...περίεργο ετούτο το πρωινό
Μοιάζει όμορφο να ναι...η ζέστη μοιράζεται σε όλους τους χώρους και η δούκισσα, με περιμένει το ξέρω...θέλει βόλτα...χθες βράδυ, μετά την μάζωξη των παιδιών στο σπίτι, αφέθηκα στους άδειους δρόμους της Αθήνας...μειωμένα αντανακλαστικά, χασμουρητά που δραπετεύανε δηλά από το κράνος και μια γλυκιά ευχαρίστιση, να γίνεται χαμόγελο και να ταξιδεύει ολούθε
...περίεργο ετούτο το πρωινό...
ετοιμάζεται να πάει σε μέρη καλοκαιρινά, απόλυτα, μακρυά από όλα αυτά που ρουτινιάζουν την σκέψη και την κρατούν στους χειμώνες της καρδιάς...
Μου αρέσει ετούτο το πρωινό...καλπάζει διηνεκώς στις μελωδίες, που γίνονται ακόμα ένα "πρέπει" στα στενά των θέλω μας...
Ετούτο το πρωινό, ο καφές φωνάζει καλημέρα, τα νυχτολούλουδα έφυγαν για να έρθουν το βράδυ πάλι... και οι χαϊνηδες γλυκοτραγουδούν στην άδοξη ετούτη μέρα
...Ετούτο το πρωινό, δεν μοιάζει μέ άλλο...έχει μια αλήθεια μικρή να κυβερνά τις ηλιαχτίδες της ψυχής και να της πλημμυρίζει με νεογέννητο λείριον. Ήρθε και στάθηκε στο βλέμμα της αυγής...κι ήταν καλά εκεί...ετούτο το πρωινό, να είστε καλά, όπως και τα επόμενα πρωινά που θα έρθουν...
Υ.Γ. το μονόσελο της δούκισσας, το ζωγράφισε ένας φίλος και το έκανε μοναδικό...
Απάντηση με παράθεση
