Για υπόθεση συγγενούς μου βρέθηκαν οι δικοί μου οι γονείς μου στο δικαστήριο ως μάρτυρες.\
Όταν επέστρεψαν ήταν σαν... μεγάλες παρασκευές.
Ρώτησα να μάθω τι έγινε και ακούστε κι εσείς το σκηνικό.
Συνάδελφος μοτοσικλετιστής πηγαίνει ο άνθρωπος στη δουλειά του όταν αυτοκίνητο τον χτυπά τον στέλνει μέτρα παραπέρα. Εχτές λοιπόν γινόταν η δίκη.
Όπου το ΚΑΘΑΡΜΑ αυτό εφόσον βέβαια είναι όπως τα πληροφορήθηκα υποστήριξε ότι ο νεαρός έκανε σούζες και κόντρες και ξαφνικά βρέθηκε μπροστά του.
Εννοείται ότι τόσο το παιδί το οποίο ήταν σακαταμένο με λάμες σίδερα κλπ όσο και η μάνα του κλαίγοντας έλεγαν ότι πήγαινε στη δουλειά του όπως κάνει πάντα εκείνη την ώρα.
Αμ δε!
Καθότι η ασφαλιστική εταιρεία του ΑΛΗΤΗ αυτού είχε φροντίσει και είχε βρει 4 παρακαλώ μηχανόβιους όλοι τους πρεζάκια όπως μου τους περιέγραψαν τουλάχιστον οι οποίοι ψευδομαρτύρησαν πως ήταν μαζί του αν και δεν τον ήξεραν και έκαναν κόντρες.
Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ τίποτε άλλο παρά δύο πράγματα.
1). ΤΟΣΟ μα ΤΟΣΟ αλήτες έχουμε γίνει πια; Σακατεμένος ο άλλος και για να γλυτώσεις τα 5 φράγκα στήνεις ολόκληρη ιστορία;
2). Πάντα ήμασταν έτσι ή εμένα μου φαίνεται ότι έχουμε ξεφύγει κατά πολύ τα τελευταία χρόνια;;;
Απάντηση με παράθεση
