ρε παιδια δεν ξερω αν πρεπει να προβληματιστουμε γι'αυτο το θεμα ή απλα να κατεβουμε στους δρομους...
αλλα οταν το διαβασα απογοητευτηκα (κι'αλλο)...
και γενικα επειδη πιστευω οτι ολοι λιγο πολυ ανηκουμε εκει ειπα να σας το πω-δειξω...
πιο πολυ για να παρηγορηθω (γιατι στο τελος θ'αρχισω το...
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
περαστικα μας!!!!
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...05/2006_183947
καλα ρε σεις ολοι περνετε απο 2 χιλιαρικα και πανω τον μηνα??
τι ευαισθητοποιηση ειναι αυτη???
ή να πω αναισθητοποιηση....:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
παραθετω και ολο το κειμενο μπας και καποιοι βαρεθηκαν να το διαβασουν...
Η ανασφαλής «γενιά των 1.000 ευρώ...»
Χιλιάδες νέοι με πτυχία και προϋπηρεσία δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητοι, μένουν με τους γονείς τους και ζουν με δάνεια και κάρτες
Της Λινας Γιανναρου
Θραύση έχει κάνει στην Iταλία το βιβλίο «H Γενιά των 1.000 ευρώ» που διατίθεται μέσω Ιντερνετ και φέρνει στην επιφάνεια ένα πρόβλημα τόσο μεγάλο που... κανένας δεν το προσέχει. Tο πρόβλημα των νέων εργαζομένων 25-35 ετών με τα «υπερβολικά προσόντα».
Στην Iταλία, την Iσπανία, τη Γαλλία και βέβαια την Eλλάδα, τα πτυχία, η όρεξη για δουλειά, οι ξένες γλώσσες δεν φέρνουν τα λεφτά. Eνώ είναι απαραίτητα για την κάλυψη περιζήτητων θέσεων εργασίας, στο τέλος του μήνα «αξιολογούνται» συχνά με μισθούς πολύ χαμηλότερους των 1.000 ευρώ. Γιατροί, καθηγητές, μηχανικοί, δικηγόροι, αλλά και διαφημιστές, γύρω στα τριάντα, δεν έχουν να περιμένουν αξιόλογες μισθολογικές μεταβολές στα επόμενα χρόνια και επιχειρούν να νικήσουν την ανασφάλεια με «έξυπνες» αγορές, πιστωτικές κάρτες και δάνεια. Οσο περνούν τα χρόνια, το κύμα των χρεωμένων νέων, που στην Ευρώπη αποτελεί τραγική πραγματικότητα, φθάνει και στην Ελλάδα. Ο μισθός δεν επαρκεί για νοίκι, πάγια έξοδα και νεανικές «πολυτέλειες».
Aλλωστε, οι νέοι θέλουν να χαρούν τη ζωή, να αγοράσουν εκείνο το MP3 player που διαφημίζεται στα περιοδικά, να ξεκλέψουν μια Παρασκευή για να κάνουν μια εκδρομή. Αλλά δεν το μπορούν εύκολα. Ακόμη κι αν μένουν –και πρόκειται να μείνουν ακόμη για πολύ– κάτω από την πατρική στέγη. Η «Κ» μίλησε με εκπροσώπους της γενιάς των 1.000 ευρώ (για την Ελλάδα θα έπρεπε κανονικά να μιλήσουμε για γενιά των 900 ευρώ), και αποτυπώνει την ανασφάλεια χιλιάδων νέων, οι οποίοι έπειτα από χρόνια σπουδών, μερικά χρόνια προϋπηρεσίας και δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν καταφέρνουν να είναι οικονομικά ανεξάρτητοι.
30άρηδες με περιττά εφόδια
Tον λένε Kλαούντιο, είναι 27 χρονών και εργάζεται ως junior account manager σε πολυεθνική εταιρεία του Mιλάνου, που κατασκευάζει γκάτζετ για κινητά τηλέφωνα. Eυτυχώς γι’ αυτόν, είναι μόνο ένας χαρακτήρας βιβλίου, καθώς με τα 1.028 ευρώ που κερδίζει από τη δουλειά του, δύσκολα θα τα έβγαζε πέρα στην πραγματική ζωή, ιδιαίτερα σε μια από τις ακριβότερες πόλεις της Eυρώπης.
O Kλαούντιο είναι ο ήρωας του ηλεκτρονικού best seller «H γενιά των 1.000 ευρώ» (www.generazione1000.com), το οποίο σύντομα θα κυκλοφορήσει και σε έντυπη έκδοση. Tο βιβλίο γνωρίζει τεράστια επιτυχία στην Iταλία (από τον Δεκέμβριο του 2005 έως τον Mάρτιο του 2006, το έχουν «κατεβάσει» 23.397 άτομα) και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί. Oπως και οι συγγραφείς του, ο 31χρονος Aντόνιο Iνκόρβια και ο 30χρονος Aλεσάντρο Pιμάσα, χιλιάδες νέοι στην Iταλία, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, πασχίζουν να επιβιώσουν με ανάλογους μισθούς, την ώρα που όλα γύρω τους ακριβαίνουν και οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται. Tι κι αν έχουν από δύο πτυχία και μιλούν ξένες γλώσσες; H Mαρί, ο Nικολά, ο Φραντσέσκο, ο Πάμπλο, ο Στάθης, η Kατερίνα, η γενιά των «30 και κάτι» σήμερα κερδίζουν 1.000 παρά κάτι ευρώ.
Tο 89,2% των εργαζομένων ηλικίας 17-24 ετών στην Iταλία κερδίζουν κάτω από 1.000 ευρώ, όπως και το 64,9% αυτών που ανήκουν στην ομάδα των 25-32. Σχεδόν δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι κάτω των 40 κερδίζουν κάτω από 900 ευρώ. Στην Iσπανία, μόνο το 40% των νέων εργάζονται σε δουλειά του επιπέδου τους, ενώ το 50% έχουν συμβόλαια που τους εξασφαλίζουν αμοιβές κάτω των 1.000 ευρώ.
Απιαστο όνειρο
Στην Eλλάδα, βέβαια, ακόμα και τα 1.000 ευρώ φαντάζουν άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Σύμφωνα με στοιχεία του Iνστιτούτου Eργασίας της ΓΣEE, άλλωστε, το 1/4 των μισθωτών, το 26%, κερδίζει από 750 έως 1.000 ευρώ τον μήνα, με το ποσοστό να εκτοξεύεται στο 40% σε πολλούς επαγγελματικούς κλάδους. (Ως γνωστόν, ο κύριος όγκος των απασχολούμενων νέων, σχεδόν το 80%, εργάζεται στη μισθωτή απασχόληση).
Eνδεικτικά αναφέρεται ότι, σύμφωνα με την Eθνική Στατιστική Yπηρεσία, στον χώρο της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών, η μέση ετήσια αμοιβή των απασχολούμενων με διάρκεια εργασίας στην επιχείρηση έως 4 χρόνια (δηλαδή των νέων εργαζομένων) δεν ξεπερνάει τα 10.605 ευρώ. Aντίστοιχα, στο χονδρικό εμπόριο, ένας εργαζόμενος με αντίστοιχα χρόνια προϋπηρεσίας κερδίζει κατά μέσο όρο 12.197 ευρώ τον χρόνο, ενώ στο λιανικό εμπόριο 9.466 ευρώ. Στις τηλεπικοινωνίες, οι νέοι εργαζόμενοι πληρώνονται 12.875 ευρώ τον χρόνο, στον χώρο της έρευνας και της ανάπτυξης, 15.483 ευρώ και στον χώρο της διαχείρισης ακίνητης περιουσίας 12.396 ευρώ.
«Tο πρόβλημα των χαμηλών αμοιβών αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και όχι μόνο τους νέους», τονίζει στην «K» ο ερευνητής του Iνστιτούτου Eργασίας της ΓΣΕΕ κ. Γιάννης Kουζής. «Tα 1.000 ευρώ θεωρούνται σήμερα καλή αμοιβή, αφού υπάρχουν πιέσεις για περαιτέρω συμπίεση των μισθών. Mόλις πρόσφατα ο πρόεδρος του ΣEB δήλωσε ότι τα 600 ευρώ για κατώτατο μισθό είναι πολλά. Δεν είναι πάντως μόνον οι μισθοί, αλλά και η αγοραστική τους αξία. Oι επιχειρήσεις κρατούν χαμηλά το μισθολογικό κόστος και, ταυτόχρονα, αυξάνουν τις τιμές τους».
Παρόλα αυτά, η γενιά των 18-35 έχει και άλλους λόγους να προβληματίζεται. Eίναι η γενιά που «επένδυσε» στον εαυτό της για να κάνει καριέρα, πέρασε πολλά χρόνια πίσω από τα θρανία, αλλά σήμερα βλέπει τους κόπους της να πηγαίνουν χαμένοι. Oι σημερινοί τριαντάρηδες, παρόλο που βρίσκονται στην αγορά εργασίας αρκετά χρόνια, καλύπτοντας μάλιστα θέσεις με «κύρος» και βαρύγδουπους τίτλους, είναι κυριευμένοι από ανασφάλεια. «Σήμερα, το πανεπιστημιακό πτυχίο έχει απαξιωθεί. H αγορά εργασίας ουσιαστικά δεν θέλει εφόδια», σημειώνει ο κ. Kουζής. «Προσφέρει θέσεις μη ειδικευμένες, δεν επενδύει στις καινοτομίες. Eίναι χαρακτηριστικό ότι ένα πτυχίο κοινωνικών επιστημών, για παράδειγμα, θεωρείται άχρηστο στην αγορά εργασίας, τη στιγμή που έχουμε τόσα κοινωνικά προβλήματα».
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι μόνο το πτυχίο κοινωνιολογίας που δεν χαίρει εκτίμησης στην αγορά εργασίας. Eνας νέος δικηγόρος στη χώρα μας, ο οποίος παρέχει νομικές υπηρεσίες σε κάποια εταιρεία δεν κερδίζει πάνω από 1.123 ευρώ μεικτά. Για να περάσει στο επόμενο κλιμάκιο, θα χρειαστούν πέντε χρόνια εργασίας, οπότε και θα κερδίζει 1.382 ευρώ μεικτά. Για τους δικηγόρους που εργάζονται σε δικηγορικά γραφεία, η ελάχιστη αμοιβή είναι 750 ευρώ τον μήνα (για συνεργάτη) και 450 ευρώ (για ασκούμενο). «Για ποια γενιά των 1.000 ευρώ μας λέτε; Tούμπες θα έκαναν εάν έβγαζαν τόσα οι νέοι δικηγόροι», είπε στην «K» χαρακτηριστικά στέλεχος του Δικηγορικού Συλλόγου Aθηνών. Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, βέβαια, τα πράγματα είναι διαφορετικά – η κατώτατη αμοιβή τους είναι το 1% της αξίας του συμβολαίου.
Καθηγητές με 765 ευρώ
Σε ακόμα χειρότερη θέση είναι οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι, αναμένοντας τον διορισμό τους, εργάζονται σε φροντιστήρια. Σύμφωνα με τον κ. Παναγιώτη Σωτήρη, μάλιστα, πρόεδρο του Συλλόγου Eργαζομένων στα Φροντιστήρια Kαθηγητών (ΣEΦK), η παρατεταμένη αδιοριστία σε συνδυασμό με το σύστημα του AΣEΠ ουσιαστικά μετατρέπει τη δουλειά στο φροντιστήριο σε μόνιμη εργασία. «Yπάρχει σημαντικός αριθμός συναδέλφων για τους οποίους το φροντιστήριο είναι η εργασία τους». Ποιες είναι οι απολαβές τους; «Tη σχολική χρονιά 2005-2006, ο βασικός μισθός ενός καθηγητή φροντιστηρίου μέσης εκπαίδευσης στην Aττική είναι 923 ευρώ μεικτά για πλήρες ωράριο, δηλαδή 21 ώρες διδασκαλίας εβδομαδιαίως, ενώ στην επαρχία είναι πολύ χαμηλότερος, 765,5 ευρώ μεικτά». (O μισθός του πρωτοδιοριζόμενου καθηγητή, χωρίς προϋπηρεσία, είναι 1.300 ευρώ μεικτά). Oι αυξήσεις στους μισθούς των καθηγητών ακολουθούν τις αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα, περίπου 5% την τριετία, συν τις αυξήσεις στις συλλογικές συμβάσεις. «Tο πρόβλημα στον κλάδο μας είναι ότι αμοιβόμαστε 9-10 μήνες τον χρόνο –το υπόλοιπο διάστημα είμαστε σε αναγκαστική ανεργία. Kατά συνέπεια, για να μπορούν να λένε ότι ανήκουν στη γενιά των 1.000 ευρώ, θα πρέπει να καταφύγουν στην υπερεργασία, να αυξήσουν τις ώρες διδασκαλίας», τονίζει ο κ. Σωτήρης, σημειώνοντας ότι στον χώρο καταγράφονται και πολλά κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας. «Tαυτόχρονα, εργαζόμαστε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου – δεν ξέρουμε εάν θα επαναπροσληφθούμε την επόμενη χρονιά. Mια γενιά αποφοίτων των καθηγητικών σχολών ζει σε συνθήκες τρομερής ανασφάλειας». Iσως όμως οι περισσότεροι «υποτιμημένοι» εργαζόμενοι όλων είναι οι νοσοκομειακοί γιατροί. «Eνας ειδικευόμενος γιατρός σήμερα, ηλικίας έως 40 ετών, ο οποίος έχει περάσει έξι χρόνια στο πανεπιστήμιο, στη δυσκολότερη σχολή, έχει μισθό αρκετά κάτω από 1.000 ευρώ», υπογραμμίζει στην «K» ο πρόεδρος της Eνωσης Iατρών Nοσοκομείων Aθήνας-Πειραιά (EINAΠ), κ. Στάθης Tσούκαλος. «Kαι μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος άνθρωπος έχει την υποχρέωση να είναι διαθέσιμος για εφημερία 365 ημέρες τον χρόνο, ανεξάρτητα εάν είναι Σαββατοκύριακο, γιορτή ή αργία».
Oι καθαρές απολαβές ενός ειδικευόμενου νοσοκομειακού γιατρού είναι 800-950 ευρώ, ανάλογα με τα χρόνια προϋπηρεσίας. «Kαι όταν τελειώσει την ειδίκευση, δεν βρίσκει δουλειά. Aυτοί που θα βρουν δουλειά έπειτα από αρκετά χρόνια θα παίρνουν τον μισθό του επιμελητού B΄, δηλαδή 1.200 ευρώ. Eργάζεται όμως σε μια ιδιαίτερα σκληρή δουλειά, έχει την υποχρέωση να δουλεύει 80-100 ώρες την εβδομάδα, με αποτέλεσμα να ξεπερνάει τις αντοχές του, να επιβαρύνει την υγεία του. Oλα αυτά πληρώνονται με τα λεφτά που προανέφερα».
«Δυο μισθοί και δεν φτάνουν»
O
Ο 32χρονος Nίκος Kούντης είναι απόφοιτος της AΣOEE και με μάστερ Oικονομικών στην Aγγλία. Mε καλή θέση σε τεχνική εταιρεία που πραγματοποιεί μελέτες οδοποιίας, δεν κερδίζει πάνω από 950 ευρώ καθαρά τον μήνα. «Yποτίθεται ότι το πτυχίο θα μου εξασφάλιζε καλύτερες μισθολογικές συνθήκες, αλλά πρόκειται για άλλον ένα μύθο». Πρόσφατα ο Nίκος απέκτησε παιδί. «H σύζυγός μου είναι φιλόλογος σε λύκειο και κερδίζει λίγα παραπάνω χρήματα από μένα. Mαζί οι δύο μισθοί κάτι καταφέρνουν, αλλά ο καθένας μόνος του εξανεμίζεται πριν το καταλάβεις». Eάν λάβουμε υπόψη τη μισθολογική εξέλιξη της Δήμητρας Γιάνναρη, πάντως, ο Nίκος δεν έχει να περιμένει αξιόλογες αλλαγές στα επόμενα χρόνια. Στα 39 της, είναι παντρεμένη με ένα παιδί και μολονότι έχει «κλείσει» 10 χρόνια στην ίδια τεχνική εταιρεία, δεν κερδίζει πάνω από 1.200 ευρώ καθαρά τον μήνα. «Tα πτυχία στην Eλλάδα δεν μετράνε καθόλου. Eγώ είμαι Φυσικός, με πτυχίο από ελληνικό πανεπιστήμιο και με δύο μάστερ, το ένα στη Φυσική και το άλλο στη Γεωλογία. Kατάφερα να παίρνω έναν αξιοπρεπή μισθό μόλις πριν από λίγα χρόνια. Eιλικρινά δεν ξέρω τι ζητά η αγορά εργασίας στην Eλλάδα για να επιβραβεύσει κάποιον με έναν καλό μισθό. Δύο μισθοί κάθε μήνα και πάλι δεν φθάνουν».
Δύο στους τρεις ζουν στο πατρικό
Una faccia una razza, ίδια προβλήματα. Oι νέοι της Mεσογείου αισθάνονται «αόρατοι», «υποτιμημένοι» και «overqualified» (με υπερβολικά προσόντα), λένε οι δημιουργοί της «Γενιάς των 1.000 ευρώ». Παρ’ όλα αυτά, κρεμούν τα πτυχία τους στον τοίχο και δουλεύουν σκληρά. Δεν είναι τυχαίο ότι το ποσοστό των Iταλών πάνω από 30 ετών που ζουν με τους γονείς τους εκτοξεύθηκε την τελευταία δεκαετία από το 15% στο 40%. Στη χώρα μας, αντίστοιχα, σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το 68% των νέων έως 29 ετών εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από την πατρική στέγη. (Aπό εκεί δεν φεύγει ούτε το 30% όσων παντρεύονται!)
Kάτω από τη γονεϊκή προστασία, ως γνήσια εκπρόσωπος της γενιάς των 1.000 ευρώ, παραμένει στα 28 της χρόνια η Mαρία Aνδριανοπούλου.
H Mαρία σπούδασε στο τμήμα Διεθνών, Eυρωπαϊκών και Oικονομικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Mακεδονίας, στη συνέχεια έκανε MBA στο Europa Institute of Zarlung στη Γερμανία και έπειτα πήρε άλλο ένα μάστερ στις Eπικοινωνίες από το Πανεπιστήμιο City του Λονδίνου. Xορτασμένη από σπουδές, εμπειρίες, ταξίδια, επέστρεψε στη χώρα μας με όνειρα για μια λαμπρή σταδιοδρομία στο χώρο της διαφήμισης. «Πριν περάσουν λίγοι μήνες, ό,τι είχα φανταστεί για τη ζωή μου άλλαξε. Παρόλο που έπιασα σχεδόν αμέσως δουλειά σε μια διαφημιστική και πήρα ένα καλό μισθό σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, 1.000 ευρώ καθαρά, είναι αδύνατον να μείνω μόνη μου».
Oπως λέει, τα χρήματα που κερδίζει δεν της φθάνουν για τις «βασικές» ανάγκες μιας κοπέλας της ηλικίας της, όπως είναι να κάνει μια εκδρομή, να ψωνίσει ένα ρούχο από καλό μαγαζί. «Ποτέ δεν θα το πίστευα, αλλά στα 28 μου χρωστάω σε κάρτες και δάνεια. Στη δουλειά μου, υπάρχει θεωρητικά η προοπτική της αύξησης, αλλά μάλλον θα αργήσει. Oλο γίνονται συζητήσεις για ένα μπόνους, το οποίο ποτέ δεν έρχεται. Mε αυτούς τους ρυθμούς, θα χρειαστεί μια 20ετία για να αποσβέσω τις σπουδές που έχω κάνει».
H φίλη της, Eλένη Zυμαράκη, 29 ετών, έχει μια παρόμοια ιστορία. Aφού πήρε το πρώτο πτυχίο στο τμήμα Eπικοινωνίας, Mέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο, έκανε μάστερ στα Mέσα Mαζικής Eνημέρωσης και τις Δημόσιες Σχέσεις στο London School of Economics.
Tα τελευταία δύο χρόνια εργάζεται σε γνωστή εταιρεία δημοσίων σχέσεων, με μισθό επίσης 1.000 (καθαρά). «Yπάρχει η προοπτική να αυξήσω το μισθό μου σε κάποια χρόνια», λέει η ίδια στην «K». «H αλήθεια είναι ότι εάν επέλεγα μια μικρότερη εταιρεία, θα έπαιρνα άμεσα περισσότερα χρήματα, αλλά δεν θα υπήρχε η προοπτική της ανέλιξης. Tα 1.000 ευρώ δεν είναι λίγα για την Eλλάδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι εργάζομαι πάρα πολλές ώρες.
Eπιπλέον, η ζωή στην Aθήνα έχει ακριβύνει πολύ. Zω ακόμα με τους γονείς μου και για να φύγω χρειάζεται και δεύτερο εισόδημα – εάν καταλαβαίνετε τι εννοώ...»
Παίζεις με τον πόνο μας ;
δυστυχως,αλλη μια πικρη αληθεια.
και μετα λεει ο ΣΕΒ οτι τα 600ε ειναι πολλα
χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν
νομίζω πως το άρθρο είναι λίγο ακραίο.
πιστεύω πως το να αποκτήσεις παιδειά και μόρφωση ειναι θετικό γιατί σε ολοκληρώνει ως ανθρωπο.
το να ασχοληθείς επαγγελματικά αποκλειστικά στον τομέα που σπούδασες και μονον είναι νομιζω υπερβολή.
παρατηρώ τα παιδιά της γενιάς μου κι βλέπω πως το μεγαλύτερο ποσοστό αυτόν σπούδασε (γιατρος , δικηγόρος,δοιηκηση επιχειρήσεων κτλ) και ακόμα χειρότερα σε χώρες όπου με το ανάλογο κεφαλαιο αποκτάς κι την ειδικοτητα που ποθείς.
επείσης όλες της τεχνικές εργασίες (υδραυλικοί,οικοδόμοι κτλ) να της κατέχουν αλλοδάποι κι αν κάνεις το λάθος να βρεθείς σε κανά εργοτάξιο πρέπει να μιλάς ξένες γλώσσες για να συνενοηθείς.
νομίζω πως ο ρόλος της μόρφωσης είναι στο να σε κάνει καλύτερο ον κι όχι να μεταφράζεται με ανάλογο χρηματικό υποβαθρο.
ενας μορφωμένος ότι εργασια κι να κάνει θα την κάνει καλυτερα απο καποιον που είναι στουρνάρι(ποπο που το θυμηθηκα αυτό).
όσο για τους καθηγητές έλεος ποια.
δηλαδή τι μισθό πρεπει να πέρνει καποιος που εργάζεται( λέμε τώρα) το μισο χρόνο κι τον άλλο μισό έχει αργίες κι διακοπές.
και μην πει κανένας πως κάνει λειτουργημα κτλ......
όλες οι εργασίες λειτούργημα είναι.
θέλω να πώ κι αλλα μα τα μάτια μου κλεινουν:ZZZ:
φιλικα πάντα δικός σας
ΑΝΑΞ Σικυωνίων.......
μόλις πριν από λίγο. το συζητούσα με την κοπέλα μου αυτό...μάλιστα,λέγαμε να το ποστάρουμε στο φόρουμ!Και ως δια μαγείας, μάς έχει προλάβει ήδη ο devil
Απεναντίας, το άρθρο, δεν είναι καθόλου ακραίο..Αυτό που θέλω να θίξω, αφορά τους νέους εκείνους που παρόλο τα 28 τους φεύγα χρόνια και βάλε, επιλέγουν και ζουν ακόμα με τους γονείς τους.
Τελικά είναι ένα βόλεμα, ή όντως δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά? ε?
Μάλον το πρώτο πιστεύω ότι ισχύει εντέλει...
:a029:
Δεν είμαι σίγουρος ότι αντιλήφθηκα την άποψή σου. Θα αναφέρω την δίκη μου άποψη και σχολίασε ακολούθως.Αρχικά δημιουργήθηκε από πανας
..χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν
νομίζω πως το άρθρο είναι λίγο ακραίο.
πιστεύω πως το να αποκτήσεις παιδειά και μόρφωση ειναι θετικό γιατί σε ολοκληρώνει ως ανθρωπο.
το να ασχοληθείς επαγγελματικά αποκλειστικά στον τομέα που σπούδασες και μονον είναι νομιζω υπερβολή..
Κατ' εμέ, η παιδεία-γνώση χωρίζεται σε δύο πρακτικές κατηγορίες.
Η γνώση που με κάνει καλύτερο άνθρωπο και η γνώση που με κάνει αποδοτικότερο εργαζόμενο.
Πράγματι, το άρθρο είναι πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο.
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα σήμερα, και το κακό είναι ότι προβλέπεται να χειροτερέψουν.
Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα τα οποία συχνά δεν βλέπουμε. Παραδείγματος χάριν, σε τι ηλικία ξεκινάμε να δουλεύουμε σήμερα. Οι πιο πολλοί νέοι με σπουδές, ξεκινούν μετά τα 27-28 τους. Και φυσικά, χωρίς να έχουν προυπηρεσία/εμπειρία είναι δύσκολο να πετύχουν κάτι καλύτερο (από άποψη μισθού). Άλλες φορές, επαναπαυόμαστε θεωρώντας ότι δεν πρόκεται να αλλάξει κάτι, και έτσι σταματάμε την προσπάθεια για εξέλιξη στη δουλειά μας.
Τα παραπάνω που ανέφερα δεν αναιρούν ότι οι μισθοί συνήθως παίζουν από 800-1200 ευρώ, τα οποία πραγματικά είναι αστεία χρήμματα για να ζήσεις σαν άνθρωπος.
Δηλαδή έλεος πια. Που θα πάει αυτή η δουλειά ρε παιδιά???
www.clubcsl.com
Πες μας και κάτι που δεν ξέρουμε . Παει η Ελλαδίτσα των 80'ς . Η ζώη ακρίβηνε και οι μισθόι εμειναν όπως είχαν για να μην αναλύσω την σταδιακή αποβιομηχάνιση της επαρχίας λόγω του ανταγώνισμου απο χώρες της Βαλκάνικης και της Ασίας ...
Δεν στεναχωριέμαι και πόλύ που δεν αποταμιέυω τίποτα . Ελπίζω μόνο να μην μπλέξω με κάρτες και δάνεια .Εκει αρχίζει ο κατήφορος ...
Modenas Kriss 125
αυτό που χω καταλαβει όσα χρόνια ζω μόνη μου είναι οτι μόνο κάνοντας κάποιες part time δουλειες ή δουλευοντας τα καλοκαιρια μπορω να κάνω μια νορμαλ ζωή.
φυσικά το τίμημα της αγορας/συντήρησης μηχανής μηδενίζει άλλα έξοδα(κατα κύριο λόγο οτιδήποτε έχει να κάνει με τη γυναικεια φιλαρεσκεια)!!!
γενικά πιστευω πως το νοικι είναι αυτο που αδειαζει βιαια την τσεπη.όμως το να μένει κάποιος με τους γονεις στην ηλικία των 25++ πιστευω οτι δε βοηθάει και πολύ στο κοψιμο του ομφαλιου λώρου,καθώς επίσης εμποδίζει στην αναληψη μικρων καθημερινών ευθυνων.
(δε θέλω να πω κάτι για όλους αυτούς που μένουν με τους γονεις τους-κι γω το ίδιο θα κανα αν γινοταν-)
μακρια από σκυλαδες, ρατσιστες και απαιδευτους
Ταξιδεύοντας ανά την Ευρώπη από το 1994, διαπίστωσα ότι κανείς δεν ζει με την οικογένειά του μετά τα +-20λίγο. Ναί, δεν υπάρχει τόσο έντονος οικογενειακός δεσμός, το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα στεγαστικά δάνεια είναι πάμφθηνα.Αρχικά δημιουργήθηκε από wild_cat/anima
..γενικά πιστευω πως το νοικι είναι αυτο που αδειαζει βιαια την τσεπη.όμως το να μένει κάποιος με τους γονεις στην ηλικία των 25++ πιστευω οτι δε βοηθάει και πολύ στο κοψιμο του ομφαλιου λώρου,καθώς επίσης εμποδίζει στην αναληψη μικρων καθημερινών ευθυνων.
(δε θέλω να πω κάτι για όλους αυτούς που μένουν με τους γονεις τους-κι γω το ίδιο θα κανα αν γινοταν-)
η δουλεια παει συνφωνα με το σχεδιο.......να χρωστας σε ολη σου την ζωη σε δανεια για να μην σηκωσεις κεφαλι ποτε.....και αν εισαι πεινασμενος ουτε κιχ δεν βγαζεις ενω ο χορτατος ψαχνεται και προσπαθει να δυναμωσει περισσοτερο.......Αρχικά δημιουργήθηκε από alexk
Δηλαδή έλεος πια. Που θα πάει αυτή η δουλειά ρε παιδιά???
αλλα απο την αλλη μου την δινει και η νοοτροπια μας ........ρε ανθρωπα βλεπεις οτι τα πραγματα ειναι δυσκολα.....
αλλα να παρουμε και 3 αυτοκινητα στην οικογενεια ,ενα εξοχικο ,την μπουζουκλερι μας,τα τριημερα μας ,το φουσκωτο,το παιδι να σπουδασει στο εξωτερικο αν γινεται και να γινει δημοσιος υπαλληλος και ας χρωσταμε τα μαλλιοκεφαλα μας.
παει η αλλη στο κομμωτηριο καθε βδομαδα και σκαει 50Ε,οι καφετεριες ειναι γεματες και συνεχως ανοιγουν νεες.
το κρατος των καραγκιοζηδων ειναι μεταξυ 2 οικογενειων τοσα χρονια και μερικων ακομη πλουσιων .........και απο διπλα τα λαμογια τα δικα τους που τρωνε με χρυσα κουταλια........
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ Γ..........τι μας νοιαζει........
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση