4 χλμ πριν φτασω στην Καρδίτσα κι ενω ενα ασπρο Γκολφ που το εχω περασει τρεις φορες σε στροφες ειναι κολλημενο ξανα στο φτερο μου και με πιεζει ξανα, η πιεση στο γκαζι που ειχα ολη αυτην την ωρα φαινεται να απεδωσε μιας κι η μισογεμισμενη 3η γραφει ξαφνικα 8.500 κι η Αφρουλα μονο που δεν σουζαρε.
Το σκουπιδι εφυγε. Η διαθεση εκτιναχθηκε στα υψη. Προβληματα με "κουτια" δεν ξαναχα. Ευγνομονω την καλη μου τυχη (λιγο πριν το συνεργειο το ρουφηξε), παρακαμπτοντας την Καρδιτσα με κατευθυνση τα Τρικαλα. Πριν απο τα Τρικαλα στριβουμε αριστερα για Πύλη. Εξω απο την Πύλη μια μικρη σταση και βολτα στο γεφυρι. Τα πρωτα "κακα" σημαδια φανηκαν με το που ξεκινησαμε. Ο δρομος για την Τύρνα(Ελάτη) ειναι βρεγμενος και μεσα στο βαθος το Περτουλι ειναι "καταμαυρο". Στα μισα του δρομου, ανοιγουν ξαφνικα οι ουρανοι! Καμμια 500αρια μετρα πιο πανω βρισκω ενα μαγαζι και σταματαω περιμενοντας να περασει η μπορα. Δυο τσιπουρα (και μια σοκολατα) και τεσσερα τσιγαρα μετα, πειστηκα οτι ΔΕΝ προκειτε να σταματησει. Βγαινω και φερνω τα αδιαβροχα της κορης μου και ξανα καβαλαμε για την Ελάτη. Ευτυχως που εβαλα καινουργια λαστιχα (και εχουν πελμα) μιας και περναω μεσα απο "ποταμια" με ορατοτητα κανα 7αρι μετρα το πολυ!
Ο αρχικος προγραμματισμος ηταν να κανουμε μια μικρη σταση στην Ελάτη και να ανεβουμε στα Περτουλιώτικα λιβαδια. Εκει απεναντι απο το χιονοδρομικο φευγει μονοπατι και χωματοδρομος για το καταφυγιο του Κόζιακα. Ο χωματοδρομος δεν φτανει στο καταφυγιο αλλα σε μια αποσταση κανα τεταρτακι με τα ποδια. Εκει ειχαμε σκοπο να στησουμε τη σκηνη και να αραξουμε, μιας και ειμασταν αυτονομοι και απο φαγητο και απο νερο, και την αλλη μερα να ανεβαιναμε στην κορφη και να γυριζαμε. Αυτο ηταν αδυνατο μ' αυτην την κουρτινα νερου που ειχαμε μπροστα μας. Σταματαμε σε μια ταβερνα (μιας κι ηταν ηδη 14:30 η ωρα), που ειχε ενα μεγαλο σκεπαστρο, ωστε να ΜΗΝ κλειστουμε μεσα. Τρωμε για να περασει η ωρα μηπως και φτιαξουν τα πραγματα. Διπλα στο κρεοπωλειο, ενα τεραστιο αρσενικο ελαφι και ενα αγριογουρουνο "μοστραρονται" κρεμασμενα αναποδα, με σκοπο να προσελκησουν αναισθητους κοιλιοδουλους. Οταν θα εμφανισω το φιλμ θα βαλω τις σχετικες φωτο. Η ωρα περναει και η κατασταση μονο προς το καλυτερο δεν πηγαινει. Αποφασιζω να ψαξω για δωματιο και εκνευριζομαι απο τις εξωφρενικες και μαλιστα εκτος σεζον τιμες που βρισκω. Τελος παντων παζαρευω ενα καλο στα 30 ευρα και το κλεινω. Η υπολοιπη μερα (και βραδυ) περασε με πολυ μικρες μετακινησεις μεχρι κοντινη καφετερεια, η το περιπτερο, μιας κι ουτε τον δρομο απεναντι δεν μπορουσες να περασεις απεναντι χωρις αδιαβροχο.
Την αλλη μερα το πρωι ειμαι απο τις 06:30 στο μπαλκονι πινοντας καφε και χαζευοντας τα ελατα και την βροχη. Βλεπω να μιωνεται λιγο η ενταση και μαλιστα κατα 07:45 ενα μικρο ουρανιο τοξο στα νοτιοανατολικα μου αναπτερωσε τις ελπιδες μου. Απο την αλλη ομως σκεφτομουνα οτι θα ειναι δυσκολα τα πραγματα με τοσο νερο που ειχε ριξει, μιας και για να προλαβουμε (απο χρονο) την κορφη επρεπε να ξεκινησουμε απο πιο ψηλα, κοντα στο καταφυγιο, και δεν ηξερα αν θα καταφερναμε να βγαλουμε τον δρομο μεχρι εκει με τα Anakee. Σιγουρα παντως θα δοκιμαζαμε. Αλοιμονο! Οι ελπιδες ομως αποδειχτηκαν φρουδες. Οι προβληματισμοι πηγαν περιπατο. Σε κανα τεταρτο αρχισε να ξαναγεμιζει. Σκοτεινιασε εντελως και ο κατακλυσμος συνεχιστηκε με τους πιο εντονους δυνατους ρυθμους. Κατα τις 10:30 βαραμε υποχωρηση. Καλα ντυμενοι καβαλαμε την Αφρικα και κατεβαινουμε προς την Πύλη μεσα στον κατακλυσμο. Απο 'δω και μετα μπορω να μιλαω για βροχη απλως, που μας συνοδευει μεχρι κοντα στο Δομοκό, στο Μοναστήρι. Εκει σταματαω για φουλαρισμα και τσιπουρο στο βενζιναδικο ενος γνωστου. Δεν τον βρηκα (μαζευε σταφυλια για το καινουργιο τσιπουρο) και ουτε τσιπουρο ειχε. Ανεβαινουμε τον Δομοκό. Οντας "καλα" η μηχανη δοκιμασα να παω λιγο γρηγορα αλλα σταθηκε αδυνατο το 1/4 των στροφων εχει καλη ασφαλτο και "στριβεται". Τα υπολοιπα, με δεδομενο και τον βρεγμενο δρομο, δεν παιζονται με τιποτα. Απειρη προσοχη μπορω να πω μονο. Η βροχη εχει σταματησει πια, ή την εχουμε αφησει πισω μας. Σταματαμε για τσιπουρο-καφε ξανα στα πλατανια στην εξοδο του Δομοκου (οπως πηγαινουμε για Αθηνα). Μεχρι να τελειωσουμε εχει βγει ο ηλιος και εχει στεγνωσει κι ο δρομος. Αδιαβροχα στις μπαγκαζιερες και ξεκιναμε για Λαμια. Ο Μπραλλος (μετα τον Δομοκο) μου φανημε πια "παιδικη χαρα".
Σταση στου Λεβεντη για τσιγαρο. Σταση στο "90" για βενζινη και τσιγαρο. Και τελικα μια σταση στο σπιτι για καφε και ξεφορτωμα. Ειναι η δευτερη αποτυχημενη μου αποπειρα για βουνο στην περιοχη του Περτουλιού. 750 χλμ τζαμπα! Φαινεται οτι ΔΕΝ με παει η περιοχη ...
Μολις τις εμφανισω θα βαλω και καμμια φωτο.