Χειμώνας βροχές κρύο δεν το αντέχω…………….
Τελειώνω την δουλειά και αναβαίνω την Συγγρού κοιτώ μέσα από τον καθρέφτη πίσω……….
Σκοτάδι, όλα φαίνονται χωρίς σχήμα, μόνο οι προβολείς από τα αυτοκίνητα μου δείχνουν ότι κάτι υπάρχει
Τώρα ανεβαίνω την Συγγρού και πάλι κοιτώ πίσω……….
Το φως αρχίζει και δίνει μορφή σε όλα αυτά που υπήρχαν και δεν τα έβλεπα όλο το χειμώνα. Από τις κορφές των δένδρων φαίνεται ο ουρανός λίγο γαλάζιος, λίγο κόκκινος και εκεί από κάτω ξέρω ότι υπάρχει η θάλασσα.
Σκέψεις που βρέχονται ξεπλένονται και μένουν πίσω, όνειρα που τα φωτίζει η ελπίδα, η προσμονή, η άνοιξη………………
Αναμνήσεις μιας περασμένης δύσκολης εποχής που εσείς εδώ μέσα χωρίς να το ξέρεται απλώσατε χέρια και αγκαλιές.
Ξέρεται πόσες φόρες ένοιωσα μέσα στην ψυχή μου την λαχτάρα να σας φωνάξω να είστε πάντα καλά?
Πολλές και δεν είχα τον τρόπο, τότε εκείνη την στιγμή που το ήθελα τόσο και ένιωθα όχι απλά ότι θα το ακούγατε αλλά θα το νοιώθατε.
Πίκρες και γλυκές ανταλλαγές σοβαρών και αστείων προβληματισμών, βρισιές και διαφωνίες γιατί το κάτι λέγεται α και Α, σεξιστικά υπονοούμενα για να συνεχιστεί η πλάκα, καφέδες, μπύρες και τσίπουρα, παρέα, οικογένεια, βόλτες….
Να είσαστε πάντα καλά, να προσέχετε και ν’ αντέχεται
Φιλούμπες
Απάντηση με παράθεση
γιατί τα ταξίδια μιας γυναίκας, είναι μαγικά:wacko: ειδικά όταν αυτή η γυναίκα ακούει στο όνομα νεφελι
