Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων

[GiorgosLa]

Κάπου το διάβασα, και παρόλο που σε μερικά σημεία θυμίζει Κοέλιο, σε κάποια μου άρεσε και το βάζω εδώ.
Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων
Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που, παρά την χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν την θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση:
• Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
• Που δεν επαίρονται για τον θρίαμβό τους.
• Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
• Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
• Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων.
Ανθρώπους τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής δίδαξαν το πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν.
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με την συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ.”
Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε, τόσο περισσότερες καραμέλες θα απολαύσουμε.

[thunder ace]

Καλημερα.Φυσικα και συμφωνω με ολα τα παραπανω.Μονο που δυστυχως γινομαστε ΑΚΡΙΒΩΣ το αντιθετο.Οι περισσοτεροι.Κοιτα λιγο τους "μεγαλους " και θα καταλαβεις.Ξανα καλημερα.

[spyrakos35]

Ετσι ειναι....

Οσο μεγαλωνεις κοιτας να κανεις τη ζωη σου πιο ποιοτικη....

[Ohm]

Κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Κ.Π.Καβάφης

[buckley]

Κάπου το διάβασα, και παρόλο που σε μερικά σημεία θυμίζει Κοέλιο, σε κάποια μου άρεσε και το βάζω εδώ.
Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων
Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που, παρά την χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν την θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση:
• Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
• Που δεν επαίρονται για τον θρίαμβό τους.
• Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
• Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
• Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων.
Ανθρώπους τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής δίδαξαν το πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν.
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με την συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ.”
Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε, τόσο περισσότερες καραμέλες θα απολαύσουμε.

Όταν πριν χρόνια και γω μετρώντας τα κατάλαβα ότι πέρασα τη μέση ,αισθάνθηκα σα να ανέβαινα το βουνό μέχρι τότε και από κει και μετά αρχίζει η "κατηφόρα" .
Κατά σύμπτωση βέβαια (πιθανόν έχει να κάνει) ήταν η χρονιά που έχασα το γέρο μου...

[ptc]

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.

Διαφωνώ με τη συγκεκριμένη ιδέα. Κάνεις δεν ξέρει πότε θα είναι η ώρα του. Ειδικά εμείς που καβαλάμε κιόλας θα έπρεπε να το έχουμε αυτό στο μυαλό μας περισσότερο από τους άλλους.

Κατά τα άλλα, ωραίο το κείμενο...

[BLiTzER]

Nαι, αλλά αν η ώρα σου έρθει πριν το "φυσιολογικό", τότε ΣΙΓΟΥΡΑ σου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ'ό,τι έχεις ζήσει έως τώρα Οπότε, σε οποιαδήποτε περίπτωση, είναι σωστό.

[ptc]

Ακριβώς αυτό, διαφωνώ δλδ με την ιδέα ότι πρέπει να σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο από ένα σημείο της ζωής σου και μετά.

Δλδ δε χρειάζεται να περιμένω να γίνω 40 για να αποφασίσω ότι ο χρόνος μου είναι πολύτιμος.

[annoula1981]

[akis_trevor]

Ετσι ειναι....

Οσο μεγαλωνεις κοιτας να κανεις τη ζωη σου πιο ποιοτικη....

εγω γιατι διαβασ "πουστικη";;;

μπορει να λεμε οτι πρεπει να ζουμε οσο καλυτερα μπορουμε κλπ αλλα σε παιρνει η κατηφορα της καθημερινοτητας και δινεις αξια σε παπαριες πολλες φορες.σκας για μαλακιες δηλαδη.

[buckley]

Nαι, αλλά αν η ώρα σου έρθει πριν το "φυσιολογικό", τότε ΣΙΓΟΥΡΑ σου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ'ό,τι έχεις ζήσει έως τώρα Οπότε, σε οποιαδήποτε περίπτωση, είναι σωστό.

Σπύροοοοοοοοοοοοοοοο

[BLiTzER]

Δλδ δε χρειάζεται να περιμένω να γίνω 40 για να αποφασίσω ότι ο χρόνος μου είναι πολύτιμος.

Όχι. Αλλά όσο πολύτιμο κι αν θεωρείς τον χρόνο σου τώρα, όταν φτάσεις εκεί, θα τον θεωρείς ακόμα πολυτιμότερο.

[Pan (dvs)]

Το σακκουλακι με τις καραμελες μου το εφαγα νωρις.


Ποτε δεν καταλαβα γιατι θα επρεπε να τις μετραω.Ο τοπος ειναι γεματος ζαχαροπλαστεια.

[bulmont]

Ετσι ειναι....

Οσο μεγαλωνεις κοιτας να κανεις τη ζωη σου πιο ποιοτικη....

...........οδηγώντας τη μοτοσυκλέττα που γουστάρεις.................................

[Eversman]

Όταν πριν χρόνια και γω μετρώντας τα κατάλαβα ότι πέρασα τη μέση ,αισθάνθηκα σα να ανέβαινα το βουνό μέχρι τότε και από κει και μετά αρχίζει η "κατηφόρα" .
Κατά σύμπτωση βέβαια (πιθανόν έχει να κάνει) ήταν η χρονιά που έχασα το γέρο μου...

Aκριβώς το ίδιο. Τελευταία το βιώνω έντονα και προσπαθώ να βελτιώσω την ποιότητα της ζωής μου, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσω "άλλα τόσα". Είναι επίσης έντονα τα σημάδια της κόπωσης στο σώμα και με εκνευρίζει αφάνταστα.

'Εχω αρχίσει και σκέφτομαι πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος μου και κυρίως ο χρόνος που περνάω με δικούς μου ανθρώπους, που μπορεί "αύριο" να μην είμαστε μαζί.
Full throttle σε αυτά που μου αρέσουν και με ικανοποιούν κι ας με λένε γεροπαράξενο.