Σύντομη αναφορά :
Συνεργάτης, μηχανικός, υπάλληλος του γραφείου μου, 28 χρονών, με φοβερή λάμψη μέσα στα μάτια του, με δίψα για ζωή, εργατικότατος, ωραίος, δυνατός, δυναμικός, έξυπνος, καλό παιδί, μόλις τελείωσε το στρατιωτικό του μετά την σχολή του, δούλεψε 2 χρόνια μαζεύοντας μέχρι και την τελευταία δεκάρα για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να αγοράσει μία street. Μέχρι τότε είχε μόνο παπί. Φτωχό παιδί. Ποιος ξέρει πόσα όνειρα θα είχε μαζέψει και στηρίξει επάνω σε 2 τροχούς και πόσα απωθημένα θα απέβαλε με την απόκτησή της.
Δούλεψε σε μένα 7 μήνες. Πήρε την μηχανή πριν ένα μήνα. Μία εξαιρετική street φοβερή και φανταχτερή.
Είχε την μηχανή ένα μήνα. Του έδωσα άδεια μίας εβδομάδας. Πήγε στην Χαλκιδική με την μηχανή και γύρισε την μεθεπόμενη ημέρα σε ένα λευκό φέρετρο ( λευκό γιατί ήταν ανύπαντρος, έτσι είναι το έθιμο).
Πείτε μου σας παρακαλώ τι πρέπει να κάνω.
Ευχαριστώ
Υ.Γ. Κάτι δεν πρέπει να κάνω;