Μοτοσυκλετιστικές ιστορίες γέλιου.
Αστεία περιστατικά, γκάφες και ιστορίες γέλιου, με θέμα τη μοτοσυκλέτα. Στην μιζέρια των καιρών το μόνο αντίδοτο είναι το γέλιο. Βάλτε λοιπόν ότι έχετε. Όχι σκέτες φωτογραφίες ή αγγελίες, υπάρχουν άλλα θρεντάκια για αυτά.
Travel, Grow, Share
...και ξεκινάω
Πρόπερσι το καλοκαίρι, σε μια εκδρομή με την γυναίκα, βρεθήκαμε σε ένα χωριό έξω από το Καρπενήσι. Σε μια στάση για ξεκούραση μας πλησιάζει ντόπιος παππούς κοτσονάτος. Αφού μας περιεργάζεται για λίγο, κοιτάζει τη μηχανή και μου λέει:
-"Πω-πω παλικάρι μου, πως το κάνεις κουμάντο αυτό το θηρίο"
Ξεπεζεύω το παλικάρι που λέτε από το 990, και εκεί που είμαι έτοιμος να αναλύσω στον παππού για τεχνικές οδήγησης, και διανοητικές ασκήσεις μετατόπισης βάρους και άλλα τέτοια κόλπα που κάνουν στις Ινδίες...
Ξαφνικά περνάει από μπροστά μας ρολαριστό Άφρικα δικάβαλο, τριβάλιτσο, φορτωμένο οικοσκευή, (θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα τηγάνι να κρέμεται από την πίσω αριστερή βαλίτσα). Και καθώς περνάει από μπροστά μας βλέπουμε ανάμεσα στο ζευγάρι να κάθετε καμαρωτός καμαρωτός σκύλος τεραστίων διαστάσεων.
Και εκεί που έχουμε μείνει και οι δυο με το σαγόνι κάτω, γυρίζει ο παππούς, με κοιτάει, κοιτάει και το Άφρικα που απομακρύνεται, και περνάει το πεζοδρόμιο απέναντι χωρίς καν να μου μιλήσει....
Τι να σας πω ρε παιδιά, από τότε όταν βλέπω Άφρικά, με πιάνει μια τάση να αλλάξω δρόμο
Travel, Grow, Share
ειμαστε 36αωρο με το ξαδερφακι μου αφρικα κι αυτος
σε καποια φαση μπροστα αυτος πισω εγω στριβει αριστερα σε μια διασταυρωση
βλεπω χαρτη και καταλαβαινω οτι εστριψε λαθος, πλακωνω να τον φτασω και σταματαμε. ο διαλογος....
αυτος. τι θες μωρε;
εγω. ρε μλκ εστριψες λαθος. δεξια επρεπε να παμε (δειχνωντας με το αριστερο χερι αριστερα) :a31:
αυτος. ε τοτε παμε καλα ρε ηλθ
εγω. (υφος απορημενου που κατι δεν παει καλα) κοιταω το αριστερο χερι πουναι υψωμενο κι απανταω "ναι καλα παμε"
αυτος. μ^&$%^#^%&
ε και συνεχισαμε
η αρρώστια της Ελληνικής χωροταξικής ορεινής αναζήτησης προϋπήρχε στην οικογένεια από τον πατέρα μου πολύ πριν από μένα. Σε μια τις ιστορικές αναζητήσεις του, αρχές δεκαετίας 80….. μαζί με αυτόν η καψερή η μάνα μου που είχε το άγχος για τα 3 μικρά στο πίσω κάθισμα, σε ένα φορτωμένο τίγκα κακόμοιρο peugeot, το οποίο έμενε πολύ περισσότερές φορές από ότι πήγαινε, έψαχνε να βρει το σωστό δρόμο τριγύρω από τα ορεινά χωρία του Σμόλικα. Ποιον ακριβώς «σωστό» δρόμο θα σας γελάσω αλλά πλέον καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε προορισμός αλλά μάλλον ήταν αρωστάκιας….. και απλά ήθελε να κάνει τη διαδρομή έτσι και αλλιώς
Μετά από 2 ώρες συνεχόμενης οδήγησης χωρίς να δούμε στο δρόμο μας ουτε ένα άλλο αυτοκίνητο, ούτε ένα φορτηγάκι, ούτε έναν άνθρωπο τελωσπάντων (μη ξεχνάτε ότι ήταν και αρχές δεκαετίας 80 και οι δρόμοι δεν ήταν τόσο καλοί και το αυτοκίνητο δε πήγαινε και τόσο σβέλτα), κινητά δεν υπήρχαν, οι θάλαμοι με τις τηλεκάρτες αργούσαν να έρθουν στο προσκήνιο και οδικές δεν υπήρχαν ….. επιτέλους ο Πατέρας μου καταλαβαίνει ότι πρέπει να αρχίζει να ανησυχεί για όλους μας.
όλοι οι επιβαίνοντες στο αμάξι επιτέλους συγχρονίζονται σε συναισθήματα….. και αρχίζουν να μασάνε ομαδικά τα νύχια τους. κάθε στροφή που δε βλέπαμε καλύβα ή άνθρωπο ήταν σαν να τρώγαμε γκόλ. η επόμενη στροφή ήταν σαν μια ξεχωριστή ελπίδα. σαν ένας ξεχωριστός προορισμός από μόνος του. κάθε φορά που έλεγες ότι έφτασες κάθε φορά σε ξεγέλαγε. Δεν είναι δυνατόν να μη βρούμε ούτε έναν βοσκό βρε αδερφέ. δε μπορεί να παίζει αυτό. Ο Πατέρας μου είχε πλέον καταλάβει ότι τον είχε συνεπάρει η μ@λακια ….. φυσικά το παιζε cool και καλά …. αλλά ήταν φανερό ακόμα και τα μικρά παιδιά στο πίσω κάθισμα, γιατί πλέον δε πήγαινε γρήγορα. αργά και σταθερά. στροφή τη στροφή …. είχε πλέον ψαρώσει ….
ξάφνου σε μια από αυτές τις ριμάδες τις στροφές πετάγεται ένα πρόβατο. και λίγο πιο πέρα ένα ακόμα. μετά από την επόμενη στροφή να σου και το κοπάδι. χωρίς να έχουμε δεί βοσκό το αίσθημα της ανακούφισης είχε έρθει. το αμάξι ρολαριστό και εμείς να ψάχνουμε το βοσκό. Νάτος ο φούστης επιτέλους. λίγα μέτρα πιο κάτω. πλησιάζει ο πατέρας μου όλο χαρά. ανοίγει το παράθυρο. «Γειά σου πατρίδα … από πού πάμε για το χώριο … »?
απάντηση:
…… ……..
……
….
ο βοσκός ήταν κωφάλαλος
...και εκει που τελειωνω το κουμπωμα του τελευταιου δεξιου πλαινου πλαστικου απο ολοκαινουριου σετ φαιρινγκ (καλυμενα απο ασφαλιστικη μετα απο τρακαρισμα)...σπαει η βιδα του σταντ.........need i say more?
Πρόσφατο .
Κατεβαίνω να βάλω μπρος το μοτόρι να πάω μία τσάρκα κοντινή . Ντυμένος αρματωμένος με τα όλα μου ... καβαλάω πατάω τη μίζα .
Τίποτα .
Ρε γμτ λέω τι έγινε τώρα ?
2η προσπάθεια , 3η , 4η ..... ρε γμτ να δεις η μπαταρία θα ναι .
Δεν πτοούμε βγάζω τα καλώδια από το πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου που ήταν δίπλα ανοίγω καπό , λύνω και 3-4 βίδες να αποκτήσω πρόσβαση στη μπαταρία της μοτό και ετοιμάζομαι για την ανάφλεξη που θεωρώ και σίγουρη , ώστε να πάω τη τσάρκα μου .
Αμ δε ....
Έχω αρχίσει και τρελαίνομαι με το χάρχαλο , ξενερώνω βρίζω και πάω επάνω στο σπίτι να βγάλω την αρματωσιά σιγά σιγά μιας και η ιδέα της βόλτας έχει αρχίσει να εξαφανίζεται .
Ξανακατεβαίνω με το πολύμετρο . Μετράω μπαταρία δείχνει οκ .
Στήνω αυτί στο τεπόζιτο να ακούσω τη τρόμπα όταν γυρνάω το διακόπτη .... και τσουπ κάτι νομίζω ότι ακούω . Ανοιγοκλείνω το διακόπτη συνέχεια ώστε να βεβαιωθώ ότι είναι η τρόμπα και αφού σιγουρεύομαι ξανα ανεβαίνω επάνω στο σπίτι προς αναζήτηση τεχνικών λύσεων .
Σύντομα ανακαλύπτω μια πατέντα ώστε να τεστάρω ότι η τρόμπα είναι 100 % χαλασμένη πριν παραγγείλω νεά .
Κατεβαίνω με όλα τα εργαλεία και αρχίζω να λύνω πλαινά πλαστικά , σέλες , να ξεκουμπώνω φύσσες , να λύνω τεπόζιτα και να τα κατεβάζω από τη μοτό ... κτλ
Βρίσκω κουβά αδειάζω τη βενζίνη και λύνω τη τρόμπα απο το ρεζερβουάρ έχοντας την πλέον στα χέρια .
Κάνω το τεστ για να επιβεβαιώσω ότι είναι όντως χαλασμένη .... και τρώω τη φόλα . Η ρημάδα λειτουργεί άψογα .
Έχουν περάσει ήδη 3 ώρες , έχω γίνει λέτσος παντού , έχω ιδρώσει έχω σκάσει και έχω μείνει με την απορία .... τι στο διάολο συμβαίνει ?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Όταν σαν απο μηχανής θεός μετά από όλη αυτή τη ταλαιπωρία συνηδητοποιώ ότι είχα απλά κλειστό το kill switch !!
... στα μούτρα μου .
στέλνω την μηχανή μου στο αδέρφι μου. μόλις έχω αλλάξει μπαταρία έτσι ώστε να μην έχει πρόβλημα να την πάρει από το τελωνείο. παει σαλονικα απο την πολη που ζει , παει να την βαλει μπροστά ... και... γκογκοβια!!! η μηχανη αναβει φωτα αλλά δεν χτυπαει μίζα. βουρ καλώδια απο αμάξι. γκογκοβια πάλι!!! kill switch? οκ και αυτός! πάλι τίποτα! μετά από αρκετή ώρα, άγχος, και λίιιιιιγη σκέψη πατάει συμπλέκτη.... και ως δια μαγειας παίρνει μπροστα!!! το τι ακουσα οταν μιλησαμε στο τηλ δεν λέγεται....
Ενα κρυο χειμωνα του δεκεβρη με περνει ενας φιλος κατα τις 12 το βραδυ τηλεφωνο..
-ελα μινα.. εχω μεινει για ελα να σπρωξουμε το ρημαδι..(Τw200 aka λουκουμας)
-ερχομαι σε 10 ειμαι εκει
Καβαλαω το τιμιο παπο που εκτελει πολλες φορες οχημα περισυλλογης φτανω
εχω παρει κατι εργαλεια (καλωδιο κατσαβιδι μπουζοκλειδο)
-ελα ρε χαμενε τι επαθε το μπουρδελο?δεν περνει μπροστα?
-οχι περνει αλλα δεν ξεκιναει
-τι δεν ξεκιναει ρε
Βαζω μπροστα περνει μια χαρα..
-βαλε ταχυτητα..
ΚΑΛΑ ΡΕ Μινα...την αλυσιδα που εχει βγει δεν την βλέπεις...
Οι μοτοσυκλέτες δεν εχουν πια ψυχή γιατί οι άνθρωποι δεν εχουν πια ψυχή
Είτε έχεις είτε δεν έχεις αν δεν σε τρέχουνε μην τρέχεις...
Αν δεν ξερεις που πας γυρνα πισω!!!
ο γαμπρος μου ο μιλτος.
τρομερα καλο παιδι,αθλητικοτατος προπονητης σκι ορειβατης,αλλα ποντιος!!(πλακα κανω και εγω ποντιος ειμαι)
καστορια στα ραγουσαρια μια και ο μιλτος ειναι απο εκει και μενουν μονιμα.
μοτο μπαταρια καπουτ..ηταν μισο ψοφια,εφαγε και το καλο το κρυο τι να σου κανει η μπαταρια..
-ελα ρε να τη βαλουμε με τα καλωδια.
το αυτοκινητο του παρκαρισμενο ακριβως μπροστα απο τη μηχανη.ξερετε φαση παρκαρισμα κατω απο το σπιτι-μαγαζι δικο μας το πεδοδρομιο.
ξεκιναω λυνω σελα,βγαζω κλειδακι να λυσω βιδες να φτασβ μπαταρια,ο μιλτος εχει βγαλει καλωδια εχει ανοιξει καπω βαζει κλωδιο παει να τραβηξει την αλλη ακρη σε εμενα και δε φτανει για 10 ποντους.
-ε ρε γαμωτο,λεει και εγω με το υφος του εντελως μ@λ@κ@ τον βλεπω να μπαινει μεσα στο αυτοκινητο,να βαζει μπρος και να ερχεται 10-20 ποντους προς το μερος μου..
βγαινει απο το αμαξι ερχεται μπροστα ξαναβαζει καλωδιο τραβαει την αλλη ακρη σε εμενα και μου λεει
-α ενταξει τωρα ειναι μια χαρα.
ενω εχουν περασει καμμια δεκαρια δευτερολεπτα που εχω μεινει λιγο αφωνος του λεω.
-καλα ρε μ@λ@κ@,επρεπε να φερεις ολοκληρο το αμαξι??ενα τσακ θα εκανα τη μηχανη και θα ηταν τζετ.
με κοιταει με ενα υφος του ανακαλυψα το τροχο και πω πω τι ειπες τωρα...
ξαναμπαινει μεσα στο αμαξι,το βαζει μπρος και το παει ξανα 10-20 ποντους πιο πισω......
-ενταξει φερτην πιο εδω μου λεει !!!!!!!!
Τούμπα Νο1.
Ξεκινάμε για Επίδαυρο. Φόρμα μπότες και τα σχετικα.
Φτάνουμε Καβάλας. πλακωνόμαστε σε κάτι σφήνες και κοντραριζόμαστε με κάτι χοντάκηδες.
Τους ρίχνουμε στα αυτιά και στο φανάρι που είναι στο παλατάκι λεω να δοκιμάσω να κάνω ενα έντο for the victory.
Με το που τελειώνει το έντο, ξεχνάω να βάλω πόδι κάτω.
Πάρτον κάτω σα σκατό...
Μιλάμε για μόστρα, όχι μ@λακίες...
::Τάσος::
παπιοανταλλακτικά, ζάντα πίσω για άφρικα και ανταλλακτικά απο ΑΧ-1 σε καλές τιμές λέμε...
Τούμπα Νο2.
Ότι έχω πάρει το άφρικα και το έχω ψηλώσει. Του έχω βάλει και τα ΜΤ21, είμαι και 1,68 και μόνο με ξυλοπόδαρα φτάνω κάτω...
Ξεκινάω για να παω μεχρι το δυστήχημα το Helios.
Μην ξέροντας τον δρόμο, σταματάω στην πλατεία του Γραμματικού, μπροστά απο τα γεμάτα καφενεία για να ρωτήσω καναν ντόπιο πως πανε.
Κατεβάζω πόδι νομίζοντας οτι οδηγώ το παπί. Ο δρόμος είναι κάπου εκει κάτω φαντάζομαι...
Πάρτον κάτω...
::Τάσος::
παπιοανταλλακτικά, ζάντα πίσω για άφρικα και ανταλλακτικά απο ΑΧ-1 σε καλές τιμές λέμε...
το 2006 αγοράζω το GS1200 και δεν εχω πουλήσει ακόμη την Αφρικα η οποία είναι παρκαρισμένη κάτω απ το σπίτι, ξεσκέπαστη, με ενα ΠΩΛΕΙΤΑΙ απλώς επάνω και τα λουκέτα της.
Βρέχεται, σκονίζεται, κρυώνει, τη βλεπει ο ήλιος...
Το GS είναι στα πούπουλα βεβαίως...20 μέρες το είχα!
Έρχεται ο πατέρας Αθήνα για κάτι δουλειές. Φτάνοντας σπίτι, βλέπει το GS, τί είναι τούτο? άλλο πάλι πήρες? Πόσα κυβικά? Πόσο κόστισε? Γιατι, το άλλο δλδ σου έπεφτε λίγο? κλπ κλπ
Μετά τη γκρίνια θέλει να πάει Κατεχάκη..."έλα να σε πετάξω με το GS να δείς τη διαφορά" του λέω όλο καμάρι και σιγουριά!
Κατεβαίνουμε κάτω, χώνω το κλειδί στη μίζα, γυρνάω και... @@δια! Νεκρό! Κάνω πάλι... τίποτα!
Ο άλλος με κοιτάει καλά καλά... "χάλασε?"
Εγω βεβαίως βαράω κόκκινα ε! Είχα ακούσει για τα θεματάκια με τη μπαταρία (ειδικά το χειμώνα) που είχε αλλα δε φανταζόμουν πως απ τη στιγμή που τη χρησιμοποιώ καθημερινά θα με άφηνε τόσο σύντομα!
Ξαναπροσπαθώ μπας και... την φέρνω στη κατηφόρα, ρολλάρω...χώνω και μια 3η... Π@Π@ΡΙ@ ΛΕΜΕ!
Ειμαι πλέον στο τέρμα της κατηφόρας απο το σπίτι, το GS δεν υπήρχε περίπτωση οπως καταλαβαίνετε να το τσουλήσω προς τα πάνω...κι εκεί τον ακούω να μου φωνάζει "ασ το εκει και πάμε γιατί βιάζομαι"
Εχοντας καταθεσει τα όπλα πλεον, κλειδώνω και επιστρέφω ωστε να πάρω το αμάξι να τον πάω. Εκείνος ομως εν τω μεταξύ εχει παει πανω, εχει παρει τα κλειδιά του Αφρικα και με περιμένει δίπλα του... "τελείωνε, βάλε μπρός το χόντα να φύγουμε γιατί βιάζομαι και οταν επιστρέψουμε βγάλε το ΠΩΛΕΙΤΑΙ απο αυτό και βάλτο στο άλλο!"
"Σιγά μην πάρει ύστερα απο τόσες μέρες" σκεφτομαι... κλειδί, μίζα, βρούμ!
:a37::a37::a37:
Ξυπνητήρι το κινητό με δόνηση κάτω από το μαξιλάρι για να μην ξυπνήσει η οικογένεια και με καταλάβει που θέλω να πάω βόλτα σκαστός λίγο πριν φέξει.
Αφού πίνω στα γρήγορα ένα καφεδάκι ξεκινώ να ντύνομαι με πολύ υπομονή ξέροντας πως μέσα ροχαλίζουν. Έτοιμος πια ανοίγω την εξώπορτα και πάω να πατήσω τον διακόπτη που ανάβει τα φώτα στις σκάλες για να μην σκοντάψω στο σκοτάδι και μετρήσω τα σκαλοπάτια. Το δάκτυλό μου πατάει τον διακόπτη ενώ στο πρόσωπό μου σχηματίζεται ένα πελώριο σαρδόνιο χαμόγελο που κατάφερα να μην ξυπνήσω κανέναν τους και να φύγω κύριος. Όταν ξαφνικά...
... συνειδητοποιώ πως αντί για τον διακόπτη των φώτων έχω πατήσει... το ΚΟΥΔΟΥΝΙ.
Αφού ξύπνησαν όλοι ξαναμπαίνει στο διαμέρισμα ο πονηρός, βγάζει τον εξοπλισμό της εκστρατείας και ξεκινάει να μονολογεί...
κο κο κο κο η κοτούλα...
αχαχαχα για να μάθεις πως όταν εσύ κάνεις σχέδια για αποδράσεις χωρίς οικογένεια, η Εστία, προστάτιδα της οικογένειας έχει άλλα σχέδια για σένα.Δημοσιεύθηκε αρχικά από notakos600
LIFE IS TOO SHORT to remove usb safely
"These violent delights have violent ends
And in their triumph die, like fire and powder
Which, as they kiss, consume" William Shakespeare (Romeo & Juliet).
αχαχαχα για να μάθεις πως όταν εσύ κάνεις σχέδια για αποδράσεις χωρίς οικογένεια, η Εστία, προστάτιδα της οικογένειας έχει άλλα σχέδια για σένα.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
