Οι μνήμες μου από την Κρήτη είναι στενά σοκάκια με ασβεστωμένες αυλές, γλάστρες με βασιλικό, και τσούρμο παιδιά να τρέχουν και να παίζουν,
τα πρώτα χρόνια κρυφτό κυνηγητό, αργότερα τα πρώτα αθώα φιλιά.
Στο Ηράκλειο θερινό σινεμά "Αίγλη" (ούτε θυμάμαι πόση ώρα περπάτημα), και στο χωριό μυρωδιά από μποστάνι, και δυνατές χειραψίες από γέρους συγγενείς που σου σφίγγαν το χέρι και έκανες ένα τέταρτο να ξεκολλήσεις τα δάκτυλα μεταξύ τους.
Και μετά μεγαλώσαμε, και δεν ακολουθούσαμε τους γονείς στις διακοπές, και η μόνη επαφή με την Κρήτη ήταν όταν έρχονταν κάποιος από κάτω επίσκεψη στην Αθήνα.
Τότε τα πλοία φτάναν αξημέρωτα στον Πειραιά, και ο όποιος επισκέπτης έφτανε πολύ πρωί στο σπίτι. Τον υποδέχονταν λοιπόν στη κουζίνα και μιλούσαν χαμηλόφωνα μέχρι να ξυπνήσουμε και εμείς τα παιδιά.
Ε λοιπόν αυτή είναι η πιο δυνατή ανάμνηση από την Κρήτη, να ξυπνάω πολύ πρωί από Κρητική προφορά και να κάθομαι κρυφά να ακούω τις διηγήσεις.
Η Κρητική προφορά δεν είναι τα τσι και τα τσε που διακωμωδούν στις ταινίες. Η Κρητική προφορά είναι η διήγηση, είναι το παραμύθι. Δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου καλύτερους παραμυθάδες, οι θείοι μου ήταν άνθρωποι αγράμματοι απλοί, αλλά με δυσκολία θα έβρισκα όμοιο ακόμα και στη λογοτεχνία, (βρήκα αργότερα στον Καζαντζάκη και στον Ανδρουλάκη).
Από τότε πέρασαν 20 χρόνια (το γράφω και δεν το πιστεύω). Τόσα έχω να κατέβω στην Κρήτη.
Στη αρχή δεν με ένοιαζε, αλλά όσο μεγάλωνε ο χρόνος τόσο δεν ήθελα πια είναι ένα απλό ταξίδι, είχα βάλει στο μυαλό μου κάτι μεγαλύτερο κάτι σαν επανασύνδεση με τον τόπο που με γέννησε.
Είδα σαν κατάλληλη ευκαιρία το 36ωρο πρόπερσι, αλλά η δήλωση συμμετοχής έμεινε στον πάγκο της κουζίνα όταν στράβωσε κάτι τελευταία στιγμή.
Και προχθές με ενημερώνουν από τη δουλειά: "Επεκτείνεται ο τομέας ευθύνης σου, παίρνεις και Ηράκλειο-Λασίθι"
Επιστρέφω.......
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από antsoar
),να πιουμε και καμια ρακα
:hypnotize
