Σήμερα, εντελώς τυχαία, μια συζήτηση με έβαλε σε σκέψεις που λίγο αργότερα με οδήγησαν σε διάφορα συμπεράσματα…
Εγώ: Μαμά, κάνε έναν καφέ ρε και έλα να πούμε δυο λέξεις, έχω κάτι μέρες να σε δω…
Μαμά μου: Τώρα Μις Υφήλιος (χαχα, μη γελάτε ρε, έτσι με λέει η μαμά μου)…
(ενόσω η μαμά μου ψήνει τον καφέ μας, εγώ κάθομαι στην βεράντα και συλλογίζομαι τις διακοπές μου)
Μαμά μου: Κάνε πέρα το τασάκι, θα ρίξω τους καφέδες…
Εγώ: Πω πω ρε μαμά, κουρασμένη είμαι, δεν το καταλαβαίνεις?
Μαμά μου: Γ@μώ το τασάκι μου μέσα…
Εγώ: Χιχιχιιχ……… Ρε μάνα, είναι 14 Ιουλίου και ακόμη δεν κανόνισα διακοπές… Τελικά που θα πάω? Είπα για Σαντορίνη, 24 Αυγούστου, λίγες μέρες μετά που ξεκινήσει η άδειά μου… Τι λες?
Μαμά μου: Πωπω, άθλιο καφέ έκανα σήμερα… Αλλά τι να έκανα λάθος? Σκέτο τον πίνουμε… Από πού τον πήρες τον καφέ καλέ?
Εγώ: Από τον Σταύρο…
Μαμά μου: Καλά, εγώ δεν σου είπα να παίρνεις από τον Σιδηρόπουλο?
Εγώ: Ρε μαμά, ο Σταύρος ήταν στο δρόμο μου…
Μαμά μου: Ν’ άλλαζες δρόμο… Τώρα θα τον πιεις τον καφέ σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει…
Εγώ: Εντάξει μαμά…Θα τον πιω… Θέλεις τώρα να συζητήσουμε για τις διακοπές μου?
Μαμά μου: Ναι, φυσικά βρε πουλί μου… Πες μου, τι σκέφτεσαι?
Εγώ: Δεν ξέρω, σκεφτόμουν να πάω Σαντορίνη 24/8 και μετά να κατέβαινα Κρήτη, αλλά θέλω να πάω και στην Χαλκιδική λίγες μέρες… Αλλά… Το σκέφτομαι… Δεν θα μου φτάσει η άδειά μου…
Μαμά μου: Με ποιον θα πας?
Εγώ: Με την Μαρία…
Μαμά μου: Άνοιξε τα μάτια σου ρε ζώον (εκτός από Μις Υφήλιος, μου ρίχνει και κάτι τέτοιους κολακευτικούς χαρακτηρισμούς)… Βρες κανένα παλικάρι που θα μου τρέχεις με την Μαρία να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη…
Εγώ: Ρε μάνα!!!?
Μαμά μου: Καλά εντάξει… Εσύ όλο ανεξάρτητη μου το παίζεις… Θα το φας το κεφάλι σου αλλά να δω πότε… Δεν μιλάω.. Εντάξει…
Εγώ: Όχι μαμά, να μιλάς, αλλά να είσαι εντός θέματος…
Μαμά μου: Εγώ? Εγώ εκτός θέματος? Που προσπαθώ να σου ανοίξω τα μάτια?
Εγώ: Εντάξει μαμά, στο θέμα ΜΟΥ τώρα… Εσύ τι λες?
Μαμά μου: …(μονολογώντας από την προηγούμενη πρότασή μου)… Εγώ εκτός θέματος, που προσπαθώ να της εξηγήσω ότι η ζωή δεν περνάει μόνο με φίλους και φιλενάδες, και μου τρέχει όλη την ώρα με την Μαρία, το Χρήστο, το Νικολάκη, τον έναν, τον άλλο, τον παράλλο, και ακόμη κανέναν για αγόρι της…
Εγώ: Εντάξει, τελείωσες? Θα βρούμε άκρη?
Μαμά μου: Φυσικά και θα βρούμε… Για πες… Σαντορίνη… Να πας βρε παιδί μου… Γιατί όχι? Και μετά… Όταν γυρίζεις, αν θέλεις πήγαινε Κρήτη, αν θέλεις, γύρνα εδώ και πήγαινε Χαλκιδική…
Εγώ: Το σκέφτομαι… Ξέρεις ρε μαμά, το πρόβλ…
Με διακόπτει και…
Μαμά μου: Καλέ Βίκυ, αυτά τα λουλούδια μου γιατί ξεράθηκαν?
Εγώ: Γιατί δεν τα ποτίζεις ίσως ρε μάνα?
Μαμά μου: Ποιος? Εγώ δεν τα ποτίζω? Όλη την ώρα με μια κανάτα στο χέρι είμαι και τα ρίχνω νερό…
Εγώ: Μήπως τότε ρε μαμά τα ποτίζεις πολύ?
Μαμά μου: Ποιος? Ε δεν τα ποτίζω και όλη την ώρα… Όποτε θυμηθώ, ρίχνω και από λίγο νερό…
(φάσκει και αντιφάσκει η μάνα μου, και όχι μόνο στο θέμα των λουλουδιών)
Εγώ: Δεν ξέρω ρε μαμά, τι να σου πω? Ίσως δεν αντέχουν…
Μαμά μου: Θα τα πάω πίσω στο θερμοκήπιο, σ’ εκείνη την… πως την λένε? Ηλίθια λουλούδια μου ‘δωσε… Μια εβδομάδα τώρα και αυτά έχασαν τον προσανατολισμό τους…
Εγώ: Κάρφωσε μια πυξίδα σε καθένα ρε μάνα…
Μαμά μου: Άσε τις βλακείες… Στο θέμα μας… Από εμένα, τι θέλεις σχετικά με τις διακοπές σου…
Εγώ: Να μου πεις και εσύ μια γνώμη ρε μαμά… Τι να κάνω? Βοήθησέ με λιγάκι…
Μαμά μου: (μονολογεί ώσπου να τελειώσω εγώ την φράση μου) Πωπω… Πέρασε η ώρα…
Εγώ: Ρε μάνα, συγνώμη τώρα, αλλά έχεις την εντύπωση ότι με βοήθησες?
Μαμά μου: Καλά, πλάκα μου κάνεις? Τι άλλο θέλεις? Σου έφτιαξα καφέ, πήγα το τασάκι λίγο πιο πέρα, καθόμουν και σ’ άκουγα, σου είπα τη γνώμη μου… Πωπω, όλα από μένα τα περιμένεις… Σήκω, άργησες, φύγε στη δουλειά, μπες στο internet (πως τα λέτε αυτά) και κλείσε για διακοπές, γιατί θα μείνεις εδώ στο τέλος…
Εγώ: @$#5^&*()(*&#!@!(
(σηκώνομαι, ετοιμάζομαι, την ώρα που είμαι έτοιμη να κλείσω την πόρτα πίσω μου…)
Μαμά μου: Βίκυ, Βίκυ, μην ξεχάσω… Περίμενε… Μην ξεχάσω καλέ… Αν κλείσεις για Σαντορίνη, όταν πας, δες αν έχει κανένα ωραίο λουλούδι καλέ, και ζήτα λίγο σπόρο από εκεί… Αυτά θα τα πετάξω…
Ααααααααααααααααααααααααα!!!!
Αυτή είναι μια normal συζήτηση με τη μαμά μου, απ’ αυτές που κάνουμε συνήθως και ήθελα να σας την παραθέσω… Εγώ κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα… Εσείς?
Και επίσης, για να μην ψάχνω σπόρο στην Σαντορίνη, αν έχει κανένας σας κανένα περίεργο και όμορφο λουλούδι, στείλτε μου λίγο σπόρο ρε παιδιά…
(χιχιιχιχ)
Απάντηση με παράθεση
:hypnotize 
