Πάντα πίστευα ότι οποιαδήποτε συμφορά κι αν βρει ένα έθνος (πολλώ δε μάλλον το δικό μου) ο τελευταίος προμαχώνας που ανατρέπει τα πάντα είναι ο άνθρωπος, η μονάδα, που σαν σύνολο συνιστά ένα -κόντρα- παλιρροιακό κύμα που ανατρέπει τα πάντα...
.. θέλεις τα σχολικά βιβλία από τα οποία διδάχτηκα(με), θέλεις από τον Κωνσταντινουπολίτη Παππού ή την Σμυρνιά Γιαγιά μου, θεωρούσα πάντα δεδομένο ότι σε δύσκολες στιγμές οι άνθρωποι μεταλλάσονται σε κάτι άλλο, σε αυτό που πάντα θα έπρεπε να είναι ..
Αυτό περίμενα να δω κι εγώ σήμερα στην
ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Φευ, αυτό που είδα ήταν χαμογελαστά πρόσωπα, εύθυμα πηγαδάκια, ζωηρούς ανθρώπους με το κινητό στο χέρι να ψάχνουν να βρουν τα φιλαράκια τους προκειμένου να μεγαλώσει η γελαστή παρέα .. όλα θύμιζαν στιγμές πριν από ένα πάρτυ πριν εμφανιστεί ο guest DJ και η πλατεία πάρει φωτιά από το διάχυτο κέφι..
Δεν βλέπω πως μπορεί να αναστραφεί αυτή η κατάσταση![]()