ΜΟΛΙΣ τελείωσε η μεγάλη συναυλία στο Ηρώδειο με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη για τους πυρόπληκτους.
Ξέρω πως ίσως δεν το διαβάσει κανείς αυτό που γράψω αλλά έτσι νιώθω οπότε στενοχώρια μου!
Έχουμε φαγωθεί εδωμέσα να λέμε οι Έλληνες και δώστου πάλι οι Έλληνες και είμστε έτσι και είμαστε αλλιώς και τόνα και το άλλο και πάει λέγοντας.
Και την άλλη στιγμή αυτός ο περίεργος ο ιδιαίτερος λαός κάνει το μπαμ... την αναλαμπή και σε στέλνει στα ουράνια από τη χαρά και την συγκίνηση!
Αφού λοιπόν τρέξαμε σχεδόν όλοι και στηρίξαμε όπως μπορούσαμε τους πυρόπληκτους βγάλαμε τον πόνο μας ξεπλύναμε τις στάχτες με τον τρόπο που ξέρουμε καλύτερα. Την μουσική και το τραγούδι.
Και ναι κυρίες και κύριοι ο Έλληνας είναι ο κάφρος που περνά με κόκκινο που δεν λογαριάζει το δίπλα του που κάνει λαμογιές και δεν σέβεται αλλά είναι επίσης και εκείνος...
που τραγουδούσε το "στρώσε το στρώμα σου για δυο" αγκαλιά με τη γυναίκα του.
εκείνη που χειροκροτούσε όρθια με δάκρυα στα μάτια την ορχήστρα και τον μίκη.
ο έφηβος που δεν ήξερε τους στίχους των τραγουδιών και άκουγε προσεκτικά από τους μεγαλύτερους.
ο ντράμερ που τραγουδούσε το "είμαστε δυο" με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά.
Γενικά όλοι αυτοί που έδωσαν τα χρήματά τους και παρευρέθηκαν στη βραδυά αυτή αλλά πολύ-πολύ περισσότερο...
οι πυροσβέστες στο γραφείο τύπου οι οποίοι απαντούσαν στα τηλέφωνα με κόμπο στο λαιμό βλέποντας Άλφα στη διαπασών.
ΟΛΟΙ αυτοί μαζί και ΕΜΕΙΣ είμαστε Έλληνες. Μοχθούμε και θέλουμε κάτι καλύτερο.
Αρκεί να πιστέψουμε ότι ΝΑΙ μπορούμε να σηκωθούμε πολύ ψηλότερα και να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ τι έγινε στην Πελοπόννησο και αλλού αυτό το καλοκαίρι.
ΔΕΝ ξεχνάμε ΔΕΝ σβήνουμε επομένως ΔΕΝ σκύβουμε το κεφάλι.
Γεια σας ρε Έλληνες...
Απάντηση με παράθεση
