Κουράστηκα να προσπαθώ να αποδείξω πόσο γρήγορος είμαι, "κατεβαίνοντας" την Κηφισίας καθημερινή για το γραφείο...
Εκνευρίζομαι όταν προσπαθώ να φτάσω πρώτος τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα στη γέφυρα του Γηροκομείου, για να καταλήξω τελικά σαν όλους τους άλλους του είδους μου, να κινούμαι σε ένα παράνομο κομβόι με 15, ανάμεσα από βαριεστημένες φάτσες...
Χαλιέμαι να φοράω το κωλοκράνος, τώρα που ανοίγει ο καιρός ενώ θα μπορούσα να φορέσω τα υπέροχα γυαλιά μου και να είμαι "πρώτη μούρη στο Καβούρι"...
Τσατίζομαι γιατί κυκλοφορούν και άλλοι στον δρόμο, όταν αυτός μου ανήκει δικαιωματικά, αφού άλλωστε έχω επενδύση στην ταχύτητα και στην φινέτσα, κάτι που ούτε στον ύπνο τους δεν έχουν δει οι "κουτάκηδες"...
Επαναστατώ όταν μου λένε για λυκοφιλίες μέσα στη φάρα μου, αφού η αγάπη και ο σεβασμός είναι αμοιβαίος μεταξύ μας...
Τα "παίρνω" που πρέπει να έχω το νου μου συνέχεια στους πεζούς, οι οποίοι κατά περίεργο τρόπο, δεν μπορούν να καταλάβουν πως, ναι, έχω το δικαίωμα να κινούμαι με 120 μέσα στην πόλη...
Αγανακτώ με τα φανάρια που μου "κόβουν" δέκατα από τις πρωινές και απογευματινές επιδόσεις μου...
"Φορτώνω" με την μαλακία που κάνει ο "κουτάκιας" και θέλω να ξεκαβαλήσω και να τον αρχίσω σε τέτοιο βρωμόξυλο, ώστε μετά να ασχολείται μόνο τον σαφή προσδιορίσμό του τύπου που καθρίζει τον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας... Άλλωστε πάντα εγώ είχα δίκιο...
Είμαι ΓΑΜΩ!!!
Απάντηση με παράθεση
