Μπήκα στον μοτοσυκλετισμό σχετικά μεγάλος σε ηλικία(βλ 25). Μου την έδωσε μια μέρα με τις "μπιιιιιπ"συγκοινωνίες και πήγα να βγάλω δίπλωμα. Εμπειρία από μηχανάκια μηδενική...ήδη οδηγούσα αυτ/το για 6 χρόνια περίπου, οπότε ήμουν ψιλο-υποψιασμένος για το τι συμβαίνει εκεί έξω
Το πρώτο δίτροχο ήταν ένα Honda Astrea δανεικό από ένα θείο, με πάνω από 50.000 χλμ, χωρίς να έχει κάψει ούτε σταγόνα λάδι...αθάνατο...Μετά την είδα ΟΔΗΓΟΣ και το παπί πλέον πολύ λίγο....Ο γείτονας είχε ένα παρατημένο Bros 400, που το είχε βάψει ένα πρασινο-πέρλα κάτι, και που άλλαζε χρωματισμό ανάλογα από ποια γωνία το κοιτούσες....Με είδε μια μέρα που προσπαθούσα να καταλάβω πόσα χρώματα μπορεί αυτό το διαολεμένο μηχανάκι να αλλάξει (πραγματικά εντυπωσιακό), και με ρώτησε ξερά:
"Την θέλεις"?
"Δηλ, την πουλάς" ρώτησα.
"Έτσι κ' αλλώς κάθεται. Δώσε ότι γουστάρεις (γεια σου Σταύρο.......!!!) φτιάχτη κ δική σου" Και έτσι λοιπόν με σχεδόν πάλι δανεική μοτό βγήκα να κατακτήσω τους δρόμους
Αλλά ο πραγματικός μεγάλος έρωτας (ίσως γιατί έπρεπε να το πληρώσω εγώ εξ ολοκλήρου αυτή τη φορα...χαχαχαχα) ήρθε αργότερα με τη μορφή ενός ΧΤ660R. Περάσαμε πολλά μαζί...από σούπες (ανώδυνες ευτυχώς) μέχρι έρωτες που αρχίσαν κ τελειώσαν με φόντο το ΧΤ, βροχές, χόνια, καύσωνες......όσπου ήρθε πάλι αυτή η ώρα...... θέλω να το δώσω, θέλω street μηχανάκι, θέλω το Z750....
και εδώ αρχίζει η ιστορία....
Αφού συμφωνήσαμε για το οικονομικό μέρος με φίλο φίλου, δίνουμε ραντεβού μια Παρασκευή στα ΚΕΠ για μεταβίβαση κλπ. Και αφού το μηχανάκι ήταν στο όνομα του πατέρα μου (για φορολογικούς λόγους) ξεκινάμε πατέρας κ υιός δικάβαλο και βουρ στην αστυνομία για να μου κάνει εξουσιοδότηση.....αμ δε!!! Η ταυτότητά του ήταν κομμένη στην άκρη κ συνεπώς άκυρη. Στο ΚΕΠ τα ίδια (Πέμπτη απόγευμα όλα αυτά). Ξανά την Παρασκευή το πρωί στην αστυνομία μήπως κ βγάλει ταυτότητα αλλά.......της κ@ριόλ@ς στο τμήμα.....
Ετυχώς που μου έκοψε, καβαλάμε το XT και βουρ στην πρώην δημόσια υπηρεσία που δούλευε ο πατήρ (μόλις είχε συνατξιοδοτηθεί) για να κάνουμε εκεί εξουσιοδότηση. "Δεν μπορεί λέω, εκεί μας ξέρουν...(βλ. βύσμα)" Και έτσι κ έγινε...παράτάω τον πατέρα μου να τα πεί με τους πρώην συναδέλφους, καβαλάω το ΧΤ κ φτάνω στο ραντεβού με τον Μήτσο στο τσακ.
Μπαίνουμε μέσα στο ΚΕΠ και μπροστά μας είναι μια θεία που έχει τον υπάλληλο στα παρακάλια για 15' για να της κάνει τη χάρη.....
Με το που πάει ο υπάλληλος να δώσει τα στοιχεία στον υπολόγιστή πέφτει το σύστημα
:a13: :a13:
Ξανά απ' την αρχή....όταν τελειώνουμε (ή έτσι νομίζουμε...) μου λέει ο υπάλληλος να πάω να βγάλω φωτοτυπίες τις ταυτότητες μας εκεί απέναντι. Πάω λοιπόν απέναντι (όχι με το ΧΤ αυτή τη φορα....) περιμένω την σειρά μου και μόλις αυτή έρχεται μου λέει η κοπέλα στο ψιλικατζίδικο ότι μελάνι τέλος........Δεν ήξερα αν πρέπει να βάλω τα κλάμματα ή να αρχίσω τα καντήλια....
Ξανά πίσω στο ΚΕΠ."Δώσε τα κλειδιά" του λέω
"Γιατί ρε, τι έγινε"....."Δεν έχει μελάνι, το καταλαβαίνεις, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΑΝΙ" είπα σχεδόν ουρλιάζοντας. "Μην το κουνήσεις" .
(Σωστά μαντέψατε...) καβαλάω το ΧΤ και βρίσκω μετά από οδηγίες μελαχροινής νεαράς
κ βγάζω φωτοτυπίες....
Γυρνάω πίσω, τις δίνω στον υπαλληλο. "Νταξει τώρα"? ρώτησα απειλητικά
"Εντάξει, πάρτε δρόμο" απάντησε χαμογελώντας. Βγαίνοντας από το ΚΕΠ μου λέει ο φίλος "Μαλάκα δεν θέλει το μηχανάκι να φύγει από εσένα" "Έλα ρε, παπαριές, απλώς τύχαν όλα μαζί..."
Ο Μήτσος μένει Κηφισιά. Εγώ Περιστέρι. Προχθες είδα πάλι το μηχανάκι 2 δρόμους παρκαρισμένο κάτω απ' το σπίτι μου....Ναι αυτό ήταν, όπως το είχα αφήσει. Δεν πρόλαβα να δώ τον νυν ιδιοκτήτη....ξαναγύρισε πίσω......πήγα κοντά ακούμπησα τη σέλα και είπα ένα "Συγνώμη...ίσως να μην έπρεπε να σ' αφήσω" . Δεν πήρα απάντηση ίσως γιατί δεν απάντησε ίσως γιατί δεν είχα τα αυτιά να το ακούσω....πάντως ξαναγύρισε δίπλα μου.....
Απάντηση με παράθεση
