...η συζήτηση θα μπορούσε να έχει γενικότερο χαρακτήρα όμως ας εστιάσουμε στο αντικείμενο μας, την οδήγηση.
Εχω αναρωτηθεί πολλές φορές και μερικές μάλιστα προβληματίζομαι όταν βλέπω ή διαβάζω αντιδράσεις διαφορετικές από τις δικές μου.
Καθε ανθρωπος όμως ειναι διαφορετικός και ασφαλώς αντιδρά διαφορετικά.
...η κριτική - αυτοκριτική έρχεται μετά...ή και ποτέ...
Στο θέμα μας!
Πόσο δύσκολο είναι να κρατήσει κάποιος την ψυχραιμία του σε μια δύσκολη?
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πείς "α στο διάολο, φεύγω να μην έχουμε άλλα"!
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πείς "κατεβαίνω κάτω και του σπάω τα κόκκαλα"!
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μήν υπολογίσεις τις δυνάμεις σου και να τον αφήσεις στον τόπο?
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι απλώς να κανεις ΕΣΥ το μαλακα ενω δε φταίς?
Ποσο εν τέλει λεπτή είναι η γραμμή να περάσεις σε αυτό που λέμε "θόλωσε το μυαλό"!
Μπορώ να γίνω πολύ πιο συγκεκριμένος όμως το αφήνω για τη συνέχεια!
Να πώ εκ των προτέρων ότι το αν κάνεις "τουμπεκί" σε μια τέτοια φάση γιατί ο άλλος είναι π.χ γομάρι, το θεωρώ αστεία απάντηση στο θέμα!
Ή θολώνεις, ανεβαίνει η αδρεναλίνη σου γιατί κόντεψε να σε στείλει στο νοσοκομείο στην καλύτερη, τρελένεσαι, δε καταλαβαίνεις Χριστό, ή γενικότερα είσαι κούλ άτομο και αντιμετωπίζεις διαφορετικά τις καταστάσεις! Γιόγκα π.χ
Σαφώς και περιμένω ότι θα παίξουν απαντήσεις του τύπου "του φευγάτου η μάνα...", "αν ο άλλος κρατάει σίδερο" κτλ κτλ όμως δεν είναι το point μου αυτό!
ΥΓ Διευκρινίζω ότι προσωπικά αν ο άλλος πεί τη μαγική λέξη (συγνώμη) τότε λες και μου κατεβάζεις διακόπτες! Περίεργο πράγμα!