Φοράω το κρανάκι μου (στον καλόγερο στην είσοδο του διαμερίσματος), αφήνω λιτά τα πλούσια μαλλιά μου, που παίζουν με τον αέρα και αντανακλούν της ακτίνες του ηλίου, καβαλάω την υπερ-μοτοσικλετάρα μου, και δεν έχω λόγο να μην έχω τους ώμους ορθούς.
Κοίτα καλέ πως ταιριάζει το κίτρινο των μαλλιών μου με το κίτρινο στα αυτοκόλλητα! Δεν είναι χάρμα? Τώρα θα βάλω και τα γυαλιά ηλίου και θα είμαι σαν εξώφυλλο δίσκου μια σύγχρονης έκδοσης των rock-girls (εκείνου του πετυχημένου συγκροτήματος που στις συναυλίες μοίραζε κουπόνια και πέντε τυχεροί κέρδιζαν ένα στοματικό επί σκηνής.)
Αυτή η μοτοσικλέτα έχει φτιάξει και την οσφρηντική μου ικανότητα. Ξαφνικά διακρίνω πολύ εύκολα τι μαγειρεύει η κάθε μαμά και θεία, αν και δυσκολεύομαι όταν βρίσκονται σε ισόγειο, ή πρώτο, ή δεύτερο, ή στα πόδια μου.
Καλά ε! είμαι και πολύ μωρό.
Απίθανη, καταπληκτική, αδιανόητη και σούπερ.
Σίγουρα το άπιαστο όνειρο κάθε άντρα, και είδωλο πόσων γυναικών….
Σιγά μωρή πατσαβούρα. Πάρτο ίσα μην σκοντάψεις.
Γυναίκες σε δυο ρόδες… δωδεκάχρονα σε παπί.
Απάντηση με παράθεση
:rotflmao: 
με τοσα λιγουρια να ξερεις ποσες ακομα θα δουν τα ματια μας
