...μία μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών...Βρίσκεται στην αποθήκη στο μπαλκόνι,εδώ και κοντά 8 μήνες...
Της είχα ρίξει μια γρήγορη ματιά 2 μέρες αφότου επέστρεψα από το νοσοκ/μείο,κάπου αρχές Ιουνίου,με το χέρι φρέσκο ακόμα από το χειρουργείο.Είχα δει πρώτο το μπουφάν,και έτσι όπως το είδα γύρισα στην Ασπασία και της είπα "άστο,δεν θέλω να δω τα υπόλοιπα,βάλτα στην αποθήκη και θα δούμε αργότερα"...
Εκείνη βέβαια έλεγξε το περιεχόμενο και κάποια στιγμή μου είπε πως εκτός του μπουφάν,τα υπόλοιπα φαίνονταν σχετικά εντάξει.Και το δερμ.παντελόνι,οι μπότες,τα γάντια,το tank-bag κλπ.Το κράνος ήταν στην ντουλάπα του σπιτιού .Με την χιλιογρατζουνισμένη ζελατίνα,με τα ξεραμένα χώματα στον μποστινό αεραγωγό και με 1-2 μικρά σημαδάκια στο κέλυφος...Ανέγγιχτο για 8 μήνες,παρά κάτι...
Πέρασαν 8 μήνες...Για 4 μήνες το Transalp της εταιρίας που εργάζομαι ήταν στο γκαράζ του σπιτιού μου.Δεν είχα πάει ούτε μια φορά να το δω,να το βάλω μπροστά να δουλέψει λίγο.Το ΧΧ το έβαλα μπροστά 2 φορές τον πρώτο μήνα,δούλεψε για λίγο και το άφησα στον δικό του πόνο για τους υπόλοιπους...Κατέβαινα κάτω και σπάνια άνοιγα την πόρτα δίπλα μου...Και όποτε το έκανα,ήταν γιατί..."λες να μην είναι εκεί?.." Άκου τώρα...
Πριν από ένα μήνα,ανέβηκα στο transalp για πρώτη φορά από τον Μάϊο,για να παώ στον Ευαγγελισμό,όπου για να παρκάρεις με αυτοκίνητο,πρέπει να έχεις κάνει σύμβαση με το λόττο.Το ζέστανα,"έπαιξα" λίγο με τον συμπλέκτη (καλά ήταν,τον πίεζα σχεδόν άνετα) και ξεκίνησα.Ήρεμος αλλά αγέλαστος,ανέκφραστος,είτε οδηγούσα το transalp είτε ένα gallant,ήταν το ίδιο και τ'αυτό...
Ένα αυτοκίνητο άλλαξε λωρίδα με τον γνήσιο Αθηναικό τρόπο ("τρόμος στο κέντρο της πόλης"),και εγώ στιγμιαία αναρωτήθηκα τι στο διάολο έκανα και δεν έπαιρνα το Getz να είμαι όπως ήμουν,ήρεμος και "αποστειρωμένος"...Σκέφτηκα να γυρίσω πίσω αλλά η μούτζα από κάποια σκιά (...) έπεσε πάνω μου με ορμή και το κεφάλι έγειρε πίσω...
Μετά από πέντε λεπτά,ένα βιαστικός με ένα CB Version R,πέρασε ξυστά και αναρωτήθηκα "να τον ακολουθήσω,να γίνει παιχνίδι?"...Ξανά η μούτζα στην μάπα,μόνο που τώρα ήταν χρωματιστή...Και η μούτζα και η σκιά...
Πάω να ανοίξω αυτήν την μαύρη σακούλα....
Στα μάτια μου,τώρα,έχει χιλιάδες χρώματα.-
Ride like the Wind!- (α,καλοοοό!...)