Ανεκδοτο ειναι!
Δεν ήμουν εγώ στο πάρτυ!
Ένα βασικό επικοινωνιακό πιασάρικο επιχείρημα για την προσφυγή στο ΔΝΤ – το οποίο ακούγεται όλο και συχνότερα- είναι ότι στο πάρτυ συμμετείχαμε όλοι και άρα όλοι πρέπει να πληρώσουμε.
Ας πούμε λοιπόν ότι δυνητικά καλεσμένοι στο πάρτυ ήταν 1000.
Οι 100 πήραν λεφτά από τους 900 για να μπουν μέσα και να φωνάξουν σε λίγο και τους υπόλοιπους. Οι 30 έκατσαν πρώτο τραπέζι πίστα. Οι υπόλοιποι 70 στριμώχτηκαν στο μπαρ. Κάθε λίγο κάποιος από τους 70 έβγαινε έξω και έλεγε στους 900: «Παιδιά σε λίγο θα μπείτε, δώστε κανά φράγκο και θα τα κανονίσουμε όλα».
Με διάφορα τεχνάσματα, υποσχέσεις και απειλές οι 100 είχαν σε διαρκή αφαίμαξη τους 900.
Όταν οι 900 αγρίευαν έβαζαν έναν μέσα για ένα ποτάκι στο όρθιο, να δει τι ωραία που είναι, να το μεταφέρει στους υπόλοιπους να κάνουν λίγη υπομονή ακόμα.
Τα χρόνια πέρασαν, οι 100 πέρασαν υπέροχα, οι 900 ζούσαν με την προσμονή. Οι 30 αγχώθηκαν. Ο λογαριασμός ήταν πολύ μεγάλος. Μπουκάλια, σφηνάκια, λουλούδια, παρελκόμενα. Είπαν στους 70 να βγουν για μια ακόμη φορά έξω, να μαζέψουν λεφτά. «Δεν θα μας δώσουν πάλι, άσε που μπορεί και να μας πλακώσουν» αντέτειναν.
Και τότε οι 30 μεγάλοι συνεννοήθηκαν με το μαγαζί και αποφάσισαν να στείλουν τους μπράβους, να πάρουν από τους πολλούς ότι έχουν και δεν έχουν.
Ελπίζω να περάσατε καλά κύριοι. Τύφλα στο μεθύσι είστε.
http://www.antinews.gr/?p=42523
Απάντηση με παράθεση
