Δεν έρχεται μόνο.
Για το γήρας μιλάω. Δεν έρχεται ποτέ μόνο του. Έρχεται με πόνους, με απώλεια όραση, ακοή, ικανοτήτων γενικότερα.
Έτσι και με τον παππού μου. Ήρθε το γήρας και ο παππούς κουφάθηκε. Κυριολεκτικά. Του λες καλημέρα, τον ρωτάς τι κάνει και ο παππούς συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε χωρίς την παραμικρή ένδειξη αντίληψης πως κάποιος είναι στο δωμάτιο μαζί του.
Κάποια στιγμή του αφήνω κάτι διαφημιστικά φυλλάδια, τυχαία, στην κουζίνα. Ξέρω ότι τα κοιτάει πού και πού και έτσι μαζί με τη διαφήμιση του Praktiker (του αρέσει να αγοράζει σετ από κατσαβίδια, έστω και μόνο για να τα βάλει σε ένα ντουλάπι στην αποθήκη), μια φορά του αφήνω και μια διαφήμιση για ακουστικά βαρηκοΐας.
Το ξεχνάω για κάνα μήνα μέχρι που μια μέρα τον βλέπω να έχει κάτι στο αυτί του. Κοιτάω διακριτικά λίγο καλύτερα και ναι, είναι ακουστικό!
Για μισό λεπτό όμως. Τα ακουστικά βαρηκοΐας εγώ τα ήξερα να βγαίνουν στο χρώμα του δέρματος, για να είναι πιο διακριτικά. Ή τέλος πάντων, άντε να ήταν μπεζ ή άντε να πω και άσπρα. Όχι όμως μαύρα όπως ήταν του παππού.
Κοιτάω από κοντά και βλέπω ότι το ακουστικό επάνω λέει SONY. Και μου θυμίζει πολύ ένα σετ ακουστικών που είχα από ένα παλιό walkman, χωρίς όμως το καλώδιο. Μόνο το μαύρο πλαστικό ακουστικό στο αυτί του παππού, με το καλώδιο ξηλωμένο σύριζα.
- Παππού, αυτό γιατί το φοράς;
- Με βοηθάει να ακούω.
Αρχίζω εγώ και βάζω σενάρια με το μυαλό μου. Ή κάποιος του το πούλησε στο δρόμο για ακουστικό ή ο παππούς φαντάστηκε πως όλα τα ακουστικά ίδια είναι ή ο παππούς λωλάθηκε.
- Ρε παππού, αυτό δεν είναι ακουστικό βαρηκοΐας.
- Το ξέρω.
- Τότε γιατί το φοράς; Πώς είναι δυνατόν να σε βοηθάει;
- Επειδή όσοι το βλέπουν υποθέτουν πως δεν ακούω κι έτσι φωνάζουν!
Απάντηση με παράθεση
:a13:
