Τριγυρνώντας στο Forum βλέπω συχνά τον ειρωνικό χαρακτηρισμό "κουτί" για τα αυτοκίνητα.Αν και τα χαρακτηρίζουν έτσι για πλάκα,νομίζω κατα βάθος όμως οτι δεν τα εκτιμόυν καθόλου τα αυτοκίνητα.Διάβαζα και ένα άρθρο στο Moto για τα αυτοκίνητα απο τον Λύκο και το συμπέρασμα που βγάζω είναι οτι οι περισσότεροι που ασχολούνται με τις μοτοσυκλέτες θεωρούν τα αυτοκίνητα σαν τα πλυντήρια.Χρηστικά αλλά 0 προσωπικότητα.Θα θελά λοιπόν να μοιραστώ και εγώ τη γνώμη μου για τα αυτοκίνητα και να μου πείτε και εσείς την δική σας!
Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως δεν έχουν όλα τα αυτοκίνητα προσωπικότητα.Υπάρχουν και εκείνα που φτιάχτηκαν για να μην τα θυμάσαι ποτέ.Απλά είναι εκεί και κάνουν τη δουλειά τους αλλά ποτέ δεν θα σε κάνουν να δεθείς πραγματικά μαζί τους.Χαρακτηριστικό παράδειγμα:Toyota Corolla.Αξιόπιστο,άνετο,προηγμένο τεχνολογικά άλλα όποιος ψάχνει να βρεί κάτι πάνω του που ξεχωρίζει θα απογοητευτεί.Μήπως αυτό όμως δεν συμβαίνει και στις μηχανές? Τι θα βρείς που να σε ενθουσιάσει ή που ξεχωρίζει πανω σε μια CBF 125?Τίποτα! Το αν θα το αγαπήσεις εξαρτάται καθαρά από τον άνθρωπο.Η μηχανή αυτή δε θα σου δώσει σχεδόν τίποτα για να γκρινιάζεις αλλα και τίποτα που να σε ενθουσιάζει.Άρα είναι ξεκάθαρο ότι και στις μηχανές έχουμε απρόσωπα μοντέλα.Εμέις θα τους δώσουμε προσωπικότητα.Λίγα είναι τα μοντέλα που έχουν ήδη κάτι πραγματικά ξεχωριστό πάνω τους!
Πάμε όμως παρακάτω.Εδώ νομίζω είναι η ώρα να ξεκαθαρίσω τις διαφορές άναμεσα στον μοτοσυκελτισμό και στον αυτοκινητισμό! Ο μοτοσυκλετισμός συμβολίζει και είναι ένας τρόπος διαφυγής απο την καθημερινότητα.Σου δίνει έναν αέρα ελευθερίας το να ταξιδεύεις και όλες σου οι αισθήσεις να συμμετέχουν.Δεν κάθεσαι και απλά κουνάς ένα τιμόνι.Όλο σου το σώμα συμμετέχει στην οδήγηση.Παράλληλα,είσαι και ένα με το περιβάλλον,εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης.Όπως ένας οργανισμός όταν πεθάινει απελευθερώνεται απο την προσπάθεια που έκανε όσο ζούσε να επιβιώσει μεταβάλλοντας τα χρακατηριστικά του και όντας διαφορετικός απο το περιβάλλον του,και τείνει να έρθει σε αρμονία με το περιβάλλον πλέον,ίσως έτσι απελευθερώνεται κάποιος όταν βρίσκεται σε σχετική αρμονία με ό,τι τον περιβάλλει,αντί να είναι κλεισμένος και προστατευμένος σε ένα είδος κλωβόυ.Όταν λοιπόν η ελευθερία και αρμονία με το περιβάλλον είναι σκοπός,όταν με απλά λόγια θέλεις να αφήσεις την πιεστική πραγματικότητα και να νιώσεις πιο κοντά στις ρίζες σου,η μηχανή υπερέχει.
Άλλες φορές όμως το να είσαι προστατευμένος έιναι ο σκοπός,και εδώ πολλές φορές εκτιμάμε το αυτοκίνητο.Θυμάμαι τη σκηνή: Είναι Δεκέμβρης,κοντά στα Χριστούγεννα και έχει βραδιάσει για τα καλά.Έξω κάνει πολύ κρύο-κοντά στο -1 η θερμοκρασία-και ρίχνει χιονόνερο.Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο(BMW 316,νοικιασμενη).Λίγο αργότερα είμαστε στην εθνική.Ταξιδεύουμε με 120-130 χιλιόμετρα.Ζέστη στην καμπίνα απο το air-condition,θόρυβος μηδέν,πολυτελής ατμόσφαιρα και όλα αναπαυτικά.Το αυτοκίνητο σε προειδοποιεί γιά πάγο στο οδόστρομα με έναν απαλό ήχο.Καμία ανυσηχία όμως,ταξιδεύει ακλόνητο και φτάνεις στον προορισμό σου γρήγορα,άνετα,με ασφάλεια και "ατσαλάκωτος".Φαντάζεστε την ίδια διαδρομή πάνω σε Yamaha R1?
Έκει είναι κρυμμένη και η προσωπικότητα ενός σύγχρονου αυτοκινήτου.Δεν θα σε ενθουσιάσει και πολύ με τις επιδόσεις του και τον ήχο του,αλλά πάντα κάνει τη δουλεία του και μένεις να θαυμάζεις πώς όλα συνεργάζονται και εσύ φτάνεις έτσι άνετος στο σπίτι σου,χωρίς να ανησυχήσεις και πολύ για τον καιρό,για το οδόστρομα και για τη θερμοκρασία.Είναι ωραίο να είσαι κλεισμένος σε έναν μικρόκοσμο.Νιώθεις πιο θωρακισμένος απέναντι στη φύση και σου δημιουργείται ένα σχεδόν αλλαζονικό αίσθημα ότι νίκησες τη φύση.Με κάτι τόσο μικρό? Κι'όμως ναι!
Πάμε τώρα σε πιο ειδικούς τομέις.Για το οδηγικό κομμάτι δεν έχουμε κανένα λόγο να βγάλουμε ευθέια αντιπαράθεση.Εξαρτάται πάντα απο το πώς ορίζει κανείς τη διασκέδαση στην οδήγηση.Πάντως,απο ήχο τα αυτοκίνητα έχουν περισσότερη ποικιλία και προσωπικά,ο ήχος τους με ενθουσιάζει περισσότερο.Για επιδόσεις δεν τίθεται θέμα,εκτός και αν έχεις τα χρήματα για Pagani ή Koenigsegg!
Τελευταίος τομέας:Το κλασσικό!Αν είχατε 25.000 θα διαλέγατε μια παλιά και ακριβή Ducati ή μια Citroen SM? Νομίζω ότι τα αυτοκίνητα υπερέχουν σε αυτόν τον τομέα.Που θα βρείς την οσμή του παλιού,ακατέργαστου δέρματος στην Ducati?Που θα βρείς την αναντικατάστατη αίσθηση της χειροτεχνικής κατασκευής της Citroen?Τήν αξεπέραστη αισθητικη της με το περίεργο,αεροδυναμικό σχήμα της? Η μηχανή ποτέ δεν ήταν ακριβώς σύμβολο και όνειρο για την μάζα.Ήταν το όχημα μετακίνησης λίγων αιρετικών τότε και την έιχαν στο περιθώριο.Αντίθετα το αυτοκίνητο ήταν το όνειρο κάθε αστού τότε.Κάθε αυτοκίνητο συμβολίζει και έχει συνδεθέι με μια εποχή και σε ταξιδεύει στο τότε.Σου θυμίζει χαμένες αξίες και περασμένες εποχές.Ακριβώς επειδή η μηχανή τότε η΄ταν στο περιθώρια,τουλάχιστον εμένα,δεν μπορώ όταν τη βλέπω να ταξιδέψω στην εποχή όταν την έφτιαχναν.Αντίθετα,όταν βλέπω μια Citroen SM ή ακόμα και ένα ταπεινό Volvo P1800 πάντα με γυρίζουν πίσω!
Για να κλέισω,θέλω να πώ πως αν και έθεσα θέμα απευθείας αντιπαράθεσης σε κάποιους τομείς,δεν τίθεται θέμα στην πραγματικότητα.Σημμασία σε κάθε περίπτωση έχει ο ίδιος ο άνθρωπος.Δεν έιναι ανάγκη να έχεις BMW ή Audi για να δεθείς με το αυτοκίνητο.Αντίστοιχα,δεν έιναι ανάγκη να έχεις Moto Guzzi για να αγαπήσεις τη μηχανή σου.Βλέπω ανθρώπους που καθονται και γυαλίζουν με κρέμες ακόμα και ταπεινά αυτοκίνητα της περασμένης δεκαετίας.Το ίδιο και για πολλόυς αναβάτες!Δεν δημιουργει συναισθηματικο δεσιμο όυτε η χρηματική αξία του προιόντος,όυτε οι επιδόσεις του.Πιστέυω ότι όλα τα πράγματα έχουν προσωπικότητα,γιατι έχουν φτιαχτέι απο ανθρώπους που έβαλαν την δικία τους πινελιά σε αυτό που έφτιαξαν.Για μένα κανένα αυτοκίνητο δεν είναι "κουτι" και καμία μηχανή "καφάσι"!
Απάντηση με παράθεση
Γιατί?
