...κοιτούσε την βροχή με εκείνα τα μαβιά της μάτια και τα όνειρα γινήκανε στάχτες πρωτού ξεσπάσουν οι δεινές καταιγίδες...
Το σπίτι άδειο και η σιωπή ξεχείλιζε σε κάθε νεύμα της...η μουσική σερνόταν στους αδιάλλακτους ατραπούς και το ξημέρωμα αργούσε να έρθει...κάποιοι rolling stones σκόρπιζαν την χαρά της λύπης στα μάτια της κι εκείνη ήξερε...σε λίγο...θα ήταν καλημέρα![]()
![]()
![]()
έρχονται μέρες καλές, να διασώσουν ατόφιες προσπάθειες![]()
![]()