περι απληστιας

[stavrogin]

απο την κουβεντα για την καταρευση του υπαρκτου καπιταλισμου σε σκεψεις για την αλαζονια ως ανθρώπινη συμπεριφορα

Αρχικά δημιουργήθηκε από gdevelek
κατά τη γνώμη μου το πρωταρχικό θεμέλιο του καπιταλισμού είναι η ανθρώπινη απληστία

Κατα μια αλλη γνωμη το πρωταρχικό θεμελιο του πολιτισμού είναι η ανθρώπινη απληστία

[stavrogin]

Αρχικά δημιουργήθηκε από spyros122
Πολύ απαισιόδοξη εκδοχή!

Οχι απαραιτητα.
Το να γνωριζει κανεις την ανθρωπινη φυση της ή καλητερα την δυνατοτητα της να ειναι απληστη ως κυριαρχη συμπεριφορα της μια δεδομενη εποχη , σημαινει επισης και το οτι αυτοπροσδιοριζεται σε σχεση με αυτη και αυτο μπορει να το κανει μονον οταν κραταει αποσταση απο αυτη τη συμπεριφορα. Στην αντιθετη περιπτωση ειναι κι ο ιδιος απληστος και δε διαχωριζεται απο αυτη τη συμπεριφορα αρα δεν την αντιλαμβανεται.

Φυσικα η κυριαρχη ταση ειναι να ειμαστε μερος του προβληματος και ταυτοχρονα κατα ενα μερος αποστασιοποιημενοι απο αυτο να το κρινουμε .Κι αυτο ειναι μια ας πουμε ελαφρια σχιζοφρενεια πχ εχουμε μια συμπεριφορα στην εργασια μας ,κι αλλη στις συζητήσεις. Αλλα η διχασμένη συμπεριφορά ειναι μερος της πορειας της ζωης και ζωη κατα μια έννοια σημαινει αλλαγη

Αλλαγη αγαπητε ειναι μονον αυτη που γεννιεται στον καθενα μας προσωπικα επηρεαζόμενοι ,επηρεάζουμε και ξαφνικα αισθανοματσε οτι η κοινωνια αλλαζει.Εγω ειμαι αισιοδοξος



Απο την ταινια "οι γερμανοι ξαναρχονται" απο το στομα του Λογοθετιδη
"Ειμασταν στο σκοταδι και ζητουσαμε λιγο φως και τωρα που βγηκαμε στο φως μας τρωει στο σκοταδι"

[stavrogin]

Φυσικα αντεπιχειρηματα υπαρχουν. Γιατι ομως πρεπει να απογοητευομαστε καθε φορα που μαθαίνουμε οτι η φυση του ανθρωπου ειναι απληστη η βιαιη ή δε ξερω τι αλλο.Λες και αυτο μας δεσμευει με καποια αναποφευκτη μοιρα που θα μας προλαβει.

Η οποια φυση μπορει να ειναι ο ανθρωπος οσο "κακη" η "καλη" κι αν μας φαινεται δεν ειναι ουτε καλη ουτε κακη, ειναι μοναχα φυση.
Κι η απληστια και η παραλογη βια ειναι μεταμορφωσεις του φυσικου που δεν αναγνωριζουμε παρα μονο ως αλλοτριώσεις του φυσικου.Κι αυτο τεινω να πιστευω πως ειναι ενα λαθεμενο συμπερασμα δηλ δεν ειναι αλλωτριωσεις αλλα μονο μεταμορφωσεις.

"Ακομα και το μεγαλητερο κτηνος μπορει να δειξει οικτο,αρα εγω δεν ειμαι κτηνος" Σεξπηρ μαλλον Ερρικος 8ος

Πως συνδεονται με το θεμα.
Καθε ζωο (σκέφτομαι θηλαστικά) εχει σκοπο να επιβιωνει και να αναπαραγεται.Και καθε συμπεριφορα του και η βιαιη εχει αυτο το σκοπο κατα κανονα.Οι εξαιρεσεις του κανονα σημβαινουν οταν το ζωο τρελαινεται οταν δηλαδη χανει προσωρινα ή αμετακλητα την ταυτοτητα του.Πχ καποια αρπαχτικα μπαινουν στο μαντρι και θανατωνουν ολα τα ζωντανα ενω μπορουν να φανε μονο ενα.Αυτο ειναι παραλογο .Τα ζωα ομως δεν πιστευω οτι εχουν παραλογες συμπεριφορες εκτος κι αν απειλούνται με άμεσο κι απόλυτο αφανισμό.

Ο ανθρωπος απο την αλλη εχει παντα σχεδον αμετρες και παραλογες συμπεριφορες.Ποτε σχεδον δεν ειναι ευχαριστημενος ,στον πολεμο και στην διαχείριση του περιβάλλοντος στερείτε του μετρου.Στο κυνηγι του χρηματος ή της εξουσιας δεν ησυχάζει ποτε....
...Ο ρουσοπουλος μπορει να ζηλευει την εξουσία του Ιβαν του τρομερού,ο Εφράιμ τη ραδιουργία του Ρασπούτιν κι ο Βαρδινογιάννης σίγουρα ζηλεύει τα πλούτη των εμίρηδων του Ντουμπάι.Εγω ζηλευω φτασμενους αρχιτέκτονες ,γυμνασμένα σωματα και ωραιες γκομενες αλλων.


Τι ειναι αυτο που μας κανει σχεδον παντα αμετρους και παραλογους; Καραδωκει ενας μεγαλος κίνδυνος πανω απο τα κεφαλια μας .Αναγκαζει το ανθρωπινο ειδος να ζει σε μια μονιμη κατασταση απωλειας της ταυτότητας του ,σε μια μονιμη κατασταση αποπρωσοποποιησης ,σχεδον τρελλας ,ανασφαλειας αλλωτριωσης και παραλογισμου σα ταραγμενο αγριμι.

Δεν εχει τοσο νοημα να πω τι ειναι, ολοι ωστοσο ξερουμε οτι η υποτιθεμενη ανθρωπια μας κι οτι "καλο" αναγνωριζουμε εις εμας βγαινει με πολυ κοπο,σα να πολεμαμε κατι και θεωρειτε υπέρβαση (υπερβαση τινως;μηπως της φυσης; ή μονον του προσωρινου "κακου" εαυτου μας).
Αντιθετα τα αρνητικα μας ξεχειλίζουν ανεξέλεγκτα

Κοπος, λοιπον και υπερμετρη προσπαθεια προστατευμενη απο επαρκη λογικη αλλα και ονειρο ,οραμα ,ουτοπια ,συνοδευομενα απο , αντοχη στην κακουχια. Κι αυτη η συμεριφορα η μη παραλογη και πιο γνωριμα φυσικη απαιτει απο εμας να ενδώσουμε σωματι και ψυχη σε αυτο που επι της ουσιας ειναι η ζωη. Απαιτεί πρατειν και ειναι τα μεγιστα.

Να σταματα κανεις την εποχη του στην πορτα και να της ζητα τον λογο ,δεν εχει σημασια αν ειναι το πλέον σωστο να κάνει, σημασία εχει να μπορει ή εστω να νομιζει οτι μπορει. Παραμυθιες δηλαδη.

"Χορεψε καρδουλα μου παραμυθι πουλα μου"