Ο πρόεδρος, όμως, είναι υπεράνω. «Δεν είμαστε επαγγελματίες ρε, πάρτε το χαμπάρι. Εμείς κάνουμε το χόμπι μας με τον Παύλο και περνάμε καλά. Αν γύριζα το χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο συμβόλαιο θα του έκανα του Σπανούλη, με χαμηλή ρήτρα για το ΝΒΑ. Το ίδιο και του Διαμαντίδη...».
Για τα λεφτά (δεν) τα κάνεις όλα, λοιπόν. «Ναι. Τι αξία έχουν τα λεφτά μπροστά στα αισθήματα; Τον παίκτη τον θέλεις να σε αγαπάει, όχι να σε φοβάται, επειδή τον κρατάς τυλιγμένο σε ένα χαρτί. Μου φτάνει και μου περισσεύει η ικανοποίηση που ένιωσα, όταν ήρθε η αξιοπρεπέστατη μητέρα του Σπανούλη, που είναι χήρα εδώ και δέκα χρόνια και με ευχαρίστησε γιατί αγκαλιάσαμε και φροντίσαμε το παιδί της σαν να ήταν δικό μας».
Οση ώρα αγόρευε ο Θάνος, ο Μιχάλης Γεωργαντής τον τραβούσε από το σακάκι για να φύγουν. Τρεις φορές χαιρέτησε και άλλες τρεις επέστρεψε δριμύτερος. Την τελευταία -μάλιστα- πέταξε και ένα απόφθεγμα για να τεκμηριώσει τη διατριβή του περί συμβολαίων, ρητρών και χρημάτων...
«Είχα κάποτε ένα φίλο, τον Γιάννη Μπελιέ, που μου είπε μια σοφή κουβέντα: ‘‘Εφτά και μία, έξι!’’»
Εφτά και μία, έξι, σημαίνει στην αργκό, (τα γράφω) εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι!
Εν τέλει, έφυγε. Εφυγαν και οι Αγγελόπουλοι και ο Ελληνιάδης, αφού τον προσκάλεσαν στις 27 Σεπτεμβρίου στο Φάληρο για τον αγώνα του Κυπέλλου. Τόσο που αγαπιούνται, μπορεί να του κάνουν το χατίρι...