Φεύγω σήμερα από το σπίτι με γεμάτο ντεπόζιτο για να πάω όπως κάθε μέρα στο γραφείο. Σήμερα όμως επειδή έχω ένα επαγγελματικό γεύμα αποφάσισα να μην βάλω το μπουφανάκι και τα γαντάκια γιατί με τη ζέστη θα γινόμουν μέσα στον ιδρώτα.
Σταματάω σε ένα φανάρι πίσω από ένα παπί αλλά βλέπωντας ότι υπάρχει χώρος λέω να την κάνω και να σταθώ δίπλα του. Πάνω όμως που πάω να ξεκινήσω συνηδητοποιώ ότι έρχεται όχημα από πίσω οπότε πατάω απότομα φρένο.
Με "κλειδωμένο" λοιπόν τιμόνι και 200 κιλά βάρος αρχίζω να πέφτω. Αφού συνηδητοποιώ ότι δεν μπορώ να το κρατήσω προσπαθώ να πέσει όσο πιο ομαλά γίνεται. Πάνω που λέω δεν αντέχω άλλο ας πέσει έρχεται από δίπλα ένα παληκάρι με αυτόματο, που ήταν και ψιλοτούμπανο
, και με πιάνει από το μπράτσο και σε 1 δευτερόλεπτο είμαι πάλι σε όρθια θέση. Τι πιο απλό!
Χίλια ευχαριστώ στο παληκάρι που εκτός από την ξεφτίλα, που είναι το λιγότερο, πιθανώς να με γλύτωσε και από ψιλοεκδωρές ελέω μπουφάν και γαντιών![]()