Για να θυμηθούν κάποιοι παλιότεροι που ασχολήθηκαν και να μάθουμε κι εμείς οι νεότεροι.
Ο όρκος των νέων της αρχαίας Αθήνας όταν στα 18 τους με ένα δόρυ και μία ασπίδα ξεκινούσαν την 2ετή τους στρατιωτική θητεία στα σύνορα της πόλης κράτους.
«Οὐκ αἰσχυνῶ τὰ ἱερὰ ὅπλα,
οὐδὲ λείψω τὸν παραστάτην ὅπου ἂν στοιχήσω,
ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων
καὶ οὐκ ἐλάττω παραδώσω τὴν πατρίδα,
πλείω δὲ καὶ ἀρείω κατά τε ἐμαυτὸν καὶ μετὰ ἁπάντων,
καὶ εὐηκοήσω τῶν ἀεὶ κραινόντων ἐμφρόνως,
καὶ τῶν θεσμῶν τῶν ἱδρυμένων
καὶ οὓς ἂν τὸ λοιπὸν ἱδρύσωνται ἐμφρόνως,
ἐὰν δέ τις ἀναιρεῖ,
οὐκ ἐπιτρέψω κατά τε ἐμαυτὸν καὶ μετὰ πάντων,
καὶ τιμήσω ἱερὰ τὰ πάτρια.
ἴστορες θεοὶ
Ἄγραυλος, Ἑστία, Ἐνυώ, Ἐνυάλιος, Ἄρης καὶ Ἀθηνᾶ Ἀρεία,
Ζεύς, Θαλλώ, Αὐξώ, Ἡγεμόνη, Ἡρακλῆς,
ὅροι τῆς πατρίδος, πυροί, κριθαί, ἄμπελοι, ἐλάαι, συκαῖ …»
Στην νέα ελληνική:
«Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά,
ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου όπου κι αν ταχθώ,
θα αμυνθώ υπέρ των ιερών και των οσίων,
και δεν θα παραδώσω μικρότερη την πατρίδα,
αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη, και μόνος και με όλους.
Θα υπακούσω στους αιωνίως κρίνοντες νομίμως,
και στους θεσμούς που έχουν ιδρυθεί
και σε εκείνους που στο μέλλον νομίμως θα ιδρυθούν.
Κι αν κάποιος αναιρέσει (τους θεσμούς)
δεν θα το επιτρέψω, είτε μόνος είτε με όλους,
και θα τιμήσω τα ιερά και τα πάτρια.
Μάρτυρές μου οι θεοί Αγραυλος, Εστία, Ενυώ, Ενυάλιος, Αρης και Αθηνά Πολεμική,
Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη, Ηρακλής,
και τα σύνορα της πατρίδας μου, σιτάρια, κριθάρια, αμπέλια, ελιές, συκιές…»