Λοιπόν...Παίρνω το σκούτερ μου σήμερα το πρωί κ πάω στο λύκειο να κάνω το μάθημα μου...ξενυχτισμένος κ από την δουλειά το βράδυ κ εξαντλημένος λέω ας μην πάρω το κράνος για να με χτυπήσει λίγο ο αέρας μιας κ η διαδρομή είναι 3χμλ το πολύ σε δρόμο που κάνω καθημερινά Βράδυ-Πρωί.
Φεύγω που λέτε το μεσημέρι με προορισμό το σπίτι καθώς έχω "ξυπνήσει" κ πάω με περίπου 60-65χμ ταχύτητα υψηλή για εκείνο τον δρόμο αλλά είχα ορατότητα μπροστά μου. Μα έλα όμως που βλέπω ένα κουτί-κουβάς στην ουσία να περιμένει στο στοπ στα 100μέτρα το πολύ κ λέω (μέσα σε 1sec) "δεν θα βγει....δεν θα βγεί..." κ ξαφνικά πετάγεται μπροστά μου... Κοκάλωμα κατευθείαν εγώ ενστικτωδώς κ με σηκώνει περίπου καπάκι κ μετά ένα απότομο γύρισμα κ για λίγο δεν έπεσα...
Κατατρόμαξα βέβαια καθώς μπορεί να μην ήταν η πρώτη φορά που τρακάρω (παρατρίχα σήμερα) αλλά όσο κ να πεις στα 18 να μείνεις ανάπηρος δεν είναι το καλύτερο αφού δεν φορούσα κ το κράνος μου...μεγάλη μαλακία...μόνο γάντια φορούσα κ μπουφάν...
Την σκυλόβρισα βέβαια την γυναίκα που οδηγούσε αλλά το σταμάτησα εκεί διότι κόντεψε να μου μείνει κ στα χέρια... κ δεν φτάνει η δικιά μου η ταραχή θα την κουβαλούσα κ από επάνω...
Τέλος καλό όλα καλά ευτυχώς.
Το μόνο που με προβλημάτισε είναι ότι η κοπέλα μου μου έλεγε απτό πρωί να προσέχω σήμερα...κ να πάρω κράνος κ εγώ ο μαλάκας έλεγα προλήψεις κ ανοησίες...σιγά μην μου τύχη κ τέτοια...εκείνη την ώρα όμως το μόνο που σκέφτηκα ήταν την Αθηνά που μου έφαγε τα αφτιά σήμερα κ δυσανασχετούσα κιόλας...
Να ακούμε τελικά κ καμιά φορά τους δικούς μας ανθρώπους γιατί ποτέ δεν ξέρεις.
Κ πάντα με κράνος κ όρθιοι...!
Απάντηση με παράθεση
