Χθες, Παρασκευή μεσημέρι η στήλη έλαβε την επιστολή που παραθέτει -πέταξε τον «ναυτίλο» που είχε γραφεί για αυτό το Σάββατο, και της δίνει τον λόγο:
«ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΛΑΝΟ
ΤΑΡΑΤΤΕ»
«Αγαπητέ Ναυτίλε,
Εάν στην ταπεινή πόλη που λέγεται Καβάλα, ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι μπορεί ν' αφήσει μια γεύση πικρή στο στόμα, τότε η απανθρωπιά ορισμένων λαδέμπορων του σήμερα σε αναγκάζει να φτύσεις όλη σου την πίκρα πάνω τους. Και εξηγούμαι. Οπως είθισται, τον αγώνα Καβάλα - Παναθηναϊκός παρακολούθησαν 5 άτομα με ειδικές ανάγκες (όλοι τους καθηλωμένοι σ' αναπηρικά αμαξίδια) στο στίβο του γηπέδου και κοντά στο τερέν.
Η αναμέτρηση σε λίγο θα ξεκινούσε, ώσπου στον χώρο πλησιάζει αρμόδιος (με την πιστοποίηση του ανάλογου... γιλέκου) της Σούπερ Λιγκ. "Η θέση στην οποία στέκεστε δεν βρίσκει σύμφωνο τον σκηνοθέτη. Δεν ταιριάζει να μπαίνετε μέσα στο πλάνο της τηλεοπτικής κάλυψης! Σας παρακαλώ να μετακινηθείτε κάπου, όπου δεν θα ενοχλείτε! Είναι εντολή του".
Αποσβολωμένα τα πέντε άτομα και οι συνοδοί τους "εξορίστηκαν" στη γωνία του κόρνερ. Εκεί ακριβώς που η αναπηρία τους δεν θα χαλούσε την αισθητική των τηλεοπτικών επιβητόρων. Αλλωστε, πλάι στα φρεσκογυαλισμένα παπούτσια των εκατομμυρίων ευρώ του Σισέ και του Λέτο, δεν χωρούν οι αντιεμπορικές ασημί ροδέλες από τα καρότσια των παιδιών αυτών.
Την ιστορία επιβεβαιώνουν αυτόπτες μάρτυρες, αρκετοί εκ των οποίων βγήκαν απ' τα ρούχα τους, ακούγοντας τον κυνισμό των "εμπόρων" του ποδοσφαιρικού προϊόντος ("να το χαίρονται", επ' ευκαιρία) και της αστραφτερής τηλεόρασης (των παχυλών συμβολαίων).
Φυσικά, στην αμίλητη κοινωνία που ακούει στ' όνομα Καβάλα, ελάχιστα φύλλα "κουνήθηκαν". Εξάλλου, το θέμα δεν είναι δα και τόσο σοβαρό όσο μια (ακόμη) καταδικαστική απόφαση του αμόλυντου προέδρου της ΠΑΕ, για την οποία και πανό στήριξης αναρτήθηκαν και συνθήματα συμπαράστασης ακούστηκαν...
Ασφαλώς, ουδείς διεκδικεί να μπει στη θέση κάποιου από αυτούς τους ανθρώπους μ' αναπηρία. Εστω ότι είσαι 18άρης (όπως ένας εκ των... αντιαισθητικών παλικαριών) σ' ακινησία, μετράς κόπους καθημερινούς πάνω στις ρόδες, ταξιδεύεις από τη Θεσσαλονίκη, για να έρθουν, τελικώς, να σου πουν πως πρέπει να "κρυφτείς", προκειμένου να δεις αυτό, το οποίο (σημειωτέον) πλήρωσες να δεις. Την ίδια στιγμή που εφόσον -πάλι ανάπηρος- πάρεις μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, βαφτίζεται επί τιμή ολόκληρο στάδιο με τ' όνομά σου (βλ. Ανθή Καραγιάννη)...
Μετά τιμής,
Αλέξης Καζαντζίδης,
24 χρόνων
Καβάλα»
Δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη ούτε δάκρυ ούτε οργή.
Πρέπει, απλώς, αυτός ο τρόπος ζωής να χαθεί.
Απο http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=95099#
Απάντηση με παράθεση
( ... καίτοι με τους << βλαχόγκαζους >> δεν τα πάω καλά ! Όχι πως φταίτε σε κάτι , κάθε άλλο ! Εγώ είμαι μονομανής , πιστεύοντας ότι μοτοσυκλέττα είναι μόνον το δίτροχο πού'χει clip-on ΚΑΤΩ από την τιμονόπλακα . )