Εχω ενα παπι μοντενας gt135 και οπως καθε φορα που κατεβαινω κρητη νοτια του ηρακλειου (ψαρη φοραδα)με παπια αποφασιζω να παω με αυτο(πρωτη φορα).
Πανω στο μηχανακι εγω κι η αδερφη μου με τσαντες και πραγματα μαζι καθως και μια βαλιτσα που εχει χερουλια να μπει και στους ωμους! Φορωντας 2 μπουφαν ο καθενας μπλουζες και τα λοιπα παω να δεσω την βαλιτσα στο μηχανακι αλλα δεν ηξερα. (Νομιζα ηταν ευκολο) στα μεσα της διαδρομης προς πειραια φευγει απο τη θεση του το σακβαγιαζ που το χα δεσει με γαντζους! Λεω στην αδερφη μου πρεπει να το παρεις στην πλατη σου. Πρωτη μεγαλη δυσκολια. Το καραβι αργησε 3μιση ωρες να πιασει λιμανι λογο ισχυρων ανεμων(μας εδειχναν κι οι ειδησεις!
Μας ειχε προειδοποιησει η μανα μου αλλα την αψηφισαμε μιας και παντα ειναι υπερβολικη.Δεν ειχα προετοιμαστει καταλληλα. Στα πρωτα 500 μετρα μπαινουν τα πρωτα παγωμενα νερα στα ποδια μου μετα απο λακουβα. Σταματησα σε μια καντινα να φαμε κατι και κατσαμε μεσα στα ζεστα για λιγο! Το ταξιδι ηταν περιπου μια μιση ωρα με ευνοικο καιρο και υπολογιζα 2μιση ωρες με τον ασχημο καιρο.
Καθομαστε να φαμε κατι και να παρω σακουλες να βαλω στα ποδια μου.
Εκει μας ρωτανε που παμε με τετοιο καιρο και μολις το ειπα αρχισαν να μας παρακαλανε να μην παμε ως εκει κατω γιατι εχει πολυ ασχημες καιρικες συνθηκες και ακομα και τα αυτοκινητα δυσκολευονται.
Ισχυροι ανεμοι,βροχη,χαλαζι,χιονι, αποτομοι γκρεμοι,κακοι οδηγοι μερικα απο αυτα που μας προειδοποιουσαν οτι θα συναντουσαμε. Ειχα πεισμωσει και πιστευα θα αντεξουμε και οτι ολοι απλα ειναι υπερβολικοι και ισως οχι τοσο καλοι οδηγοι μιας και φοβοντουσαν!
Δεν μας πειθουν και ξεκιναμε. Μεχρι που μας ειπαν να μας πανε αυτοι μολις σχολασουν με αμαξι εκει κατω
Φευγουμε λοιπον..
Αρχιζω να οδηγαω κεντρικα και ελαφρως δεξια του δρομου με δυσκολο αερα και ενα μηχανακι που λογο βαρους και δυσκολιων δεν μπορουσε να πιασει αρχικα πανω απο 50 60 σε ισιο προς ανηφορικο εδαφος.
Ειχα εκνευριστει..Κρυο πολυ αερας λιγη ομιχλη βιαστικοι οδηγοι.
45 λεπτα μετα κι αφου εχω αρχισει να γινομαι μουσκεμα λογο οτι δεν ειχα καταλληλο εξοπλισμο σβηνει το μηχανακι. Μπουκωμενο φουλ! Μετα απο μερικες μανιβελιες και ξερογκαζα πηρε μπροστα σε ενα ερημικο μερος οπου αρχιζε να ψιλοχιονιζει.
20 λεπτα αργοτερα εξω απο το χωριο αυτο αρχιζει το χαλαζι.
Λεω Ωχχ...Οντως ασχημα τα πραγματα.. Συνεχιζω με 40 χλμ πανω κατω με δυσκολη οραση και γκρεμους χωρις προατατευτικα που αν φυγεις εχε Γεια!
Λιγο αργοτερα εχει παγωσει μεχρι και το "πουλι μου"..νερα εχουν μπει μεσα ακομα και στα ποδια μου και στα γαντια μου ελαφρως μιας και δεν ηταν αδιαβροχα.
Σταματαμε να αλλαξω τα βγαζω ολα και εξω να χιονιζει!! Αλλαζω με τα ζορια..
Φευγουμε και εχουμε πανω απο μια μιση ωρα να φτασουμε μιας και δεν μπορουσα να τρεξω! Οδηγω προσεκτικα πανω στον παγο και πατωντας στα σημεια που εχουν πατησει τα αμαξια και εχει λιγοτερο παγο και ολα καλα..Δεν πεφτω και κανω εξαιρετικη δυσκολη οδηγηση μιας και ειχα κι αλλες παραμετρους να σκεφτω οπως λακουβες γκρεμους οδηγους αερα, ελαφρυα ομιχλη..Περναει αρκετη ωρα και αρχιζει χειροτερος παγος και χιονι.. Δεν ειχα ξαναδει τετοιο πραγμα ..Ακομα και στη ζελατινα του κρανους ειχε αρχισει να το στρωνει.
Φτανοντας σε ενα χωριο στα αμοιρα της ορεινης βιαννου ειναι μια στροφη με αποτομη κατηφορα και παω να την κατεβω.
Στα μισα της κατηφορικης διαδρομης σταματαω...Λεω λιγο να πατησω εδω φρενο σκοτωθηκαμε δεν υπαρχει περιπτωση. Σταματαμε και βρισκουμε καταφυγιο σε ενα τοπικο καφενειο.
Ολοι μας λενε πως καταφεραμε και ηρθαμε ως εκει..Απο θαυμα.
Απο κει και περα πηραμε τηλ να ερθουν να μας παρουν. Ηρθαν μιαμιση ωρα μετα πηραν την αδερφη μου και τα πραγματα και εγω συνεχισα με το μηχανακι. Αρνιομουν να το αφησω εκει. Γκρινιαζε η μανα μου να το αφησω εκει. Θα πηγαινετε λεω μπροστα σιγα και αμα κορναρω σταματατε.
Λιγα λεπτα μετα και οντας βρεγμενος ταλαιπωρημενος και ελαφρως φοβισμενος σε μια κατηφορα και ενω παταω φρενα με λεπτες κινησεις παταω και μπλοκαρει ο πισω τροχος στην κατηφορα..Εκεινη τη στιγμη ειχε βρεγμενο εδαφος και οχι χιονισμενο. Το χιονι δεν υπηρχε πλεον παρα μονο ψιχαλιζε..
Το μηχανακι 10 δευτερα πριν ειδε σβησει.. προφανως παλι μπουκωσε(που εμενα δεν μου μπουκωνει ποτε κανενα μηχανακι)
Κατηφοριζω λοιπον με σβηστο μηχανακι κορναρω να με ακουσουν και μπλοκαρει το πισω φρενο. Το ισσοροπω χωρις να πανικοβληθω και απο μονο του παιρνει μπροστα ξαφνικα και η πρωτη ταχυτητα το κραταει και ισιωνει...(παλι καλα)
Απο κει και περα ο δρομος ηταν βρεγμενος με λασπη λακουβες χωμα πετρες που πεσαν απο κατολισθηση.. 40 λεπτα μετα φτανω στον προορισμο μου ζωντανος αλλα ετοιμος να παθω πνευμονια κρυοπαγηματα και δεν ξερω και εγω τι αλλο. Το μηχανακι εν τελει τα καταφερε! Αν ηξερα βεβαια τι θα περνουσα δεν θα το κανα με τιποτα αυτο το εγκλημα!
14:00 φτασαμε στον προορισμο ενω υπο κανονικες συνθηκες θα φταναμε 8μιση λογο και της καθυστερησης του πλοιου.
Μου κανε εντυπωση που μπουκωνε τοσο ευκολα ενω ηταν οι στροφες μονιμα πανω απο 4.000 και που δεν επεσα στον παγο
Αυτη ηταν λοιπον η δικη μου χριστουγεννιατικη εμπειρια!