οταν ημουν στο δημοτικο κ με ρωταγαν ολοι
-τι θα γινεις οταν μεγαλωσεις
ελεγα μηχανικος
πραγμα που δεν εκανα
στα 16 μου πεθανε ο σκυλος μου απο μαλακια του κτηνιατρου
κ ελεγα οτι θα γινω κτηνιατρος
οταν τελειωσα το σχολειο
περασα σε ενα τμημα στο τει καβαλας
ο φοβος του οτι θα μεινω μονη μου
μου απογορευσε να παω
κ τελικα δεν πηγα
με τα δεδομενα του 2004 σκεφτηκα
οτι το καλυτερο που θα μπορουσα να κανω
ειναι να παω σε μια σχολη να ειδικευτω
σε κατι οτιδηποτε της τεχνολογιας
μετα απο 2 χρονια πηρα το πτυχιο μου
κ το καλυτερο θα ταν να παω για μεταπτυχιακο στην αγγλια
(που τελικα δεν εγινα δεκτη)
παλι ομως με φοβιζε η μοναξια
μενω στην αθηνα γεματη κοσμο
οικογενεια φιλους σχεση
κ παλι νιωθω μονη
ειμαι 20 χρονων
κ δεν μ αρεσει να βγαινω
(που οταν ειμασταν στο γυμνασιο περιμεναμε
πως κ πως να μεγαλωσουμε για να βγαινουμε
χωρις να δινουμε αναφορα στους γονεις μας)
δεν μ αρεσει να βλεπω ολη αυτην την υποκρισια στους ανθρωπους
οχι μονο δεν μ αρεσει με εξοργιζει....
νιωθω αμηχανα οταν μπαινει μια ηλικιωμενη κυρια στο λεωφορειο
κ 3-4 κοριτσακια της ηλικιας μου λενε τι θα κανουν σε εναν νεαρο
που την επεσε σε μια απ αυτες κ ο λογος του να σηκωθουν για να
κατσει η κυρια δεν γινεται ουτε για αστειο
ειμαστε μια μαζα που ο καθενας κοιταει τον εαυτο του
κ στην καλυτερη περιπτωση την οικογενεια του
κ περα απο εμας δεν μας αγγιζει τιποτε αλλο
φοβαμε την μοναξια
κ σιχαινομαι την υποκρισια
η αθηνα δεν ειναι για μενα
ποτε θα το παρω αποφαση να φυγω?
δεν μπορω να χαρισω τιποτα καλυτερο στον εαυτο μου
περα απο μια καινουργια κ καλυτερη ζωη