Lago di Garda - Toscana. Espresso touring

[timman]

Πρέπει να γίνει μια βόλτα στο εξωτερικό. Η ιδέα πλανάτε συνεχώς μέσα στο κεφάλι μου. Για το που όμως, συγκεκριμένη ιδέα δεν υπάρχει.
Η εμπειρία ενός ταξιδιού σχεδόν ανύπαρκτη. Η εμπειρία με μηχανή γενικώς, μικρή.

Πριν από δύο χρόνια περίπου πήρα την πρώτη μου μηχανή. Λίγες μέρες μετά πήρα και το δίπλωμα και σιγά σιγά έμαθα να χειρίζομαι το συμπλέκτη. Ακολούθησαν μικρές μονοήμερες βολτούλες. Η έδρα μου είναι στη Πάτρα και η μεγαλύτερη απόσταση που είχα διανύσει ήταν μέχρι το Καρπενήσι. Το καλοκαίρι που μας πέρασε επιχείρησα τις πρώτες μηχανάτες διακοπές μου στην Ικαρία. Ένα μήνα μετά, έκανα το γύρο της Πελοποννήσου. 1300 χλμ σε 6 ημέρες, μονοκάβαλος αυτή τη φορά και με παρέα ένα καλό φιλαράκι το Γιώργο. Είχα ήδη διαβάσει αρκετά ταξιδιωτικά στο moto, και η ζήλια με είχε ήδη καταλάβει. Ήθελα να γράψω και εγώ τότε για το εξαήμερο ταξιδάκι μου αλλά το μετάνιωσα. Πόσο μικρό και ταπεινό θα ήταν μπροστά στα δικά σας ταξιδιωτικά.!

Λίγους μήνες αργότερα αναγκάζομαι να νοσηλευτώ, για ένα πρόβλημα υγείας, σκοτώνοντας ένα νεκρό 10ήμερο διαβάζοντας Dan Braun (Illuminati). Ο Σωτήρης, αδερφός του Γιώργου, συνάδερφος στη δουλεία αλλά και καλός φίλος με επισκέπτεται καθημερινά. Κουβεντιάζουμε για τις ταινίες Illuminati και The Da Vinci Code. Του περιγράφω για τα κτήρια και γενικότερα για τη Ρώμη, από την προηγούμενη επίσκεψή μου, το Βατικανό και τον Άγιο Πέτρο.
Εν τω μεταξύ ο Σωτήρης έχει αποφασίσει να αλλάξει το σκούτερ (kymco Xciting 300) με το Transalp 700. Μένει μόνο το διαδικαστικό, τρόπος πληρωμής κτλ…
Και τότε είναι που πάρθηκε η απόφαση για μια μοτοβόλτα στο εξωτερικό. Η παρέα λοιπόν έχει βρεθεί. Η ιδέα υπάρχει αλλά το πώς και πότε παραμένουν ακόμα μετέωρα.

Ο καιρός περνάει, το ίδιο και οι γιορτές των Χριστουγέννων.
- Ρε συ τελικά τι θα κάνουμε? Θα πάμε?
- Που ρε?
- Στο Βατικανό?
- Κάτσε να δούμε τι θα παιχτεί με τις άδειες το Πάσχα και βλέπουμε.

Το ταξίδι αρχίζει να με απασχολεί έντονα. Ο καιρός περνάει και το μόνο που κάνω είναι να διαβάζω τα ταξιδιωτικά στο moto. Κάθε τι που μου κάνει εντύπωση γίνεται αντικείμενο συζήτησης (έτσι για να μη ξεχαστεί κανείς και κάνει πίσω.)
Οι άδειες κανονίζονται. Ο Σωτήρης και εγώ μπορούμε να πάρουμε μαζί άδεια μιας και το αντικείμενο στη δουλεία είναι διαφορετικό. Ο Γιώργος δεν έχει πρόβλημα με τις μέρες μιας και μπορεί εύκολα να το κανονίσει με το συνεργάτη του. Έτσι επιλέγουμε τη μεγάλη εβδομάδα.

[timman]

Κάποιος που γνωρίζει τα κόλπα πρέπει να μας κατευθύνει. Και γίνεται το ακόλουθο ερώτημα.
http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=125444

Από την ανταπόκριση και την έντονη παρουσία της λέξης Τοσκάνη στις γραμμές των απαντήσεων που ακολούθησαν αλλάξαμε το πλάνο. Η Τοσκάνη η Σιένα και ο δρόμος του κρασιού έπρεπε οπωσδήποτε να συμπεριληφθούν. Με λίγο παιχνίδι στο Google maps και δεδομένου ότι έπρεπε να ταξιδέψουμε με την ΑΝΕΚ αποφασίσαμε να πάμε από Βενετία και να επιστρέψουμε από το ίδιο λιμάνι για την επιστροφή μας. (ο λόγος κατά κύριο λόγω οικονομικός μιας και ένας φίλος θα μας βοηθούσε να χαμηλώσουμε κατά πολύ το κόστος τον εισιτηρίων).

Ο καιρός περνάει, σε ένα μήνα το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα και εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα ακόμα. Κανονίζουμε τη πρώτη συνάντηση. Το Google maps παίρνει φωτιά. Η σελίδα του moto είναι συνέχεια ανοικτή. Το θέμα για την προετοιμασία ενός ταξιδίου φάνηκε ιδιαίτερα χρήσιμο. Τρις στον npat παρακαλώ…

Να αναφέρω ότι περισσότερα χρήματα χρειαστήκαμε για έλεγχο και εξοπλισμό (που δυστυχώς δεν είχαμε) παρά για το ίδιο το ταξίδι.

Μια εβδομάδα μετά έχουμε κλίσει και τα ξενοδοχεία που θα μας φιλοξενούσαν μέσω booking με κύριο χαρακτηριστικό την τιμή, πάρκινκ και free wi-fi . Η ποιότητα δε μας πολύ ένοιαζε για έναν ύπνο που θέλαμε να κάνουμε.

Μια εβδομάδα πριν έγινε και η τοποθέτηση των πριζών για τα gps – κινητών στο χώρο το μαγαζιού.

[timman]

Την Κυριακή πριν την Πέμπτη της αναχώρησης είχε γενική καθαριότητα των μηχανών. Μη πάμε και σε ξένη χώρα βρόμικοι!

[timman]

Οι υπεύθυνες για τη μεταφορά μας κυρίες:

Transalp 700 του Σωτήρη. Φρέσκια και γυαλιστερή. Ούτε 5000 χλμ δεν είχε.



Vstrom DL650 ’08 του Γιώργου. Η πιο έμπειρη της παρέας



Και το δικό μου ταπεινό cbfακι

[timman]

Λόγω της κρίσης η δουλεία είναι χαλαρή. Η προσμονή της Πέμπτης έχει γίνει εφιαλτική. Δε μπορώ να δουλέψω με τίποτα. Το μεσημέρι της Τετάρτης μένω παραπάνω. Περνάω χάρτες τις Ιταλίας στο gps. Δε βρίσκω για destinator 7 και καταλήγω σε Igo8. Για να το κάνω πιο adventure ετοιμάζω και κάτι πιο χειροπιαστό.





Από τι λαχτάρα μου το παράκανα λιγάκι.

[timman]

Μεσημέρι Πέμπτης και όλα είναι έτοιμα. Οι μηχανές φορτωμένες. Σχολάω στις 21:30. Σπίτι, μπάνιο και στις 23:00 συνάντηση στο νέο λιμάνι της Πάτρας. (1 χιλιόμετρο από το σπίτι μου).


Η χαρά φαίνεται ολοκάθαρα ότι έχει ζωγραφίσει τα πρόσωπά μας.
Ο 2μετρος τέρμα αριστερά είμαι εγώ.

[timman]

Το παπόρι αναχωρεί στις 23:59 για να φτάσει στη Βενετία στις 07:30 το πρωί του Σαββάτου. Σχεδόν 32 ώρες μετά.

Χωρίς καμπίνα δύσκολα παλεύεται. Με αρκετά espressάκια και κανα δυο ταινίες στο laptop κάπως πέρασε η ώρα…

[timman]

Κάπου στα μέσα της διαδρομής ανακαλύπτω πως ο χάρτης της Ιταλίας στο Igo8 δε δουλεύει. Ο Γιώργος με διάθεση και με κόστος 3€ για 2 ώρες ίντερνετ (βαπορίσιο) κατέβασε για destinator 7 τελικά χάρτη του 2006. κάτι που έπαιξε αργότερα σημαντικό ρόλο για τις διαδρομές που ακολουθήσαμε.

Παρασκευή απόγευμα και ο καιρός αρχίζει να χαλάει. Αρχίζει να βρέχει και η διάθεση μας χαλάει. Το περιμέναμε βέβαια. Κάτι είχαμε δει στο meteo.it.
(εδώ να ευχαριστήσω και το φίλο μας τον Τάκη ο οποίος τελικά δε μπόρεσε να έρθει μαζί μας, ο οποίος μας βοήθησε τηλεφωνικά για ότι είχε να κάνει με τον καιρό, το φαγητό και τη γλώσσα μιας και είχε μείνει 10 χρόνια στην Ιταλία και γνώριζε σαφώς καλύτερα από μας τα κατατόπια).

Σάββατο πρωί και ο καιρός έχει τις μαύρες του. Την ομορφιά όμως από κάτω δε μπορεί να την καλύψει.

[timman]

Η ώρα είναι περίπου 08:00 και έχουμε ήδη βγει από το καράβι. Θέλουμε να κάνουμε μια βόλτα για να δούμε τη Βενετία αλλά έχουμε μπροστά μας 390χλμ. Οπότε την αφήνουμε για την επιστροφή.

[timman]

Σκοπός της ημέρας

http://g.co/maps/kch8z

Περνούμε τη γέφυρα που οδηγεί στο Mestre (SR11). Όλα φαίνονται διαφορετικά αλλά οι δρόμοι δε μου φαίνονται και τόσο σούπερ ουάου όπως συνήθιζα να ακούω. Το τοπίο αρκετά ομιχλώδες. Βγαίνοντας από το Mestre παίρνουμε τη Via Treviso (SS13). Βάζω στο gps το Treviso για να μη χαθούμε η πάρουμε λάθος δρόμο. Μετά από καμιά 10ρια χιλιόμετρα οδήγησης σταματάμε στο πρώτο βενζινάδικο για ανεφοδιασμό. Εγώ ήδη ήμουν φουλ από τη Πάτρα. Εκεί με πρόδωσε η μπαταρία. Το είχε ξανακάνει κανά μήνα πιο πριν και μάλιστα δύο φορές αλλά προτίμησα να τη σώσω.

[timman]

Με σπρώξιμο και με αρκετό άγχος για το θα γίνει αργότερα συνεχίσαμε για Treviso. Η ομίχλη δε μας αφήνει να δούμε και πολλά πράγματα αλλά εντύπωση μου κάνει η ποιότητα της ασφάλτου. Τα όρια ταχύτητας μας αυστηρά στις υποδείξεις των πινακίδων. 50χλμ/ω σε κατοικημένες περιοχές και 70χλμ/ω σε μη κατοικημένες περιοχές. Η σπαστική φωνή της ‘Σταυρούλας’ του mls φρόντιζε να μου το θυμίζει συνέχεια.

[timman]

Φτάνουμε στο Treviso και παίρνουμε τον SR348 μέχρι το Feltre. Κάπου στη διαδρομή σταματάμε για τσιγάρο και κάτι να τσιμπήσουμε για πρωινό.

[timman]

Τα αλπικά βουνά έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους. Κρίμα που δε θα τα σκαρφαλώσουμε.

[timman]

Ο δρόμος είναι καταπληκτικός. Τα λάστιχα ήδη έχουν ξεκινήσει να μαυρίζουν.

[timman]

Μετά το Feltre o δρόμος γίνεται πιο στριφτερός (SS47). Παρόλο το βάρος και την απειρία που έχω δε με φοβίζει καθόλου. Έχω τρελαθεί από τη χαρά μου. Βρισκόμαστε στους πρόποδες των Άλπεων. Βουνά, δρόμοι, λίμνες, πράσινο!
Και φτάνουμε στο Trendo. Το gps μας έκανε ένα tour στη πόλη αλλά θέλοντας να μας πάει στο κέντρο, μας οδήγησε μέσα από κάτι ανηφορικά στενάκια σε μια εκκλησία όπου και σταματήσαμε να κάνουμε ένα (δύο ή τρία τσιγάρα)