Μιας και το Πάσχα θα είμαι εκτός Αθηνών, έκανα σχέδια για ένα χαλαρό τρεξιματάκι στην εξοχή.
Να ξεφύγω λίγο από τις συνηθισμένες μου διαδρομές, να μη χρειάζεται να κόβω ή σταματώ σε διασταυρώσεις, φανάρια κλπ
Να μην έχω το νου μου μη με ξαπλώσει κανά αυτοκίνητο, μηχανάκι ή ποδήλατο.
Ξεκίνησα λοιπόν να κοιτώ το χάρτη για να το σχεδιάσω. Εφόσον κατέληξα στη γενική χάραξη, απόσταση - υψομετρικά κλπ, άρχισα να βλέπω τις λεπτομέρειες προσπαθώντας να απομνημονεύω τη διαδρομή.
Παρατήρησα λοιπόν κάποια -αρκετά- διασκορπισμένα χαμόσπιτα. Με κάτι σαν περίφραξη γύρω-γύρω. Άργησα, αλλά κατάλαβα ότι ίσως πρόκειται για στάνες. Που αν είναι έτσι και χρησιμοποιούνται, θα υπάρχουν τσοπανόσκυλα.
Άρχισαν να με ζώνουν φίδια.
Διάβασα κι αυτό...
Και λέω να ασχοληθώ με καμιά άλλη αθλοπαιδιά...
ΥΓ. Στην πόλη, δεν με ενοχλούν γενικά τα αδέσποτα. Όσες φορές -ελάχιστες- με έχει πλησιάσει κάποιο με απειλητική διάθεση, το να σταματήσω και να τον ρωτήσω ήσυχα "τι θέλει" ήταν αρκετό για να χάσει κάθε ενδιαφέρον. (Εκτός από ένα που χρειάστηκε να του ρίξω νερό. Πολλές φορές. Όλο το μπουκαλάκι που είχα. Και να τρέξω. Γρήγορα.)
Στα τσοπανόσκυλα δεν νομίζω να πιάνει κάτι τέτοιο, ε;