Πριν από ένα μήνα ήμουν στην Καρύταινα Αρκαδίας περαστικός και φυσικά απολάμβανα όλες τις διαδρομές και την φύση γενικότερα. Κάποια στιγμή σταματάμε να πιούμε ένα καφεδάκι το απόγευμα κοντά στην κεντρική εκκλησία του χωριού, δεν ήταν πάνω από πέντε λεπτά που καθίσαμε και χαζεύαμε κάτι μικρά γατάκια να παίζουν στο δρόμο και περνάει μιά κοκότα περίπου 30-35 χρονών και χωρίς να κόψει καθόλου "καταφέρνει" και πετυχαίνει ένα από τα 5, ποσοστό μικρό αλλά αρκετό να με κάνει να ανεβάσω πίεση στα κόκκιναΒέβαια ένας λόγος οποίος προφασίστηκε η εν λόγω "κυρία" ήταν μέσα στην τσαντίλα ότι "θα σκοτωθώ εγώ για τα βρωμόγατα" και πήγε ατάραχη και άνοιξε το μαγαζί (Τολέδο) στο οποίο δούλευε ή ήταν ιδιοκτήτρια. Όταν περιτριγυρίζεσαι από τέτοιου είδους όντα, γιατί άνθρωποι δεν είναι, καταλαβαίνεις ότι πολλά από αυτά που συμβαίνουν στην Αθήνα καθημερινά στους δρόμους σε αναλογία πληθυσμού είναι μάλλον απειροελάχιστα. Είναι λυπηρό να συναντάς ανθρώπους τέτοιου είδους στην επαρχία όπου περιμένεις να είναι ένα με την Φύση ή έστω πολύ πιο κοντά από εμάς στις πόλεις!!!