Οικοπεδο γωνιακο στο Μενιδι ελεγε η αγγελια.Αφου λοιπον ειχα κανει καμμια 60αρια χλμ απο το πρωι κατεληξα στο Μενιδι γυρω στις 5.Ειχα μονο να αγορασω γαλα για τα παιδια και το σπιτι ηταν πλεον στα 3 χλμ μακρια.
Παιρνω τη στροφη για το σουπερ και νιωθω και τους δυο τροχους να γλυστρανε αριστερα.Την κατσαμε σκεφτομαι και ταυτοχρονα προσπαθω να φερω το παπι προς τα δεξια.Αλλα μαλλον το παρακανα και προσπαθω να το ισιωσω για δευτερη φορα.
Βλεπω οτι ειναι ανωφελο κι ετσι αποφασιζω να το αφησω να παει στο καλο και να φυγω απο την αλλη.Ολα αυτα με την εξωφρενικη ταχυτητα των 5 χλμ.Ελα ομως που σκαλωνει η μυτη του αριστερου παπουτσιου στο λεβιε.
Τελικα εσκασα κατω με την πλατη,χωρις να προλαβω να κουλουριαστω και μετα ακολουθησε το κεφαλι.Για πρωτη φορα καταλαβα ποσο σημαντικο ρολο παιζει το προστατευτικο της πλατης.Για το κρανος δεν το συζηταμε,αν δεν το φοραγα θα ειχε ανοιξει το κεφαλι μου σαν καρπουζι τον Αυγουστο.
Αποτελεσμα:ενα γδαρσιματακι ασημαντο στην αριστερη γαμπα,μια ψιλοζαλαδα απο το τρανταγμα(αν επιμεινει και δυναμωσει εφυγα για ακτινογραφια,να δω επιτελους τι σκατα κουβαλαω εκει μεσα) κι ενα ωραιοτατο γωνιακο οικοπεδο στη συλλογη μου.
Με τς υγειες μας λοιπον.
Υ.Γ Να ευχαριστησω το συναδελφο πακιστανο που σηκωσε την παπια και με ρωτησε τουλαχιστον 2 φορες αν ειμαι καλα και τους οδηγους των αυτοκινητων που ΔΕΝ κορναραν και που ρωτησαν πολυ ευγενικα και οι 3 αν ειμαι καλα κι αν χρειαζομαι κατι.
Απάντηση με παράθεση
