...οχι συνειδησεων, αλλα ψυχων, σωματων, μυαλων.
Πηγα σημερα πρωι σε μια μεγαλη αλυσιδα καταστηματων Υ/Η και γραφικης υλης για να παρω μερικα ντοσιε που ειχα παραγγειλει, και στεναχωρηθηκα για αλλη μια φορα βαθυτατα....
Τριγυρω στο μαγαζι ολοι ηταν ευγενεστατοι και χαμογελαστοι, αλλα εγω ενοιωθα μια βαθια μελαγχολια γιατι ηξερα τι γινεται απο πισω... στα παρασκηνια.
Εβλεπα τον "υπευθυνο βαρδιας" να μιλαει με αυστηρο υφος τυπου "καρδιναλιος" σε πωλητες, να ελεγχει, να τσεκαρει, να σημειωνει στο μπλοκακι του...
Εβλεπα νεαρα παιδια με βλεμμα ντροπαλο, χαμενο, με ενα μπλοκακι στο χερι να τριγυρνανε αμηχανα στο μαγαζι και να σημειωνουν με προσοχη και προσηλωση. Ηξερα οτι αυτο ηταν μερος συνεντευξης προσληψης στη συγκεκριμενη αλυσιδα μαγαζιων, και το ηξερα γιατι μια ζωη πριν ειχα περασει απο εκει...
Εβλεπα παιδια να αδειαζουν καδους, να σφουγγαριζουν με τακτικοτητα και επιμελεια σαν να ηταν το σπιτι τους, και ηθελα να τους πω οτι κανεις δεν θα το εκτιμησει αυτο που κανουνε... Γιατι αυτος για τον οποιον δουλευουν ειναι πολυ ψηλα και εχει βαλει αναμεσα 100 επιπεδα "διαχειρισης" ωστε ποτε κανενας να μην τον φτασει.
Αλλα ειναι εξυπνος και γατος... Εφτιαξε ενα μηχανισμο ακαταστρεπτο. Γιατι τρεφεται απο νεες ψυχες και ιδεες. Γιατι εβαλε νεους να επιβλεπουν νεους και οταν και οι δυο πλευρες εχουν εξουθενωθει μπαινει παλι η αγγελια: "Ζητουνται....."
Και οσο τα εβλεπα ολα αυτα μελαγχολουσα τοσο μα τοσο βαθια ρε αδερφια... Αγορια και κοριτσια τοσο ομορφα, σαν τα κρυα τα νερα, να ειναι εκει στο νερομυλο της εκμεταλλευσης για ενα βασικο μισθο της "γενιας των 700 ευρω".
Παιδια που εχουν πτυχια πανεπιστημιου ΟΛΟΙ τους, οι πιο πολλοι χωρις να εχουν καμια σχεση με το αντικειμενο (ποιος σπουδαζει πωλητης εξαλλου; ), με ονειρα, φιλοδοξιες -ΚΑΠΟΤΕ- για να καταληξουν να δουλεψουν εκει που βρηκαν.
Και ολα αυτα γιατι; Γιατι η μαμα και ο μπαμπας ειχαν λυσσαξει να παει το βλασταρι στο πανεπιστημιο "να γινει ανθρωπος". Μεγαλωμενοι ολοι μας με τα ονειρα που μας φορτωσε στις πλατες μια στερημενη γενια, ΟΛΟΙ στα πανεπιστημια, ΟΛΟΙ στα πτυχια, ΟΛΟΙ στην ανεργια, ΟΛΟΙ στην εκμεταλλευση...
Στο ταμειο μια πανεμορφη ξανθια κοπελιτσα μου χαμογελουσε ευγενικα και σκεφτομουν οτι υπο αλλες συνθηκες δεν θα γυριζε καν να με κοιταξει, αλλα τωρα μου μιλουσε στον πληθυντικο... Γιατι επρεπε.
Μια συμβαση ατυπη αλλα ουσιαστικη.
Και σκεφτομουν οτι αυτα τα παιδια θα επρεπε τωρα να ταξιδευουν τον κοσμο, να βλεπουν λαους και ζωες, να ανοιγουν τα μυαλα τους, να δουλευουν για να κανουν τη ΨΥΧΗ τους καλυτερη και οχι μονο και μονο για να βρουμε κατι...
Καποτε φιλοι παλιοι με το που τελειωναν τυχον σπουδες επαιρναν ενα τραινο και ενα σακιδιο στη πλατη και εφευγαν να δουν τον κοσμο. Και το θεωρουσαν απαραιτητη διαδικασια πριν μπουν στη μαχη της εργασιας...
Και το εκανα και εγω και δεν μετανοιωσα.... Και τωρα στεκομουν εκει με σφιγμενη καρδια να κοιταζω και να λυπαμαι.... Και αν εγω υπηρξα τυχερος που βρηκα μια δουλεια που μου επιτρεπει να ειμαι ημιαυτονομος, και παλι στο πισω μερος του μυαλου μου ειναι ενα κωλοπαιδο που περιμενει μια αφορμη μονο για να τα κανει ολα πουτ@ν@, να πουλησει μηχανες και υπαρχοντα και να εξαφανιστει στον χαρτη...
Και χαιρομαι για αυτο τον αλητη που ζει μεσα μου... Και λυπαμαι τοσο για ολα αυτα τα παιδια που θα μεγαλωσουν να γινουν ζωα αναισθητα χωρις ευαισθησιες και ονειρα σαν τα ζωα που τους εφτασαν εδω, Δευτερα πρωι....
![]()