Το νέο που έρχεται από παλιά

[alres]

Ειδήσεις, πολλές ειδήσεις.
Είναι εδώ και πολύ καιρό που ο χρόνος έχει πυκνώσει επικίνδυνα. Κάθε μέρα, ένα καινούριο μέτρο, ένας καινούριος εχθρός-κίνδυνος που μέχρι τώρα "αγνοούσαμε", μια νέα ¨λύση¨, ένας ακόμα σωτήρας, μια ακόμα απειλή, ένας ακόμα ένοχος.

Μια σειρά επιθέσεων στην βαρετή ως τώρα καθημερινότητα από την μεριά αυτών που ασκούν εξουσία, που ακολουθούν πιστά τις εντολές τμήμάτων της κοινωνίας, ειδικά αυτών που ζητάνε τάξη και νόμο. Κάθε μέρα νοιώθεις ότι γυρίζει γύρω σου (αν δε σ έχει χτύπήσει ήδη) μια επίθεση στον τρόπο που ζούσες, στις κοινωνικές σχέσεις που είχες, στη γνώση σου για τον κόσμο. Αγγίζει αυτή η επίθεση τα όρια της ενοχοποίησης του παλιού κόσμου που ξέραμε. Προφανώς δεν υπερασπίζονται αυτές οι αράδες τον παλιό κόσμο και ό,τι κουβαλούσε. Αλλά διάολε, υπάρχει μια τρομακτική πύκνωση σε μέτρα-ενέργειες-διαθέσεις να καταστραφεί το παλιό μοντέλο ζωής, αφού πρώτα ενοχοποιηθεί για όλα τα σημερινά δεινά.

Ο καπιταλισμός (πως αλλιώς να το πεις) για μια φορά ακόμα στην ιστορία αναδιπλώνεται, μετασχηματίζεται, κοιλοπονά να γεννήσει το νέο πρότυπο ζωής, αφού πρώτα σπείρει την καταστροφή και το θάνατο.
Ένα κ ένα κάνει δύο: όλα αυτά συμβαίνουν κατ αρχήν επειδή δεν μπορεί να παραχθεί με μη λογιστικούς όρους αλλά με πραγματικούς, το κέρδος που παραγόταν. Όλες οι λύσεις που δοκιμάστηκαν από το 80 και μετά, δανεισμός, φτήνια και κόντρα φτήνια της εργασίας, δεν απέδωσαν. Και αυτό το ήξεραν. Γιατί αυτή η τόσο γαμημένα μικρή αλλά τεράστιας σημασίας διαφορά της αξίας αυτού που παράγεται, με το μεροκάματο που καταβάλλεται γι αυτό (το κέρδος), δεν μπορεί να συνεχίζει να βγαίνει επ άπειρο. Είναι νόμος της λογικής. Και σ' αυτό το σημείο βρισκόμαστε: να μην μπορεί το αφεντικό να βγάλει το κέρδος. Τι θα κάνουν τα σε λίγο καλύτερη θέση απ αυτόν αφεντικά; Δεν θα πέσουν να τον φάνε; Νόμος της αγοράς το λένε. Αν μιλάμε για ομάδες συμφερόντων που "εκπροσωπούνται" από το κράτος, τι γίνεται τότε; Δεν θα πέσουν οι "διπλανοί" να τους φάνε; Αλλά εδώ μιλάμε για κάτι πιο χοντρό.

Και μαζί με αυτή την κρίση του, δίπλα μας και γύρω μας πληθαίνουν συμπεριφορές που είναι προεικόνιση του επόμενου τύπου ανθρώπου. Και λέμε τύπου, γιατί θα πρόκειται για ένα ομογενοποιημένο ανθρωποειδές, με συμπεριφορές PC (ανοιχτό-κλειστό, ναι-όχι), με αντιδράσεις αγέλης, με ηθική πιο σκληρή και απ' αυτή του Μεσαίωνα και σχέσεις μόνο ανταλλακτικές. Και πάντα, μα πάντα επιφύλαξη και φόβος για όσα μας περιβάλλουν, μέχρι να πιστοποιηθούν ότι είναι ΟΚ από κάποια μορφής εξουσίας.

Σύντομα, οι εξουσίες, μικρές και μεγάλες, θα αρχίσουν να θέτουν εκβιαστικά το ζήτημα: είστε μαζί μας ή εναντίον μας; Και το ητημένο στρατόπεδο (αυτών που θα είναι με ποικίλους τρόπους και αιτίες εναντίον) θα τσουβαλιαστεί και θα χτυπηθεί.

Σύντομα θα καταστραφούν οι αυταπάτες ότι ζώντας στα απομεινάρια και με τις αυταπάτες του παλιού κόσμου, δεν θα δεχτείς εκβιαστικά το νέο. Οι μετανάστες από την Ασία, που είχαν και αυτοί εκεί μια ζωή, σπίτια, μικρές περιουσίες, οικογένεις, φίλους, γκόμενες, χαρές και λύπες, σ' ένα βράδυ βρέθηκαν να μαζεύουν σε μια τσάντα τα απαραίτητα για την επιβίωση και να ξεκινάνε ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων, για να επιβιώσουν, επειδή τα αγγλοαμερικανοευρωπαικά συμφέροντα ήθελαν ένα γερό πάτημα στην περιοχή, ζορίζοντας τη Ρωσία από πάνω και απειλώντας έμμεσα την Κίνα. Επειδή "δεν έβγαιναν και αυτοί". Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών δεν κατάλαβαν από που τους ήρθε και γιατί.

Να μην ξαφνιαστεί κανείς με χοντρές καταστάσεις και μίνι πραξικοπήματα. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων που ζούμε σήμερα. Είναι αυτό που απωθούμε απ τη σκέψη μας και γι αυτό θα μας έρθει "απότομα", επειδή κάνουμε πως δεν βλέπουμε το νέο.

[DUKASII]

δε καταλαβα χριστο ρε παιδια..

εμεις τι πρεπει να κανουμε?

[Εχετλαίος]

Αρχικά δημιουργήθηκε από alres
Σύντομα, οι εξουσίες, μικρές και μεγάλες, θα αρχίσουν να θέτουν εκβιαστικά το ζήτημα: είστε μαζί μας ή εναντίον μας; Και το ητημένο στρατόπεδο (αυτών που θα είναι με ποικίλους τρόπους και αιτίες εναντίον) θα τσουβαλιαστεί και θα χτυπηθεί.

Σύντομα; Τα τελευταία (τουλάχιστον) 65 χρόνια τι συμβαίνει;

[Εχετλαίος]

Αρχικά δημιουργήθηκε από DUKASII
εμεις τι πρεπει να κανουμε?

Nα πλερώσουμε τα τέλη του 2011 και πράμα άλλο.

[Antwnis]

Αρχικά δημιουργήθηκε από alres
Ειδήσεις, πολλές ειδήσεις.

Να μην ξαφνιαστεί κανείς με χοντρές καταστάσεις και μίνι πραξικοπήματα. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων που ζούμε σήμερα. Είναι αυτό που απωθούμε απ τη σκέψη μας και γι αυτό θα μας έρθει "απότομα", επειδή κάνουμε πως δεν βλέπουμε το νέο.

Πραξικοπήματα!!
Συνταγματάρχες, ΕΣΑ και δεν συμαζεύεται!
Ουάου, πολύ cool λέμε!
(το τελευταίο δεν το θυμάμαι, ήμουν νήπιο τότε!)

Και μιλώντας ΠΟΛΥ σοβαρά, ναι, πρέπει να φτάσει η κατάσταση στα πρξικοπήματα, αν θεωρήσουμε ότι αυτά αντιστοιχούν στον πάτο της δημοκρατιας.
Ως γνωστόν, αν δεν πιάσεις πάτο, έσχατο σημείο, δεν μπορείς να αρχίσεις να ανεβαινεις στην επιφάνεια.. Θα συνεχίζεις να αιωρείσαι στα λασπωμένα βρώμικα νερα..

[nikos_abel]

Βαθειά σκέψη, στο πρόβλημα και στις ουσιαστικές αιτίες, περισσότερο από εκατοντάδες άλλες μπαρουφολογίες στατιστικολογιστικοοικονομικού περιεχομένου.

[Εχετλαίος]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Antwnis
Θα συνεχίζεις να αιωρείσαι στα λασπωμένα βρώμικα νερα..

...της δημοκρατίας ( ; )

[Aggelos_SV]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Antwnis

Και μιλώντας ΠΟΛΥ σοβαρά, ναι, πρέπει να φτάσει η κατάσταση στα πρξικοπήματα, αν θεωρήσουμε ότι αυτά αντιστοιχούν στον πάτο της δημοκρατιας.
Ως γνωστόν, αν δεν πιάσεις πάτο, έσχατο σημείο, δεν μπορείς να αρχίσεις να ανεβαινεις στην επιφάνεια.. Θα συνεχίζεις να αιωρείσαι στα λασπωμένα βρώμικα νερα..

Και επειδή τέτοια γεγονότα έχουν μεγάλες επιπτώσεις και πολλές φορές "παρενέργειες" ,να μη πέσουμε από τα σύννεφα όταν μετά την ανάκαμψη από το πραξικόπημα (ή δεν ξέρω τί άλλη ονομασία μπορεί να έχει ένα τέτοιο δεινό) και την απόκατάσταση της "δημοκρατίας?" ,λείπουν κομματάκια του χάρτη της Ελλάδας.

Αλλά στα @@ μας ε?Εξάλλου Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα για χρόνια τώρα.Και ο υδροκεφαλισμός αυτός είναι βασικός παράγοντας που μας έφερε στον πάτο

[avlihos]

Mπορεί να μην είναι ευχάριστο το να κοιτάξουμε, σαν εργάτες, σαν μισθωτοί του “πρώτου κόσμου” την πραγματικότητα κατάφατσα, αφού στην πλειονότητά μας την προωθήσαμε αυτήν την κατάσταση - όμως τώρα πια, κάθε υπεκφυγή, είναι αυτοκτονία οριστική. Πριν απ’ όλα στο μυαλό.
Aς ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν τα ουσιαστικά δεδομένα της κρίσης.

A) H κρίση ΔEN είναι τωρινή. Έχει ηλικία δύο ή δυόμισυ δεκαετίες. Aυτό που συμβαίνει απ’ το 2008 παγκόσμια είναι το ξεμασκάρεμά της, η όξυνση των γεννεσιουργών αντινομιών της, και το πέρασμα σε ένα επόμενο επίπεδο πολέμου μεταξύ των αφεντικών.

B) Στο κέντρο της κρίσης βρίσκεται η εξής διπλή εξέλιξη, που συνιστά την βασική αντινομία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης: απ’ την μια η όλο και μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασίας, παγκόσμια· απ’ την άλλη η όλο και μεγαλύτερη παραγωγικότητά της.

Γ) Bασικό στοιχείο υπερέντασης αυτής της αντινομίας είναι οι “νέες τεχνολογίες” (πληροφορική, ρομποτική, βιοτεχνολογίες). M’ αυτές τις νέες μηχανές τ’ αφεντικά κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να υπερκεράσουν τις “παλιές αντιστάσεις” των εργατών. Πολλαπλασίασαν όμως εκθετικά το τι μπορεί να παράξει η (πειθαρχημένη) εργασία, είτε η διανοητική είτε η χειρωνακτική.

Δ) Tο όλο και μεγαλύτερο κενό στην πραγματική ζήτηση των (όλο και περισσότερων) εμπορευμάτων, άρχισε να ρίχνει τα κέρδη των αφεντικών. Για να γλυτώσουν προσωρινά την κερδοφορία τους, επιστράτευσαν το κόλπο των δανείων. Kάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του 1990 οι ειδικοί τους, (χάρη και στους ηλ. υπολογιστές) απογειώθηκαν εντελώς: άρχισαν να μετατρέπουν τα ίδια τα δάνεια σε “εμπορεύματα” και να κυνηγούν ασύλληπτα λογιστικά κέρδη απ’ την αγοραπωλησία τους. Όσο μικρότερα γίνονταν τα πραγματικά κέρδη απ’ την πραγματική κατανάλωση, τόσο εξακοντίζονταν τα “λογιστικά” μέσω των “σύνθετων χρηματοπιστωτικών προϊόντων”! Όλες οι αξιοσέβαστες καπιταλιστικές επιχειρήσεις άρχισαν να κερδίζουν περισσότερα απ’ τα χρηματιστήρια και τον τζόγο παρά απ’ τις πωλήσεις τους!

E) Ήταν θέμα χρόνου ότι αυτές οι παρανοϊκές έφοδοι στον ουρανό της κερδοφορίας θα τέλειωναν. Aυτό άρχισε τελικά στα μέσα του 2007, και επιταχύνθηκε τον επόμενο χρόνο: καθώς όλο και περισσότεροι οφειλέτες (αρχικά στις ηπα, αλλά όχι μόνο εκεί) δεν πλήρωναν τα χρέη τους, η “πυραμίδα” του εμπορίου χρεών κατέρρευσε.

ΣT) O καπιταλισμός γύρισε από “οικονομική άποψη” στο σημείο που θα είχε βρεθεί ήδη απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αλλά τώρα με επιπλέον πολιτικά δεδομένα:
--στ1) O “παγκόσμιος χρηματοπιστωτισμός” είχε εξασφαλίσει την ηγεμονία των ηπα και των συμμάχων τους· συνεπώς η ολοκλήρωση του κύκλου του έχει θέσει επιτακτικά στην ημερήσια διάταξη το ερώτημα του “ποιοί θα είναι τα αφεντικά του πλανήτη” στον εικοστό πρώτο αιώνα...
-- στ2) O χρόνος που κέρδισαν τ’ αφεντικά απ’ τα ‘90s και μετά, εξασφάλισε την ατομικίστικη πόρωση των “αναπτυγμένων” κοινωνιών. Kαι την συνειδησιακή παρακμή της πλειοψηφίας τους...
-- στ3) H “διαχείριση της κρίσης” απ’ το 2008 και μετά επανέφερε με ορμή στο κέντρο των εξελίξεων τον ρόλο του έθνους / κράτους (που στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού είχε αποσυρθεί διακριτικά στα παρασκήνια). Όλα τα έθνη / κράτη, μικρότερα ή μεγαλύτερα, έχουν τώρα την ίδια αποστολή. Aπ’ την μια να διατηρήσουν και να επεκτείνουν την ευπιστία και την αποβλάκωση των υπηκόων σε ό,τι σχετίζεται με την πραγματικότητα της κρίσης. Aπ’ την άλλη, προστατεύοντας τα “εθνικά κεφάλαιά” τους (τράπεζες, συγκεκριμένους τομείς και επιχειρήσεις) να ετοιμαστούν για τον επόμενο, ακόμα πιο βίαιο και σκληρό γύρο μοιρασιάς του πλανήτη.



Πριν από 162 χρόνια, στο “Kομμουνιστικό Mανιφέστο”, ο Mαρξ έχοντας αναλύσει τα βασικά χαρακτηριστικά των καπιταλιστικών κρίσεων, έγραφε τα εξής (ο τονισμός δικός μας):

... Tον καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Mια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινότανε παραλογισμός - η επιδημία της υπερπαραγωγής. H κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Nομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. H βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Kαι γιατί; Γιατί η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο.... Mε ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Aπ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές.

Δεν σας φαίνεται αλλόκοτα ακριβής αυτή η τόσο παλιά διάγνωση; Δεν σας φαίνεται ανησυχητικά ακριβές ότι εκατοντάδες εκατομμύρια εργάτες και εργάτριες, σ’ όλον τον κόσμο, γίνονται διαρκώς όλο και “φτωχότεροι” ενώ ο πλούτος που παράγουν είναι όλο και μεγαλύτερος; Δεν σας φαίνεται ανησυχητικά παράλογη αυτή η οπισθοδρόμηση σε συνθήκες “στερήσεων” (που, για πολλούς και πολλές ήταν εκτός εισαγωγικών ήδη εδώ και χρόνια) ενώ η ευχάριστη και αξιοπρεπής ζωή είναι σήμερα περισσότερο εφικτή παρά ποτέ τους τελευταίους αιώνες, για ολόκληρο τον πλανήτη;



και τώρα;

[.......]


η συνέχεια εδώ

[alres]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Εχετλαίος
Σύντομα; Τα τελευταία (τουλάχιστον) 65 χρόνια τι συμβαίνει;

Καταρχήν σωστό.
Υπάρχουν όμως διαφορές. Το ζήτημα έμπαινε άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε συγκαλυμμένα.
Και άλλη μία. Υπήρχαν εποχές, που αυτούς που αφορούσε αυτό το ερώτημα, το καταλάβαιναν και έπρατταν αναλόγως. Και εποχές που δεν καταλάβαιναν τίποτα. Και αυτό κάνει τρομερή διαφορά.

Εν ολίγοις τα πασοκάκια [ που όλοι τώρα λένε ότι δεν ξέρουν τι κάνουν -κούνια που τους κούναγε ] ήδη άνοιξαν ζητήματα (πχ ιός γρίπης/εμβολιασμός, καπνοαπαγόρευση, εργασιακή πειθαρχία κλπ) με τρόπο που σε κάποια όχι μακρινή περίοδο, θα τεθεί και α τ ο μ ι κ ά το ζήτημα να υπακούσεις/πειθαρχήσεις/ρουφιανέψεις. Αλλά το πόπολο δεν....

[harisvfr]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Antwnis
Πραξικοπήματα!!
Συνταγματάρχες, ΕΣΑ και δεν συμαζεύεται!
Ουάου, πολύ cool λέμε!
(το τελευταίο δεν το θυμάμαι, ήμουν νήπιο τότε!)

Και μιλώντας ΠΟΛΥ σοβαρά, ναι, πρέπει να φτάσει η κατάσταση στα πρξικοπήματα, αν θεωρήσουμε ότι αυτά αντιστοιχούν στον πάτο της δημοκρατιας.
Ως γνωστόν, αν δεν πιάσεις πάτο, έσχατο σημείο, δεν μπορείς να αρχίσεις να ανεβαινεις στην επιφάνεια.. Θα συνεχίζεις να αιωρείσαι στα λασπωμένα βρώμικα νερα..

Δηλαδή λες πως πρέπει να ξαναγίνουμε σκατά για να βγούμε στην επιφάνεια ε ?

Την επανάσταση ποιός θα την κάνει ?
Εμείς ή οι άλλοι ?

:a015:

[notakos600]

Καλαματιανό ή ζωνιανό? :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[alres]

Αρχικά δημιουργήθηκε από DUKASII
δε καταλαβα χριστο ρε παιδια..

εμεις τι πρεπει να κανουμε?

Τώρα που το ξανακοίταζα, αυτές οι δυο φράσεις συμπυκνώνουν ικανοποιητικά την κατάσταση. Και βέβαια η μια αναιρεί την άλλη, αλλά αυτό είναι δευτερεύον.

Είναι αλήθεια ότι μετά από τόσο καταναλωτικό μπούκωμα, μετά από τόση βλακεία, μετά από Ολυμπιακούς αγώνες και άλλες τινές επιχειρήσεις εθνικής ανατάσεως, βρισκόμενοι σε άγνοια για το ποια είναι η φύση του συστήματος, πως δουλεύει, πως εξελίσσεται, όταν έρχονται και σου λένε "ξέρεις.... κρίση, ξέρεις....δε βγαίνω, ξέρεις........ βρίσκω και πιο φτηνό, ξέρεις...... τον πούλο", παρανοείς. Νομίζεις ότι πρόκειται για παρεξήγηση, ότι είναι κακό αστείο. Υποθέτεις λογικά ότι εντάξει, εδώ στράβωσε αλλά λίγο παρακάτω παίζει ευκαιρία και θα τα κουτσοβολέψω.

Απωθείς με μια έννοια την πραγματικότητα ελπίζοντας ότι θα βελτιωθεί η κατάσταση και ότι ήσουν άτυχος.

Ένα σύνθημα σ ένα τοίχο πήγαινε κάπως έτσι: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ.

Και εντάξει τώρα, κανένα βλαμμένο 20χρονο θα είχε φάει καμιά στραπάτσο επειδή η μικρή του βρήκε "επιτέλους άντρα και όχι παιδί", αλλά ο τοίχος πάντα λέει πολύ περισσότερα.

ΌΧΙ, δεν είναι κακιά τύχη η απόλυση, η αγωνία για το μεροκάματο, η πείνα, η φτώχεια, η μοναξιά, η τρέλα, η πρέζα, το περιθώριο. Δεν είναι κακιά τύχη ο ρουφιάνος στη δουλειά, ο συνάδελφος μετανάστης που δουλεύει μαύρα, το παιδί σου που δεν μπορεί να πάρει ρούχο, η εκδρομή που αναβάλλεις εδώ και μήνες, οι περιπολίες μέρα-νύχτα, το κυνήγι των αδυνάτων, οι στραβωμένες φάτσες των κάθε φορά υπευθύνων/προϊσταμένων/ανωτέρων, το "τα στοιχεία σου γρήγορα και όχι μαλακίες σε μένα γιατί θα..."

Υπάρχει αιτία, εξήγηση και αν όχι κάτι τέτοιο σίγουρα "οι κατάλληλες συνθήκες που δημιουργούν προϋποθέσεις για να...." που λένε και στα νομικά. Και αυτοί που όφειλαν, αν όχι εκ της θέσεώς τους, σίγουρα εκ των λόγων που διατυπώνουν ως "προστάτες" των εργαζομένων, των δικαιωμάτων, της εργατικής τάξης κλπ κλπ, όχι απλά δεν ήξεραν, αλλά δεν ήθελαν καν να μάθουν τι γίνεται. Βολευόντουσαν οι μεν με το 7-8%, οι δε με το 3-4 % και από δω παν και άλλοι. Όχι απλά πιάστηκαν με κατεβασμένα τα παντελόνια αλλά όπως λένε και οι ίδιοι "που να φανταστούμε εμείς ότι....". Βέβαια οι πιάτσες βοούσανε και βοούνε για το πως πάει το πράγμα, αλλά η αριστερά έπινε μπάφους και ασχολούνταν με την κηπουρική και τις επιχειρήσεις. Που καιρός να δει ότι πάει για κανόνια η δουλειά, κάθε είδους.....

Το "δεν κατάλαβα χριστό" παραμένει ολοζώντανο, μόνο που κάναμε ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μας κάθεται κάπως καλύτερα. Και επίσης κρατάμε το ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ, από συμπάθεια προς τον μικρό απογοητευμένο της ιστορίας μας.


ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΓΙΑ ΤΣΙΓΑΡΟ


Τι να κάνουμε.

Το ερώτημα είναι καλών προθέσεων, έχει κάτι από 70s, έχει κάτι από Διαφωτισμό και Γαλλική επανάσταση και θυμίζει συνάμα το βιβλίο του κοντού καραφλού με το μουσάκι ονόματι Λένιν, μεγάλη η χάρη του.

Αλλά, είναι πλαστό, εκβιασμένο, ζητάει απάντηση μ΄εκείνο το χαρακτηριστικό τσογλανέ-αλαζονικό ύφος του νεοέλληνα περί τα 30 (καμία μομφή για αυτόν που το έθεσε), δεν πάει παρέα με ένα υποκείμενο (δηλαδή ποιοι είμαστε οι "εμείς";;; ) και γι αυτό το λόγο μπορεί να είναι και θανάσιμα επικίνδυνο.

[Εκτός από εμάς τα βλαμένα που γκρινιάζουμε και σκεφτόμαστε (και καλά), υπάρχουν και οι αφεντάδες που σκέφτονται συνεχώς, πονηρά, χωρίς κανόνες, με γνώση της ιστορίας και των λαθών που έκαναν. Το ερώτημα αυτό το έχουν και αυτοί στο μυαλό τους, οι ειδικοί τους τελοσπάντων αλλά οκ. Και αυτό αλλάζει μεμιάς το αγαθό αρχικό ερώτημα]


Α) Αφού δεν ξέρουμε τι συμβαίνει, πως μπορούμε να πούμε τι να κάνουμε; Όταν μια κατάσταση δεν έχει διαγνωστεί, τι θα πάμε να κάνουμε, (έστω οι εργαζόμενοι);

Β) Που ήμασταν εμείς όταν αυτό το ερώτημα αφορούσε άλλους διπλανούς μας; Γιατί τώρα είναι πραγματικό το ερώτημα, ενώ τότε ήταν "γκρίνια και υπερβολές";

Γ) Από ποιον ζητάει απάντηση το ερώτημα (γενικά μιλάμε, όπως το ακούμε καθημερινά);

[Cpt. Haddock]

Απο θεωρία καλα τα παμε...

[Εχετλαίος]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Cpt. Haddock
Απο θεωρία καλα τα παμε...

Έχετε κάτι να προτείνετε, κε συνφορουμίτα;