Πέμπτη μεσημέρι!
Το κουδούνι κάλεσε την διάθεση ολάκερη να προετοιμαστεί για ένα ακόμα ταξίδι!
Η κίνηση, λιγοστή...
Ο καιρός, συννεφιασμένος...
Το RF400 εγίνηκε ένας υπέροχος σίφουνας ακόμα κι ανάμεσα στις απτόητες στάλες, που μάς πέτυχαν προς την Πάτρα...
"Αργεί η Αμαλιάδα?"
"Ακόμα λίγο...Βιάζεσαι?"
"Ε όχι δα..."
"Καλό δρόμο..."
Ο δρόμος εστέγνωσε νωρίς.
Κι οι στροφές, μπερδεύονταν με τις ουράνιες απελπισίεςκάποιου άγνωστου Θεού...
"Πάτα φρένο. Κόκκινο φιλενάδα..."
Ναι πράγματι...
Κόκκινος κι ο ουρανός.
"Λες να βρέξει πάλι...?"
Η Αμαλιάδα, στάθηκε λίγο πιο πέρα να μάς περιμένει...
Άδειο το απόγευμα εκείνο της τσικνοπέμπτης...
Και η διάθεση άδεια...
"Τι θα κάνουμε?"
"Πάμε να βρούμε, τα καλύτερα..."
Δεν άργησε πολύ το φιλαράκι...Αντικατέστησε την μπαταρία...
"Άκου...Θαρρώ πώς με περίμενε..."
Βενζίνη, σπρέυ αλυσίδας, αέρα στα λάστιχα και...
"Πάμε καλή μου?"
"Φύγαμε!"
Η νύχτα θάμπωσε την μέρα και ο δρόμος απλωνόταν όλος μπροστά...
Κάτι ξεχασμένα αστέρια μάς κοιτούσαν από ψηλά.
Το κρύο δεν άργησε...
Εθνική Πατρών-Κορίνθου, στα τυφλά...
Τα χέρια, ταυτίστηκαν με συμπλέκτη και γκάζι...
Πάλευαν με την παγωνιά...
"Άντε να φτάσουμε καμιά φορά! Σαν να πείνασα!"
Πείνασαν και οι μηχανές!
Τσικνοπέμπτη φιλενάδα, το ξέχασες?
Βενζίνη ξανα μανά...
Ένα τσιγάρο δρόμος...
Πιάσε την σκέψη πάλι από την αρχή...
Κοντεύει η Αθήνα...
Ας είναι...
Τι είναι πάλι?
Πολύ βράδυ βρε παιδί μου...
Εκείνα τα ξεχασμένα αστέρια, έμειναν στο χωριό.
Είπαν πώς δεν χωράνε στην Αθήνα...
Καλό ξημέρωμα φιλενάδα!
Γειά σου κι εσένα τερατάκι μου...
Χάρηκα που τα είπαμε πάλι...
nimbus
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: :rotflmao: 
