Και τα δύο δίτροχα.
Με το ποδήλατο η σχέση μου ξεκίνησε από τα 7 μου χρόνια, όσο έχω και της πρώτες μου αναμνήσεις μου, συνεχίστηκε θυελλώδη μέχρι τα 13 με 14 μου, όπου έμπλεξα με γκάγκουρες ποδηλατάδες στην Θεσσαλονίκη, και έφτασα να κάνω καθημερινά 30 με 50 χιλίομετρα, στης ανηφόρες της επιστροφής για την Ανω Πόλη, μου έβγαινε η γλώσσα. κάπου εκεί ετοιμάζομαι να γραφώ στην ποδηλατική ομάδα του ΗΡΑΚΛΗ, δηλαδή καθημερινή προπόνηση και Σαβκο 150-250 χλμ στην Χαλκιδική! οι γονείς μου πήραν θέση αρνητική φυσικά, και για να με ξεκολλήσουν από την ποδηλασία, μου αγόρασαν το πρώτο μου μηχανάκι,(ήμουν 14, ) ενα Gareli 3ταχυτο τιμή 21 χιλίαρικα τότε! (ακόμη το θυμάμαι!) όμως για ενα διάστημα παρέμεινα πιστά κολλημένος στο ποδήλατο! η αποκάλυψη ήρθε όταν κάτι φίλοι μηχανόβιοι μου δωσαν πρώτη βόλτα στο βουνό με ενα ιταλικό εντουράκι! αυτή ήταν και η αποκάλυψη..κατάλαβα ότι ήμουν εντουράς! το ποδήλατο ξεχάστηκε και μαζευα το χαρτζηλίκι για το πρωτο μικρό εντουράκι, ενα GILERA 50αρι που εγινε γρήγορα 80αρι με κιτ polini.
Μέχρι το 2002 που η παλιά αγάπη ξαναγύρισε, λίγο τα παχάκια, και η έλειψη άσκησεις, λίγο οι παιδικές αναμνήσεις αγόρασα ένα ποδήλατο Rossigniol, αλουμινιού![]()
το έχω ακόμη βέβαια, συντήρηση όπως καταλαβαίνεται μηδαμινή, λίγα λεφτά μόνο για εξοπλισμό (αδιάβροχα-κράνος) και μικρά έξοδα για σέλες τιμόνια, κτλ μηδαμινά δηλαδή, σε σχέση με την μοτοσυκλέτα,
Από πλευράς......... αγχολυτικού το ποδήλατο μακράν καλύτερο της μοτοσυκλέτας! στην μυτιλήνη που είμαι τώρα το χρησιμοποιώ για τα μικροψώνια στην πολη, πολύ πιο βολικό πχ στο παρκάρισμα και από μηχανή!
Και η άλλη ..αγάπη? η μοτό? την χρησιμοποιώ το 660 δικάβαλος με την γυναίκα στην πόλη, και της δύσκολες κρυφές ώρες, δηλαδή κάποιες νύχτες μοναχικές που χάνομαι στους γύρω λόφους μαζί της! αλλα αυτά μεταξύ μας!
Περιμένω απόψεις!