Και εκει που πηγαινεις αμεριμνος στο δρομο σου,
σε χτυπαει κατακεφαλα ο ερωτας.
Αν οπως παντα πετυχαινα το φαναρι πρασινο, εκεινη η διασταυρωση θα εμενε στο μυαλο μου σαν την αντιπροσωπεια της Subaru. Μια πεταχτη ματια στα Sti οπως περνας απ' εξω να τη συνοδευει ενα ελαφρυ μακροσυρτο ααααααχχχχχ
και δεν θα ειχα δει τα υπολοιπα εκει μεσα.
Ομως με επιασε το φαναρι. Και χαζευα γυρω γυρω.
Και ξαφνικα πεφτει το ματι μου σε ενα .....κατι.
focus στραβα μου ματακια.. αμαν.. ρε λες;
Πιο μεσα, πισω απο μια κολωνα κρυμενο
ηταν κατι που εκανε την καρδια μου να χτυπησει αξαφνα πολυ δυνατα
Δεν το ειχα δει ξανα ζωντανο, αλλα ηταν εκει.
κ εμοιαζε με κατι που ονειρευομαι χρονια τωρα
Alarm, παρκαρισμα οπου να 'ναι κ να 'μαι, με τη μουρη κολλημενη στη βιτρινα να το χαζευω.
να το ακουω να με φωναζει
να το ακουω να μου ξυπναει τα πιο πρωτογονα ενστικτα.
να ακουω τη φωνη του σαν βομβος, να μιλαει με την ψυχη μου
κ αυτη να του απανταει.
Βρηκα το θαρρος κ ανοιξα την πορτα
αμιλητος κατευθυνθηκα διπλα του.
Πρεπει να εκατσα μιση ωρα διπλα του. Θυμαμαι να λεω διαφορα ''ναι'' σε καποιο πωλητη που ηρθε διπλα μου δεν τον θυμαμαι να φευγει ομως.
Σε καποια στιγμη εφυγα. Ομως η καρδια μου εμεινε εκει.
Διπλα σε ενα Benelli TNT.
Κ απο τοτε ειμαι δυστυχισμενος
Τι να κανω; ισως αν στριμωχτω πολυ να το παρω. Αν δωσω κ αμαξι κ τρωω ρυζακι για τα επομενα χρονια, να μπορω να το παρω κ να το συντηρω.
Το μυαλο μου λεει να μην το κανω. Η καρδια μου αν μπορουσε να μιλησει θα μου ελεγε το αντιθετο. Ομως δεν μπορω να την ακουσω. Ειναι ακομα εκει, στη γωνια μια εκθεσης να μιλαει με ενα χρυσο ΤΝΤ
Πως θα μπορουσα να την κανω να με εμπιστευτει ξανα;
πως θα την κοιταξω στα ματια αν παρω κατι αλλο, αν δεν ειναι αυτο;
Ισως αν μετακομισω σε ενα μικροτερο κ παλιοτερο σπιτι να γλυτωσω κ απο το ενοικιο καποια λεφτα.
Η λογικη μου λεει οτι ειναι η πιο χαζη κινηση που θα μπορουσα να κανω αυτη τη στιγμη. Και μαλλον εχει δικιο. 1000 δικια εχει. Αλλα...
εδω κ 2-3 μερες τα βραδυα περναω απο τη βιτρινα, προσπαθω να βρω τα λογια που θα κανουν την καρδια μου να φυγει απο την Ιταλιδα κ να γυρισει σε μενα. Δεν βρισκω κατι ομως. Καθομαι με την πλατη στη βιτρινα να μην τη βλεπω, μπας κ καταφερω να βρω να πω κατι λογικο.
Μονο υποεσχεσεις μπορω να δωσω
κ να ελπιζω οτι καποια στιγμη θα τις τηρησω..
Απάντηση με παράθεση
:a39: 
